ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Βάτραχοι (1206-1250)

ΕΥ. «Αἴγυπτος, ὡς ὁ πλεῖστος ἔσπαρται λόγος,
ξὺν παισὶ πεντήκοντα ναυτίλῳ πλάτῃ
Ἄργος κατασχών»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
ΔΙ. τουτὶ τί ἦν τὸ ληκύθιον; οὐ κλαύσεται;
1210 λέγ᾽ ἕτερον αὐτῷ πρόλογον, ἵνα καὶ γνῶ πάλιν.
ΕΥ. «Διόνυσος, ὃς θύρσοισι καὶ νεβρῶν δοραῖς
καθαπτὸς ἐν πεύκῃσι Παρνασσὸν κάτα
πηδᾷ χορεύων»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
ΔΙ. οἴμοι πεπλήγμεθ᾽ αὖθις ὑπὸ τῆς ληκύθου.
1215 ΕΥ. ἀλλ᾽ οὐδὲν ἔσται πρᾶγμα· πρὸς γὰρ τουτονὶ
τὸν πρόλογον οὐχ ἕξει προσάψαι λήκυθον.
«οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ᾽ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ·
ἢ γὰρ πεφυκὼς ἐσθλὸς οὐκ ἔχει βίον,
ἢ δυσγενὴς ὤν»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
1220 ΔΙ. Εὐριπίδη,— ΕΥ. τί ἐστιν; ΔΙ. ὑφέσθαι μοι δοκεῖ.
τὸ ληκύθιον γὰρ τοῦτο πνευσεῖται πολύ.
ΕΥ. οὐδ᾽ ἂν μὰ τὴν Δήμητρα φροντίσαιμί γε·
νυνὶ γὰρ αὐτοῦ τοῦτό γ᾽ ἐκκεκόψεται.
ΔΙ. ἴθι δὴ λέγ᾽ ἕτερον κἀπέχου τῆς ληκύθου.
1225 ΕΥ. «Σιδώνιόν ποτ᾽ ἄστυ Κάδμος ἐκλιπὼν
Ἀγήνορος παῖς»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
ΔΙ. ὦ δαιμόνι᾽ ἀνδρῶν, ἀποπρίω τὴν λήκυθον,
ἵνα μὴ διακναίσῃ τοὺς προλόγους ἡμῶν. ΕΥ. τὸ τί;
ἐγὼ πρίωμαι τῷδ᾽; ΔΙ. ἐὰν πείθῃ γ᾽ ἐμοί.
1230 ΕΥ. οὐ δῆτ᾽, ἐπεὶ πολλοὺς προλόγους ἕξω λέγειν
ἵν᾽ οὗτος οὐχ ἕξει προσάψαι λήκυθον.
«Πέλοψ ὁ Ταντάλειος εἰς Πῖσαν μολὼν
θοαῖσιν ἵπποις»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
ΔΙ. ὁρᾷς, προσῆψεν αὖθις αὖ τὴν λήκυθον.
1235 ἀλλ᾽, ὦγάθ᾽, ἔτι καὶ νῦν ἀπόδος πάσῃ τέχνῃ·
λήψει γὰρ ὀβολοῦ πάνυ καλήν τε κἀγαθήν.
ΕΥ. μὰ τὸν Δί᾽ οὔπω γ᾽· ἔτι γὰρ εἰσί μοι συχνοί.
«Οἰνεύς ποτ᾽ ἐκ γῆς»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
ΕΥ. ἔασον εἰπεῖν πρῶθ᾽ ὅλον με τὸν στίχον.
1240 «Οἰνεύς ποτ᾽ ἐκ γῆς πολύμετρον λαβὼν στάχυν
θύων ἀπαρχάς»— ΑΙ. ληκύθιον ἀπώλεσεν.
ΔΙ. μεταξὺ θύων; καὶ τίς αὔθ᾽ ὑφείλετο;
ΕΥ. ἔασον, ὦ τᾶν· πρὸς τοδὶ γὰρ εἰπάτω.
«Ζεύς, ὡς λέλεκται τῆς ἀληθείας ὕπο»—
1245 ΔΙ. ἀπολεῖς· ἐρεῖ γὰρ «ληκύθιον ἀπώλεσεν.»
τὸ ληκύθιον γὰρ τοῦτ᾽ ἐπὶ τοῖς προλόγοισί σου
ὥσπερ τὰ σῦκ᾽ ἐπὶ τοῖσιν ὀφθαλμοῖς ἔφυ.
ἀλλ᾽ εἰς τὰ μέλη πρὸς τῶν θεῶν αὐτοῦ τραποῦ.
ΕΥ. καὶ μὴν ἔχω γ᾽ οἷς αὐτὸν ἀποδείξω κακὸν
1250 μελοποιὸν ὄντα καὶ ποιοῦντα ταὔτ᾽ ἀεί.

***
ΕΥΡ. «Ο Αίγυπτος, όταν, όπως λέει η φήμη,
με τους πενήντα γιους του, με καράβι,
άραξε στο Άργος»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΔΙΟ. Πού στα τσακίσματα ήταν τούτη η στάμνα;
1210 Λέγε άλλον πρόλογό σου, να το νιώσω.
ΕΥΡ. «Ο Διόνυσος χορεύοντας επάνω
στον Παρνασσό, μες στους δαυλούς, με θύρσους
κι ελαφοτόμαρα»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΔΙΟ. Τη φάγαμε και πάλι, αλί, απ᾽ τη στάμνα.
ΕΥΡ. Σπουδαίο! Τώρα θα πω έναν πρόλογό μου
που η στάμνα σου σ᾽ αυτόν δε θα κολλήσει.
«Κανείς, ευτυχισμένος σε όλα· ο ένας
άρχοντας, μα φτωχός· κι ενώ από σόι
μικρό είν᾽ ο άλλος»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΔΙΟ., στον Ευριπίδη.
1220 Φίλε μου,… ΕΥΡ. Τί είναι; ΔΙΟ. Μάινα τα πανιά σου·
η στάμνα αυτή πολύν θα βγάλει αέρα.
ΕΥΡ. Μπα, μα τη Δήμητρα, ούτε που με νοιάζει·
σε λίγο θα του φύγει από το χέρι.
ΔΙΟ. Λέγε άλλους στίχους, και μακριά απ᾽ τη στάμνα.
ΕΥΡ. «Απ᾽ τη Σιδώνα φεύγοντας ο Κάδμος,
ο γιος του Αγήνορα»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΔΙΟ. Αγόρασε τη στάμνα, ευλογημένε,
μη μας φάει τους προλόγους. ΕΥΡ. Ν᾽ αγοράσω!
Εγώ απ᾽ αυτόν; ΔΙΟ. Αν θέλεις το καλό σου.
1230 ΕΥΡ. Ποτέ· πολλούς μπορώ να πω προλόγους
που στάμνα δεν μπορεί να τους κολλήσει.
«Σαν πήγε με άρμα ο Πέλοπας στην Πίσσα,
ο γιος του Τάνταλου,»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΔΙΟ. Νά, το σταμνί το κόλλησε και πάλι·
δώσε λεφτά και πάρ᾽ το τελοσπάντων·
μόνο έναν οβολό, και θα ᾽ναι ωραίο.
ΕΥΡ. Μπα, γιά να δούμε· έχω προλόγους πλήθος.
«Απ᾽ το χωράφι του»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΕΥΡ. Καλέ, άφησε να πω το στίχο μου όλον.
1240 «Απ᾽ το χωράφι του όταν πρωτολούβια
ο Οινέας θυσίαζε,»… ΑΙΣ. έχασε μια στάμνα.
ΔΙΟ. Ενώ θυσίαζε; Ποιός να του την πήρε;
ΕΥΡ. Καλέ, άσε· νά, σε τούτο ας δοκιμάσει:
«Ο Δίας, καθώς το λέει η αλήθεια η ίδια,»…
ΔΙΟ. Έλεος! Θα πει πως έχασε μια στάμνα.
Στους προλόγους σου η στάμνα ξεφυτρώνει
όπως στα μάτια επάνω κριθαράκι.
Τα λυρικά του εξέτασε, να ζήσεις.
ΕΥΡ. Ως λυρικός είναι κακός, και πάντα
1250 συνθέτει τα ίδια· αυτό θα τ᾽ αποδείξω.