Όσοι υποφέρουν από άγχος, φοβίες, κρίσεις πανικού ή κατάθλιψη, ας αναλογιστούν το εξής: ενώ οι αισθήσεις που αναγνωρίζουμε ως "το σώμα μου" βρίσκονται πάντα στο παρόν, κάτι άλλο που ονομάζουμε "ο εαυτός μου" (ή "εγώ") περιφέρεται μέσα στα φανταστικά σενάρια του νου.Αυτό που περιφέρεται αδέσποτα μέσα στις σκέψεις και που υποτίθεται ότι του συμβαίνουν διάφορα άσχημα πράγματα, είναι ένα είδωλο που προσποιείται ότι είναι "ο εαυτός μας". Δεν είναι όμως. Είναι απλώς ένα είδωλο που αποτελείται από την εικόνα του σώματός μας, έτσι όπως αυτή έχει καταγραφεί στη μνήμη.
Έτσι δημιουργείται ο παραλογισμός, που ενώ το σώμα μας είναι ασφαλές στο παρόν, αντιδράει σαν να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις που δημιουργεί η φαντασία με τις σκέψεις εναντίον του ειδώλου.
Αυτή την κατάσταση την έχουν ονομάσει πολλοί σοφοί "ονειρική", γιατί είναι σαν να ονειρεύεται η επίγνωση. Όταν η προσοχή μας είναι απορροφημένη από τη δραστηριότητα του νου και είναι ταυτισμένη μαζί της, χάνεται η ιδιότητα της συνειδητής παρατήρησης και η δραστηριότητα του νου γίνεται αντιληπτή ως πραγματικότητα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στα όνειρα.
Κάτι που αποδεικνύει κιόλας, ότι το "κέντρο ελέγχου" στον οργανισμό μας δεν είναι οι σκέψεις, όπως ισχυρίζονται πολλοί, αλλά η προσοχή μας. Όπου βρίσκεται η προσοχή μας, αυτό βιώνουμε ως πραγματικότητα. Με ό,τι ταυτίζεται η προσοχή, αυτό αντιλαμβανόμαστε ως αλήθεια.
Το να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τις αισθήσεις του σώματος από τις σκέψεις, είναι μία από τις πιο απλές και αυτοθεραπευτικές ικανότητες που μπορούμε να αναπτύξουμε. Οι αισθήσεις είναι πάντα πιο κοντά στην πραγματικότητα που βιώνει το σώμα μας, παρά οι σκέψεις.
Τόσο όμως οι αισθήσεις, όσο και οι σκέψεις, μπορούν να αναγνωριστούν από την επίγνωση στο παρόν ως παροδικές εμπειρίες. Γι' αυτό η ύψιστη μορφή ύπαρξης είναι η αυτογνωσία, δηλαδή το να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στη θέση της επίγνωσης και όχι στις παρατηρούμενες, αυτόματες και παροδικές εμπειρίες του σώματος και του νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου