Ο κόσμος είναι εναντίον της ατομικότητας

Η φύση δεν έχει ιδέα από χρήμα, αλλιώς τα δολάρια θα μπορούσαν να φυτρώνουν πάνω στα δέντρα.

Η φύση δεν έχει ιδέα από χρήμα. Το χρήμα είναι μια επινόηση του ανθρώπου – χρήσιμη, αλλά και επικίνδυνη επίσης.

Νομίζεις ότι αν είσαι κάποιος, αν έχεις πολλά χρήματα, το χρήμα θα σου φέρει χαρά: “Δες αυτόν τον άντρα, πόσο χαρούμενος φαίνεται!”

Έτσι, κυνηγάς κι εσύ το χρήμα. Κάποιος είναι πιο υγιής, οπότε κυνηγάς την υγεία.

Κάποιος κάνει κάτι άλλο και δείχνει πολύ ευχαριστημένος, οπότε τον ακολουθείς κι εσύ.

Πάντοτε όμως ασχολείσαι με τους άλλους και η κοινωνία τα έχει κανονίσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη σκέφτεσαι ποτέ τις δικές σου δυνατότητες.

Και ολόκληρη η δυστυχία βρίσκεται στο ότι δεν είσαι ο εαυτός σου.

Να είσαι απλώς ο εαυτός σου και τότε δεν υπάρχει καμία δυστυχία και κανένας ανταγωνισμός και καμία σκοτούρα για το ότι οι άλλοι έχουν περισσότερα και για το ότι εσύ έχεις λιγότερα.

Ο άνθρωπος πρέπει να ριζώσει μέσα στις δικές του δυνατότητες, όποιες κι αν είναι αυτές και κανένας άλλος δεν μπορεί να του δώσει κατευθύνσεις και οδηγίες. Μπορούν όμως να τον βοηθήσουν, όπου κι αν πηγαίνει, ό,τι κι αν επιχειρεί να γίνει.

Και ο κόσμος θα είναι τόσο ευχαριστημένος, που δεν θα μπορείς να το πιστέψεις.

Εγώ δεν έχω αισθανθεί ποτέ καμία δυσαρέσκεια, ακόμα και από τα παιδικά μου χρόνια, για τον απλό λόγο ότι δεν επέτρεψα ποτέ σε κανέναν να με αποσπάσει από αυτό που έκανα ή από αυτό που επιχειρούσα να είμαι.

Αυτό με βοήθησε τρομερά.

Ήταν δύσκολο και οι δυσκολίες μεγάλωναν και τώρα ολόκληρος ο κόσμος είναι εναντίον μου.
Αυτό όμως δεν με ενοχλεί. Εγώ είμαι απολύτως ευτυχής, απολύτως ευχαριστημένος. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να είμαι κάτι διαφορετικό.

Σε οποιαδήποτε άλλη θέση, θα ήμουν δυστυχισμένος.

Ο κόσμος είναι εναντίον της ατομικότητας.

Είναι εναντίον του να είσαι απλώς ο φυσικός σου εαυτός.

Σε θέλει να είσαι ρομπότ κι επειδή εσύ έχεις συμφωνήσει να είσαι ρομπότ, μπαίνεις σε μπελάδες.
Εσύ όμως δεν είσαι ρομπότ.

Δεν ήταν αυτή η πρόθεση της φύσης, να φτιάξει ένα ρομπότ από σένα.

Έτσι, επειδή δεν είσαι αυτό που προοριζόσουν, αυτό που ήταν το πεπρωμένο σου, συνεχώς αναζητάς: “Τι λείπει; Ίσως καλύτερα έπιπλα, καλύτερες κουρτίνες, καλύτερο σπίτι, καλύτερη σύζυγος, καλύτερη δουλειά…”

Ολόκληρη τη ζωή σου, προσπαθείς και τρέχεις από το ένα μέρος στο άλλο.

Η κοινωνία όμως σε έχει κάνει να απομακρυνθείς από τις δυνατότητές σου.