ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ "ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ"...ΕΙΜΑΙ "ΚΑΘΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ"!

Πολλές φορές,ίσως πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται πράγματα που μας αφαιρούν "μαγικά" το χαμόγελο...Πράγματα που μας κάνουν να απορούμε...Να νιώθουμε ότι αυτές οι σκέψεις δεν ανήκουν σε εμάς,ουσιαστικά...Γιατί μας βγάζουν,είτε στιγμιαία,είτε για λίγο παραπάνω...από την κατάσταση που μέσα μας έχουμε επιλέξει πραγματικά να βρισκόμαστε!!

Γιατί αυτό;;Διότι έχουμε μάθει από πολλούς και πολλά γύρω μας,ότι πρέπει να λειτουργούμε βάσει του μυαλού....ξεχνώντας,πολλές φορές,την ψυχή μας!!Το μυαλό βάζει το "πρέπει"...Η ψυχή είναι αυτή που φωνάζει "ΘΕΛΩ" ! Οι ίδιοι που κρίνουν σωστό να λειτουργούμε μονίμως βάσει του μυαλού,είναι οι "καθώς πρέπει"...οι "λογικοί" της υπόθεσης!!Χμμμ...Ποιός θέτει τα "πρέπει";;Και γιατί;;Με τι ιδιότητα;;Κι εγώ...γιατί το επιτρέπω;;Κι έρχεται ξάφνου η ψυχή να φωνάξει...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ "ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ"...ΕΙΜΑΙ "ΚΑΘΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ"!!!Την ακούς;

ΦΥΓΕ λοιπόν από όλο αυτό...ξέρεις πως δεν σου ταιριάζει!!!Φτιάξε εικόνες όμορφες..Βρες κάτι που να μπορεί να σε κάνει να φύγεις από όλα όσα σε κάνουν να ανησυχείς...Όλα όσα έκανες,είπες,ένιωσες,θα πεις ή θα κάνεις...Βρες κάτι που όταν το σκέφτεσαι,χάνεσαι στην ομορφιά του...Και έτσι απλά θα δεις και την δική σου ομορφιά κατάματα...και πάλι!!Δεν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτό και εσένα....ΦΥΓΕ!!!Ονειρέψου....Και εκτίμησε τον άνθρωπο-αντικείμενο-ο,τιδήποτε σε βοήθησε!!Γιατί αν υπάρχει κάτι που αξίζει περισσότερο από τα όνειρά μας,αυτό είναι ό,τι-όποιος μας υπενθυμίζει να ονειρευόμαστε...ό,τι και όποιος μας υπενθυμίζει πως έστω για λίγο περάσαμε το κίβδηλο γι αληθινό και με ευκολία χαρακτηρίσαμε το αληθινό ως ψέμα!!!Φόρεσε το χαμόγελό σου....και φύγε μακριά από σκέψεις....μακριά από κάθε άσχημο που σε τρώει....χάσου στην ομορφιά του....ό,τι κι αν είναι,όποιος κι αν είναι,όπως κι αν είναι,όπου κι αν είναι....είναι εκεί για να χαμογελάσεις!Είναι εκεί για να σε πάρει μακριά....αλλού...κάπου όμορφα!!!είναι εκεί όταν,ίσως,κανένας άλλος δεν είναι....και είναι εκεί για εσένα και μόνο...δεν είναι μακριά...δεν θέλει κόπο για να το βρεις...το μόνο που σε εμποδίζει να το βρεις και να εκτιμήσεις όσα έχει να σου προσφέρει...είναι το μυαλό σου....που έχει κολλήσει σε βάλτους.....σε ό,τι πονάει....σε ό,τι σε φθείρει....σε ό,τι έρχεται με φόρα να σε πείσει ότι δεν είσαι καλά...ότι δεν μπορείς...ότι δεν αντέχεις...ότι δεν θα τα καταφέρεις...ότι έκανες λάθος ή ότι άργησες....ή ακόμα ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις!

Μα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ....πως μπορείς να είσαι ακόμη εκεί;;;