Πάθος, έντονο και υποβλητικό συναίσθημα. Αν το πάθος δεν διεκδικήσει το γεννήτορα της ύπαρξής του, το λόγο δηλαδή για τον οποίο γεννήθηκε μέσα μας, τότε καμία δύναμη στο κόσμο δεν μπορεί να το πετύχει αυτό. Το πάθος είναι εκείνη η κρυφή ελπίδα που ζωντανεύει μέσα μας, η αισιοδοξία, η μεγάλη πίστη στο άπιαστο, το όνειρο που μανιωδώς παλεύει να πηδήξει από τη φαντασία στη πραγματικότητα για να εκφράσει το σκοπό του.Ένα τόσο έντονο συναίσθημα έχει τη δύναμη να μας παρασύρει στο πέρασμά του αλλού, σε μια φανταστική, ιδανική πραγματικότητα. Φαίνεται ίσως περίεργο αυτό, μέχρι να σκεφτούμε την ορμή και το πάθος ενός μεγάλου έρωτα, την ικανότητα που έχει να βλέπουμε τα πράγματα από την θετική οπτική τους γωνία, αλλά και τον εθισμό που πιθανώς αφήνει σε αυτόν που μένει πίσω.
Γιατί αλήθεια οι μεγάλοι έρωτες μας εθίζουν όταν απότομα διακόπτονται; Μάλλον γιατί μας γειώνουν στην δύσκολη και ωμή πραγματικότητα, την οποία οι ιδιαιτέρως ευαίσθητοι ή ευαισθητοποιημένοι από κάποιο ερέθισμα άνθρωποι, δεν μπορούν να διαχειριστούν.
Το ίδιο συμβαίνει και στους παθιασμένους ανθρώπους με την ευρεία έννοια, ψάχνουν ένα καταφύγιο στη φαντασία τους, η οποία πλάθεται όπως επιλέγουν και με όσα χρώματα έχουν ανάγκη να δουν.
Την ίδια στιγμή η ένταση του πάθους μας οδηγεί στην ειλικρινή έκφραση του εαυτού μας. Δηλαδή στη μόνη γνώμη την οποία, αν και θνητά πλάσματα, δεν μπορούμε να τη σχηματίσουμε λανθασμένη.
Ποτέ, μα ποτέ δεν μπορούμε να έχουμε πλήρη γνώση των καταστάσεων γύρω μας, αλλά μπορούμε να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας και να τον εκφράζουμε όπως θέλουμε -εφόσον δεν προσβάλουμε το κόσμο γύρω μας.
Η έκφραση είναι ζωή, διαφορετικά δεν θα σχηματίζαμε σχέσεις, θα ήταν ο καθένας μόνος του και θα ήταν καλά. Όταν όμως το πάθος εκφράζει το Είναι των ανθρώπων, τότε οι σχέσεις που δημιουργούν είναι αληθινές και αντέχουν στο χρόνο.
Αυτούς τους ανθρώπους αγαπώ, γιατί όλη τους η προσοχή στρέφεται σε ένα αντικείμενο, το οποίο αποτελεί για αυτούς πηγή ζωής, όλο τους το δυναμικό και η ενέργεια αξιοποιείται με έναν τόσο προσωπικό και μοναδικό τρόπο, ώστε να μην ψάχνουν μανιωδώς κάτι από το εξωτερικό τους περιβάλλον.
Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι πίσω από τη πλάτη σου δεν θα βρουν τίποτα να πουν, δεν φοβούνται να εκφράσουν ό,τι πιστεύουν μπροστά σου. Έμαθαν να παράγουν ευτυχία για καλό σκοπό, όχι να αναπαράγουν φήμες.
Αυτό που τους κάνει μοναδικούς είναι το γεγονός ότι στρέφουν την προσοχή στον εαυτό τους, όχι εγωιστικά, αλλά αλτρουιστικά. Γιατί την αγάπη που έχουν για τον εαυτό τους, δεν σκέφτονται δεύτερη φορά αν θα την μοιραστούν, το έχουν κάνει με την πρώτη.
Όταν όλοι υιοθετήσουμε αυτόν τον τρόπο ζωής, αυτός ο κόσμος θα γίνει καλύτερος. Όλοι μας έχουμε ταλέντα, και όποιος πιστεύει το αντίθετο δεν έχει ψάξει, δεν έχει ιδέα τι θησαυρό κρύβει μέσα του. Δεν είμαστε όλοι Πικάσο ή Αϊνστάιν, προφανώς, λίγη φαντασία και δημιουργικότητα όμως, δεν μπορεί, όλοι έχουμε.
Όλοι έχουμε ένα απόθεμα ενέργειας, ψυχικό ή σωματικό, ας ασχοληθούμε λοιπόν με την τέχνη, με τον αθλητισμό, με πράγματα στα οποία όποιος επενδύει δε χάνει, παρά μόνο κερδίζει σε βάθος χρόνου. Και ας αφήσουμε ήσυχο το κόσμο και το τι αυτός κάνει. Ας ζήσουμε με πάθος, γιατί ποτέ δεν είναι λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου