ΑΚΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ για την ανεπιφύλακτη, την άνευ όρων αγάπη. Μας αρέσει πολύ να διαβεβαιώνουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο ότι το αγαπάμε «άνευ όρων», αλλά σύντομα ανακαλύπτουμε ότι είναι δύσκολο να κρατήσουμε την υπόσχεσή μας.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος στην αγάπη μας, κι αυτός είναι ότι τόσο εμείς όσο και ο άλλος θα συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε ως ξεχωριστά άτομα. Αν νιώσουμε, έστω και για μια στιγμή, ότι εμποδίζουμε τον άλλο να αναπτυχθεί, πρέπει να επανεξετάσουμε την αγάπη μας. Γιατί οφείλουμε όχι μόνο να σεβόμαστε την ανάγκη του άλλου να αναπτυχθεί, αλλά και να την ενθαρρύνουμε – ακόμα και με κίνδυνο να τον χάσουμε. Μοιάζει παράδοξο, αλλά είναι αλήθεια ότι μόνο συνεχίζοντας να αναπτύσσονται ξεχωριστά δύο άτομα έχουν ελπίδα να αναπτυχθούν μαζί.
Είναι σφάλμα να νομίζουμε ότι για να διατηρήσουν δύο άνθρωποι την αγάπη τους πρέπει να συγχωνευτούν εντελώς.
Το να φροντίζουμε μαζί τη φωτιά στο τζάκι είναι ωραία εικόνα, αλλά μέχρι να τελειώσουν τα ξύλα – επειδή κανένας από τους δύο συντρόφους δεν κάνει την κίνηση να βγει έξω για να φέρει κι άλλα κούτσουρα. Όταν το επιχειρούμε, επιστρέφουμε σε ένα τζάκι που βγάζει περισσότερη λάμψη και προσφέρει περισσότερη ζεστασιά και στους δυο μας.
Η αγάπη ως πληρότητα
ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει μεγαλύτερη πληρότητα στη ζωή από το να αγαπάς και να αγαπιέσαι, σπάνια ο στόχος αυτός βρίσκεται ψηλά στη λίστα των ανθρώπινων επιθυμιών. Το χρήμα, η δόξα, τα υλικά αγαθά είναι γενικά πιο επιθυμητά, επειδή έχουμε τη λανθασμένη άποψη ότι, εάν πετύχουμε σ΄αυτούς τους τομείς, η αγάπη θα έρθει σαν φυσική συνέπεια.
Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Δυστυχώς οι επιθυμίες μας συχνά δεν ταυτίζονται με αυτό που είναι καλύτερο για μας. Ο πλούτος και οι πρόσκαιρες απολαύσεις αυτού του κόσμου αποτελούν αναμφισβήτητα δέλεαρ, αλλά θα πρέπει να έχουμε τη σωφροσύνη να αναζητήσουμε την ευτυχία και την πληρότητα σε πιο ουσιαστικά πράγματα.
Όταν εκπληρωθεί η επιθυμία μας για αγάπη, αρχίζουμε να νιώθουμε ένα αίσθημα ασφάλειας, γαλήνης και ικανοποίησης. Αίσθημα που δεν επηρεάζεται από τις εκάστοτε συνθήκες. Μια σχέση ενδεδυμένη με αγάπη, μας προσφέρει εσωτερικό πλούτο που ξεπερνά τις μεγαλύτερες εξωτερικές απολαύσεις.
Είναι σφάλμα να νομίζουμε ότι για να διατηρήσουν δύο άνθρωποι την αγάπη τους πρέπει να συγχωνευτούν εντελώς.
Το να φροντίζουμε μαζί τη φωτιά στο τζάκι είναι ωραία εικόνα, αλλά μέχρι να τελειώσουν τα ξύλα – επειδή κανένας από τους δύο συντρόφους δεν κάνει την κίνηση να βγει έξω για να φέρει κι άλλα κούτσουρα. Όταν το επιχειρούμε, επιστρέφουμε σε ένα τζάκι που βγάζει περισσότερη λάμψη και προσφέρει περισσότερη ζεστασιά και στους δυο μας.
Η αγάπη ως πληρότητα
ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει μεγαλύτερη πληρότητα στη ζωή από το να αγαπάς και να αγαπιέσαι, σπάνια ο στόχος αυτός βρίσκεται ψηλά στη λίστα των ανθρώπινων επιθυμιών. Το χρήμα, η δόξα, τα υλικά αγαθά είναι γενικά πιο επιθυμητά, επειδή έχουμε τη λανθασμένη άποψη ότι, εάν πετύχουμε σ΄αυτούς τους τομείς, η αγάπη θα έρθει σαν φυσική συνέπεια.
Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Δυστυχώς οι επιθυμίες μας συχνά δεν ταυτίζονται με αυτό που είναι καλύτερο για μας. Ο πλούτος και οι πρόσκαιρες απολαύσεις αυτού του κόσμου αποτελούν αναμφισβήτητα δέλεαρ, αλλά θα πρέπει να έχουμε τη σωφροσύνη να αναζητήσουμε την ευτυχία και την πληρότητα σε πιο ουσιαστικά πράγματα.
Όταν εκπληρωθεί η επιθυμία μας για αγάπη, αρχίζουμε να νιώθουμε ένα αίσθημα ασφάλειας, γαλήνης και ικανοποίησης. Αίσθημα που δεν επηρεάζεται από τις εκάστοτε συνθήκες. Μια σχέση ενδεδυμένη με αγάπη, μας προσφέρει εσωτερικό πλούτο που ξεπερνά τις μεγαλύτερες εξωτερικές απολαύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου