Αυτοπεποίθηση

«Η αυτοπεποίθηση προκύπτει όχι από το να έχεις πάντα δίκιο, αλλά από το να μη φοβάσαι να έχεις άδικο». Peter T. McIntyre.

Όταν ακούμε τη λέξη «αυτοπεποίθηση» έχουμε μάθει να κάνουμε αυτόματους και συγκεκριμένους συνειρμούς. Επιμονή, αποφασιστικότητα, δύναμη και καλή γνώμη για αυτό που λέγεται «εαυτός», είναι η ερμηνεία μας για την αυτοπεποίθηση. Κάθε αρετή, έχει όμως το κόστος της. Για να έχουμε τα παραπάνω, χρειάζεται να έχουμε και άλλα…πολύ πιο δύσκολα!

Να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας.
Αυτοπεποίθηση είναι πολλά πράγματα. Ταυτόχρονα, δεν είναι κάποια πράγματα.

Τι δεν είναι «αυτοπεποίθηση»;

Δεν είναι η αλαζονεία.
Δεν είναι η έπαρση
Δεν είναι η κούφια κομπορρημοσύνη
Δεν είναι η αδιαλλαξία
Δεν είναι η επιτηδευμένη επίδειξη
Δεν είναι η μεγαλομανία.

Όλα αυτά τα «δεν», μας οδηγούν σιγά-σιγά στην ουσία της αυτοπεποίθησης που είναι αυτό που χοντρικά λέμε «να τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας». Είναι λοιπόν η αυτοπεποίθηση προϊόν της αυτογνωσίας; Σαφώς και είναι. Πρέπει να βρούμε τα πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε ή όσα χρειαζόμαστε τρομακτική βελτίωση. Αυτά τα πράγματα, δεν πρέπει να τα εξομολογούμαστε μόνο στον εαυτό μας…

Διάλογος και επικοινωνία: Οι αποδείξεις ότι δεν είμαστε (οι) μόνοι στον κόσμο.

Αν κάτι μας δίνει χώρο και μας ανοίγει το δρόμο προς την αληθινή αυτοπεποίθηση, είναι η διαλλακτικότητα. Μέσα από τον διάλογο ανακαλύπτουμε τα όριά μας και ανακαλύπτουμε πράγματα που δεν έχουμε ακούσει. Δεν μπορούμε όχι μόνο να έχουμε πάντα δίκιο, αλλά και να έχουμε όλες τις οπτικές πάνω σε οποιοδήποτε ζήτημα.

Η υπερβολική «αυτοεκτίμηση», οδήγησε τον Ίκαρο σε ελεύθερη πτώση. Το ξέρουμε από την Ελληνική Μυθολογία.

Ο Ίκαρος, δεν άκουσε τη συμβουλή του Δαίδαλου (εξίσου αλαζόνας) και τελικά, συνέβη το μοιραίο. Συμβουλή; Για να μπορούμε να ακούμε συμβουλές, πρέπει να είμαστε ανοικτοί και ανεκτικοί στην κριτική. Διάλογος. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε ειλικρινή και γνήσια επικοινωνία.

Γιατί προτιμούμε τον διάλογο;

Ο διάλογος μας κάνει εξομολογούμενους.
Μας μαθαίνει να εμπιστευόμαστε.
Μας ασκεί στο να μη φοβόμαστε να «εκτεθούμε».
Δείχνει στην πράξη πως είμαστε ειλικρινείς.
Είναι η απόδειξη ότι δεν έχουμε κάτι να «κρύψουμε».
Είναι ο δρόμος προς τον σεβασμό των άλλων.

Η σύνθεση και η συγχώρεση.
Ο Peter McIntyre, μας λέει πως αυτοπεποίθηση είναι η άφοβη παραδοχή όταν έχουμε άδικο. Στην θεωρία, είναι εύκολο όμως έχουμε τον εγωισμό ως εμπόδιο. Εδώ, πρέπει να φερθούμε έξυπνα. Όταν νιώθουμε να υψώνονται τα εγωιστικά τείχη της αδιαλλαξίας, ας σκεφτούμε την σύνθεση απόψεων. Αν κάπου έχουμε λάθος, ας το διορθώσουμε μέσα από γνώμη κάποιου άλλου. Αν βαδίζουμε λάθος, μια συμβουλή θα έρθει να γεμίσει το κενό που αφήνουν τα ερωτηματικά των αμφιβολιών μας.

Η έγκαιρη παραδοχή του λάθους μας, θα μας ανοίξει διάπλατα την πόρτα της προόδου. Η αυτοπεποίθησή μας θα ενισχυθεί όταν ακολουθήσουμε τις διορθώσεις. Αυτοπεποίθηση είναι τελικά, να εμπιστευόμαστε εκτός του εαυτού μας, και τους άλλους. Σε προσωπικές μας υποθέσεις που αφορούν συντρόφους και φίλους, γνωρίζοντας την ατέλειά μας ως προς το «μονοπώλιο» του δίκαιου, μπορούμε μετά και να συγχωρούμε. Εκεί βρίσκεται η αληθινή αυτοπεποίθηση. Συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα λάθη τους γιατί ξέρουμε ότι και εμείς θα κάνουμε, και θα θέλαμε να μας τα συγχωρήσουν.