Αξίζει ή δίνω εγώ αξία;

Ενθουσιάζομαι. Έχω ανάγκη. Έλκομαι. Περίμενα καιρό και ήρθε! Αξίζει; Μου αξίζει; Αυτό φαίνεται εξ' αρχής. Θα ασχοληθώ; Πως; Δίνοντάς του εγώ αξία;

Το ιδανικότερο είναι κάτι να αξίζει από μόνο του και να ασχοληθείς παρά να του δώσεις εσύ αξία μετέπειτα. Αν είναι σπουδαίο και σου αξίζει, οι προδιαγραφές και οι δυνατότητες είναι τελείως διαφορετικές από την αντίθετη περίπτωση. Το να ασχοληθείς λοιπόν με κάτι που έχει αξία και να επενδύσεις σε αυτό, αν μη τι άλλο σε βάζει σε ένα δρόμο καταλληλότερο από άποψη προσδοκιών και διατηρεί υψηλά τα όποια στάνταρντ σου δίχως να πρέπει να ωραιοποιήσεις ή να κάνεις εκπτώσεις. Κάποιο είδος εγγύησης δηλαδή για ευοίωνη συνέχεια.

Πως το διακρίνω
Ας μη γελιόμαστε, όσο κι αν ενθουσιαζόμαστε κάποια πράγματα είναι ευδιάκριτα από την αρχή. Κι αν όχι, η στιγμή της απομυθοποίησης θα έρθει και η αλήθεια θα σε χτυπήσει ως χαστούκι αλύπητα κιόλας.

Το αν επιλέξουμε να ασχοληθούμε πάραυτα κάνοντας σκόντο στα θέλω μας, είναι προσωπική επιλογή αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να εθελοτυφλούμε και πολύ περισσότερο να παραπονεθούμε αργότερα.

Αν λοιπόν κάτι δεν έχει την αξία που πρέπει για να ασχοληθείς και ειδικά να το εντάξεις στη ζωή σου ή να επενδύσεις σε αυτό, είναι ηλίου φαεινότερο ότι θα απογοητευτείς μα όχι μόνο. Και είναι επιπρόσθετα σίγουρο πως θα αναγκαστείς να του δώσεις εσύ αξία στη θεωρία μα και στην πράξη.

Δίνοντας αξία
Δίνοντας εσύ αξία σε κάτι που σε ρεαλιστική βάση δεν έχει, σημαίνει ότι το βαφτίζεις αρχικά όπως το θες κι έπειτα συμμετέχεις εις γνώση σου σε αυτό το θεατράκι. Προσπαθείς κι εμπράκτως να το κάνεις να αξίζει παλεύοντας να το αλλάξεις ή να μη σε ενοχλούν τόσο και να υποτιμάς όσα βλέπεις ή παίρνεις.Δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα, ανέχεσαι, συγχωρείς και δίνεις αμέτρητες ευκαιρίες. Φυσικά ελπίζεις και ελπίζεις κι ας ξέρεις πως είναι μάταιο.

Ποιο είναι το σωστό
Όπως έχει ξανά αναφερθεί,σε αυτές τι περιπτώσεις των προσωπικών επιλογών που εμπλέκονται παράγοντες διάφοροι με κυρίαρχο αυτόν του συναισθήματος, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Είναι αποφάσεις κι επιλογές υποκειμενικές με όποιο κόστος να βαραίνει εμάς τους ίδιους.

Κακά τα ψέμματα, όλοι ξέρουμε το σωστό κι όμως δεν το διαλέγουμε πάντα επειδή επισκιάζεται από την όποια ανάγκη μας. Αν λοιπόν επιλέξουμε να ασχοληθούμε και να βάλουμε στη ζωή μας κάτι που δεν μας αξίζει, είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι γι' αυτό.

Και σίγουρα δεν θα υπάρχουν μόνο αρνητικά όπως πάντα. Κάτι είδαμε, κάτι διακρίναμε που το θέλουμε από αυτόν τον άνθρωπο. Κάτι μας δίνει που μας χρειαζόταν κι ας μην είναι ο ιδανικός.

Αν έχεις κάνει συνειδητά την επιλογή και γνωρίζεις την αλήθεια, τίποτα δε θα σε εκπλήξει ή απογοητεύσει αφού ξέρεις που πατάς και τι να προσδοκάς. Εξάλλου πάντα κάτι από όσα δίνεις θα αλλάξει έστω λίγο έναν άνθρωπο, θα του δείξει και θα του μάθει κάτι άλλο, συνεπώς έχεις κάνει καλό.

Αποχώρηση
Ίσως χρειαστεί ή θελήσεις λοιπόν κάποια στιγμή να αποχωρήσεις κατανοώντας πως δεν υπάρχει προοπτική. Νιώθοντας πως δε καλύπτεσαι ή έχοντας κουραστεί με μια τέτοια επιλογή. Απόλυτα φυσιολογικό και κατανοητό είναι οπότε απλά καν' το την κατάλληλη στιγμή που θα μπορείς ή που θα είναι όσο δυνατό πιο ανώδυνο. Έδωσες, πήρες ό,τι πήρες μα είναι δικαίωμά σου πια να θελήσεις να ψάξεις και να διεκδικήσεις ό,τι πραγματικά σου αξίζει.

Αν πάλι δεν μπορείς να φύγεις κι ας σου το υπαγορεύει ο εαυτός σου, μη πιέζεσαι να το κάνεις. Θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου γι' αυτό. Κανείς δε ξέρει τελικά πότε και αν θα συναντήσει αυτό που του αξίζει συνεπώς είναι αδύνατο απλά να περιμένεις δίχως να ζεις. Και σε τελική ανάλυση όλα είναι μαθήματα κι εμπειρίες και μέτρο σύγκρισης αναγκαστικά.

Επιλογές πάντα έχουμε. Αυτή είναι η αλήθεια. Επιλογή είναι η μοναξιά και η αναμονή ως να βρω αυτό που θέλω μη κάνοντας καμία έκπτωση. Επιλογή είναι να ζήσω όπως μπορώ κάτι επίσης ξέροντας πως δεν είναι αυτό που μου αρμόζει.

Κριτής μόνο ο εαυτός μας που διαλέγει ανάλογα με τη δύναμή του και τις ανάγκες του. Εξάλλου η ζωή είναι απρόβλεπτη..