Οι επιστήμονες γνωρίζουν από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ότι τα εσωτερικά μέρη του Γαλαξία είναι μια ισχυρή πηγή ακτίνων γάμμα, που δείχνουν ότι εκεί υπάρχει αντιύλη αλλά δεν υπήρχε καθιερωμένη άποψη για το από πού προέρχεται η αντιύλη. Μια διεθνής ομάδα αστροφυσικών έχει δείξει πώς σχηματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της αντιύλης στη Γαλαξία μας. Η αντιύλη αποτελείται από αντισωματίδια – όταν δε η αντιύλη συναντάται με την ύλη, γρήγορα εξαϋλώνονται και τα δύο, για να σχηματίσουν μια έκρηξη ενέργειας με τη μορφή ακτίνων γάμμα.
Ο Roland Crocker από την Σχολή Αστρονομίας και Αστροφυσικής της Αυστραλίας δήλωσε ότι η ομάδα του έχει δείξει ότι η αιτία της αντιύλης ήταν μια σειρά ασθενών εκρήξεων σουπερνόβα για εκατομμύρια χρόνια, η καθεμία από τις οποίες δημιουργήθηκε από τη σύγκλιση δύο λευκών νάνων, αντικείμενα που είναι εξαιρετικά συμπαγή υπολείμματα άστρων, όχι μεγαλύτερα από δύο ήλιους.
Ο Crocker δήλωσε επίσης ότι η ομάδα του είχε αποκλείσει την υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας και τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη ως πηγές της αντιύλης.
Η αντιύλη αυτή προέρχεται από ένα δυαδικό σύστημα δύο λευκών νάνων που συγκρούονται μεταξύ τους. Το μικρότερο από τα δυαδικά αστέρια χάνει μάζα προς το μεγαλύτερο και τελειώνει τη ζωή του ως λευκός νάνος, ενώ το μεγαλύτερο αστέρι τελειώνει ως λευκός νάνος άνθρακα-οξυγόνου.
Κατόπιν το σύστημα λευκών νάνων χάνει ενέργεια από την εκπομπή κυμάτων βαρύτητας, αναγκάζοντας τα να κινούνται σπειροειδώς όλο και πιο κοντά το ένα στο άλλο. Μόλις αυτά έρθουν πολύ κοντά ο λευκός νάνος άνθρακα-οξυγόνου σχίζει το γειτονικό του λευκό νάνο αστέρι, του οποίου το στοιχείο ήλιο σύντομα σχηματίζει ένα πυκνό κέλυφος που καλύπτει το μεγαλύτερο αστέρι, οδηγώντας γρήγορα σε μια θερμοπυρηνική σουπερνόβα, που είναι η πηγή της αντιύλης.
Μια ομάδα ερευνητών σκόπευσε με το τηλεσκόπιο στο Νόβα 1901 του Περσέως (GK Persei), ένα αντικείμενο που έκανε αίσθηση στον αστρονομικό κόσμο το 1901 όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ως ένα από τα φωτεινότερα αστέρια στον ουρανό για λίγες μέρες, πριν βαθμιαία ξεθωριάσει η λάμψη του. Σήμερα, οι αστρονόμοι αναφέρουν το Νόβα του Περσέως, ως παράδειγμα μιας «κλασσικής νόβα» έκρηξης, που παράγεται από μια θερμοπυρηνική έκρηξη στην επιφάνεια ενός λευκού νάνου αστέρα, του πυκνού υπολείμματος ενός άστρου σαν τον Ήλιο μας.
Μια έκρηξη νόβα μπορεί να συμβεί αν η ισχυρή βαρύτητα ενός λευκού νάνου τραβά υλικό από το γειτονικό του δίδυμο αστέρι που στρέφονται γύρω από ένα κοινό κέντρο μαζί. Εάν συσσωρευτεί αρκετό υλικό, κυρίως με τη μορφή αερίου υδρογόνου, στην επιφάνεια του λευκού νάνου, μπορούν να εμφανιστούν και να ενταθούν αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης, με αποκορύφωμα μια κατακλυσμιαία καινοφανή κοσμική έκρηξη. Τα δε εξωτερικά στρώματα του λευκού νάνου απομακρύνονται, δημιουργώντας έτσι μία καινοφανή νόβα που μπορεί να παρατηρηθεί για μια περίοδο λίγων μηνών έως λίγων ετών καθώς το υλικό επεκτείνεται στο διάστημα.
Τα κλασικά νόβα μπορούν να θεωρηθούν ως «μικροσκοπικές» εκδόσεις των εκρήξεων σουπερνόβα. Οι υπερκαινοφανείς σηματοδοτούν την καταστροφή ενός ολόκληρου άστρου και μπορούν να είναι τόσο φωτεινά ώστε να φωτίσουν ολόκληρο τον γαλαξία όπου βρίσκονται. Οι υπερκαινοφανείς είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την κοσμική οικολογία επειδή διασκορπίζουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας στο διαστρικό αέριο. Επίσης, είναι υπεύθυνοι για τη διασπορά στοιχείων όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο και το οξυγόνο στο διάστημα όπου μπορούν να ενσωματωθούν στις μελλοντικές γενιές των αστεριών και των πλανητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου