Κάθισα και το σκέφτηκα πάρα πολύ. Αυτό που μπορεί να αλλάξει τη ζωή μου, είναι ένα ταξίδι. Βγάζω λοιπόν τη βαλίτσα μου και αρχίζω να τη φορτώνω.Ρίχνω μέσα της τα ‘δεν πρέπει’, τα ΄δεν κάνει’, και ότι ‘δεν γίνεται’ βρίσκω. Βάζω ακόμα τα ‘δεν μπορώ’, τα ‘θέλω’ των άλλων που είχα σκορπίσει παντού στο σπίτι και τα ‘πρέπει’ που είχα κρεμάσει στους τοίχους.
Βγάζω από μέσα μου όλα τα ‘είσαι λίγος’, ‘είσαι ανίκανος’, και ‘είσαι ανεπαρκής’ που φύλαγα από παιδί. Παίρνω κάτω από το κρεβάτι τα ‘φοβήσου’, τα ‘ντροπή σου’, και τα ‘με φτύνω’ που κράταγα για τον ύπνο.
Μαζεύω από γύρω, το άγχος, το θυμό, την ανασφάλεια, την έλλειψη στόχων, την αναβλητικότητα, τον πανικό, και την ανικανότητα και τα τοποθετώ μέσα.
Κλείνω ευχαριστημένος τη βαλίτσα μου και την πετάω έξω από το σπίτι. Κάθομαι στον καναπέ μου.
Το ταξίδι μου, έχει μόλις αρχίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου