Στους άγνωστους μιλάμε για όσα δεν τολμάμε να παραδεχτούμε στους δικούς μας ανθρώπους!
Είναι μια άποψη κι αυτή, αν και πιστεύω πως στους αγνώστους, οι οποίοι δεν ξέρουν και δεν έχουν ακούσει και την άλλη πλευρά, εύκολα και άνετα μπορούμε να διαστρεβλώσουμε την αλήθεια,, ακόμα και να κρύψουμε και τις τυχόν ενοχές μας!
Μιλώντας με κάποιον άγνωστο, είμαστε σε θέση να δούμε και να αντιληφθούμε απ' τη δική μας οπτική γωνία τα γεγονότα και τα συμβάντα, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να φτιάξουμε τη δική μας όσο το δυνατόν καλύτερη ατομική εικόνα.
Καμιά φορά μπορούμε και καταφέρνουμε να απεγκλωβίσουμε τις σκέψεις μας και να κατευθύνουμε τις διαθέσεις μας, έτσι ώστε να ναι ανέπαφες της πραγματικότητας και κυρίως να μην εστιάζουν στο παραμικρό προς αυτήν.
Άλλες πάλι φορές βρισκόμαστε σε θέση ,με το να αντιληφθούμε την εσωτερική μας ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιον και να αποφορτιστούμε , να βρούμε εύκολη τη δίοδο, απέναντι σε κάποιον που ούτε μας γνωρίζει και φυσικά και εμείς δε διατιθέμεθα να μας γνωρίσει πλήρως.
Ας το αναφέρω, όπως το εκλαμβάνω εγώ και θα μου πείτε και εσείς αν είναι σωστό ή όχι.
Το θεωρώ αναγκαίο κακό ,καθώς έχει βιώσει κάποιος ή κάποια μια παντελή έλλειψη επικοινωνίας και καλύπτοντας εκείνα τα κενά , είναι διατεθειμένος ή διατεθειμένη, να μπει σε διαδικασία και αναφοράς των γεγονότων ,αλλά αυτό που δεν αντιλαμβάνεται , είναι πως του κάνει κακό.
Φυσικά η παρόρμηση της στιγμής, καθώς και η διάθεσή μας να μιλήσουμε σε κάποιον να φύγει από πάνω μας, ακόμα και το βάρος της αδικίας, μας καθιστά ανώριμους και ανίκανους να διαχειριστούμε και τις δικές μας αλήθειες.
Με αποτέλεσμα, όταν από μόνοι μας δίνουμε τροφή για σχόλια, ο ακροατής μας να ναι σε θέση να τα εκλάβει κατά εμάς και να γυρίσει όλο αυτό μπούμερανγκ.
Γι’ αυτό πρέπει να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και να είμαστε σε θέση για επιλεκτικές πληροφορίες και όχι ότι μας αφορά προσωπικά ή το χειρότερο, τις προσωπικές μας στιγμές.
Σ’ αυτά τα πέτρινα χρόνια απομάκρυνσης που διανύουμε είναι συχνά τα φαινόμενα, καθώς η ψυχή μας αδειάζει, πετρώνει και στη διάθεσή μας να επανενταχτεί ,ίσως και να βιώσει το δικό της μετέπειτα ζωντανό αργό θάνατο.
Αλλά σε κάθε παράδειγμα υπάρχει και η εξαίρεση του κανόνα κι αυτή έχω να σας ομολογήσω.
Μέσα από αληθινές συζητήσεις, φιλικές, απλές, αγνές και ανθρώπινες, εδραιώνονται και φιλίες με αξίες και ιδανικά, φιλίες ξέχωρες και ιδιαίτερης αλήθειας και εμπιστοσύνης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου