Είναι αναντίρρητο γεγονός ότι το 2018 υπήρξε αντίξοο έτος για τους περισσότερους Έλληνες. Η υψηλή φορολογία, τα αλλεπάλληλα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας, οι ανακαλυφθείσες αθεσμοπραγίες πλήθους πολιτικών, κρατικοδίαιτων επιχερηματιών καί συνδικαλιστών, η πρωτοφανής έξαρση καί φυσικά η βασιλεία του παραλογισμού σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι, είναι μερικά από τα στοιχεία που δεν επιτρέπουν στον ορθολογικώς σκεπτόμενο άνθρωπο να είναι ιδιαίτερα αισιόφρων.
Το νέο έτος, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν αναμένεται να είναι εύκολο. Η χώρα μας διανύει μία από τις πιό κρίσιμες καί αβέβαιες καμπές της μεταπολιτευτικής ιστορίας της, η πολιτική αστάθεια είναι προ των πυλών καί σαφώς οι πολιτικοί αρχηγοί δεν μεριμνούν τόσο για την αποκατάσταση των κακώς κειμένων, όσο για την παραμονή τους στο θρόνο της εξουσίας.
Η οικονομική μεγέθυνση ακόμη δεν έχει προκύψει και αυτό είναι απολύτως λογικό, από τη στιγμή που η ανεργία είναι καλπάζουσα, η αεργία παραμένει προκλητική καί το κράτος διατηρείται υπερμεγέθες.
Βέβαια, δεν τολμώ να αναφερθώ στις αποστεωμένες κοινωνικές απόψεις και στην ομηρία της πολιτικής εξουσίας, στον οπισθοδρομισμό καί το μισανθρωπισμό της Εκκλησίας, μιας και οι σκέψεις για το νέο έτος μόνο ευάρεστες δεν θα είναι.
Μέσα από όλη αυτή τη δίνη, μπορούμε να αναμένουμε κάτι καλό;
Η άποψή μου είναι πως η πρωταρχική αλλαγή πρέπει να έχει ως αφετηρία τον εαυτό μας. Κρίνεται επιτακτικής σημασίας η άσκηση οξείας αυτοκριτικής. Αυτό που θα πρέπει πρωτίστως να αλλάξουμε είναι η στάση που επιδεικνύουμε απέναντι στον εαυτό μας. Πρέπει να παραχωρήσουμε τη σκυτάλη στη λογική καί να συνειδητοποιήσουμε ότι το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Δεν μπορούμε ενδόμυχα να ζηλεύουμε τα εκσυγχρονισμένα ευρωπαϊκά κράτη, όταν εμείς πράττουμε ό,τι είναι δυνατό για να βλάψουμε τη χώρα μας.
Οι καθαροί δρόμοι,η αποτελεσματικότητα του δημοσίου τομέα, τα σύγχρονα καί αστραφτερά πανεπιστήμια, η νομιμότητα, η μείωση του δημοσιονομικού χρέους, η περιστολή της αυθαιρεσίας, ο ''εξευρωπαϊσμός'' και η αποτοξίνωσή μας από τα μικροαστικά κατάλοιπα καί τον επαρχιωτισμό και η ανάγκη για απόκτηση αστικής συνειδήσεως, είναι υπόθεση όλων μας.
Οφείλουμε στον εαυτό μας, αν διακατεχόμαστε από κάποια υποτυπώδη αξιοπρέπεια, να αγωνιστούμε προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να αποτελέσουμε πρότυπο για τη νέα και εκτροχιασμένη γενιά. Οφείλουμε να γίνουμε κοινωνοί υψηλών αξιών καί ιδανικών, ήθους καί λογικής.
Η βελτίωση του κόσμου μας εναπόκειται στη δική μας δράση. Αν δεν δράσουμε εμείς, δεν θα δράσει κανείς. Το μέλλον είναι στα χέρια μας. Ας παλέψουμε με ζήλο και με συλλογικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου