Ζούμε στην εποχή της επιλεκτικής ακοής και αμνησίας.Ο καθένας από εμάς θυμάται και ακούει ότι τον συμφέρει, ανάλογα με τις περιστάσεις της ζωής μας.
Έχουμε την τάση να υποτιμούμε τα βαθιά συναισθήματά μας, να μην υπολογίζουμε ούτε στο ελάχιστο την αξία των ανθρώπων και της ανθρώπινης υπόστασης.
Καταρρίπτουμε τις ηθικές μας αρχές αβίαστα και αβασάνιστα, χωρίς ίχνος ντροπής και δεύτερης σκέψης.
Σταματήσαμε να ζούμε τον έρωτα στην πραγματική του πτυχή και τον βιώνουμε στην συμφέρουσα κατ΄ εμάς κατάσταση.
Χάσαμε το πάθος μας και την επιμονή μας για καλύτερα και ποιοτικά συναισθήματα.
Γεμίσαμε από ανθρώπους κενούς, άδειους.
Που στερούνται τα βαθιά και βασικά νοήματα της ζωής.
Χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου οι καθαρόαιμοι, οι παθιασμένοι, αυτοί οι δυναμικοί που βουτούν με πάθος, παλεύουν χωρίς το παραμικρό ίχνος φόβου, τολμούν σχεδόν τα πάντα και το κυριότερο έχουν αντοχές και όπου χρειάζεται ανοχή.
Στερέψαμε από ονειροπόλους.
Χάθηκαν όλοι αυτοί, που ο ένας είναι στήριγμα του άλλου στις δύσκολες στιγμές του.
Χάσαμε αυτούς που στέκονται βράχοι στα προβλήματα και τρώνε κύματα απανωτά,
που αγχώνονται,
που λυπούνται,
που αγωνιούν,
που έμαθαν να στηρίζονται αποκλειστικά στα δικά τους πόδια.
Χάσαμε τους υπέρμαχους των αγνών και πραγματικών σχέσεων, των παθιασμένων.
Αυτούς που έχουν μάθει να φροντίζουν και να εξελίσσουν όσους έχουν την τύχη να σταθούν στο πλάι τους.
Μας πότισε αυτή η μπόχα και η δυσωδία του κόσμου, καταλήξαμε να μένουμε μόνοι μας βιώνοντας στιγμές επίπονες και βασανιστικές, με τεράστια συναισθηματικά κενά.
Βάλαμε τις ζωές μας σε λειτουργία ανάγκης και παραμείναμε ζωντανοί από συνήθεια.
Ξεχάσαμε να ζούμε από επιθυμία.
Χάσαμε την επιλογή να φτιάξουμε την ζωή μας όπως γουστάρουμε.
Αχ, γιατί να μην μπορούσαμε να αποβάλλουμε αυτόν τον μολυσματικό κόσμο των ψευδαισθήσεων, της υποκρισίας, της ψευτιάς και του βολέματος.
Αυτός ο κόσμος μας βουλιάζει καθημερινά.
Ας τον αλλάξουμε πριν μας αλλάξει αυτός και μας μετατρέψει σε τέρατα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου