Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι εκείνοι που στο άκουσμα και μόνο του ονόματος αυτής της «χώρας των χιονιών» δεν μένουν ασυγκίνητοι, ίσως γιατί ακούν ένα κάλεσμα, σαν να θυμούνται κάτι σημαντικό που έχουν λησμονήσει και ξαφνικά έλκει το βλέμμα του νου, το κάνει να υψώνεται και να προσπερνά τη μικρότητα και καθημερινότητα για να εστιαστεί σε κάτι πραγματικό υψηλό, άγνωστο και γνώριμο συγχρόνως κάτι περίεργο και μυστικιστικό αυτό το όνομα είναι: Θιβέτ!Αναζητώντας κανείς τη «Στέγη του Κόσμου», όπως αποκαλείται το Θιβέτ, θα βρεθεί σε δρόμους που ανεβαίνουν μέχρι και τα 6.000 μέτρα ύψος για να φτάσει σε μια πραγματικά μοναδική στον κόσμο περιοχή, η οποία περιβάλλεται από οροσειρές που φτάνουν τα 9.000 μέτρα ύψος και που μονίμως είναι καρφωμένες στον ουρανό, όπου το λευκό του χιονιού ενώνεται με το λευκό των σύννεφων, κάτι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί για κάποιον που δεν έχει πάει σε ψηλές χιονοσκέπαστες κορφές.
Το εκπληκτικότερο είναι ότι, σύμφωνα με κάποιους γεωλόγους, το υψίπεδο του Θιβέτ κάποτε ήταν θάλασσα!
Οι άνθρωποι αυτού του τόπου – περίπου δύο εκατομμύρια- από τη στιγμή της γέννησής τους βρίσκονται στο έλεος των δυνάμεων της φύσης, μιας Φύσης σκληρής και απρόβλεπτης στις απότομες αλλαγές ήλιου-βροχής, χιονοθυελλών, παγοθυελλών ή κατολισθήσεων. Έτσι σε γενικές γραμμές, η καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων ακολουθεί τους ρυθμούς της φύσης που έχουν μάθει να τη διαβάζουν και να προβλέπουν τις αλλαγές της.
Δεν πρόκειται σε αυτό το μικρό άρθρο να περιγράψουμε το κοσμικό Θιβέτ, αλλά να εισχωρήσουμε στο εσωτερικό Θιβέτ, όπως εισχώρησαν τα στοιχεία αυτής της έντονης Φύσης στην καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων και που χωρίς αυτήν την εισχώρηση, εμείς δε θα μπορούσαμε να καταλάβουμε το φαινομενικό παραλογισμό της επιλογής αυτού του τόπου για ανθρώπινη κατοικία, αν δεν υπήρχε μια εσωτερική φιλοσοφία, δηλαδή μια ανώτερη δικαιολογία. Αυτοί οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν και δε θα ήθελαν να ζήσουν σε έναν τέτοιο αφιλόξενο τόπο, εκτός κι αν δεν είναι κοινοί θνητοί. Το σίγουρο πάντως είναι ότι, τουλάχιστον, δεν είναι κοινοί επειδή μοιάζουν με τους καλύτερους αθλητές μας, με τη διαφορά ότι οι θιβετανοί καθημερινά διατηρούν τις καλύτερες επιδόσεις τους, καθώς επίσης ότι δεν υπάρχει κανείς για να τους ζητωκραυγάζει: «Αποτραβήξου από τον ήλιο στη σκιά, για να αφήσεις θέση περισσότερη στους άλλους».
Και το σημαντικότερο… δεν το κάνουν για τον εαυτό τους, δεν ζουν για τον εαυτό τους!
«Ο Ουρανός είναι αιώνιος και η Γη διαρκής. Γιατί; Δεν ζουν για τον εαυτό τους κι έτσι ζουν για πολύ».
Όπως συμβαίνει δηλαδή με τους αγωνιστές, γράφουν και γράφονται στην Ιστορία.
Εμβαθύνοντας λοιπόν στη Θιβετιανή δοξασία, καταλαβαίνουμε πως χωρίς αυτήν την ανώτερη Φιλοσοφία Ζωής, (θεωρητική και πρακτική) σε τέτοιες συνθήκες διαβίωσης, δεν θα μπορούσε να υπερνικηθεί η ανθρώπινη ύπαρξη και χωρίς αυτήν τη νίκη στον κατώτερο εαυτό, το πνευματικό Άτομο δεν αφυπνίζεται.
Το φιλοσοφικό μυστικό του Θιβέτ λοιπόν βρίσκεται σε εκείνη την Διδασκαλία που μιλά για τρεις θεμελιώδεις Αρχές που εκδηλώνεται η Φύση σε όλη της την μεγαλοπρέπεια και που αυτές οι ίδιες Αρχές, με διαφορετικά ονόματα, συναντώνται στη φιλοσοφία όλων των μυητικών φιλοσόφων και Πολιτισμών.
