Η Μέση Οδός

Αντιλαμβάνομαι πως είμαι «τίποτα»… κι αυτό όχι μόνο δεν με νοιάζει, αλλά με ανακουφίζει, γιατί δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι είμαι «κάτι»… Οι άνθρωποι συνεχώς προσπαθούν να αποδείξουν στον εαυτό τους και στους άλλους ότι είναι «κάτι»… Κατανοώ βέβαια πως και γιατί γίνεται αυτό, αλλά έτσι, ρωτάω. Αλήθεια! Τι «είστε»;

Δεν έχω τίποτα να «κάνω»… αλλά δεν αισθάνομαι άχρηστος. Δεν έχω πουθενά να «πάω»… αλλά δεν νοιώθω χαμένος. Δεν έχω τίποτα να «πραγματοποιήσω»… αλλά είμαι ολοκληρωμένος. Γιατί; Επειδή Αφήνω το Αρχαίο Ρεύμα της Ζωής να με ταξιδεύει, χωρίς να ανησυχώ… Αντίθετα οι άνθρωποι, κάνουν διάφορα πράγματα, έχουν συνεχώς κάποιο προορισμό και πραγματοποιούν πάντα, και πάντα θέλουν κάτι περισσότερο… Γιατί; Επειδή ακολουθούν το εγώ στους δρόμους του. Τελικά… ποιος έχει δίκιο; Είναι απλά θέμα επιλογής.

Όταν κάποιος δεν έχει Απελευθερωθεί και δεν έχει Εμπειρία του Ελεύθερου Χώρου, νομίζει πως ο περιορισμένος χώρος της σκέψης όπου υπάρχει και «κινείται» είναι όλος ο χώρος… Δεν αντιλαμβάνεται την αυταπάτη του. Αντίθετα, πιστεύει ότι αυτό που αντιλαμβάνεται είναι το Όλον… το «επεκτείνει» για να συμπεριλάβει τα πάντα, και τον Θεό ακόμα, και τα Πάντα… Μπερδεύει την Αληθινή Κατάσταση με την νοητική σύλληψη… και μένει ικανοποιημένος ότι πέτυχε την Ένωση με τον Θεό, την Φώτιση και δεν ξέρω τι άλλο… Παίρνει σαν Αληθινό μια απλή νοητική σύλληψη. Ας δει ο καθένας (από τους λίγους που διαβάζουν εδώ) την αντίδρασή του διαβάζοντας τούτες τις γραμμές… Αν απλά Δει την Αλήθεια εντάξει… αλλά αν διαμαρτυρηθεί, έστω και βουβά και πει, «Α! Όχι εγώ δεν το κάνω» έχει ήδη αποδείξει ότι λειτουργεί μέσα από το εγώ.

Όταν αφήνεσαι χωρίς προσπάθεια… όλες οι «συνθήκες» διαλύονται κι Είσαι Ελεύθερος. Με την ελάχιστη προσπάθεια βρίσκεις την Τέλεια Ισορροπία πάνω στο κύμα της ζωής. Η «προσπάθεια» γίνεται ένταση και σε «κρατά» δεμένο… Έτσι… Για Αυτόν που «έχει φτάσει» δεν υπάρχει πορεία… Για όποιον είναι στον «δρόμο» η αληθινή ατραπός περνάει από την μέση κι ο διαλογισμός του ισορροπεί στην κόψη ανάμεσα στη δράση και την αδράνεια… Αυτοί που είναι χαμένοι στην προσπάθεια ψηλαφούν σαν τους τυφλούς το κενό. Για αυτό… Να βαδίζεις ξεκούραστος και χαρούμενος την οδό των σοφών, ανάμεσα στα άκρα.

Η Μέση Οδός είναι το Μονοπάτι που ανοίγεις μόνος σου, με τη δική σου εμπειρία… και σου Αποκαλύπτει την Όποια Αλήθεια Υπάρχει στη Φύση σου… Οι χιλιοπερπατημένοι δρόμοι των ανθρώπων οδηγούν πάντα στα ίδια αδιέξοδα. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι προτιμούν τους ασφαλείς δρόμους της άγνοιας από τον κουραστικό δρόμο της Αληθινής Γνώσης. Ας είναι. Αν είναι ευχαριστημένοι δεν πειράζει… αυτό που είναι ανυπόφορο είναι η γκρίνια τους.