Συναισθηματικός χρόνος

Οι συντροφικές σχέσεις και οι σχέσεις ευρύτερα παραμένουν ένα μυστήριο για τους περισσότερους ανθρώπους . Αυτό γιατί δεν έχουν εντρυφήσει αρκετά στο "γνώθις εαυτόν" ,τόσο τουλάχιστον, ώστε να αναγνωρίσουν ότι ο τρόπος που σχετιζόμαστε με τους άλλους είναι ο τρόπος που στην ουσία σχετιζόμαστε με τον ίδιο μας τον εαυτό .

Ας το πάρουμε από την αρχή . Εάν ένας άνθρωπος δεν έχει αγαπήσει αρκετά τον εαυτό του δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να αγαπήσει πραγματικά τους άλλους .

Τι σημαίνει αγαπώ πραγματικά ?
Αγαπώ χωρίς ιδιοτέλεια , χωρίς προσδοκίες , έχω πλήρη αποδοχή για τους άλλους ,πλήρη κατανόηση γι αυτό που είναι . Αφήνω στους άλλους χώρο να υπάρχουν ,τους αφήνω να είναι ο εαυτός τους , να εκφράζονται ελεύθερα . Ανεξάρτητα εάν συμφωνώ με τις πράξεις τους ή με τα συναισθήματα τους .Το χρέος ενός ανθρώπου που αγαπά είναι να στηρίζει και να ενθαρρύνει τους άλλους να είναι αληθινοί .

 Όταν αγαπώ ,αγαπώ τα πάντα σαν μέρος μιας ολότητας . Έτσι ο άλλος είναι μέρος του εαυτού μου όπως και εγώ μέρος από την δική του ύπαρξη .Αυτό που αναγνωρίζω μέσα από την αγάπη , είναι ότι ο καθένας είναι μοναδικός και έχει έρθει σε αυτή την ζωή για να εκπληρώσει έναν ανώτερο σκοπό . Να βιώσει τον εαυτό του σε κάθε του πτυχή .

Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι ο σωτήρας , ο αναμορφωτής , ο καθοδηγητής κανενός γιατί
ο καθένας από εμάς έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να ζήσει την ζωή του και να εκπληρώσει τον σκοπό του . Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη κανενός γιατί χρειάζεται πάντα να παίρνω την ευθύνη για τον εαυτό μου , τις πράξεις μου , τα συναισθήματα μου .Είναι το μόνο που μπορώ να ελέγξω και το μόνο που μπορώ να αλλάξω . Δεν μπορώ και δεν έχω την ευθύνη να αλλάξω κανέναν .

Μπορώ όμως με την στάση ζωής μου , εφόσον έχω γνωρίσει σε έναν ικανοποιητικό βαθμό τον εαυτό μου ,να δείξω στους άλλους ότι μπορούν και εκείνοι να δημιουργήσουν την δική τους ζωή, παίρνοντας στα χέρια τους την ευθύνη γι αυτό που είναι .

Έτσι λοιπόν οι σχέσεις γίνονται πιο απλές και πιο λειτουργικές . Έτσι υπάρχει ελευθερία μέσα στην σχέση να δώσει ο καθένας αυτό που έχει και ελεύθερα να αποφασίζει κάθε φορά , εάν μια σχέση εξυπηρετεί την εξέλιξη του ή όχι .

Γιατί μπορούμε να συνεχίσουμε να αγαπάμε τους άλλους χωρίς να είναι απαραίτητα μέρος της ζωής μας .Κάθε άνθρωπος που έχει περάσει από την ζωή μας έχει αφήσει το αποτύπωμα του . Μας έχει δώσει μαθήματα και θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γι αυτό . Ακόμα και όταν αυτά τα μαθήματα είχαν πόνο . Αλλά ο πόνος έρχεται μόνο μέσα από τον εγωισμό . Ποτέ από την αγάπη !

Για σκεφτείτε πότε έχετε πονέσει πολύ . Ήταν οι στιγμές που πιστέψατε ότι κάποιος άλλος είναι αυτός που μπορεί να σας δώσει την χαρά και σας την έχεις στερήσει , με τις πράξεις του ή με την απουσία του από την ζωή σας, όταν υπάρχει ένας χωρισμός . Αυτό όμως είναι ένα ψέμα . Γιατί η χαρά υπάρχει πάντα μέσα μας και πηγάζει από την σύνδεση μας με την πηγή όλων που είναι ο δημιουργός .Η σύνδεση μας με την άπειρη και ανιδιοτελή αγάπη του δημιουργού. Οτιδήποτε άλλο είναι ψεύτικο και εφήμερο .

Αυτός ο τρόπος όμως να αγαπάς τους άλλους ,είπαμε ότι προϋποθέτει να μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου με τον ίδιο τρόπο . Με την ίδια κατανόηση , αποδοχή , ανιδιοτέλεια και ελευθερία .Αυτό είναι αποτέλεσμα εργασίας και γνώσης για τον εαυτό μας , τις δυνατότητες του , τα χαρίσματα , τις δεξιότητες αλλά και τα τρωτά του σημεία . Εφόσον γνωρίζουμε αυτά για τον εαυτό μας , τότε μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και στους άλλους . Τότε αποδεχόμαστε και τους άλλους γιατί αναγνωρίζουμε ότι και οι άλλοι δεν διαφέρουν από εμάς .

Όλοι έχουμε θετικές πλευρές στον χαρακτήρα μας αλλά και κάποιες άλλες όχι και τόσο θετικές . Αλλά αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο χρειάζεται να πονάμε ή να κατηγορούμε τον εαυτό μας . Οι πλευρές του εαυτού μας που αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι επιθυμητές ,είναι αυτές που χρειάζεται να εργαστούμε για να τις αλλάξουμε . Έτσι δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας και χώρο για να εργαστεί με αγάπη για τις αλλαγές που επιθυμεί να κάνει .Η σχέση με τους άλλους μας δείχνει τι χρειάζεται να αλλάξουμε στον εαυτό μας , για να είμαστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ικανοποιημένοι από την ζωή .
Το ίδιο κάνουμε και για τους άλλους όμως .Τους αφήνουμε χώρο και χρόνο να αλλάξουν όταν και εφόσον εκείνοι το αποφασίσουν. Αυτή είναι η εργασία μας μέσα από τις σχέσεις .

Βλέπουμε στους άλλους τον εαυτό μας και μαθαίνουμε κάθε μέρα να τους συγχωρούμε όπως έχουμε μάθει να συγχωρούμε τον εαυτό μας για κάθε τι που κάνει και δεν μας αρέσει ή δεν εξυπηρετεί την εξέλιξη μας .Γιατί αγάπη σημαίνει και συγχώρεση . Δηλαδή να χωράω μέσα μου όλα τα πράγματα που δεν μου αρέσουν . Να αποδέχομαι κάθε φορά αυτό που με πονά και να το θεραπεύω, ξεπερνώντας το . Όχι να αντιστέκομαι και να παλεύω να επιβάλω τον δικό μου τρόπο , το δικό μου θέλω . Μαθαίνω να αφήνομαι στην ροή της ζωής γνωρίζοντας ότι όλα είναι σοφά τοποθετημένα στον χρόνο που έρχονται να με βρουν .

Αν κοιτάξουμε με αυτή την ματιά τις σχέσεις των ανθρώπων, θα δούμε ότι απέχουν πολύ από την αγάπη . Και αυτό γιατί οι άνθρωποι ζουν την ζωή τους γνωρίζοντας ελάχιστα αυτό που είναι . Αυτό σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν να αγαπούν . Πως λοιπόν μπορούν να δημιουργήσουν σχέσεις αγάπης ?
Μόνο σχέσεις εγωισμού μπορούν να δημιουργήσουν, που τις βαπτίζουν σχέσεις αγάπης !!

Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι να έρχονται κοντά δυο άνθρωποι σε μια συντροφική σχέση , άγνωστοι μεταξύ τους αλλά και άγνωστοι ο καθένας προς τον εαυτό του . Ζητούν να ταυτιστούν με τον άλλο μέσα στην σχέση επιθυμώντας να πάρουν ικανοποίηση και εκπλήρωση των επιθυμιών τους και μάλιστα με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν και όχι με τον τρόπο που άλλοι μπορούν να τους δώσουν ! Γι αυτό είναι πολύ συχνό να ακούμε από τα ζευγάρια" δεν με καταλαβαίνεις και δεν μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες μου" .

Έτσι οι άνθρωποι αφού περάσει ο έρωτας χρειάζεται να πάρουν μια απόφαση . Είτε να μείνουν στην σχέση ή να την εγκαταλείψουν .Είτε να μείνουν μέσα από τον συμβιβασμό και την παραίτηση και από αυτά που πραγματικά θέλουν να κάνουν στην ζωή τους και αγαπούν . Γιατί συνήθως ο ένας από τους δυο υποχωρεί μέσα στην σχέση και παραχωρεί στον άλλον την κυριαρχία . Αλλά ούτε και αυτό δίνει ικανοποίηση γιατί ο "ριγμένος" αισθάνεται την καταπίεση και αντιδρά με όποιον τρόπο του επιτρέπεται . Έτσι έρχονται οι συγκρούσεις , ο θυμός , η απομάκρυνση . Και ξανά πάλι από την αρχή . Ξανά υποχώρηση ,συμβιβασμός και θυμός . Και έτσι κυλά ο χρόνος . Μέσα από την ανικανοποίητη επιθυμία να αγαπήσω και να με αγαπήσουν γι αυτό που είμαι πραγματικά .

Ο χρόνος έχει να κάνει με την ροή .Όταν υπάρχει ροή ο χρόνος δεν υπάρχει . Γίνεται ρευστός, εύπλαστος . Μαλακό ζυμαράκι στα χέρια σου ! Αυτό το αντιλαμβάνεσαι όταν περνάς όμορφα , πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος ή πως παγώνει σε μια στιγμή ο χρόνος και μοιάζει ένα λεπτό να είναι μια αιωνιότητα...

Μέσα λοιπόν στην σχέση ο χρόνος έχει αναλογία με τον πως βιώνουμε την ίδια την σχέση . Εάν έχει αντίσταση , επιβολή , πόνο , εγωισμό , ο χρόνος μοιάζει να επιμηκύνεται και να δείχνει μια τάση επανάληψης . Τα ίδια και τα ίδια . Σαν να βλέπεις το ίδιο έργο ξανά και ξανά . Γιατί απλά το σενάριο της ζωής μας επαναλαμβάνεται είτε μέσα στην ίδια σχέση , είτε σε κάθε νέα σχέση που δημιουργούμε . Σχέση συντροφική ή φιλική .

Αντίθετα ο χρόνος κυλάει κατά την δική μας αίσθηση όταν το βίωμα είναι θετικό και κάθε φορά έχει κάτι νέο να μας δώσει απλά γιατί είμαστε ανοιχτοί απέναντι στους άλλους αλλά και στις νέες εμπειρίες . Πράττοντας κάθε φορά κατά την αίσθηση μας και την διαίσθηση της στιγμής . Αυτό είναι η συγχρονικότητα .Εάν ακολουθείς την συγχρονικότητα , τότε ανακαλύπτεις ότι ο χρόνος ρέει σε μεγάλη ταχύτητα παράλληλα με το βίωμα . Έχεις δηλαδή την αίσθηση ότι ζεις γεγονότα και καταστάσεις που είναι δύσκολο να χωρέσουν μέσα στον λίγο χρόνο που δείχνει να έχει μεσολαβήσει. Μέσα σε σύντομο χρόνο μπορείς να πάρεις πολλές εμπειρίες και μάλιστα μέσα από την χαρά . Την ίδια την χαρά που αισθάνεται και ένα παιδί όταν είναι στο λούνα πάρκ ! Ζεις την ζωή χωρίς να σε νοιάζει ο χρόνος γιατί η επιθυμία σου είναι να ζήσεις την ίδια την εμπειρία σε όλη της την ένταση και την έκταση .

 Ίσως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το βίωμα αυτό , συναισθηματικό χρόνο . Αυτός ο χρόνος δεν έχει να κάνει με το ρολόι αλλά με τον τρόπο που θέλουμε να βιώσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους , μέχρι να πάρουμε το μάθημα των σχέσεων .

Ο χρόνος λοιπόν έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα ή αργά επιλέγεις να μάθεις . Μπορείς να το καταλάβεις από το συναίσθημα που σου δημιουργεί . Είναι ο φάρος σου για να βρεις τον δρόμο μέσα στο σκοτάδι του άγνωστου.

 Όταν το συναίσθημα που βιώνεις είναι θετικό τότε ο χρόνος γίνεται μια στιγμή ή μια αιωνιότητα . Είναι στο χέρι σου να παίξεις μαζί του . Εσύ τον ορίζεις και όχι εκείνος εσένα . Είναι απλό και ταυτόχρονα μαγικό !!Μπορείς να τον τεντώσεις όσο θέλεις ή και να τον κλείσεις μέσα στο χέρι σου, να γίνει μια μικρή μπαλίτσα !!

Εάν πάλι το συναίσθημα είναι αρνητικό τότε ο χρόνος γίνεται βαρίδιο , πέτρα μεγάλη και ασήκωτη , πάνω στο στήθος σου .Τα λεπτά περνάνε βασανιστικά αργά , με πόνο και ο χρόνος δείχνει να σέρνεται .. και τότε προσπαθείς να ξεφύγεις μέσα από τον χρόνο για να ξεφύγεις μέσα από τον πόνο . Δεν έχεις όμως εσύ πια τον έλεγχο , απλά γιατί ο χρόνος ελέγχει εσένα .

Υπάρχουμε μέσα στην σχέση , σε κάθε σχέση , με τα ίδια πιστεύω , τις ίδιες επιθυμίες και θέλουμε να βιώσουμε κάτι διαφορετικό .Κάτι που θα μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί κάθε στιγμή της ζωής μας .Να μας γεμίσει αγάπη και ικανοποίηση και χαρά . Αλλά πως ; Πως θα γίνει αυτό εάν συνεχώς λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο ; Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε . Θα ζούμε συμβιβασμένα και μίζερα μια ζωή με κάποιον που δεν μας αποδέχεται όπως είμαστε γιατί και εκείνος δεν αποδέχεται τον εαυτό του .Δεν χρειάζεται να θυμώνουμε με τους άλλους γιατί κάνουν μόνο ότι γνωρίζουν και τίποτα περισσότερο . Χρειάζονται την κατανόηση μας .

Μπορεί να αναγνωρίζουμε ότι το πρόβλημα είναι ότι και εμείς κάνουμε απλώς αυτά που γνωρίζουμε και αυτό μας φέρνει τα ίδια πάντα αποτελέσματα , αφού στεκόμαστε απέναντι στους άλλους με τον ίδιο τρόπο . Η συνήθεια όμως είναι πιο δυνατή από την επιθυμία για αλλαγή . Και οι δικαιολογίες πολλές και στις περισσότερες από αυτές κυριαρχούν τα "πρέπει" . Για τα παιδιά , για τους γονείς , για τον κόσμο και τόσα άλλα ! Όλες οι δικαιολογίες είναι ψεύτικες και μόνο μέσα στο μυαλό μας ! Το βαρύ συναίσθημα από την ματαίωση μας, είναι σημάδι ότι κάτι δεν κάνουμε καθόλου καλά και χρειάζεται γρήγορα να αλλάξουμε πορεία στην ζωή μας .

Χρειάζεται να κάνουμε τον χρόνο σύμμαχο μας , απολαμβάνοντας κάθε εμπειρία μέσα από την σχέση και έτσι όταν βλέπουμε μια επανάληψη , να ζητάμε την αλλαγή και την επανατοποθέτηση . Πως θα γίνει αυτό ; Με την συγχώρεση , την αποδοχή και την κατανόηση .

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα όπως είπαμε πριν ότι μένω στην ίδια σχέση . Μπορεί να σημαίνει και απομάκρυνση . Εάν δεν επιθυμεί κάποιος την συνεργασία τότε η μόνη λύση είναι ο χωρισμός . Μπορούμε όμως να μείνουμε στην σχέση και να αλλάξουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε . Αρκεί να έχουμε πάρει το μάθημα και να ξεκινήσουμε να σχετιζόμαστε με διαφορετικό τρόπο με τους άλλους . Με περισσότερη αγάπη για εμάς και για εκείνους . Έτσι ο χρόνος παίρνει νόημα και ουσία . Έχει να μας δώσει κάτι καινούργιο κάθε φορά και μοιάζει να ρέει σαν το νερό , χωρίς αντιστάσεις και χωρίς πόνο απλά μαθαίνοντας !!

Η μόνη αλήθεια στην ζωή είναι η αγάπη και αυτή είναι που κάνει την ζωή μας πιο αληθινή . Το μόνο που χρειάζεται είναι να αναζητήσουμε το καινούργιο , το άγνωστο . Αυτό που μας ξεκουνάει από την ψεύτικη σιγουριά και την βολή που δεν μας δίνουν χαρά αλλά μόνο πόνο . Γιατί έχει πολύ πόνο να μην αγαπάς και κατά συνέπεια να μην σε αγαπούν . Γιατί δεν είπαμε το καλύτερο..

Όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου τότε και οι άλλοι γύρω σου σε αγαπούν . Αν και δεν ψάχνεις πια να βρεις κάποιον να σε αγαπήσει γιατί βιώνεις ήδη την αγάπη μέσα από τον εαυτό σου και την ολότητα . Αγαπάς γιατί αυτός είναι ένας τρόπος υπέροχος να ζεις την ζωή σου .Και τότε εμφανίζεται και ο άνθρωπος που επιθυμεί να μοιραστεί την αγάπη του μαζί σου . Χωρίς να ζητά . Θέλει απλά να δώσει . Χωρίς όρους και προϋποθέσεις . Θέλει απλά να ακουμπήσει την αγάπη του στα δικά σου χέρια γιατί τα προτιμά από κάποια άλλα .

Εκφράζουμε την αγάπη μας λοιπόν (και) μέσα από την προτίμηση . Αν και αγαπούμε τα πάντα , συνεχίζουμε να έχουμε προτίμηση. Προτίμηση στο πρόσωπο που θα επιλέξουμε , μέσα από την συντροφική σχέση , να καταθέσουμε την αγάπη μας . Και σίγουρα σε αυτόν που είναι αληθινός και ξέρει να αγαπά με ανιδιοτέλεια γιατί γνωρίζει την αξία της αγάπης . Αυτήν που μεταμορφώνει κάθε πλάσμα που αγγίζει .

Η αγάπη είναι η μόνη θεραπεία !!