Αυτές οι τρεις Αρχές είναι: ο Μακρόκοσμος (Ουρανός), ο Μικρόκοσμος (Γη) και ο Άνθρωπος. Οι έννοιες Κι, Σάρα και Μπάντγκαν σύμφωνα με την μετάφραση του Κόρβιν – Κρασίνσκι:
Κι, είναι «η Λογική (ΛΟΓΟΣ) που διαπερνά και στηρίζει το Σύμπαν».
Σάρα, είναι «η Αρχή που κατέχει τον κόσμο και κινεί κάθε δραστηριότητα»
Μπάντγκαν είναι «η Αρχή της Παθητικότητας», είναι η Ύλη. Η ιστορία πλέκεται από ηρωικές πράξεις όπως ήδη είπαμε, και καθώς οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις γίνονταν πάντοτε από πραγματικά μεγάλους ανθρώπους, έτσι η μεγαλύτερη αυθεντία των τελευταίων αιώνων στον χώρο του Εσωτερισμού, η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ, στο διάστημα 1856 – 1870 επισκέφθηκε (με τα μέσα της εποχής) το Θιβέτ τρεις φορές και μέσω αυτής της τότε νεαρής Φιλοσόφου, ανακαλύφθηκε το πιο απόκρυφο Θιβέτ καθώς σε αυτόν τον τόπο, όχι τυχαία, φυλασσόταν ένας θησαυρός, ίσως το πιο αρχαίο Βιβλίο στο οποίο κρύβονταν τρομερά μυστικά.
Στη «Μυστική Δοξασία» η Μπλαβάτσκυ εξηγεί:
«Η αποκαλυμμένη Ίσιδα» αρχίζει με την αναφορά σε ένα «αρχαίο βιβλίο». Αυτό το βιβλίο είναι η πρώτη πηγή, το αυθεντικό πρωτότυπο βάσει του οποίου δημιουργήθηκαν πολλοί από τους τόμους του Κιου-τι …
Είναι γραμμένο σε Σενζάρ, τη μυστική μυητική γλώσσα. Οι θεϊκές υπάρξεις το υπαγόρευσαν στους Γιους του Φωτός στην κεντρική Ασία, κατά ΄την αρχή της δικής μας πέμπτης φυλής. Υπήρχαν καιροί που τη Σενζάρ την γνώριζαν όλοι οι μύστες και που οι πρόγονοι των Τολτέκων την καταλάβαιναν τόσο καλά, όπως και οι χαμένοι κάτοικοι της Ατλαντίδας (Τέταρτη Φυλή), οι οποίοι με την σειρά τους την πήραν από τους σοφούς της τρίτης φυλής. Οι Μανού την κληρονόμησαν από τους Ντέβα της δεύτερης και πρώτης φυλής».
Απομνημόνευσε με ακρίβεια δύο βιβλία από τη «Στάντζα των Ντζιάν» (Στάντζα: Λόγοι των Ντζιάν: από την σανσκριτική λέξη «Ντιάνα» που σημαίνει Στοχασμός). Αργότερα κατέγραψε αυτά τα βιβλία, που αποτελούν τον κεντρικό κορμό του τεράστιου έργου της «Μυστική Δοξασία» και τα έκδωσε χωριστά.
Οι «Στάντζα των Ντζιάν» που μετέφρασε η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος μιας σειράς βιβλίων με τον τίτλο «Κιού-τι», τα οποία είναι γραμμένα πάνω σε φύλλα φοινικιάς, που με κάποια άγνωστη τεχνική (αλχημική;) έχουν γίνει άφθαρτα και καμιά γνωστή δύναμη (νερό, οξέα, αέρας, φωτιά, κλπ) δεν μπορεί να τα καταστρέψει. Είναι γραμμένα σε μια πολύ αρχαία γλώσσα, την Σενζάρ. Πρόκειται για μια ιερογλυφική γλώσσα που διατηρείται ακόμα σε μερικές αδελφότητες.
Αν συνειδητοποιούμε την αυθεντικότητα αλλά και το βάθος αυτών των γραπτών, τότε, μόνο και μόνο με την σκέψη ότι έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε αυτά τα έργα που τόσο γενναιόδωρα μας προσέφεραν τον καρπό τόσο μεγάλων μόχθων, δεν θα φανεί έξυπνο να αφήσουμε να πάνε χαμένα.
Το πρώτο βιβλίο από την «Στάντζα των Ντζιάν» αναφέρεται στην Κοσμογένεση. Θυμίζει την Αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, μεταξύ άλλων αρχαίων Δοξασιών και, όπως προαναφέραμε, οι ίδιες Γνώσεις ήταν κοινές σε όλους τους μεγάλους Μύστες.
Η πρώτη Στάντζα, μας περιγράφει (με συμβολικές εικόνες) τη διαδικασία εκδήλωσης (Μανβάνταρα) της πανταχού παρούσας, αιώνιας, απεριόριστης και αμετάβλητης ΑΡΧΗΣ (ΜΑΧΑΠΟΥΡΟΥΣΑ = ΠΑΤΕΡΑΣ) που εισχωρεί μέσα στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ (ΜΟΥΛΑΠΡΑΚΡΙΤΙ = ΜΗΤΕΡΑ) και από την ένωση αυτών των Απόλυτων Αρχών, γεννιέται το Σύμπαν (το Σώμα του ΠΑΝΤΟΣ). Μετά από μια μεγάλη διάρκεια ΖΩΗΣ, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για να επιστρέψει στην πρωταρχική, ανεκδήλωτη κατάσταση (ΠΡΑΛΑΓΙΑ =ΥΠΝΟΣ).
Το δεύτερο, ασχολείται με την Ανθρωπογένεση. Σχετικά με την εξέλιξη του ανθρώπου, οι θέσεις της Μυστικής Δοξασίας συγκρούονται τόσο με τη σύγχρονη επιστήμη όσο και με τα σύγχρονα θρησκευτικά δόγματα. Ο «μεταφυσικός» ή υπερβολικός ίσως χαρακτήρας αυτών των διδασκαλιών, αν και συμβολικός, είναι τόσο πολύ αντίθετος με το κενό γράμμα της Βίβλου ή με τις θέσεις της επίσημης Επιστήμης, ώστε να προκαλεί μια σκανδαλώδη άρνηση εκ μέρους των σημερινών «Ειδημόνων-Αρχόντων». Από την άλλη πλευρά, οι σχετικοί με τον Εσωτερισμό, γνωρίζουν ότι αυτές οι Διδασκαλίες πρέπει να είναι σωστές γιατί πρώτον είναι οι πιο λογικές και δεύτερον διευθετούν όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν, δίνοντας πραγματικές απαντήσεις.
1η θέση: μας λέει ότι ο άνθρωπος πρώτα είναι Πνεύμα και μετά Ύλη και ότι στο σύνολό του είναι επταπλός, δηλαδή ότι εκτός από το υλικό σώμα έχει άλλα έξι «σώματα».
Ότι στη διαδικασία της γέννησής του, πρώτα αποκτά ψυχή (αστρικό σώμα) και μετά ντύνεται με υλικό σώμα, το οποίο είναι αντίγραφο του αστρικού.
Ότι η ψυχή περνάει από διαδοχικές ενσαρκώσεις – εκσαρκώσεις (μετενσάρκωση) με σκοπό την ατομικοποίηση τής κάθε ανθρώπινης ψυχής, που συνεπάγεται και την απελευθέρωσή της από το Κάρμα.
2η θέση: μας μιλάει για την ταυτόχρονη εξέλιξη επτά ανθρώπινων φυλών, στις επτά περιοχές (Μπαλόνια) των τεσσάρων επιπέδων του πλανήτη (στα μάτια του αμύητου, όπως τα σώματα του ανθρώπου, έτσι και τα επίπεδα της Γης είναι αόρατα).
3η θέση: ότι ο άνθρωπος από την εμφάνισή του πάνω στον πλανήτη, είναι προγενέστερος από κάθε άλλο θηλαστικό. (*Σε αυτό συμφωνούν οι τελευταίες μετρήσεις χρονολόγησης του ανθρώπινου DNA και δηλώνουν ότι είναι προγενέστερο από αυτό των ανθρωποειδών πιθήκων)
Επίσης, ότι η «ηλικία» του ανθρώπου είναι κατά πολύ αρχαιότερη (18.000.000 χρόνια πριν) και ο πολιτισμένος άνθρωπος επίσης είναι κατά πολύ αρχαιότερος.
4η θέση: Ότι οι πρώτοι Οδηγοί – βασιλιάδες των ανθρώπων ήταν ενσαρκωμένοι Θεοί. Φεύγοντας από αυτήν τη σύντομη αναφορά των «Στάντζα των Ντζιάν» θα καταπιαστούμε με το «Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων», τα πρωτότυπα των οποίων είναι χαραγμένα πάνω σε ορθογώνιες πλάκες, ενώ αντίγραφά τους βρίσκονται πάνω σε δίσκους. Όμως, πρωτότυπα και αντίγραφα φυλάσσονται μέσα στους Ναούς. Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ μας λέει ότι αυτοί οι κανόνες έχουν ίδια προέλευση με το μεγάλο μυστικιστικό έργο που λέγεται Paramartha το οποίο είχε δοθεί στον Nagarjouna από τους Μύστες (Nagas). Η γραφή είναι συχνά στη θιβετανική γλώσσα αλλά και στην ιερατική (Σενζάρ). Λίγοι από αυτούς τους κανόνες είναι πριν από την εποχή του γνωστού Βούδα (Σιντάρτα Γκωτάμα) και οι υπόλοιποι μετά από αυτόν. Στο σύνολο είναι 90 μικρές πραγματείες από τις οποίες και πάλι η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ είχε αποστηθίσει τις 39 και κάποιες από αυτές γνωστοποίησε στους αναζητητές της Δύσης.
Τα κείμενα αυτά έχουν εκδοθεί σε ενότητες όπως:
«Η Φωνή της Σιγής», «Οι Δύο Ατραποί», «Οι Επτά Πύλες», «Φως στην Ατραπό».
«Γιατί το νοητικό όμοιο είναι με καθρέφτη; Σκόνη μαζεύοντας, τη σκόνη καθρεφτίζει. Χρειάζεται η γλυκιά αύρα της Σοφίας της ψυχής να σκουπίσει τη σκόνη από τις πλάνες μας. Προσπάθησε, ω αρχάριε, να συγχωνέψεις το νοητικό με την ψυχή σου».
Αυτήν τη Διδασκαλία, αν και ίσως δεν τη γνωρίζουν θεωρητικά οι απλοί άνθρωποι, όπως και εμείς δεν ξέρουμε πολλά από τα πράγματα που χρησιμοποιούμε, εν τούτοις, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι ζωτικά συνδεδεμένοι με αυτές τις Αρχές, αρχές που επιβεβαιώνονται τη στιγμή του θανάτου τους, καθώς δεν φοβούνται να πεθάνουν, επειδή έζησαν με αυτές και θα αμειφθούν για αυτήν την στάση. «Στο θάνατο φαίνεται η πραγματική σχέση του ανθρώπου με τη ζωή».
Αν μιλάμε λοιπόν για μια πραγματική Φιλοσοφία Ζωής, τότε μέσα σε αυτήν έχει θέση και ο θάνατος, τον οποίο τόσο πολύ φοβούνται οι Δυτικοί.
«Να είσαι καρτερικός ω υποψήφιε, σαν κάποιος που διαρκεί αιώνια. Οι ίσκιοι ζουν και αφανίζονται. Αυτό που μέσα σου είναι, θα ζει παντοτινά. Αυτό που μέσα σου είναι, γνωρίζει γιατί είναι η ίδια η Γνώση».
Το «Μπάρντο-Τέντολ» είναι η Βίβλος-Οδηγός, που κατανοώντας τη φιλοσοφία του κατά την διάρκεια της ζωής, ο άνθρωπος ετοιμάζεται κατάλληλα ώστε να είναι έτοιμος και άφοβος στην παρουσία του θανάτου. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει να Ζει ουσιαστικά και ελεύθερα χωρίς το φόβο του θανάτου.
«Δείχνε τον δρόμο, έστω και αμυδρά και χαμένος μες στο πλήθος, όπως κάνει το βραδινό άστρο για εκείνους που πορεύονται μες στο σκοτάδι».
«Να ΄σαι υπομονετικός ω υποψήφιε, σαν κάποιος που ούτε την αποτυχία φοβάται, ούτε και την επιτυχία χαϊδεύει.
Κάρφωσε το βλέμμα της ψυχής σου πάνω στο αστέρι που είσαι η αχτίδα του, το φεγγοβόλο αστέρι, που λάμπει μέσα στα σκοτάδια της αιώνιας ύπαρξης, μες στις ασύνορες πεδιάδες του αγνώστου».
-----------------
Βιβλιογραφία:
* «Η Φωνής της Σιγής», Ε.Π. Μπλαβάτσκυ, «Θεοσοφικές Εκδόσεις»
* «Στάντζα των Ντζιάν» Ε.Π. Μπλαβάτσκυ, «Ερμητική Βιβλιοθήκη»
* «Θιβέτ» Ηelmut Uhlig, Εκδόσεις «ΚΟΝΙΔΑΡΗ»
* « Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, Απομνημονεύματα» Mary K. Neff Εκδόσεις «Νέα Ακρόπολη»
* «Η Μύηση στο Θιβέτ», Αλεξάνδρα Ντάβιντ Νελ, Εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος»
* «Τα τρία Κ΄έντρα του Μυστηρίου» Γ.Α. Πλάνας Εκδόσεις «Νέα Ακρόπολη»
* «Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών» Εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος»
* «Φως στην Ατραπό» Μ. Κόλλινς Εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου