Η Ζωή σε περιμένει...

Δεν είναι θέμα ν’ αποδεχτείς ή ν’ απορρίψεις έναν άνθρωπο. Το θέμα είναι να έχεις αρκετή αυτεπίγνωση και μεγάλες δόσεις Αυτό-εμπιστοσύνης, ώστε να πάρεις με προθυμία και ταπεινότητα όλα τα καλά του και ν’ αφήσεις, με ακλόνητη σιγουριά τα κακά του.

Ποια είναι τα «καλά» και ποια τα «κακά»;

Γίνονται ξεκάθαρα και απλά, πέρα από τις ήδη δομημένες ιδέες σου, τις τρέχουσες προτιμήσεις σου, οποιαδήποτε βολική θεώρησή σου, που ταιριάζει και υποστηρίζει την ταυτότητά σου.

Το Πνεύμα Διακρίνει.
Η Ψυχή Επιθυμεί. 
Εσύ εκδηλώνεις, ενεργείς.

Για να είσαι ελεύθερος (συνειδητός) πρέπει να γνωρίζεις, να σέβεσαι και τα δυο εξ’ ίσου, να τα’ αντιλαμβάνεσαι αντικειμενικά, έστω κι αν κάποιες φορές σε παιδεύουν και σε μετακινούν. Μόνο «αμέτοχος» συναισθηματικά μπορείς να καταλάβεις, να αποδεχτείς και να βρεθείς σε Κοινωνία με τον Εαυτό σου.

Το Πνεύμα ούτε οδηγεί ούτε προστάζει. Γνωρίζει.
Η Ψυχή, παιχνιδιάρικη, σοφή, δεν γνωρίζει. Βιώνει. 
Εσύ δημιουργείς.

Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σου «κλέψει» την ενέργεια, που εσύ έχεις αρχικά δώσει, ψάχνοντας το «άλλο σου μισό», τη χαμένη σου χαρά, την υγεία, την αφθονία, την ευτυχία, την επιτυχία... Ούτε φυσικά, μπορεί να σου δώσει πίσω κάτι που δεν ήταν δικό του ποτέ για να «επιστρέψει».

Απλά πείθεσαι ότι, αν βγάλεις τον τάδε ή το τάδε από τη ζωή σου, θα πάρεις πίσω την ενέργειά σου. Αν τρως το τάδε και αποφεύγεις το άλλο, θα είσαι υγιής. Αν κάνει αυτό ή το άλλο, θα είσαι αυτάρκης. Αν ακολουθήσεις τον τάδε ή την τάδε διδασκαλία θα γνωρίζεις…

Πείθεσαι ότι όλα μπορείς να τα έχεις χωρίς «τίμημα», δωρεάν και άμεσα. Εδώ τα λόγια περιττεύουν... Ένα ολόκληρο σύστημα προσγραμματισμού σε κρατά σε πλάνη που δεν βλέπεις γιατί βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου, ακριβώς μέσα σου, στο νου σου, στις ιδέες σου, τις παρανοήσεις και τις κρυμμένες φοβίες σου.

Και η Γνώση περιμένει...
Η ζωή σου περνάει...
Εσύ... ξυπνάς;