Της μη αγάπης εποχή

Όταν αγαπάς κάνεις χίλια δυο πράγματα φυσικά, αβίαστα, μ' ευχαρίστηση, αυθόρμητα.

Φροντίζεις, επικοινωνείς, νοιάζεσαι, πλησιάζεις, χαίρεσαι, συναισθάνεσαι, αγαπιέσαι, συμμετέχεις, κουράζεσαι, προσπαθείς, αγωνιάς, αντέχεις, ανέχεσαι, υπομένεις, περιμένεις, καρτεράς, ξαγρυπνάς, επιμένεις, ονειρεύεσαι, ταλαιπωρείσαι, σωπαίνεις, οπισθοχωρείς, επαναλαμβάνεις, σκέφτεσαι, αφήνεσαι, παρατηρείς, προσφέρεις, αγωνίζεσαι, δυναμώνεις, ευχαριστείς, ευγνωμονείς, εμπιστεύεσαι, υπερασπίζεσαι, συνδέεσαι...

Όταν δεν αγαπάς και είσαι στην αναμονή της αγάπης ή στην έλλειψή της ή σε αυτό που μου αρέσει να αποκαλώ ''εποχή της μη αγάπης'', τι απ' όλα αυτά κάνεις; Τι μπορείς να κάνεις απ' όλα αυτά και πώς καταφέρνεις να τα κάνεις όταν χρειάζεται;

Όταν χρειάζεται να φροντίσεις, να νοιαστείς, να εμπιστευτείς, να υπερασπιστείς, να αντέξεις, να ανεχτείς...

Μα λείπει το βασικό συστατικό που κάνει τα πάντα πιο εύκολα.

Τότε πρέπει κάτι να βρεις να τροφοδοτήσει το στόχο σου, να σου δίνει ενέργεια και μια πυξίδα για να μη χάσεις το δρόμο.

Ίσως είναι μια εσωτερική κουκκιδίτσα, ένα από εκείνα τα σημαδάκια που δε φαίνονται με γυμνό μάτι και που καλείται να υποκαταστήσει το συναίσθημα εκείνο που ομορφαίνει τις προσπάθειες και τις μετατρέπει σε συμπαθή αγώνα...

Ένα όριο εσωτερικό, μια φωνή που έρχεται απ' τα βάθη της ψυχής και υποδεικνύει τον τρόπο που είναι να πλησιάσεις και ίσως να πλησιαστείς.

Είναι τότε που αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμα και χωρίς να αγαπάς είσαι ικανός να φροντίσεις αληθινά, να αντέξεις γενναία, να εμπιστευτείς κι όπου βγάλει, να υπερασπιστείς με σθένος.

Γιατί μέσα σου έχει ενεργοποιηθεί κάτι που κι αυτό με τη σειρά του ενεργοποιεί κάτι ακόμα κι εκείνο κάτι παραπέρα και που κάποιες φορές έχει το θάρρος να σταθεί και να αναμετρηθεί ισάξια δίπλα στην Αγάπη, την κυρά όλων των θαλασσών και των ηπείρων.

Αυτό το κάτι που σου δίνει το χέρι να κρατηθείς όταν λυγίζεις, σου ζεσταίνει την καρδιά όταν κρυώνει, σου θυμίζει το στόχο, το δρόμο και τον προορισμό.

Και που με αυτό μπορείς να πορευτείς στην εποχή της μη αγάπης και να συνδεθείς με τους ανθρώπους.

Να κάνεις καλό, να λάβεις καλό και να είσαι ευγνώμων για τα θαύματα που συντελούνται δίπλα σου, αθόρυβα και ταπεινά.

Αυτό το κάτι, η κουκκιδίτσα εντός είναι θαρρώ η Ειλικρίνεια, η Απλότητα, η Ενσυναίσθηση...

Δε φοβάμαι τις εποχές της μη αγάπης. Είναι τότε που ψάχνω πιότερο μέσα μου να αγγίξω την κουκκιδίτσα μου, να είμαι σίγουρος πως είναι εκεί, έτοιμος να υπερασπιστείς εμένα και τους ανθρώπους, τους δικούς και μη...