Πολλές φορές ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σε συναισθηματικά αδιέξοδα. Κι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που συμβαίνει αυτό. Ώστε να ψάξει μέσα του και να βρει το δικό του μονοπάτι που επιβάλλεται να διαβεί.Το πρώτο που σκέφτεται είναι αν πρέπει ν’ ακούσει τη φωνή της καρδιάς ή του μυαλού. Να ψάξει να βρει μόνιμες λύσεις που είναι και πιο επίπονες ή απλά να κρύψει τα προβλήματά του κάτω απ’ το χαλί. Με το «βλέποντας και κάνοντας» δεν κερδίζεις τίποτα. Απλά επιτρέπεις στο χρόνο να περνά χωρίς να μαθαίνεις.
Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι ένα βαθιά συναισθηματικό ον. Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Το μυαλό απλώς θα σε παγιδέψει, ενώ η καρδιά θα είναι πάντα ο οδηγός σου. Ο άκρατος ρεαλισμός μπορεί να σε τραβήξει απ’ τα πιο σκοτεινά μέρη. Να σε φέρει πιο κοντά με τους συνανθρώπους σου και να νιώθεις μια σχετική ασφάλεια ότι δε θα πληγωθείς. Κι αυτό γίνεται γιατί σου βάζει κι ένα όριο που δε θα πρέπει να ξεπεράσεις ποτέ. Αν γίνει αυτό θα παγιδευτείς. Και τότε δε θα υπάρχει κανένας για να σε βοηθήσει να ξεφύγεις.
Άραγε, έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα γίνει αν υπερβείς αυτό το όριο; Εκεί αναλαμβάνει να σε καθοδηγήσει η καρδιά σου. Γνωρίζει ότι τα συναισθήματα υπερέχουν. Σε καθιστούν μοναδικό, αξιοπρεπή κι ολοκληρωμένο. Σου δίνουν τη δυνατότητα να ψαχτείς λίγο περισσότερο για το τι πραγματικά αντιπροσωπεύει η ζωή. Βοηθούν να βρεις ανθρώπους σαν εσένα με σκοπό να δεις τον κόσμο διαφορετικά. Με ένα αίσθημα ευδαιμονίας θες να ανακαλύψεις το πραγματικό πρόσωπο της αγάπης. Είναι ευλογία να μπορείς να αγαπάς βαθιά και να νοιάζεσαι πολύ.
Η αγάπη είναι κάτι που ανακαλύπτεις όταν αγκαλιάσεις τα πάθη, τους δαίμονες και τους πόθους σου. Ερωτεύεσαι τον εαυτό σου, τα πράγματα που κάνεις και τα όνειρά σου. Η ευτυχία πηγάζει από μέσα σου κι από πουθενά αλλού. Γι’ αυτό, ακολούθησε το δρόμο που χαράζει το συναίσθημα. Όλα αυτά που κάνουν την ψυχή σου να χαμογελάει. Χωρίς να υπολογίζεις φόβους κι απώλειες. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι κι εσύ δεν αξίζει να το παρακολουθείς απ’ την κερκίδα.
Αυτή η ζωή είναι πολύ μικρή, για να βολεύεσαι με καθετί που σε κάνει απλά να μένεις στα ρηχά. Η ουσία δεν κρύβεται στις λαμπερές και πολυσύχναστες λεωφόρους, αλλά σε κάποια σοκάκια που συχνάζουν οι πιο όμορφες πτυχές της.
Όσα εμπόδια κι αν βρεθούν μπροστά σου, να ξέρεις ότι όλα αυτά που επιθυμείς θα έρθουν. Πρώτα, όμως, πρέπει να ακολουθήσεις ό,τι αγαπάς κι όχι αυτά που σκέφτεσαι. Θα οδηγηθείς στον τόπο που τα πάντα είναι μαγικά και θα είσαι ευτυχισμένος. Και το σημαντικότερο είναι ότι η καρδιά σου θα είναι γεμάτη. Εκεί ξεκινούν και τελειώνουν όλα.
Ξέρω, πολλοί θα πουν ότι όλα αυτά είναι αθώα και γραφικά. Δεν υπάρχουν πουθενά κι αν τα αποδεχτείς τότε θα καταστραφείς. Ζούμε σε μια εποχή όπου πολεμάμε με μανία οτιδήποτε όμορφο μας έχει δοθεί. Μας ξεζουμίζει ο υλισμός κι η υποκρισία. Παριστάνουμε τους δυνατούς ενώ δεν είμαστε.
Χαμογελάμε, όχι επειδή το νιώθουμε, αλλά για να δείξουμε πως δεν είμαστε αδύναμοι. Μας απασχολούν κενές κι άχαρες καταστάσεις. Το μεγαλύτερο παραμύθι είναι να ψάχνεις την αλήθεια εκεί που δεν υπάρχει.
Λες και γεννηθήκαμε απλά και μόνο για να παραμυθιαζόμαστε. Μάθαμε να δίνουμε τροφή στο κακό. Χωρίς να υπολογίζουμε ότι στο τέλος της διαδρομής θα μας κατασπαράξει. Κι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι θα είμαστε εμείς. Δε θα υπάρχει καμία δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό. Τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Καλύτερα, λοιπόν, να λαβωθείς στη μάχη παρά να κερδίσεις το παράσημο της δειλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου