Ξέχασαν να ερωτεύονται δυνατά

Νιώσατε κι εσείς ν’ αγαπάτε χωρίς την αναμενόμενη ανταπόκριση; Νιώσατε να σας κόβουν τα φτερά και το χαμόγελο ενώ ήσασταν γεμάτοι συναίσθημα κι έτοιμοι να δώσετε τα πάντα; Λένε πώς όσοι αγαπούν, δεν φεύγουν. Λένε πώς όσοι αγαπούν κάνουν υπομονή και καταλαβαίνουν.

Πόσοι, όμως, αντέχουν να μένουν και να πληγώνονται συνεχώς από τον ίδιο άνθρωπο που τους απορρίπτει ξανά και ξανά χωρίς καν να το καταλαβαίνει ή να το παραδέχεται. Είναι αυτό μία τοξική σχέση; Είναι έρωτας χωρίς πραγματική ανταπόκριση; Είναι καλύτερα να είσαι στο λίγο ή στο τίποτα, όταν δεν μπορείς να ζήσεις κάτι στο φουλ.

Δεν μιλάμε για καβγάδες. Αυτοί σημαίνει ότι θέλετε και οι δυο. Μιλάμε για την αδιαφορία. Μιλάμε για τη σιωπή. Μιλάμε για απόρριψη. Μιλάμε γι’ αυτό που τη μία είσαι τα πάντα για κάποιον μέσα στα χέρια του και την άλλη δεν είσαι τίποτα. Που στα ξαφνικά τρως ''Χ'' και δεν καταλαβαίνεις πού έφταιξες κι από πού σου ήρθε.

Μιλάμε γι’ αυτό που συμβαίνει όταν νιώθεις άλλα και βιώνεις άλλα. Πολύ μπερδεμένα πράγματα. Το λίγο σε σκοτώνει σιγά σιγά. Το καθόλου θα σε κρατήσει για λίγο νεκρό όμως κάποια στιγμή θα αναστηθείς. Μία on and off όμως κατάσταση μπορεί να σε αρρωστήσει.

Υπάρχουν παραδείγματα για το πώς μπορούν να διώξουν οι άνθρωποι κάποιον που τους αγαπάει. Κι αυτά είναι απλά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο τυχεροί είναι που έχουν αυτό τον έρωτα, δεν τους νοιάζει και τόσο αυτός ο έρωτας, δεν είναι έτοιμοι παρόλα όσα νιώθουν να μοιραστούν πράγματα; Ποιος ξέρει; Κάθε περίπτωση μοιάζει αλλά είναι και διαφορετική.

Εκεί η προσδοκία γκρεμοτσακίζεται μπροστά στο τίποτα του άλλου, εκεί χάνεται ο έρωτας, εκεί που το πάθος γίνεται ένα τυπικό μήνυμα “καλά είμαι εσύ”; Εκεί που το “καλημέρα μωρό μου” γίνεται έχω δουλειά θα της στείλω αργότερα. Εκεί που το σεξ δεν ενθουσιάζει πια και αραιώνει. Εκεί που τα “θα πάμε απόψε μια βόλτα”; ή “μπορώ να σε δω λίγο τώρα όπως είσαι δε με νοιάζει” γίνεται ένα ψυχρό καληνύχτα.

Εκεί που σταματάς να προσπαθείς γιατί θεωρείς τον άλλο δεδομένο. Ένα λουλούδι σ’ ένα τραπέζι όταν ανοίγεις την πόρτα μετά από μια κουραστική μέρα, δεν φαντάζεσαι πόσο χαρούμενη θα την κάνει. Ένα απρόοπτο μήνυμα “μωρό μου σε σκέφτομαι, σε θέλω”, δε φαντάζεσαι πόσο καταπληκτικό θα κάνει το σεξ την επόμενη φορά.

Ρωτάς γιατί δεν τα έχεις πια; Κάποιος βαρέθηκε. Κάποιος στην πορεία κουράστηκε. Γιατί μένει λες; Δεν ξέρω την απάντηση. Κανείς δεν ξέρει ούτε ο ίδιος που μένει ενώ δεν είναι μέσα σε αυτή τη σχέση 100%. Κι έρχεται η γκρίνια, η μουρμούρα από τη μια, οι τελευταίες προσπάθειες να βρείτε το κοινό σας γέλιο, τη κοινή σας χαρά, αυτά που σας ένωναν κι έκαναν τη σχέση σας ν’ αξίζει.

Τη σχέση που σας ξεκουράζει κι όπου όλα έβγαιναν τόσο εύκολα κι απλά. Οι κουβέντες, οι αυθόρμητες συζητήσεις, οι έντονοι καβγάδες, το παθιασμένο σεξ. Τίποτα. Ή μάλλον σχεδόν τίποτα. Κι αυτό πονάει περισσότερο.

Ξαφνικά το τέλος μοιάζει λυτρωτικό. Από το να δεις ακόμη ένα τρομαχτικό, τυπικό μήνυμα στο κινητό σου, “καλά είσαι, εσύ;”, προτιμάς να κοιτάς το κινητό και να μην έρχεται τίποτα. Που πήγε το online σεξ, τα αστεία, τα τηλεφωνήματα; Φώναζες άδικα ότι σου έλειπαν; Σου έλειπαν τότε που τον είχες, σου λείπουν και τώρα που τον έχασες.

Είσαι στον ίδιο παρονομαστή. Απλά έκανες αυτό που δεν μπορούσε. Τον άφησες ελεύθερο να βρει το πάθος που μαζί σου έχασε. Να βρει ξανά τον ενθουσιασμό του σε μια φρέσκα σάρκα. Απέτυχες να τον κρατήσεις; Μπορεί. Αλλά νομίζω πώς ό,τι κι αν έκανες, στο τέλος θα τον έχανες. Ακόμη κι αν δεν σε άφηνε ποτέ.

Ίσως να βρεις αυτόν που να τρέφεται από τη μυρωδιά σου. Που να θέλει να ξυπνά με τη φωνή σου. Που να γεμίζουν οι στιγμές του μόνο όταν θα είσαι κι εσύ παρούσα. Που να απαιτεί να σε δει. Που να σε διεκδικεί. Που το να σου μιλάει δε θα είναι απλά μία βαρετή διαδικασία για να σε ρίξει στο κρεβάτι μετά. Ίσως να τον ξαναβρείς κι ίσως πάλι να τον ξαναχάσεις. Ίσως την επόμενη φορά κρατήσει για πάντα.

Κλείσε τις πληγές σου και βγες ξανά στο παιχνίδι. Δώσε τα όλα και ζήτα τα όλα. Ένας έρωτας πρέπει να είναι ζωντανός, ενεργός να μας γεμίζει. Αλλιώς γίνεται κι αυτός μια ρουτίνα. Γι’ αυτό τόσοι άνθρωποι γύρω μας είναι άδειοι και δυστυχισμένοι. Ξέχασαν να ερωτεύονται δυνατά.