Οι Ψυχολόγοι λένε, όμως ακριβώς αυτό. Οι άνθρωποι αφηνόμαστε μόνο σε αυτούς που αγαπάμε. Στους ξένους είμαστε τύπος και υπογραμμός. Βγάζουμε τον άσχημο, επικριτικό και κακό εαυτό μας επειδή νιώθουμε ότι αυτοί δε θα φύγουν ποτέ. Επειδή νιώθουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε χωρίς συνέπειες.
Δηλαδή ένας πατέρας που χτυπάει το παιδί του, πώς το αγαπάει ακριβώς; Ο άγριος θυμός που βγαίνει στα παιδιά από τους γονείς δεν έχει να κάνει με το λάθος ή την αταξία του παιδιού, αλλιώς θα το έβαζαν απλά τιμωρία. Έχει να κάνει με όλα όσα έχει μέσα του ο κάθε γονέας. Μπορεί να είναι οικονομικά προβλήματα, bullying από συναδέλφους ή πιεστικά deadlines στη δουλειά, κακή σχέση με τον σύντροφό τους και η λίστα συνεχίζεται.
Δε λέω, μπορεί να συμβεί στον καθένα να ξεσπάσει στο πρώτο πρόσωπο που θα μιλήσει ή θα δει μπροστά του. Όμως, αν συμβαίνει κατ’ επανάληψη, τότε αυτή τη σχέση οφείλουμε να τη διακόψουμε διά πάντως, αν είμαστε βέβαια τυχεροί να είμαστε ενήλικες και όχι παιδιά.
Είναι και κακοποιητική συμπεριφορά των ανθρώπων που φέρνουν συνέχεια τον εαυτό τους ως παράδειγμα σε κάθε συζήτηση και σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, επειδή εσύ δεν πέρασες δήθεν όσα πέρασαν και κάνουν ένα τεράστιο μονόλογο με τον εαυτό τους, στην ουσία θέλουν να τα πουν αυτά για να παρηγορήσουν τον εαυτό τους για τα λάθη τους και για να σε κάνουν νιώθεις τύψεις και να τους δικαιολογείς για κάθε φορά που σου φέρθηκαν άσχημα ή φέρθηκαν άσχημα γενικά στη ζωή τους.
Υπάρχουν άνθρωποι με τόσο μεγάλο εγωισμό και κακία μέσα τους που ακούν απλά και μόνο για να σου απαντήσουν και να ρίξουν την εξυπνάδα τους. Στο τέλος βέβαια καταλήγουν πάλι όλα στους ίδιους και τι θα έκαναν αυτοί στη θέση σου ως πιο έξυπνοι κι έμπειροι και αρπάζουν την ευκαιρία να μιλήσουν και πάλι για τον εαυτό τους. Κανείς όμως δεν μπορεί να μπει στη θέση του άλλου. Ούτε φοράει τα παπούτσια του άλλου. Ο καθένας πέρασε τις δικές του δυσκολίες κι εμπειρίες και κανείς δεν έχει δικαίωμα να τις υποβαθμίζει ή να τις θεωρεί αστείες επειδή ίσως πέρασε κάτι χειρότερο.
Οι εγωιστές και κακοί άνθρωποι είναι συνήθως έτσι γεννημένοι και κάποιες εμπειρίες που ζουν τονώνουν κατά καιρούς τη σκατίλα που έχουν μέσα τους. Απλά δεν δείχνουν σε όλους αυτή την πλευρά του εαυτού τους, ειδικά όταν δεν τους νοιάζει.
Πακέτο με τον εγωισμό και την κακία έρχεται και η χειριστικότητα. Απαιτούν την φουλ προσοχή σου και αποκλειστικότητα. Ειδικά όταν καταλάβουν ότι τους έχεις αδυναμία και είσαι ευάλωτος θα το εκμεταλλευτούν για να βάλουν σφραγίδα στην ιδιοκτησία τους, τονίζοντάς σου συνεχώς πώς αυτοί είναι οι καλύτεροι για σένα και σ’ αγαπάνε περισσότερο από τον καθένα και άλλες διάφορες τέτοιες πλύσεις εγκεφάλου που καταλήγουν πάντα γύρω από το εγώ τους.
Το τι κουβαλάει μέσα του ο καθένας είναι θέμα που ο ίδιος θα πρέπει να το λύσει ίσως και με τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Κανείς, με τα λόγια δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Μόνο θα σπαταλήσει χαμένη ενέργεια. Άλλοι νιώθουν αποτυχημένοι και πιεσμένοι στα οικονομικά τους, άλλοι πιεσμένοι από το χρόνο, άλλοι από τις αποτυχημένες σχέσεις, άλλοι νιώθουν παγιδευμένοι και άλλοι ότι για όλα φταίει η μοίρα και η κακή τους τύχη.
Είναι αδύνατον όλα αυτά τα έντονα και άσχημα συναισθήματα να μην βγάλουν δηλητήριο προς τα έξω. Λέξεις γεμάτες φαρμάκι που χτυπάνε συγγενείς και φίλους. Ειρωνείες, επικρίσεις και καχυποψίες κι όλα αυτά πρέπει να τα ανέχεσαι με βάση τη δική τους γνώμη γιατί αυτοί “πέρασαν δύσκολα”. Προσπαθούν να σε φέρουν στα μέτρα τους, να σε κάνουν όπως θέλουν αυτοί να είσαι, για να νιώθουν καλά και ασφαλείς.
Μιλάνε για φιλίες κι αισθήματα ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού τους σκέφτονται συνεχώς πώς θα επωφεληθούν από αυτή τη σχέση και πώς μπορεί να τους χρησιμέψει ο κάθε άνθρωπος που είναι στη ζωή τους για να πετύχουν κάτι που θέλουν. Κάποτε δίνουν αλλά και πάλι το κάνουν για να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους. Για να μην τους τρώνε οι τύψεις, για να λένε από μέσα τους, “ναι, είμαι πολύ καλός άνθρωπος”.
Δύσκολα μπορείς να αλλάξεις έναν τέτοιον άνθρωπο, γιατί ακριβώς δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στις λέξεις και τις πράξεις του. Στην αρχή ίσως προσπαθήσεις να αγνοήσεις κάποιες συμπεριφορές, στο τέλος, όμως, αυτές μαζεύονται και σε πνίγουν. Θα ήταν λάθος να μπεις σε συζήτηση. Δε θα βρεις ποτέ το δίκιο σου, δε θα ακούσεις ποτέ συγνώμη, δεν είσαι θεός για να αλλάξεις τον καθένα. Ακόμη κι αν το ακούσεις κάποτε, θα καταλάβεις ότι η μετάνοια κράτησε μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ο στόχος. Να μην φύγεις.
Εσύ, όμως, να βρεις τη δύναμη να φύγεις. Κλείσε την πόρτα και αγνόησε. Κάνε αυτή τη χάρη στον εαυτό σου και θα καταλάβεις ότι αυτοί οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους ένα κενό γλυκό, που συμπληρώνεται σιγά σιγά από άλλα πιο όμορφα πράγματα ή ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου