Μετατρέποντας το Δηλητήριο σε Ελιξήριο Ζωής – Ο Αλχημιστής Μέσα Μου.

Ο αλχημιστής λοιπόν διαχειρίζεται όπως είπαμε την νέα ενέργεια, η οποία είναι στον πλανήτη μας και έρχεται ακόμα και θα συνεχίζει να έρχεται για όσο είμαστε εδώ σε μεγάλες ποσότητες. Αυτή λοιπόν η ενέργεια έχει το εξής χαρακτηριστικό. Επειδή δεν έχει υπάρξει στην σύστασή της όπως είναι, έχει ανάγκη και θέλει να εξερευνήσει τα πάντα. Είναι από την φύση της πολύ-πολύ περίεργη. Άρα λοιπόν όταν υπάρχει μια έμπνευση, μια ιδέα και επικαλούμαστε την νέα ενέργεια, αυτή αρχίζει και εκδηλώνεται μέσα από συνεργασίες, μέσα από κατάλληλες πληροφορίες και όσο εσείς ενσωματώνετε την εξελιγμένη εκδοχή του εαυτού σας, όσο εσείς επιτρέπετε στην ενέργεια να αγκυροβολείται, να γειώνεται μέσα από εσάς -γιατί είπαμε είμαστε όργανα, ειδικά το βιολογικό μας σώμα και κάνουμε συγκεκριμένες κινήσεις, συγκεκριμένες δράσεις για να υλοποιηθεί μια κατάσταση-, η νέα ενέργεια δεν σταματάει πουθενά, δεν έχει διάκριση, είναι ουδέτερη.

Έτσι, όταν η ενέργεια έρχεται από ένα συναίσθημα και δεν μετασχηματίζεται, γιατί δεν ενεργοποιούμε τον αλχημιστή μέσα μας, τότε βουλιάζουμε μέσα σ’ αυτήν, είτε είναι μία καταθλιπτική διάθεση, είτε είναι μία στεναχώρια που μας προξένησε κάποιος, είτε λέμε ότι περνάμε μία φάση οικονομική ή οτιδήποτε άλλο. Όταν λοιπόν δεν μετασχηματίζεται -το ξαναλέω- υπάρχει εγκλωβισμός της ενέργειας, η ενέργεια βαλτώνει και αρχίζει πολύ-πολύ γρήγορα να λειτουργεί σαν πομπός. Δεν περιμένει, όπως ήταν η παλιά ενέργεια να αρχίσει να καταλαγιάζει σε διάφορα πεδία και μετά να εκδηλωθεί στην πραγματικότητα.

Όχι, η νέα ενέργεια με το που θα εγκλωβιστεί, σχηματίζει έναν πομπό στο σύστημά μας -μπορεί να είναι στο νοητικό πεδίο, εξαρτάται από την πληροφορία, εξαρτάται από το συναίσθημα, εξαρτάται από την ενέργεια η οποία ήρθε-, γίνεται πομπός λοιπόν και τί κάνει; Ελκύει καταστάσεις, εμπειρίες και ενέργειες με αυτήν την συχνότητα που έχει ο πομπός, που έχει αυτή η εγκλωβισμένη ενέργεια και ελκύει εκείνες ακριβώς τις καταστάσεις που έχουν αυτό το χρώμα, αυτό τον ήχο, αυτή την ποιότητα. Καταλαβαίνετε τί γίνεται;

Δείτε δηλαδή ότι ό,τι δεν μετασχηματίζεται, είναι σαν ένα αγκάθι μέσα μας, σε οποιοδήποτε πεδίο και αν μιλάμε, είναι μάλλον σαν ένας μαγνήτης και ελκύει πάρα πολλές φορές τέτοιες καταστάσεις, γιατί εφόσον είναι εγκλωβισμένη, εκείνη πάντα θα βρει τρόπο για να μπει σε εμπειρία, γιατί είναι τόσο περίεργη και είναι ουδέτερη όπως είπαμε και αυτό που επιθυμεί είναι να βιώνει τον εαυτό της, να βιώνει την εμπειρία, οπότε ελκύει και άλλες τέτοιες εμπειρίες και αυτό μπορεί να φωλιάσει.

Και εάν ένας άνθρωπος δεν είναι συνειδητοποιημένος, πάει από το κακό στο χειρότερο στο συγκεκριμένο πεδίο ή ελκύει συνεχώς τις ίδιες καταστάσεις και δεν καταλαβαίνει ότι μέσα του, στο σύστημά του, στο συναισθηματικό του πεδίο υπάρχει μία εγκλωβισμένη ενέργεια και ο αλχημιστής του δεν το έχει εντοπίσει -γιατί όπως είπαμε πρώτον θα πρέπει να έχει υψηλή επίγνωση, δεύτερον θα πρέπει να έχει αγάπη στον εαυτό του και τρίτον να έχει πάθος για την ζωή-, δεν το έχει φιλτράρει. Ο αλχημιστής είναι σε χειμερία νάρκη και ο άνθρωπος συνεχίζει να βιώνει τις καταστάσεις, οι οποίες έχουν την ποιότητα αυτής της εγκλωβισμένης ενέργειας.

Έτσι λοιπόν αυτό που αντιλαμβανόμαστε και καταλαβαίνουμε, εφόσον ενεργοποιούμε τον αλχημιστή, εφόσον δηλαδή τρέφουμε και διακρίνουμε την επίγνωσή μας, είναι ότι βρίσκουμε όλο και περισσότερες ευκαιρίες να λέμε στον εαυτό μας ότι τον αγαπάμε και να το δείχνουμε, να έχουμε προτεραιότητες οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξή του και στην εξέλιξή του. Με αυτό και μόνο τον τρόπο κάθε μέρα, κάνοντας ένα βήμα, κάθε μέρα αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό μας το πρωί να συνδεθούμε με την θεϊκότητά μας, να ενωθούμε με τον εξελιγμένο εαυτό μας, με το να κάνουμε την αναπνοή μας, δείχνουμε και διακρίνουμε τα πεδία μας, δείχνουμε την αγάπη μας.

Ξέρετε τί γίνεται; Αυτά τα δύο στοιχεία, η αγάπη και η επίγνωση για εμάς, όσο τα εμβαθύνουμε, όσο γίνεται ακόμα πιο ποιοτική η αγάπη του εαυτού για εμάς, τόσο το πάθος για ζωή αναδύεται και αναδύεται. Και καθώς αυτό συνεχίζει, έχουμε περισσότερη αντίληψη, έχουμε περισσότερη ανάγκη να μοιραστούμε, έχουμε περισσότερη αγάπη για τον εαυτό μας και αυτό σημαίνει χωράει στην καρδιά μας όλος ο πλανήτης, όλοι άνθρωποι, όλες οι καταστάσεις και σαφώς και καταλαβαίνουμε και την καταλληλότητα.

Ο αλχημιστής είναι εκείνος που μετατρέπει το δηλητήριο σε ελιξήριο της ζωής, μετατρέπει το δηλητήριο στην ελευθερία και εκείνο που κάνει είναι να το εντοπίσει. Η δουλειά του αλχημιστή είναι να εντοπίσει με την ικανότητα της επίγνωσης που έχει και να μπορεί να μετασχηματίσει, να μετατρέψει αυτό το δηλητήριο. Και αυτή είναι η μόνη του αποστολή. Να μπορεί ο φόβος να ξεπεραστεί μέσα από την γνώση και να γίνεται γνώση, ο φόβος να γίνει εμπειρία και να φέρει γνώση, η οποία είναι η σοφία.

Όταν υπάρχει μέσα σας ντροπή για κάτι που έχετε κάνει, για κάτι που έχετε βιώσει, πάρτε τον εαυτό σας αγκαλιά και πείτε του: «Σε αποδέχομαι, σε αγαπάω, εδώ είμαστε για να βιώνουμε εμπειρίες». Η κάθε ενοχή γίνεται ευθύνη και ανάληψη ευθύνης, όχι ζήλεια και μιζέρια, αλλά ανάπτυξη, πρόοδος, εξέλιξη, ευημερία. Και όταν βλέπουμε αδικία μέσα σε οτιδήποτε, σε ένα σύστημα, σε μια οικογένεια, σε έναν άνθρωπο, είναι η αγάπη που δεν δώσαμε στον εαυτό μας, οπότε αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την εξέλιξή μας και έρχεται η αγάπη, η οποία αυτό-αγάπη ενεργοποιεί εκείνα τα ύψιστα δυναμικά, τις ύψιστες ευκαιρίες και μ’ αυτό τον τρόπο επιλέγουμε την ζωή και μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπαίνουμε στην άρνηση, δεν μπαίνουμε στην άρνηση των δυνατοτήτων που ανοίγονται μπροστά μας, καθώς ανοίγονται μπροστά μας προτάσεις και προοπτικές. Εμείς ενεργοποιούμε τα ύψιστα δυναμικά μας, επιλέγουμε την ζωή και λέμε ότι εγώ είμαι ο δημιουργός της ζωής μου και ενεργοποιώ τον αλχημιστή μέσα μου.