Ταλέντο εναντίον τύχης: Ο ρόλος της τυχαιοποίησης στην επιτυχία και την αποτυχία
Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι δεν είναι οι πιο ταλαντούχοι, απλώς οι πιο τυχεροί, επιβεβαιώνει ένα νέο υπολογιστικό μοντέλο της δημιουργίας πλούτου. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη μπορούν να μεγιστοποιήσουν την απόδοση σε πολλά είδη επενδύσεων. Ούτε λοιπόν το ταλέντο ούτε η εξυπνάδα, αλλά η τύχη εξασφαλίζει επιτυχία στη ζωή.
Η κατανομή του πλούτου ακολουθεί ένα πολύ γνωστό μοτίβο που ονομάζεται κανόνας 80:20: το 80% του πλούτου ανήκει στο 20% των ανθρώπων. Πράγματι, μια έκθεση πέρυσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο οκτώ άνδρες είχαν συνολικό πλούτο ισοδύναμο με εκείνο των φτωχότερων 3.8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο.
Το 1906 ο Ιταλός κοινωνιολόγος, μαθηματικός και φιλόσοφος Vilfredo Pareto ανακάλυψε ότι στο 20% του ιταλικού πληθυσμού ανήκε το 80% της γης.
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει σε όλες τις κοινωνίες, σε όλες τις κλίμακες. Είναι ένα καλά μελετημένο μοντέλο που ονομάζεται νόμος της εξουσίας και που καλλιεργείται σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών φαινομένων. Αλλά η κατανομή του πλούτου είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες λόγω των ζητημάτων που θέτει για την αμεροληψία και την αξία της. Γιατί λοιπόν τόσο λίγοι άνθρωποι έχουν τόσα πολλά περιουσιακά στοιχεία;
Η συμβατική απάντηση είναι ότι ζούμε σε μια εποχή αξιοκρατίας στην οποία οι άνθρωποι ανταμείβονται για το ταλέντο, την ευφυΐα, την προσπάθειά τους και ούτω καθεξής. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό μεταφράζεται στην κατανομή του πλούτου που παρατηρούμε, αν και μια υγιής δόση τύχης μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο.
Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα με αυτήν την ιδέα: ενώ η κατανομή του πλούτου ακολουθεί έναν νόμο εξουσίας, η κατανομή των ανθρώπινων δεξιοτήτων ακολουθεί γενικά μια κανονική κατανομή που είναι συμμετρική ως προς μια μέση τιμή. Για παράδειγμα, η ευφυΐα, όπως μετράται με δοκιμές IQ, ακολουθεί αυτό το μοτίβο. Το μέσο IQ είναι 100, αλλά κανείς δεν έχει IQ 1.000 ή 10.000.
Το ίδιο ισχύει και για την προσπάθεια, όπως μετράται με τις ώρες εργασίας. Μερικοί άνθρωποι εργάζονται περισσότερες ώρες από το μέσο όρο και μερικοί εργάζονται λιγότερο, αλλά κανείς δεν εργάζεται ένα δισεκατομμύριο φορές περισσότερες ώρες από οποιονδήποτε άλλο.
Και όμως, όταν πρόκειται για τις αμοιβές για κάποιο έργο, κάποιοι άνθρωποι έχουν δισεκατομμύρια φορές περισσότερο πλούτο από τους άλλους. Επιπλέον, πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι οι πλουσιότεροι άνθρωποι γενικά δεν είναι οι πλέον ταλαντούχοι με κάποιες άλλες μετρήσεις.
Ποιοι παράγοντες λοιπόν καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα γίνονται πλούσιοι; Θα μπορούσε αυτή η ευκαιρία να παίξει μεγαλύτερο ρόλο από ό, τι περίμενε κανείς; Και πώς μπορούν αυτοί οι παράγοντες, όποιοι κι αν είναι, να αξιοποιηθούν για να κάνουν τον κόσμο με μια καλύτερη και δικαιότερη θέση;
Σήμερα λαμβάνουμε μια απάντηση χάρη στο έργο του Alessandro Pluchino στο Πανεπιστήμιο της Catania στην Ιταλία και σε μερικούς συναδέλφους του. Αυτοί οι τύποι έχουν δημιουργήσει ένα υπολογιστικό μοντέλο ανθρώπινου ταλέντου και τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν για να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες στη ζωή. Το μοντέλο επιτρέπει στην ομάδα να μελετήσει τον ρόλο της τύχης σε αυτή τη διαδικασία.
Τα αποτελέσματα δείχνουν κάτι που μας ανοίγει τα μάτια. Οι προσομοιώσεις τους αναπαράγουν με ακρίβεια την κατανομή του πλούτου στον πραγματικό κόσμο. Όμως, οι πιο πλούσιοι άνθρωποι δεν είναι οι πιο ταλαντούχοι (παρόλο που πρέπει να έχουν ένα ορισμένο επίπεδο ταλέντου). Είναι οι πιο τυχεροί. Και αυτό έχει σημαντικές συνέπειες για τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες μπορούν να βελτιστοποιήσουν τις αποδόσεις των επενδύσεων τους σε όλα τα επίπεδα, από την επιχείρηση έως την επιστήμη.
Το μοντέλο του Pluchino είναι απλό. Αποτελείται από Ν άτομα , κάθε ένα με ένα συγκεκριμένο επίπεδο ταλέντου (δεξιότητα, νοημοσύνη, ικανότητα κ.ο.κ.). Αυτό το ταλέντο κατανέμεται κανονικά γύρω από κάποιο μέσο επίπεδο, με κάποια τυπική απόκλιση. Έτσι, μερικοί άνθρωποι είναι πιο ταλαντούχοι από τους μέσους και μερικοί είναι λιγότερο, αλλά κανείς δεν είναι πολλές τάξεις μεγέθους πιο ταλαντούχοι από οποιονδήποτε άλλο.
Αυτό είναι το ίδιο είδος κατανομής που παρατηρείται για διάφορες ανθρώπινες δεξιότητες, ή ακόμα και χαρακτηριστικά όπως το ύψος ή το βάρος. Μερικοί άνθρωποι είναι ψηλότεροι ή μικρότεροι από τον μέσο όρο, αλλά κανείς δεν έχει το μέγεθος ενός μυρμηγκιού ή ενός ουρανοξύστη.Πράγματι, είμαστε όλοι παρόμοιοι.
Το υπολογιστικό μοντέλο παρατηρεί κάθε άτομο σε μια επαγγελματική ζωή 40 ετών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα άτομα δοκιμάζουν τυχερά γεγονότα που μπορούν να εκμεταλλευτούν για να αυξήσουν τον πλούτο τους εάν είναι αρκετά ταλαντούχα.
Ωστόσο, αντιμετωπίζουν και άτυχα γεγονότα που μειώνουν τον πλούτο τους. Αυτά τα συμβάντα συμβαίνουν τυχαία.
Στο τέλος των 40 χρόνων, ο Pluchino και οι συνεργάτες του βαθμολόγησαν τα άτομα με τον πλούτο τους και μελετούν τα χαρακτηριστικά των πιο επιτυχημένων. Υπολογίζουν επίσης την κατανομή του πλούτου. Στη συνέχεια επαναλαμβάνουν την προσομοίωση πολλές φορές για να ελέγξουν την ευρωστία του αποτελέσματος.
Όταν η ομάδα ταξινομεί τα άτομα με τον πλούτο τους, η κατανομή είναι ακριβώς όπως αυτή που παρατηρείται στις πραγματικές κοινωνίες. «Ο κανόνας ’80 -20 ‘είναι σεβαστός, αφού το 80% του πληθυσμού κατέχει μόνο το 20% του συνολικού κεφαλαίου, ενώ το υπόλοιπο 20% κατέχει το 80% του ίδιου κεφαλαίου», αναφέρει ο Pluchino.
“Αυτό μπορεί να μην είναι εκπληκτικό ή άδικο αν το πλουσιότερο 20% αποδειχθεί ότι είναι το πιο ταλαντούχο. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Τα πλουσιότερα άτομα συνήθως δεν είναι τα πιο ταλαντούχα ή οπουδήποτε κοντά σε αυτό. «Η μέγιστη επιτυχία ποτέ δεν συμπίπτει με το μέγιστο ταλέντο και αντίστροφα», λένε οι ερευνητές.
Επομένως, εάν όχι το ταλέντο, ποιός άλλος παράγοντας προκαλεί αυτή τη ειδική κατανομή του πλούτου; «Η προσομοίωση μας δείχνει σαφώς ότι ένας τέτοιος παράγοντας είναι η καθαρή τύχη», λέει ο Pluchino.
Η ομάδα το αποδεικνύει με την κατάταξη των ατόμων σύμφωνα με τον αριθμό των τυχερών και άτυχων γεγονότων που αντιμετωπίζουν καθ ‘όλη τη διάρκεια των 40 χρόνων της σταδιοδρομίας τους. «Είναι προφανές ότι τα πιο επιτυχημένα άτομα είναι επίσης και τα πιο τυχερά,» λένε. «Και τα λιγότερο επιτυχημένα άτομα είναι επίσης τα πιο ατυχή».
Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Ποια είναι η πιο αποτελεσματική στρατηγική για την εκμετάλλευση του ρόλου που παίζει η επιτυχία;
Ο Pluchino και οι συνεργάτες του το μελετούν αυτό από τη σκοπιά της χρηματοδότησης μιας έρευνας στον τομέα της επιστήμης, ένα ζήτημα σαφώς κοντά στην καρδιά τους. Οι οργανισμοί χρηματοδότησης παγκοσμίως ενδιαφέρονται να μεγιστοποιήσουν την απόδοση των επενδύσεων στον επιστημονικό κόσμο. Πράγματι, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας επένδυσε πρόσφατα 1,7 εκατομμύρια δολάρια σε ένα πρόγραμμα μελέτης της αειφορίας – ο ρόλος της τύχης στην επιστημονική ανακάλυψη – και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί για να βελτιώσει τα αποτελέσματα της χρηματοδότησης.
Αποδεικνύεται ότι η ομάδα του Pluchino είναι καλά ετοιμασμένοι να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση. Χρησιμοποιούν το μοντέλο τους για να διερευνήσουν διάφορα είδη μοντέλων χρηματοδότησης για να δουν ποιά παράγουν τις καλύτερες αποδόσεις όταν λαμβάνεται υπόψη η τύχη.
Η ομάδα μελέτησε τρία μοντέλα, στα οποία η χρηματοδότηση της έρευνας κατανέμεται εξίσου σε όλους τους επιστήμονες, ή που κατανέμεται τυχαία σε ένα υποσύνολο επιστημόνων. ή που δίνονται κατά προτίμηση σε όσους έχουν πετύχει στο παρελθόν. Ποιό από αυτά τα μοντέλα είναι η καλύτερη στρατηγική;
Η στρατηγική που προσφέρει τις καλύτερες αποδόσεις, αποδεικνύεται, είναι να κατανείμουμε την χρηματοδότηση εξίσου μεταξύ όλων των ερευνητών. Και η δεύτερη και η τρίτη καλύτερη στρατηγική περιλαμβάνει την τυχαία κατανομή σε 10 ή 20 τοις εκατό των επιστημόνων.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ερευνητές είναι σε καλύτερη θέση να επωφεληθούν από τις αναπάντεχες ανακαλύψεις που κάνουν από καιρό σε καιρό. Εκ των υστέρων, είναι προφανές ότι το γεγονός ότι ένας επιστήμονας έχει κάνει μια σημαντική τυχαία ανακάλυψη κατά το παρελθόν δεν σημαίνει ότι αυτός είναι πιθανότερο να κάνει κάτι και στο μέλλον.
Μια παρόμοια προσέγγιση θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί στις επενδύσεις σε άλλα είδη επιχειρήσεων, όπως μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, start up τεχνολογίας, εκπαίδευση που αυξάνει τα ταλέντα ή ακόμα και τη δημιουργία τυχαίων τυχερών γεγονότων.
Είναι σαφές ότι χρειάζεται περισσότερη δουλειά εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου