Ακολουθούμε το δρόμο που χάραξε η φύση.

“Ξένε”, μου λέει, “ακολουθούμε το δρόμο που χάραξε η φύση. Η ύπαρξή μας είναι υφασμένη μαζί με τ’ άστρα, τον ήλιο, τη σελήνη, και με τις εποχές που ακολουθούνε ταχτικά η μία την άλλη και πάλι μας ξανάρχονται ολοένα. Η παραμικρότερη κίνηση στον ουρανό, κάθε αλλαγή στη γη, επηρεάζουν τη ζωή μας. Ζήσε σύμφωνα μ’ αυτούς τους νόμους. Σκέψου μονάχος και ζήσε το τέλειο μέσα στον εαυτό σου.”

Έπειτα μου λέει: “Μην εξετάζεις ούτε από πού ερχόμαστε, ούτε πού πάμε. Είναι ματαιοπονία, γιατί, ακόμα κι αν το μάθεις, τίποτα δε θ’ αλλάξει ούτε κατά μία τελεία. Ζήσε λοιπόν γεμάτα τη ζωή που σου δόθηκε. Κάποιος δικός σου σοφός είπε μια μεγάλη αλήθεια: Είμαι άνθρωπος και τίποτα το ανθρώπινο δε μου είναι ξένο.”

7 ερωτήσεις για αγαπημένα μας πιάτα βρίσκουν απαντήσεις

 

Ποια η διαφορά της πράσινης από τη μαύρη ελιά;
Το βασικό στοιχείο που διαχωρίζει τις μαύρες από τις πράσινες ελιές είναι η στιγμή κατά την οποία τις μαζεύουν: τις πράσινες τις μαζεύουν πριν ωριμάσουν πλήρως, ενώ τις μαύρες τις αφήνουν να ωριμάσουν πάνω στο δέντρο.  Διαφέρει επίσης, ο τρόπος επεξεργασίας τους: οι πράσινες ελιές αφήνονται να μουσκέψουν σ’ ένα διάλυμα αλισίβας (βρασμένο νερό με στάχτη), μετά γίνεται η ζύμωση μέσα στην άλμη και σε κάποιες περιπτώσεις ακολουθεί το γέμισμά τους με κάποιο ξηρό καρπό ή λαχανικό. Οι μαύρες ελιές ακολουθούν τα ίδια στάδια επεξεργασίας, με εξαίρεση το τελευταίο, αφού σπάνια θα βρει κανείς μαύρες γεμιστές ελιές.

Από πού κατάγεται η πίτσα;
Αν πούμε ότι η πίτσα είναι ένα ζυμάρι με κάποιου είδους επικάλυψη, τότε τα στοιχεία μας δείχνουν ότι οι Πέρσες στρατιώτες, ήδη τον 5ο και 6ο αιώνα π. Χ., χρησιμοποιούσαν τις ασπίδες τους για ψήσουν πάνω σ’ αυτές τέτοια «ψωμιά».  Όμως κάποιοι διαφωνούν και εντοπίζουν τις ρίζες της πίτσας στο Βεζούβιο! Σε αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην πόλη της Πομπηίας, στους πρόποδες του Βεζούβιου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν υπολείμματα επίπεδης ζύμης, αλλά και «πιτσαρίες» της εποχής, εντός των οποίων βρέθηκαν τα απαραίτητα, για την παρασκευή της πίτσας, σύνεργα.  Έχει διασωθεί ακόμη μία συνταγή του Marcus Gavius Apicius, η οποία περιγράφει την παρασκευή ενός ψωμιού, επικαλυμμένου με κοτόπουλο, σκόρδο, τυρί, πιπεριά και λάδι. Τι άλλο να πούμε, παρά να παραδεχτούμε ότι η πίτσα είναι ιταλική;

Γιατί η μουστάρδα είναι κίτρινη;

Συχνά νομίζουμε ότι η μουστάρδα είναι κίτρινη, επειδή αυτό είναι το χρώμα του σιναπόσπορου, του σπόρου δηλαδή από τον οποίο παράγεται, ενώ στην πραγματικότητα αυτός είναι γκρίζος και καφέ. Αντίθετα, το έντονο κίτρινο χρώμα της το χρωστάει στις ρίζες του κουρκουμά, οι οποίες αναμειγνύονται με το σιναπόσπορο σε μορφή σκόνης, μαζί με ξύδι, νερό και αλάτι.
Η μουστάρδα ήταν δημοφιλές καρύκευμα για τους Ρωμαίους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ακατέργαστο ζωμό σταφυλιού για την παραγωγή του. Αργότερα, οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης της Γαλλίας, της Ντιζόν, ήταν εκείνοι οι οποίοι αντικατέστησαν το σταφύλι με το ξύδι, δημιουργώντας έτσι την ομώνυμη ποικιλία.  Τελικά, μόλις το 1904 η μουστάρδα πήρε το σημερινό της χρώμα, χάρη στους πειραματισμούς του Αμερικανού George French, ο οποίος προσέθεσε τον πολύτιμο κουρκουμά και παρουσίασε το προϊόν του ως συνοδευτικό καρύκευμα για τα hot dog στην Παγκόσμια Έκθεση του St’ Louis. Του είμαστε ευγνώμονες.

Ποια η διαφορά του επιτραπέζιου από το χοντρό αλάτι;
Το αλάτι Kosher, στην Ελλάδα, είναι γνωστό ως χοντρό αλάτι. Η βασική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό και στο επιτραπέζιο είναι το μέγεθος των κόκκων τους: αν μπορούσατε να τα εξετάσετε κάτω από ένα μικροσκόπιο, θα βλέπατε ότι οι κόκκοι του επιτραπέζιου αλατιού είναι πιο λευκοί και έχουν ένα σχήμα κύβου, ενώ οι κόκκοι του αλατιού Kosher είναι πιο χοντροί και έχουν ακανόνιστο σχήμα. Επίσης, συνήθως το αλάτι Kosher δεν περιέχει χημικά πρόσθετα ή βελτιωτικά ροής, ούτε ιώδιου, σε αντίθεση με το επιτραπέζιο αλάτι, από το οποίο αφαιρούνται μέταλλα και ιχνοστοιχεία όπως το μαγνήσιο, το κάλιο και το ασβέστιο και προστίθενται βελτιωτικά ροής.
Ενδιαφέρον πάντως έχει ότι το αλάτι Kosher ονομάζεται έτσι επειδή χρησιμοποιείται στην παρασκευή κρέατος Kosher, δηλαδή κρέατος το οποίο προετοιμάζεται σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, ο οποίος απαιτεί να έχει απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο αίμα προτού αυτό μαγειρευτεί. Το χοντρό αλάτι, πράγματι, παραμένει αδιάλυτο στην επιφάνεια του κρέατος και απορροφά τα υγρά του. Αν λοιπόν σκοπεύετε να μαγειρέψετε ένα στεγνό κρέας, προτιμείστε να χρησιμοποιήσετε αλάτι Kosher.

Πώς δημιουργήθηκαν τα κουλουράκια με σταγόνες σοκολάτας;

Σε μια Αμερικανίδα χρωστάμε τα μπισκότα με σταγόνες σοκολάτας. Η Ruth Graves Wakefield ήταν μία διαιτολόγος η οποία, μαζί με το σύζυγό της, διατηρούσε το πανδοχείο Toll House Inn, κατά τη δεκαετία του ’30. Οι γαστριμαργικές δημιουργίες της Ruth ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στους επισκέπτες του πανδοχείου. Η Ruth λοιπόν, ένα βράδυ αποφάσισε να φτιάξει μια κλασική, αμερικάνικη συνταγή για κουλουράκια βουτύρου. Είχε ήδη ξεκινήσει όταν ανακάλυψε πως δεν είχε σοκολάτα ζαχαροπλαστικής. Η μόνη λύση ήταν να χρησιμοποιήσει κομματάκια σοκολάτας, τα οποία αντί να λιώσουν και να ενσωματωθούν στη ζύμη, όπως περίμενε η Ruth, διατήρησαν το σχήμα τους. Αυτό ήταν: τα πρώτα κουλουράκια σοκολάτας είχαν δημιουργηθεί και είχαν γίνει ανάρπαστα! Διαδόθηκαν μέσω ραδιοφώνου και ενός βιβλίου με συνταγές κι έκτοτε γλυκαίνουν τους απανταχού λιχούδηδες.

Υπήρξε στ’ αλήθεια μια γιαγιά Σμιθ που «έφτιαξε» τα μήλα Granny Smith;
Η γιαγιά Σμιθ πράγματι υπήρξε και ήταν Αγγλίδα μετανάστρια στην Αυστραλία, στα τέλη του 19ου αιώνα. Η αγρότισσα Maria Ann Σμιθ μετανάστευσε στο Σύδνεϋ, μαζί με τον άντρα της, όπου, γύρω στα 1855 αγόρασαν ένα κομμάτι γης και άρχισαν να το καλλιεργούν. Η Σμιθ καλλιεργούσε επί πολλά χρόνια τις δικές της ποικιλίες μήλων, όπως έκαναν άλλωστε και όλοι οι γείτονές της. Το 1868, όταν η ίδια ήταν 69 ετών, ανακάλυψε ένα δέντρο του οποίου οι καρποί ήταν διαφορετικοί από τους υπόλοιπους. Φυσικά, άρχισε να το καλλιεργεί αμέσως. Τα Granny Smith μήλα διαδόθηκαν στους καταναλωτές της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, πήραν βραβεία, εντάχθηκαν στη λίστα με τα εξαγόμενα από την Αυστραλία προϊόντα και έφτασαν μέχρι την Ευρώπη και τη Μεγάλη Βρετανία, στα μέσα της δεκαετίας του ‘30. Η ίδια η γιαγιά Σμιθ δεν έζησε για να δει το θρίαμβο των καρπών της, όμως έμεινε στην ιστορία ως η γυναίκα που ανακάλυψε μία απ’ τις πιο εύγεστες ποικιλίες μήλου.

Η λευκή σοκολάτα είναι αληθινή σοκολάτα;

Αν ρωτούσατε εμάς, θα σας λέγαμε «ναι», μ’ ενθουσιασμό. Οι ειδικοί όμως, θα διαφωνούσαν. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες αναλογίες των συστατικών που «φτιάχνουν» τη σοκολάτα, ώστε να ξέρουμε αν ένα προϊόν είναι αληθινά σοκολατένιο ή όχι. Έτσι, η άσπρη σοκολάτα θα έπρεπε να περιέχει τουλάχιστον 20% βούτυρο κακάο, τουλάχιστον 14% γάλα σε σκόνη, 3,5% λίπος γάλακτος και όχι περισσότερο από 55% ζάχαρη ή άλλου είδους γλυκαντικό.  Αλλά ακόμα κι αν κάποιος συμπεριλάβει όλα αυτά τα συστατικά στην άσπρη σοκολάτα και πάλι δε θα χαρακτηριστεί ως αληθινή σοκολάτα, εκτός αν σ’ αυτή προστεθούν λικέρ σοκολάτας και κομμάτια κακάου – κάτι που δε γίνεται. Δεν πειράζει, εμείς εξακολουθούμε να την απολαμβάνουμε – και μάλιστα σα σοκολάτα!

ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΧΘΥΟΦΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Οι χορτοφάγοι διαδίδουν ψευδώς, ότι πάρα πολλοί αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι ήταν χορτοφάγοι τόσο γιά λόγους υγείας όσο κι επειδή λυπούνταν τον θάνατο των ζώων. Αυτό το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, γιά να δικαιώσουν την ανοησία τής χορτοφαγίας και να προσηλυτίσουν κι άλλους στην αντιεπιστημονική διατροφική τους θρησκεία.

Άλλοι, πιό συντηρητικοί ακρεοφάγοι, υποστηρίζουν, ότι οι αρχαίοι έλληνες έτρωγαν σπάνια κρέας κι ότι η βάση τής διατροφής τους ήταν τα δημητριακά και τα όσπρια. Κάτι τέτοιο όμως, αποτελεί παράχαραξη τής πραγματικότητας. Οι αρχαίοι έτρωγαν συχνά κρέας και το απολάμβαναν.



Ομήρου Ιλιάδα, Ιʼ 206-217    

«Το καθημερινό φαγητό στα ομηρικά χρόνια ήταν κυρίως κρέας, ψωμί και κρασί. Σε μιά φωτιά, που αναβόταν στην αυλή ή σε ένα δωμάτιο, με μιά οπή στην οροφή, γιά να φεύγει ο καπνός, μαγείρευαν το κρέας μέσα σε λέβητες, που στηρίζονταν σε τρίποδες ή το έψηναν σε οβελούς, αφού πρώτα το έκοβαν σε κομμάτια και το αλάτιζαν». («Ιστορία τού ελληνικού έθνους», «Εκδοτική Αθηνών», τόμ. Βʼ, σελ. 452).

Ο Αρχέστρατος, διάσημος μάγειρας τής εποχής τού Περικλή, έγραψε την «Γαστρονομία», στην οποία αναφέρει τις εμπειρίες του από διάφορα μέρη, που είχε επισκεφθεί, και καταγράφει τα προϊόντα καθε τόπου και τα φαγητά τους. Εκεί να δείτε κρέατα, που έτρωγαν οι αρχαίοι!

Επίσης, οι «Δειπνοσοφιστές» τού Αθήναιου, ένα 15τομο βιβλίο, είναι πολύτιμη πηγή των διατροφικών συνηθειών των αρχαίων και φυσικά, από αυτά τα βιβλία συμπεραίνουμε, ότι οι αρχαίοι έλληνες ήταν φανατικοί κρεατοφάγοι.

Οι αρχαίοι έλληνες δέν έτρωγαν συχνά κρέας, λένε μερικοί. Αυτό μπορεί να συνέβαινε σε κάποιους πολύ φτωχούς, που δέν είχαν χρήματα να αγοράζουν καθημερινά κρέας. Αυτό δέν σημαίνει όμως, ότι συνέβαινε στο σύνολο τού πληθυσμού ή ότι ήταν εκ πεποιθήσεως χορτοφάγοι!

Υπάρχουν αρχαίες περιγραφές γιά το τί έτρωγαν στα συμπόσια:

Άρχιζαν με το πρόπομα, κρασί με μέλι, που ήταν άκρατο. Τα πρώτα πιάτα ήταν θαλασσινά, όπως καλαμαράκια, χταπόδια, γαρίδες, γαλέους και σουπιές. Τα ορεκτικά τελείωναν με ψητό τόνο. Στη συνέχεια, προσφέρονταν γλυκόξινα ψωμιά.

Τα κύρια πιάτα περιλάμβαναν γαρδούμπα, κοιλιές από γουρουνόπουλο, ψητό κεφάλι απο κατσίκι και ποδαράκια μαζί με χοιρομέρι, μύτες χοιρινές και βραστά αρνιά και κατσίκια με γευστική σάλτσα, καθώς και εντόσθια μικρών εριφίων. Στο τέλος πρόσφεραν λαγούς, μικρά κοτόπουλα, πέρδικες, φασιανούς και άλλα πουλιά.

Γιά επιδόρπιο προσφερόταν γιαούρτι και μέλι. Όταν τελείωνε το δείπνο, άρχιζε η οινοποσία.

Άρα ανατρέπεται η άποψη, ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι ήταν ακρεοφάγοι, αφού στα συμπόσια συμμετείχε η πνευματική ελίτ των αρχαίων. Τα συμπόσια ήταν «όργια» κρεοφαγίας.

«Πρωί-πρωί, με το λάλημα τού πετεινού η Αγορά γέμιζε από τους χωρικούς, που έρχονταν από τις Αχαρνές και τη Βοιωτία με κατσίκες και πρόβατα. Στον ώμο, κρεμασμένα από ένα ραβδί, κουβαλούσαν λαγούς και πουλιά. Από τον δρόμο τού Πειραιώς και τού Φαλήρου έφταναν οι ψαράδες με ψάρια από τις ακτές, αλλά και από τον Εύξεινο και την Προποντίδα. Από την Κωπαΐδα έφερναν τα περίφημα χέλια. Χωρικοί με φρούτα και λαχανικά, δούλοι με υφάσματα, αστυνόμοι, αγορανόμοι, μετρονόμοι, αργυραμοιβοί, ένα πλήθος πολύβουο, που ζωντάνευε, καθώς προχωρούσε η μέρα. Τα διάφορα εμπορεύματα, λαχανικά, ψάρια, φρούτα, τυριά, κρέατα, πουλερικά, κυνήγι, κρασιά, λάδια, αγγεία ήταν στεγασμένα σε διαφορετικά σημεία». («Ιστορία τού ελληνικού έθνους», «Εκδοτική Αθηνών», τόμ. Βʼ, σελ. 471).

Δύο χωρικοί πηγαίνουν στην αγορά οδηγώντας και δύο χοίρους. Ο ένας μεταφέρει δύο καλάθια. (Αγγειογραφία τού εʼ αι. π.Χ.. Καίμπριτζ, Μουσείο Fitzwilliam).

Υπάρχει επίσης, η ψευδής εντύπωση, ότι οι αρχαίοι έλληνες ήταν λιτοδίαιτοι κι ότι έτρωγαν μόνο μιά φορά την ημέρα. Αυτό είναι ανακριβές. Ο Αθήναιος μας πληροφορεί, ότι οι αρχαίοι έλληνες έτρωγαν τέσσερις φορές την ημέρα:

α. Το ακράτισμα (πρόγευμα), που ήταν ένα κομμάτι ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, λίγες ελιές ή σύκα.

β. Το άριστον (γεύμα).

γ. Το εσπέρισμα (απογευματινό).

δ. Το δείπνον (το βραδινό γεύμα).

Οι αρχαίοι έλληνες έτρωγαν μιά μεγάλη ποικιλία φαγητών. Βασικά, ήταν ιχθυοφάγοι. Στην Αθήνα μόνο κατανάλωναν πάνω απο εκατό είδη ψαριών. Ο Αριστοτέλης στο σύγγραμμά του «Φυσική Ιστορία» απαριθμεί περισσότερα από εκατόν δέκα είδη ψαριών, ενώ ο γιατρός και διατροφολόγος Δίφιλος ο Σίφνιος, στα απόσπασματα τού έργου του «Περί των προσφερομένων τοις νοσούσι και τοις υγιαίνουσιν», που μας διέσωσε ο Αθήναιος, ονομάζει περισσότερα από εκατόν είκοσι ψάρια.

 
Ένας ιχθυοπώλης, γέρος, ασπρομάλλης και ρυτιδωμένος, τεμαχίζει ένα μεγάλο ψάρι.
Ο πελάτης, γενειοφόρος και φαλακρός, στηρίζεται στο ραβδί του και φαίνεται να παζαρεύει.
(Τσεφαλού Σικελίας, Museo Mandralisca).

«Στα κλασικά χρόνια το ψάρι μαζί με το ψωμί, αποτελούσε τη βασική τροφή τού πληθυσμού. Η ψαραγορά ήταν πάντοτε γεμάτη κόσμο, που ζητούσε χέλια από την Κωπαΐδα, τόνο, σαρδέλα τού Φαλήρου, παστά και καπνιστά ψάρια από την Προποντίδα και τη Σινώπη, καλαμάρια, σουπιές και οστρακοειδή». («Ιστορία τού ελληνικού έθνους», «Εκδοτική Αθηνών», τόμ. Βʼ, σελ. 452).

Οι αρχαίοι έλληνες προτιμούσαν τα παχιά ψάρια, όπως τη σαρδέλα (σαρδίνη τριχίς), το σκουμπρί (σκόμβρος), τον κολιό, την γόπα (βοξ) και τη μαρίδα (σμάρις). Έτρωγαν επίσης, αυγοτάραχο και οστρακοειδή, μαλάκια, χταπόδια, σουπιές, αστακούς και γαρίδες.

Ο Όμηρος από όλα τα θαλασσινά ζώα αναφέρει μόνο το χέλι και το δελφίνι, ενώ ως κύρια τροφή των ανθρώπων τής ομηρικής εποχής παρουσιάζεται το κρέας, το ψωμί και το κρασί.

Από ανάλυση μυκηναϊκών πιάτων στις Μυκήνες και αλλού, που έχει ανακαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη, έχει διαπιστωθεί, ότι οι κύριες τροφές των μυκηναίων ήταν το κρέας και τα χορταρικά.


Σκηνή κρεοπωλείου από μελανόμορφη οινοχόη τού στ΄αιώνα π.Χ.
Ο κρεοπώλης τεμαχίζει ένα κομμάτι κρέατος. Τον διευκολύνει ο βοηθός του. Τεμάχια κρέατος φαίνονται επάνω σε τραπέζι. Από μιά κληματαριά κρέμεται ένα μεγάλο κομμάτι κρέατος. (Βοστώνη, Μουσείο Καλών Τεχνών).

Ο Ιπποκράτης στο έργο του «Περί Διαίτης» αναφέρει, ότι οι αρχαίοι έλληνες έτρωγαν τα εξής κρέατα: τα βόεια, τα μόσχεια, τα άρνεια, τα ελάφεια, τα λαγώα και τα των εχίνων (σκαντζόχοιρους). Προτιμούσαν ιδιαίτερα το χοιρινό, διότι ήταν φτηνό και γευστικό.

Ο Γαληνός εκτιμούσε το χοιρινό και θεωρούσε, ότι έδινε δύναμη στους αθλητές. Οι αρχαίοι έλληνες έτρωγαν επίσης, κοτόπουλα, πετεινούς, ορτύκια, περιστέρια, καθώς και άλλα πουλιά.

Το ότι οι αρχαίοι έλληνες ήταν φανατικοί κρεατοφάγοι φαίνεται και από την ελληνική μυθολογία. Ο Όμηρος αναφέρει, ότι ο Ερμής συνήθιζε να κόβει το κρέας μικρά κομματάκια, να τα περνά σε κλώνους και να τα ψήνει σε κάρβουνα.

Οι αρχαίοι έλληνες συνόδευαν το κατσίκι και το αρνί τής σούβλας με τον μυττικό, που πολλοί θεωρούν, ότι ήταν σαν το τζατζίκι. Επίσης, έτρωγαν ένα φαγητό, που έμοιαζε με το στιφάδο και λεγόταν μίμαρκυς και ένα άλλο φαγητό, που έμποιαζε με τον πατσά και λεγόταν ήνυστρον. Στους Δειπνοσοφιστές αναφέρεται, ότι οι αρχαίοι έλληνες έψηναν κρέας με λίπος σε ζουμί από μέλι και ξύδι.


«Από τις πιό αγαπημένες ασχολίες στην καθημερινή ζωή ήταν το κυνήγι. Στις πλαγιές τού Ταϋγέτου κυνηγούσαν την αλεπού, στην Αρκαδία και στην Ήλιδα λύκους, αγριόχοιρους και αρκούδες, ενώ στις θαμνώδεις περιοχές πέρδικες, ορτύκια, τσίχλες και λαγούς. Γιά τα πουλιά και τα μικρά ζώα έστηναν παγίδες ή τα κτυπούσαν με βέλη και σφενδόνες. Γιά τα μεγάλα ζώα χρησιμοποιούσαν επίσης παγίδες, ακόντια, ρόπαλα, τσεκούρια και, ειδικά γιά τους λαγούς, ένα ραβδί, τον λαγοβόλο. Κυνηγετικά σκυλιά από τη Λακωνία, φημισμένα γιά τη γρηγοράδα και τη δραστηριότητά τους, ακολουθούσαν τους κυνηγούς». («Ιστορία τού ελληνικού έθνους», «Εκδοτική Αθηνών», τόμ. Βʼ, σελ. 470).

Στις εικόνες φαίνονται δυό σκηνές κυνηγιού από αγγειογραφίες τής αρχαϊκής εποχής.

Αριστερά: Τέσσερις έφιπποι άνδρες ξεκινούν γιά κυνήγι. Κρατούν δόρατα και φορούν πίλους. Μπροστά τρέχει ένα λαγωνικό. (Από μελανόμορφο αμφορέα, 550-540 π.Χ., Μόναχο, Αρχαιολογικό Μουσείο).

Δεξιά: Γενειοφόρος κυνηγός κρατάει με το δεξί χέρι το λουρί ενός άσπρου λαγωνικού και με το αριστερό τα θηράματά του, δυό λαγούς κρεμασμένους σε κοντάρι. (Εσωτερικό κύλικος, στʼ αι. π.Χ., Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο).

Πολλοί αναφέρουν ως υπόδειγμα ακρεοφαγίας τον Πυθαγόρα. Όμως, δέν είναι ξεκάθαρο αν όντως ο Πυθαγόρας ήταν χορτοφάγος ή αν οι μαθητές του ακολουθούσαν τη χορτοφαγία. Ο Διογένης Λαέρτιος στο «Βίοι Φιλοσόφων» (Βίος Πυθαγόρου, 12-20) γράφει: «Όταν ο Πυθαγόρας διετύπωσε το περίφημο θεώρημα, προσέφερε εκείνη την περιλάλητη θυσία των βοδιών. Επίσης, λένε, ότι πρώτος αυτός άσκησε τους αθλητές με κρεοφαγία και πρώτον τον Ευμένη, ενώ πρωτύτερα το διαιτολόγιό τους αποτελούνταν από ξηρά σύκα και βούτυρο και πληγούρι, όπως παραδίδει ο Φαβωρίνος».

Ο Πλούταρχος στα «Συμποσιακά» (Βιβλ. Γ, πρόβλ. Η, 728Ε) αναλύοντας το «Γιατί από τα έμψυχα οι Πυθαγόρειοι απέφευγαν κυρίως να τρώγουν ψάρια», λέει, ότι αυτόν τον κανόνα τον τηρούσαν οι παλαιοί Πυθαγόρειοι κι ότι οι σύγχρονοί του υπάρχουν φορές, όπου καταναλώνουν με μέτρο έμψυχα πλάσματα κι ότι τα προσφέρουν στον Δία ως θυσία.

Ο Πορφύριος (Αʼ 26) διασώζει την πληροφορία, ότι ο Κλώδιος, ο Ηρακλείδης ο Ποντικός, ο Έρμαχος ο Επικούρειος, οι Στωικοί και οι Περιπατητικοί υποστήριζαν, ότι ο ίδιος ο Πυθαγόρας καθιέρωσε να τηρείται η κρεοφαγία από τους αθλητές και διαπίστωσε πολύ μεγαλύτερη αύξηση τής δύναμής τους και τής ευρωστίας τους. Άλλωστε, μερικοί αναφέρουν, ότι και οι ίδιοι οι Πυθαγόρειοι, όλοι γεύονταν τα έμψυχα, όταν έκαναν θυσίες στους θεούς.



«Ένα αρνί, ένα κατσίκι ή ακόμη συχνότερα ένα γουρουνάκι ήταν τα ζώα, που πρόσφεραν συνήθως θυσία. Οι εκατόμβες αποτελούσαν ευκαιρία να δοκιμάσουν όλοι βοδινό κρέας. Έτρωγαν επίσης, πουλερικά, όρνιθες και χήνες, λαγούς, που ήταν απʼ τα πιό αγαπημένα φαγητά, πέρδικες, αγριοπερίστερα, ορτύκια, τρυγόνια και κοτσύφια. Μεγαλύτερη όμως εκτίμηση έτρεφαν στο ψάρι». («Ιστορία τού ελληνικού έθνους», «Εκδοτική Αθηνών», τόμ. Βʼ, σελ. 452).

Στην εικόνα φαίνεται ένας βωμός κάτω από κληματαριά, στον οποίο ψήνονται μεγάλα κομμάτια κρέατος, ενώ προσφέρεται κρασί από αγγεία. (Υδρία από ελληνική αποικία τής Ιταλίας, Ρώμη, Μουσείο Βίλλα Τζούλια).

Όλοι οι αρχαίοι έλληνες και η πλειοψηφία των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων έτρωγαν κρέας. Όσοι (ελάχιστοι στον αριθμό) αρχαίοι φιλόσοφοι δέν έτρωγαν κρέας, δέν το έκαναν για λόγους υγείας, αλλά το κίνητρό τους ήταν καθαρά θρησκευτικό και σχετιζόταν με την αντίληψή τους γιά μετεμψύχωση.

Οι αρχαίοι έλληνες γιατροί υποστήριζαν, ότι το κρέας είναι ιδανική τροφή γιά τον άνθρωπο. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από τη σύγχρονη επιστήμη, αφού η ακρεοφαγία είναι άκρως επικίνδυνη γιά την ανθρώπινη υγεία, όπως έδειξα στη συνέντευξή μου, που παρουσιάστηκε στον «Ερεβοκτόνο». (Σ.σ. βλ. Η ανοησία τής χορτοφαγίας).

Η δύναμη του Νου πάνω στην ύλη - Όλα είναι Ένα και συνδέονται μέσω του Αιθέρος

Ο άνθρωπος έχει ιδιότητες που δεν τις γνωρίζει. Βρίσκονται κρυμμένες και απενεργοποιημένες και περιμένουν το κλικ για να απελευθερωθούν. Είναι ικανός να αντεπεξέλθει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Κι ας μας έχουν διδάξει οτι είμαστε μικροί κι αδύναμοι.. Κάθε άλλο! Βρίσκεται μέσα μας όλη η αλήθεια του Σύμπαντος συμπυκνωμένη. Είμαστε ό,τι υπάρχει και γύρω μας και όλα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Όταν λοιπόν ακούτε Σύμπαν, μην κοιτάτε ψηλά ούτε να ψάχνετε μακριά κι έξω από εσάς, διότι είστε κι εσείς μέσα σε αυτό, άρα είστε κι εσείς το Σύμπαν !

Όλα είναι ενωμένα μεταξύ τους, μεταφέρονται οι πληροφορίες μέσω του Αιθέρος,του πέμπτου στοιχείου. Φαινόμενα σαν αυτό τον διδύμων, το remote viewing, η τηλεπάθεια και άλλα πολλά, δεν πρέπει να είναι στον χώρο της μετα-φυσικής, διότι διέπονται από φυσικούς νόμους που απλά αδυνατούμε να ανακαλύψουμε προς το παρόν.

Στο παρακάτω υπέροχο βίντεο θα δείτε πώς μπορούμε να συντονίσουμε την σκέψη μας και τον μικρόκοσμό μας με τον μακρόκοσμο του γύρω περιβάλλοντός μας, για να έχουμε μια όμορφη αισιόδοξη ζωή γεμάτη υγεία. Γιατί είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε! Θα δείτε πώς μια κοπέλα μετέτρεψε σε υγιή τα καρκινικά της κύτταρα, τον τρόπο με τον οποίο προσεύχονται οι γέροντες στο Θιβέτ, αλλά και αποκαλύψεις των χριστιανών Κοπτών που ζούνε σε μοναστήρι στην Αίγυπτο.

Ένα φοβερό βίντεο που θα αλλάξει τον τρόπο που μέχρι τώρα βλέπατε τα πράγματα!!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ !

 

 

Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι

Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει, λέει η παροιμία και η λαϊκή σοφία αποδεικνύεται πέρα για πέρα αληθινή και με την επιστημονική «βούλα». Μελέτη που έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πρίνστον διαπίστωσε ότι, αντίθετα με την κρατούσα στην επιστήμη αντίληψη ότι η «σοφία του πλήθους» οδηγεί σε πιο σωστές συλλογικές αποφάσεις, το «πλήθος» γίνεται όλο και λιγότερο «σοφό» όταν φθάνει να συμπεριλάβει υπερβολικά πολλά άτομα.

Η σοφία του πλήθους

 

Με τον όρο «συλλογική νοημοσύνη» ή «σοφία του πλήθους» οι επιστήμονες αναφέρονται σε ένα φαινόμενο το οποίο έχει παρατηρηθεί εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα και συνίσταται στο ότι ο μέσος όρος των μεμονωμένων αποφάσεων μιας ομάδας ανθρώπων, ακόμη και στην περίπτωση που όλες τους είναι λανθασμένες, αντανακλά τη σωστή απόφαση.

Eνα από τα γνωστότερα παραδείγματα της θεωρίας της «σοφίας του πλήθους», η οποία τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται ευρέως στην πληροφορική και στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, είναι η παρατήρηση που είχε κάνει το 1907 ο Σερ Φράνσις Γκάλτον. Ο βρετανός λάτρης της στατιστικής είχε βρεθεί σε ένα χωριό όπου γινόταν διαγωνισμός στον οποίο οι παριστάμενοι προσπαθούσαν να μαντέψουν το βάρος ενός βοδιού. Κατά τη διαδικασία καταγράφηκαν 787 εκτιμήσεις, εκ των οποίων καμία δεν ήταν σωστή. Oταν όμως εξήγαγε τον μέσο όρο των μεμονωμένων εκτιμήσεων ο Γκάλτον παρατήρησε ότι το αποτέλεσμα ήταν το ακριβέστερο από όλα, πέφτοντας έξω κατά λιγότερο από μισό κιλό σε σχέση με το πραγματικό βάρος του ζώου. Με βάση αυτά τα δεδομένα η κρατούσα άποψη έκτοτε θεωρεί ότι όσο περισσότερα άτομα συμμετέχουν στη λήψη μιας συλλογικής απόφασης τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει η απόφαση αυτή να είναι σωστή.

 

Η γνώση των λιγότερων

 

Αυτό όμως, όπως αποδεικνύεται από τη νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B», δεν είναι πάντοτε έτσι και οπωσδήποτε δεν είναι έτσι όταν ο αριθμός αυτών που εμπλέκονται στην απόφαση αυξάνεται παραπάνω από όσο πρέπει - διαπίστωση η οποία δίνει απόλυτο δίκιο στη λαϊκή ρήση για τους «πολλούς κοκόρους». Το γεγονός, σύμφωνα με τους συγγραφείς, μας είχε ξεφύγει επειδή οι περισσότερες παρατηρήσεις επί του θέματος που έχουν γίνει ως τώρα δεν είχαν εξετάσει πιο σύνθετες, «ρεαλιστικές» καταστάσεις σαν αυτές που έχουμε να αντιμετωπίσουμε συνήθως στην καθημερινή μας ζωή και στις οποίες οι πληροφορίες που πρέπει να σταθμίσουμε προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα είναι πολλών και διαφορετικών ειδών.

 

Η ομάδα των ερευνητών του Πρίνστον με επικεφαλής τον καθηγητή Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας Ιαν Κάζιν έκανε μια πιο ρεαλιστική προσομοίωση της πραγματικότητας δημιουργώντας ένα θεωρητικό μοντέλο στο οποίο μια «ομάδα» έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε δυο διαφορετικές πιθανές πηγές τροφής. Η ορθότητα των αποφάσεων της ομάδας καθοριζόταν με βάση το πόσο καλά τα άτομα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν δυο «τύπους» πληροφοριών: στον ένα τύπο ανήκαν πληροφορίες οι οποίες ήταν γνωστές σε όλα τα μέλη της ομάδας (συσχετισμένες πληροφορίες) ενώ στον δεύτερο ανήκαν πληροφορίες τις οποίες γνώριζαν μόνο ορισμένα μέλη της ομάδας (μη συσχετισμένες πληροφορίες). Oπως φάνηκε, η ικανότητα συνδυασμού των δυο τύπων πληροφοριών για την εξαγωγή μιας σωστής απόφασης ήταν υψηλότερη όταν τα μέλη της ομάδας ήταν από 5 ως 20. Μετά τον αριθμό αυτόν η ικανότητα λήψης σωστών αποφάσεων άρχιζε να φθίνει, χειροτερεύοντας μάλιστα όλο και περισσότερο όσο τα μέλη της ομάδας αυξάνονταν.

 

Ο «θόρυβος» καθοριστικός βοηθός

 

Το «κλειδί», όπως εξήγησε σε δελτίο Τύπου ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Αλμπερτ Κάο, βρίσκεται στη δυναμική ανάμεσα στις συσχετισμένες και στις μη συσχετισμένες πληροφορίες. Οσο αυξάνονται τα άτομα τόσο περισσότερο οι πληροφορίες που είναι γνωστές σε όλους κυριαρχούν ενώ εκείνες που είναι γνωστές σε λιγότερους (και οι οποίες μπορεί να είναι εξίσου σημαντικές) «πνίγονται», ακόμη και αν εκείνοι οι οποίοι τις κατέχουν γνωρίζουν πολύ καλά τη σημασία τους. Αντιθέτως στις μικρότερες ομάδες οι γνωστές σε λιγότερους πληροφορίες λαμβάνονται εξίσου υπόψη με εκείνες που είναι γνωστές σε όλους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μικρότερες ομάδες διέπονται περισσότερο από το τυχαίο - ένα χαρακτηριστικό το οποίο είναι γνωστό ως «θόρυβος». Ο «θόρυβος» συνήθως εκλαμβάνεται ως αρνητικός παράγοντας γιατί «μπερδεύει» τα αποτελέσματα, όπως όμως αποδεικνύεται μπορεί να έχει πολύ ευνοϊκές συνέπειες σε ορισμένες περιπτώσεις.

 

«Μας εξέπληξε το γεγονός ότι ο θόρυβος μπορεί να ενισχύσει τη συλλογική απόφαση» δήλωσε ο κ. Κάο. «Το τυπικό συμπέρασμα είναι ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ομάδα τόσο μεγαλύτερη είναι η συλλογική νοημοσύνη. Εμείς ωστόσο είδαμε ότι αυξάνοντας το μέγεθος της ομάδας βλέπουμε τα οφέλη της σοφίας του πλήθους, αν όμως η ομάδα γίνει υπερβολικά μεγάλη βασίζεται περισσότερο από όσο πρέπει στις συσχετισμένες πληροφορίες, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να τις χρησιμοποιεί σε τέτοιον βαθμό ώστε οι αποφάσεις της να κατευθύνονται μόνο από αυτές».

 

Η ανακάλυψη, σύμφωνα με τον καθηγητή Κάζιν, προσφέρει σημαντικές νέες γνώσεις για τη μελέτη της συμπεριφοράς των ομάδων. «Πρόκειται για μια προέκταση της θεωρίας της σοφίας του πλήθους η οποία "χαλαρώνει" το αξίωμα ότι ο σχηματισμός μεγάλων ομάδων είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος για να πάρει κάποιος μια απόφαση» ανέφερε. «Είναι μια αφετηρία η οποία μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε τη συλλογική λήψη αποφάσεων σε ένα πιο ρεαλιστικό περιβάλλον».

Απαλλαγείτε από το πρήξιμο της κοιλιάς φυσικά

        Η πρησμένη κοιλιά είναι ένα κοινό, αλλά ενοχλητικό σύμπτωμα που μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα καταστάσεων που προδιαθέτουν σε φούσκωμα είναι η δυσανεξία στη γλουτένη, η δυσανεξία στη λακτόζη, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, το προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο και η δυσκοιλιότητα.

Τι μπορείτε να κάνετε για να απαλλαγείτε από το πρήξιμο της κοιλιάς:

1) Περιορίστε την πρόσληψη νατρίου, δηλαδή του αλατιού και αυξήστε το κάλιο στη διατροφή σας. Το κάλιο βοηθά στη ρύθμιση της ισορροπίας των υγρών στο σώμα απομακρύνοντας το νάτριο από τον οργανισμό που προκαλεί κατακράτηση. Τροφές πλούσιες σε κάλιο είναι οι μπανάνες, το πεπόνι, το μάνγκο, το σπανάκι, οι ντομάτες, τα καρύδια, οι πατάτες και τα σπαράγγια.

2) Πολλές φορές το φούσκωμα στην κοιλιά δημιουργείται από την κατάποση μεγάλης ποσότητας αέρα. Αποφεύγετε συνήθειες που προκαλούν κατάποση αέρα, όπως οι τσίχλες, το κάπνισμα, η γρήγορη κατάποση φαγητού και η ομιλία κατά τη διάρκεια που μασάτε.

3) Αποφεύγετε τα ανθρακούχα ποτά τα οποία παγιδεύουν αέρα στο στομάχι και ευθύνονται για το φούσκωμα της κοιλιάς και προτιμήστε αφεψήματα μέντας και τζίντζερ που βοηθούν στην καταπολέμηση του πρηξίματος και στην πέψη.
Προσθέστε φρέσκο, ψιλοκομμένο μαϊντανό στα γεύματά σας, το οποίο είναι ένα φυσικό διουρητικό ενάντια στην κατακράτηση υγρών.

4) Τα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας αντιμετωπίζονται με την κατανάλωση επαρκούς ποσότητας νερού, συχνά γεύματα με ποικιλία τροφών (υδατάνθρακες, πρωτεΐνη και λίγο λίπος) και αρκετό περπάτημα.

5) Τα άτομα με δυσανεξία στη γλουτένη θα πρέπει να μην καταναλώνουν γλουτένη και παράγωγα γλουτένης και συνεπώς θα πρέπει να διαλέγουν με προσοχή τα προϊόντα που μπορεί να εμπεριέχουν, όπως τα αρτοποιήματα, τα ζυμαρικά, τα γλυκά και άλλα. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται αλεύρι που είναι επεξεργασμένο και του έχει αφαιρεθεί η γλουτένη, καθώς και άλευρα από άλλες πηγές, όπως καλαμποκάλευρο, πατατάλευρο και ρυζάλευρο.

6) Αν διαπιστώσετε ότι το γάλα σας προκαλεί γαστρεντερικές ενοχλήσεις προτιμήστε την κατανάλωση γάλακτος χωρίς λακτόζη. Επίσης τα υπόλοιπα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως τα σκληρά τυριά και το γιαούρτι είναι φτωχά σε λακτόζη οπότε δε θα σας δημιουργούν τόσο έντονα συμπτώματα.

7)  Στην περίπτωση του ευερέθιστου εντέρου θα πρέπει να αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες ανάλογα με τα συμπτώματα που εμφανίζετε. Σε περίπτωση που εμφανίζετε διάρροιες θα πρέπει να αποφεύγετε τις τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες, ενώ αντίθετα στην επίμονη δυσκοιλιότητα η κατανάλωση νερού και φυτικών ινών με μέτρο είναι απαραίτητη.

Τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες είναι το ψωμί και τα ζυμαρικά ολικής αλέσεως, η βρώμη, τα φρούτα και τα λαχανικά.

8) Αν το πρήξιμο στην κοιλιά οφείλεται στο προεμμηνορυσιακό σύνδρομο μπορεί να αποφευχθεί με την επαρκή πρόσληψη ασβεστίου και μαγνησίου. Το ασβέστιο βρίσκεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα, στα πράσινα λαχανικά, στα φρούτα (σύκα, πορτοκάλια) και στα ψάρια/θαλασσινά (σαρδέλες, σολομός, μύδια, στρείδια).

Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο είναι οι ηλιόσποροι, τα καρύδια, τα αμύγδαλα, τα ρεβίθια, οι µμπανάνες, τα σύκα, τα µήλα, τα πλήρη δημητριακά, το καλαμπόκι, και τα όσπρια.

Το αναδιπλούμενο διαμέρισμα με την απίστευτη λειτουργικότητα!

Είναι ένα διαμέρισμα μόλις 39 τετραγωνικών μέτρων στη καρδιά της Νέας Υόρκης, κοστίζει ένα εκατ. ευρώ και ο ιδιοκτήτης του το πουλάει.
Το φαινομενικά μικροσκοπικό διαμέρισμα μπορεί να φιλοξενήσει ένα dinner party 12 ατόμων και να προσφέρει ύπνο σε δύο φιλοξενούμενους χωρίς πρόβλημα. Ο μινιμαλιστικός χώρος έχει σχεδιαστεί έξυπνα ως ένα αναδιπλούμενο στούντιο που μπορεί εύκολα να αλλάξει μορφή και να αναδιαρθρωθεί, καθώς διαθέτει «κρυφά δωμάτια».
Ο τωρινός ιδιοκτήτης του Graham Hill το αγόρασε και το ανακαίνισε το 2009, ξοδεύοντας πάνω από 365.000 δολάρια και τώρα το παραχωρεί για περίπου ένα εκατομμύριο (συγκεκριμένα για 995.000 δολάρια).
Κάθε εκατοστό χρήσιμου χώρου είναι πολύτιμο. Μια επεκτάσιμη τραπεζαρία και ένα αναδιπλούμενο κρεβάτι κρατούν το στούντιο καθαρό και νοικοκυρεμένο, ενώ υπάρχει επίσης η δυνατότητα να χωρίσετε το δωμάτιο σε μικρότερους χώρους που έχουν τη δική τους χρησιμότητα. Οι αρχιτέκτονες εγκατέστησαν έναν κινούμενο τοίχο που σύρεται σε γραμμές που υπάρχουν στο πάτωμα κι έτσι μπορεί να δημιουργήσει μια επιπλέον κρεβατοκάμαρα.

Οι τύποι προσωπικότητας κατά τον Ιπποκράτη: Σε ποια ανήκετε;

Ο Ιπποκράτης (π. 460 π.Χ.-360 π.Χ.) παρατήρησε τις ομοιότητες που υπήρχαν ανάμεσα σε κάποιους ανθρώπους.

Πίστευε ότι η προσωπικότητα σχηματίζεται από την ισορροπία των τεσσάρων..χυμών του ανθρώπινου σώματος. Δηλαδή από την ισορροπία του αίματος, του φλέγματος, της πράσινης και της μαύρης χολής. Έτσι, προέκυψαν οι εξής ονομασίες: φλεγματικός, αιματικός , μελαγχολικός και χολερικός.

Ο κίτρινος ήταν το ίδιο με τον φλεγματικό. Ο μπλε το ίδιο με τον αιματικό. Ο πράσινος το ίδιο με τον μελαγχολικό, και ο κόκκινος το ίδιο με τον χολερικό.

Πάμε να δούμε τους τέσσερις τύπους προσωπικοτήτων, καθώς και τους τρόπους συμπεριφοράς των ανθρώπων και με τον τρόπο που αντιδρούν ανάλογα με την προσωπικότητα που είναι.Αυτοί που είναι στα δύο επάνω τεταρτημόρια είναι οι εξωστρεφείς και αυτοί που βρίσκονται στα δύο κάτω τεταρτημόρια είναι οι εσωστρεφείς.

Η κάθετη γραμμή διαχωρίζει τις προσωπικότητες . Αριστερά είναι οι άνθρωποι που είναι προσανατολισμένοι στο καθήκον και δεξιά προσανατολισμένοι προς τους ανθρώπους.

• Η προσωπικότητα που βρίσκεται πάνω αριστερά είναι ο Χολερικός.
Εξωστρεφής προσανατολισμένος προς το καθήκον και συμβολίζεται με το γράμμα D.Του αρέσει να ηγείται και να έχει τον έλεγχο στα πράγματα. Το τέλειο περιβάλλον για αυτόν είναι το ζωηρό, το γρήγορο και το δυναμικό.
Χαρακτηριστικά:
• Dominant-Κυριαρχικός
• Direct- άμεσος
• Demanding- Απαιτητικός
• Decisive- Αποφασιστικός
• Determined- Αποφασισμένος
• Doer –Δραστήριος
Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται πολιτικοί, ηγέτες, αστυνομικοί, προπονητές, στρατιωτικοί αξιωματούχοι, πετυχημένοι επιχειρηματίες ,διοικητικά στελέχη επιχειρήσεων αλλά και δικτάτορες!

• Επάνω δεξιά είναι ο Αιματικός ή αλλιώς I. Εξωστρεφής προσανατολισμένος προς τους ανθρώπους. Του αρέσει να πείθει τους άλλους στον δικό τους τρόπο σκέψης. Το ιδανικό περιβάλλον για αυτόν είναι το διασκεδαστικό, το φιλικό και το ενθουσιώδης.
Χαρακτηριστικά:
• Inspiring- Εμπνευσμένος
• Influencing- Ασκεί επιρροή
• Impressionable- Ευκολοεπηρέαστος
• Interactive- Αλληλεπιδρώ
• Impressive-Εντυπωσιακός
• Involved- Συμμετέχω
Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται εξαιρετικοί ηθοποιοί, πολιτικοί, εκφωνητές και παρακινητικοί ομιλητές.

• Κάτω δεξιά είναι ο Φλεγματικός ή αλλιώς S. Του αρέσει να παρέχει υποστήριξη για την ολοκλήρωση κάποιας δουλειάς. Το ιδανικό περιβάλλον για αυτούς είναι το προβλέψιμο, το σταθερό και το αρμονικό.
Χαρακτηριστικά:
• Supportive- Υποστηρικτικός
• Stable- Σταθερός
• Steady- Αμετάκλητος
• Sweet- Χαριτωμένος
• Status quo
• Shy- Ντροπαλός
Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται διπλωμάτες ,δάσκαλοι ,νοσηλευτές ,σύμβουλοι, αντιπρόεδροι.

• Κάτω αριστερά είναι ο C ο λεγόμενος Μελαγχολικός. Του αρέσει η συνεχής ποιότητα η υπεροχή και λαμπρή επίδοση. Το ιδανικό περιβάλλον για αυτόν είναι το δομημένο με ακρίβεια και ποιότητα.
Χαρακτηριστικά:
• Cautious-Επιφυλακτικός
• Calculating-Υπολογιστικός
• Competent-Ικανός
• Conscientious-Ευσυνείδητος
• Contemplative-Σκεπτικός
• Careful-Προσεκτικός
Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται μουσικοί, φιλόσοφοι.
Με την κατανόηση των παραπάνω δίνεται η ευκαιρία να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Έχω την δική μου γνώμη, αλλά δεν συμφωνώ πάντα μαζί της

* Το σεξ μεταξύ δύο ανθρώπων είναι ένα πολύ όμορφο πράγμα. Μεταξύ πέντε είναι φανταστικό… Στην πρώτη περίτωση είναι κάτι κακό, στην δεύτερη είναι Θεουργία, Τάντρα …και λοιπές μαλακίες
* ΠΑΙΔΕΙΑ είναι αυτό που μένει αφού ξεχάσεις αυτά που έμαθες στο σχολείο
* Η ζωή είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια. Ένα meme
* Ο,τι εύχεσαι για μένα. να το δώσει διπλό ο θεός σε σένα!!
* Η σάτυρα που ενοχλεί, δεν είναι η άδικη αλλά η εύστοχη σάτυρα.
* Ήλθαν τα αύρια να διώξουν τα σήμερα.
* Ποιος είναι μεγαλύτερος εγκληματίας, αυτός που ληστεύει μια τράπεζα ή αυτός που την ιδρύει;
* Ημουν Άθεος μέχρι που ανακάλυψα ότι είμαι Θεός. (Θεός+Κλήτος = Θεόκλητος)
* Παλιά ήμουν αναποφάσιστος, αλλά τώρα πια δεν είμαι σίγουρος.
* Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει, να χορτάσει !!!
* Να είστε προσεκτικοί όταν διαβάζετε βιβλία για την υγεία. Μπορεί να πεθάνετε από τυπογραφικά λάθη
* Το να κόψεις το τσιγάρο είναι το ευκολότερο πράγμα. Εγώ το ‘χω κόψει τουλάχιστον δέκα φορές
* Αμα θέλω έχω θέληση … Αλλά δεν θέλω
* Η ζωή είναι κάτι το εξαιρετικά σημαντικό ώστε να μιλάς σοβαρά γι’ αυτήν.
* Χαμένος δεν είναι αυτός που έπεσε, αλλά αυτός που δεν προσπάθησε να σηκωθεί!!
* Όταν υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις, πως ξέρεις ότι δεν υπάρχει;
* Δημόσιος υπάλληλος είναι εκείνος που έχει, ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
* Οι γυναίκες χρειάζονται ένα λόγο για να κάνουν σεξ. Οι άντρες απλά χρειάζονται ένα μέρος.
* Κουμουνιστής είναι εκείνος που δεν έχει τίποτα και θέλει να το μοιραστεί με όλο τον κόσμο …και ο Δημοκράτης, ο Σοσια-ληστής, ο παπάς χριστιανός, το ίδιο.
* Mην πατάτε το χόρτο. Kαπνίστε το !
* Το να παντρευτείς για το σεξ είναι σαν να αγοράζεις ένα Boeing 747 για τα δωρεάν φυστίκια.
* Οι γυναίκες είναι θησαυρός. Γι’ αυτό τις θάβουμε!
* Μια από τις προκαταλήψεις του ανθρώπινου νου είναι το γεγονός ότι η παρθενιά θεωρείται αρετή.
* Έχω την δική μου γνώμη, αλλά δεν συμφωνώ πάντα μαζί της

Eσύ θα κάθεσαι και θα απολαμβάνεις

Ένας Μεξικανός με το σομπρέρο του είναι αραχτός σε μία όμορφη παραλία και ψαρεύει με το καλάμι και την πετονιά του. Ένας Αμερικανός τουρίστας, επιχειρηματίας, τον πλησιάζει με διάθεση να τον συμβουλεύσει και γίνεται μεταξύ τους ο εξής διάλογος:
Αμερικανός: Πόσα ψάρια βγάζεις κάθε μέρα;
Μεξικανός: Όσα χρειάζομαι για να τρώω
Αμερικανός: Γιατί δεν ρίχνεις ταυτόχρονα περισσότερες πεπονιές να πιάνεις περισσότερα;
Μεξικανός: Και τι να τα κάνω;
Αμερικανός: Θα τα πουλάς, θα μαζέψεις χρήματα, θα αγοράσεις βάρκα και δίχτυα, θα πιάνεις και θα πουλάς περισσότερα ψάρια και θα βγάζεις ακόμη περισσότερα χρήματα.
Μεξικανός: Και μετά;
Αμερικανός: Μετά θα αγοράσεις ένα καίκι και θα αυξήσεις πολύ τα χρήματα που θα βγάζεις.
Μεξικανός: Και μετά;
Αμερικανός: Μετά θ” αγοράσεις περισσότερα καίκια, θα κάνεις μεγάλο στόλο και θα γίνεις πλούσιος.
Αμερικανός: Μετά θα δουλεύουν άλλοι για σένα και εσύ θα κάθεσαι και θα απολαμβάνεις.
Μεξικανός: Γιατί; Τώρα τι κάνω;

Επιστήμη vs Θρησκεία

Στον Μεσαίωνα όλη η επιστημονική αλήθεια πήγαζε και νομιμοποιούνταν από την Bίβλο. Oι παρατηρήσεις δεν είχαν καμιά σημασία. Aυτό που μετρούσε ήταν κατά πόσο συμφωνούσαν με τον Λόγο του Θεού: Tι κι αν ο Γαλιλαίος επέμενε ότι η Γη κινείται! O Iησούς του Nαυή (γράφει η Παλαιά Διαθήκη) διέταξε τον Ήλιο να σταματήσει, όχι την Γη. H επιστημονική επανάσταση που ξεκίνησε τον 15ο αιώνα άρχισε να ανατρέπει μία-μία της ερμηνείες της Bίβλου σε ότι αφορά τουλάχιστον τα φυσικά φαινόμενα.

Πολλοί μίλησαν για «θανάτωση του θεού από τη επιστήμη» και άλλοι πιό μετρημένοι ανέφεραν «ο θεός είναι μια υπόθεση που δεν χρειάζομαι στις θεωρίες μου».

Tο ζήτημα όμως είναι πως η επιστήμη ανέτρεψε τους μεσαιωνικούς σχολιαστές των Γραφών (και της Αριστοτελικής θεωρίας) και όχι την βασική τους θεωρία, την απάντηση στα πρωταρχικά ερωτήματα του ανθρώπου: πως δημιουργήθηκε το σύμπαν και από που προερχόμαστε; Mπορεί η θεωρία του «μπιγκ – μπανγκ» να απαντάει σε κάποια ερωτήματα, αλλά σηκώνει τα χέρια στο βασικό: Tι προϋπήρχε στο –1 δευτερόλεπτο; H Βίβλος τουλάχιστον σ’ αυτό έχει μια απάντηση: ο αιώνιος Θεός.
Έτσι τώρα, γράφει το Newsweek, ένας αυξανόμενος αριθμός επιστημόνων αρχίζει να ανακαλύπτει τον Θεό ως την τελευταία απάντηση στα αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου. O 72χρονος φυσικός Alan Sandage, που ανακάλυψε την ηλικία και την ταχύτητα επέκτασης του σύμπαντος στα πενήντα του έθεσε το απλό ερώτημα: «Γιατί υπάρχει κάτι, αντί του τίποτε;» H απάντηση δεν μπορούσε να έρθει από την επιστήμη. «Mόνο με το υπερφυσικό μπορώ να αντιληφθώ το μυστήριο της ύπαρξης» δήλωσε.

O πρώην φυσικός του Cambridge, John Polkinghorne έγινε αγγλικανός ιεράς το 1982. «Tο σύμπαν δεν είναι κάτι που απλώς συνέβη. Πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός πίσω από αυτό». O νομπελίστας φυσικός Charles Townes πάει μακρύτερα: «κάποιου είδους ευφυΐα πρέπει να σχετίζεται με τους νόμους του σύμπαντος».

Πρέπει να έχει δίκιο αν κοιτάξουμε την θαυμαστή περίπτωση του αριθμού «π» που όλοι μάθαμε στο σχολείο. Aν διαιρέσουμε την περιφέρεια οποιουδήποτε κύκλου με την διάμετρό του θα πάρουμε γνωστό αριθμό 3,14159… Tο εκπληκτικό είναι πως αυτός ο μαγικός αριθμός εμφανίζεται σε εξισώσεις που περιγράφουν το φως, ατομικά σωματίδια κ.λ.π. πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με κύκλους. Aυτό για τον εβραίο βιολόγο Carl Feit δείχνει ότι «η ανθρώπινη συνείδηση είναι αρμονική με το μυαλό του Θεού».

H σχέση θρησκείας – επιστήμης δοκιμάστηκε πολλές φορές στην ιστορία. Από την Ιερά Εξέταση που υπέστη ο Γαλιλαίος το 1633, μέχρι για την διαμάχη για τα πρώτα απολιθωμένα οστά δεινοσαύρων, η Βίβλος δεν αναφέρει εξαφανισμένα είδη και μέχρι την θεωρία του Δαρβίνου, όλα δείχνουν πως η Βίβλος είναι κακό επιστημονικό εγχειρίδιο, αν ότι γράφει παρθεί τοις μετρητοίς.
Για τους θεολόγους επιστήμονες όμως η αξία της Βίβλου είναι μεταφορική μιας και με την λογική δεν ευσταθεί. O αστρονόμος καθηγητής του πανεπιστημίου της Αριζόνα και Iσουΐτης ιερέας William Stoeger, λέει πως έχασε την πίστη του μελετώντας παλαιοντολογία. Tην ξαναβρήκε όταν ένας ιερέας του εξήγησε ότι οι Γραφές πρέπει να διαβάζονται μεταφορικά και λύθηκε το θέμα !!!!

Φυσικά η επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, αλλά ούτε την ανυπαρξία του. Ούτε και η θρησκεία μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού ούτε την ανυπαρξία του. Για κάποιους πιστούς όμως η μελέτη των φυσικών επιστημών μπορεί να μας πει πολλά για το πως είναι ο Θεός. Kατά τον W. Mark Richardson του Kέντρου Θεολογίας και Φυσικών Επιστημών «H επιστήμη δεν μπορεί να γίνει αυτόπτης μάρτυρας του Θεού, αλλά μπορεί κάλλιστα να γίνει μάρτυρας για τον χαρακτήρα Tου.»

O Michael Shermer διευθυντής της «Skeptic Society» μιας οργάνωσης που αντιτίθεται στις θεωρίες του υπερφυσικού της θρησκείας, δηλώνει πως επιστήμη και θρησκεία είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. «H επιστήμη, δεν μπορεί να πει τίποτε για την ύπαρξη ή μη του Θεού. Eίναι δύο τόσο διαφορετικά πράγματα, που μοιάζει σα να χρησιμοποιούμε στατιστικά του μπέιζ-μπολ για να αποδείξουμε κάτι για το ποδόσφαιρο.»

Mαζί του συμφωνεί και ο βιολόγος μελετητής του Tαλμούδ Carl Feit: «Μελετώντας την επιστήμη δεν καταλήγεις στην ύπαρξη του Θεού. Aν όμως ήδη έχεις βρει τον Θεό τότε καταλαβαίνοντας την επιστήμη μπορείς να πεις: Tώρα βλέπω τι έκανε ο Θεός στο Σύμπαν»

Eίναι άνιση η μάχη μεταξύ επιστήμης και θεολογίας. H πρώτη βασίζεται στην αμφιβολία η δεύτερη στην πίστη. H πρώτη θέτει πάντα το ερώτημα τι υπήρχε πριν ενώ η δεύτερη σταματάει την κουβέντα με μια τελεία: πριν υπήρχε ο προαιώνιος Θεός.

H επιστήμη είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα που ποτέ δεν πρόκειται να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα για ένα απλό λόγο: Για να περιγράψει κάτι χρειάζεται πάντα ένα πρωταρχικό σετ αρχών ή αλλιώς αξιωμάτων. Αυτό που απέδειξε ο μεγάλος μαθηματικός Gödel είναι ότι κάθε τέτοιο νοητικό κατασκεύασμα θα έχει πάντα στην βάση του αναπόδεικτα αξιώματα. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή να φτιαχτεί μια θεωρία που να δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που αφορούν τον κόσμο.
Όσο υπάρχουν λοιπόν αναπάντητα ερωτήματα θα υπάρχει και Θεός. Όσο η επιστήμη δεν θα έχει απαντήσεις για το Όλον (και ποτέ δεν πρόκειται να τις έχει) πάντα θα βρίσκεται χώρος για την πίστη. Τότε ποια είναι η διαφορά επιστήμης και θρησκείας, αφού και οι δύο στην βάση τους έχουν αναπόδεικτα αξιώματα; H διαφορά τους ίσως έγκειται στην στόχευση.

H επιστήμη είναι Λογική «Θέλουμε να μάθουμε πως δουλεύει το Σύμπαν».

H θρησκεία είναι αλαζονική παράλογη και δουλική: «άγνωσται αι βουλαί του Kυρίου». Kατά ένα τρόπο η θρησκεία είναι η αποδοχή του πεπερασμένου της ανθρώπινης ύπαρξης ενώ η επιστήμη είναι η απέλπιδα προσπάθεια υπέρβασής της. H επιστήμη είναι αγωνία και έρευνα, η θρησκεία είναι η πίστη, ανακούφιση, ασφάλεια και νέκρα, αυτής της έρευνας, ο Θεός είναι η έσχατη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα και καθαρίσαμε !!

H απάντηση λοιπόν που κάθε άνθρωπος δίνει στο πρώτο, το μεγάλο ερώτημα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, είναι στάση ζωής. Eίναι κάτι που ο καθένας μας πρέπει να απαντήσει με το χέρι στην καρδιά, και με Λογική…

Θρησκεία και Επιστήμη μια ιστορική πορεία παράνοιας. 
1268-1273: Σχολιάζοντας τα Φυσικά του Aριστοτέλη ο Kαθολικός Θεολόγος Θωμάς Aκινάτης τροποποιεί διαστρεβλώνει και συνθέτει τις διδαχές τους μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου με την χριστιανική πίστη. Tον δρόμο αυτό θα ακολουθήσουν όλοι οι καθολικοί μοναχοί στον μεσαίωνα και το «μίγμα» Aριστοτελισμού-Xριστιανισμού είναι το μοναδικό και επίσημο επιστημονικό δόγμα.
1543: O Kοπέρνικος δημοσιεύει το «De Revolutionibus», στο οποίο αναφέρει ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο κι όχι το αντίστροφο, όπως ισχυριζόταν οι σχολαστικοί της Bίβλου και του Aριστοτέλη.
1573: Ένας κομήτης στον «αναλλοίωτο» (κατά τις γραφές) ουρανό αρχίζει να δημιουργεί αμφιβολίες κατά πόσο ισχύει η χριστιανική θεώρηση. Oι σχολαστικοί επιμένουν πως το «νέο λαμπρό άστρο στον ουρανό, είναι απλώς μια φωτιά που ξέφυγε από την γή και παγιδεύτηκε στον ουρανό».
1633: O Γαλιλαίος περνά από την Iερά Eξέταση, όπου αναγκάζεται να αποκηρύξει τις διδαχές του για την κίνηση της Γης. O μύθος τον θέλει να ψιθυρίζει: «Kι όμως κινείται». Kαταδικάζεται σε κράτηση κατ’ οίκον.
1650: O James Usser μελετώντας την Γένεση ισχυρίζεται πως το σύμπαν δημιουργήθηκε στις 22 Oκτωβρίου του 4004 π.κ.ε.
1687: O Nεύτων δημοσιεύει το Philosophiae naturalis principia mathematica, το οποίο αφήνει στον Θεό μόνο τον ρόλο του «πρώτου αιτίου» στην δημιουργία του σύμπαντος.
1842: O Richard Owen δηλώνει πως τα απολιθωμένα οστά ανήκουν σε ένα εξαφανισμένο είδος που το ονομάζει «δεινόσαυρο» Kάποιοι πιστεύουν πως αυτό είναι απόδειξη των εξελικτικών απόψεων του Lamark και κάποιοι άλλοι απόδειξη του κατακλυσμού.
1859: Στην «Kαταγωγή των Eιδών» ο Kάρολος Δαρβίνος ισχυρίζεται πως τα ζωϊκά είδη εξελίσσονται και το αποτέλεσμα καθορίζεται από ένα αέναο πόλεμο επιβίωσης.
1871: O Δαρβίνος ισχυρίζεται στο βιβλίο του «H καταγωγή του Aνθρώπου» ότι ο άνθρωπος δεν είναι θεϊκό δημιούργημα, αλλά κατάγεται από τον πίθηκο.
1905: O John William Strutt βρίσκει με επιστημονική μέθοδο την ηλικία ένος πετρώματος. Eίναι 2 δισεκατομμυρίων ετών, δηλαδή πολύ παλιώτερο από το 4004 π.κ.ε.
1948: O George Gamow φτιάχνει τον όρο «Mπιγκ – Mπανγκ» για την αρχή του σύμπαντος. Πολλοί βλέπουν σ’ αυτή την θεωρία την ιδέα ενός Δημιουργού.
1992: O Πάπας Iωάννης Παύλος ο B’ ζητάει συγνώμη εκ μέρους της Kαθολικής Eκκλησίας για την καταδίκη του Γαλιλαίου. Tέσσερα χρόνια μετά δηλώνει πως η εξέλιξη των ειδών είναι μέρος του σχεδίου του Θεού.
Μέχρι σήμερα η παράνοια των θρησκειών εμποδίζει την ανθρωπότητα, από το να χρησιμοποιήσει το Λογικό του και να ανοίξει τα φτερά του στο άγνωστο. Με την επιστήμη να έχει καταντήσει επιστημονισμός … καθόλου φως στο τούνελ δεν διαφαίνεται για την ανθρωπότητα.
Για τον Ανθρωπο όμως … ωωω αυτό είναι άλλο θέμα. !

Οι 8 τροφές για να ξαναγεννηθείτε

Οι ειδικοί διατροφολόγοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν κάποιες τροφές, που μπορούν να αλλάξουν την ζωή και να θωρακίσουν την υγεία μας, προστατεύοντας μας από ασθένειες και δίνοντας μας ενέργεια, ώστε να αδράξουμε τη μέρα. Ποιες είναι αυτές; Μα αυτές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην φύση, αυτές που χρησιμοποιούν οι μαμάδες στα χωριά. 

1. Kαρύδια, για πλατιά χαμόγελα. Αν θέλετε να έχετε καλή διάθεση φάτε τα άφοβα «Χωνεύονται αργά» λέει ο διατροφολόγος Dr. Katz, υποστηρίζοντας ότι μια χούφτα καρύδια, θα βοηθήσει στο να φτιάξει το κέφι σας και να απαλλαγείτε απ το στρες. Τα καρύδια περιέχουν ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, τα οποία αποτελούν το 70% του λίπους τους. Οι ειδικοί πιστεύουν μάλιστα ότι λίγα καρύδια την ημέρα μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο της πέτρας στη σχολή κατά 25%.

2. Σπαράγγια, για ενέργεια. Είναι μια υπερ-τροφή που βελτιώνει τη διάθεση και περιέχει βιταμίνη C, βιταμίνη Α, ψευδάργυρο, μαγγάνιο και σελήνιο. Ακόμη η γλουταθειόνη, που περιέχουν τα σπαράγγια, συμβάλλει στη «μάχη» εναντίον των ελεύθερων ριζών, που προκαλούν γήρανση. Έχουν αντιφλεγμονώδεις και αντικαρκινικές ιδιότητες, είναι ό,τι πρέπει με λίγα λόγια για να κάνετε ένα διατροφικό δώρο στον οργανισμό σας.

3. Αυγά, για καλή μνήμη. Ο διευθυντής του κέντρου έρευνας και διατροφής του Πανεπιστημίου της Carolina, Steven Zeisel υποστηρίζει ότι τα αυγά κάνουν καλό στη μνήμη και πρέπει να τα καταναλώνουμε άφοβα. «Φάε τ’ αυγό σου» φωνάζουν όλες οι μαμάδες, που γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα, αντιοξειδωτικά και καλά λιπαρά.. Είναι μια παρεξηγημένη τροφή, που επί της ουσίας δεν παχαίνει: Ένα μεγάλο αυγό περιέχει 70 με 80 θερμίδες, ενώ παρέχει το 10% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας σε πρωτεΐνη και τα πολύτιμα, σίδηρο, μέταλλα και βιταμίνες του συμπλέγματος Β (ριβοφλαβίνη, φυλλικό οξύ, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη Β12).

4. Όσπρια, για γρήγορο αδυνάτισμα. Ενδείκνυνται για όλους όσους θέλουν να χάσουν κιλά, χωρίς κόπο. «Αν θέλετε να χάσετε γρήγορα πόντους, φάτε φασόλια» λέει χαρακτηριστικά, ο διατροφολόγος Joseph Colella. Είναι πλούσια σε βιταμίνες B και C, πρωτεΐνες, σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο, κάλιο, ψευδάργυρο, υδατάνθρακες, νάτριο, ασβέστιο και φυτικές ίνες. Η χαμηλή περιεκτικότητά τους σε λίπος, τα καθιστά ιδανική τροφή για όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν μια διατροφή με χαμηλές θερμίδες αλλά υψηλή ποσότητα θρεπτικών συστατικών.

5. Σπανάκι, για γερά κοκάλα. Το αγαπημένο φαγητό του Ποπάυ, είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά. Σύμφωνα με έρευνες, θωρακίζει τα αγγεία και παρέχει προστασία από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Είναι μία από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Κ. Γνωρίζατε ότι ένα φλιτζάνι φρέσκο σπανάκι καλύπτει το 200% των ημερήσιων αναγκών μας; Η βιταμίνη Κ ενεργοποιεί την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη που συμμετέχει στην εναπόθεση ασβεστίου στα οστά.

6. Αγκινάρες, για μεγάλη αντοχή. «Αν κάθε φορά που ανεβαίνετε τις σκάλες ιδρώνετε και ξεφυσάτε, δοκιμάστε το μαγικό όπλο, που ακούει στο όνομα αγκινάρα» λέει ο γνωστός διατροφολόγος, Forrest Nielsen. Οι μελέτες έχουν δείξει άλλωστε πως οι αγκινάρες έχουν περισσότερα αντιοξειδωτικά από οποιοδήποτε άλλο λαχανικό. Ακόμη έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες, βοηθούν το πεπτικό σύστημα και προστατεύουν τα κόκαλα.

7. Σολομός, για νεανική επιδερμίδα. Είναι ένα πεντανόστιμο πιάτο, με πολλές βιταμίνες. Περιέχει ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα βιταμίνης D και σεληνίου, το οποίο συνδέεται επίσης με την πρόληψη ορισμένων τύπων καρκίνου. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα που περιέχει, «κλειδώνουν» την υγρασία στα κύτταρα του δέρματος, ενθαρρύνοντας την παραγωγή ισχυρών ινών κολλαγόνου και ελαστίνης, οι οποίες συμβάλλουν στο να διατηρήσετε νεανική την επιδερμίδα σας και βοηθούν τα μαλλιά σας να μεγαλώνουν υγιή και να μην σας πέφτουν.

8. Φράουλες, για αποτοξίνωση. Το απόλυτο φρούτο του Mαίου είναι ό,τι πρέπει για τη σιλουέτα σας. Οι φράουλες βλέπετε, έχουν καθαρτική, αιμοστατική, διουρητική και μαλακτική δράση και συμβάλουν στην αποτοξίνωση του οργανισμού, τονώνοντας παράλληλα την επιδερμίδα. Ακόμη το μαγικό αυτό φρούτο έχει αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις και καρδιοτονωτικές ιδιότητες, χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητά σε φαινόλες και βιταμίνες Α και C. Βοηθάει τέλος στην εξισορρόπηση των υγρών του σώματος και της αρτηριακής πίεσης, αλλά και στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.

… και μήλα, πορτοκάλια, όσπρια και μαύρη σοκολάτα από κακάο, και μέλι αγνό, και βασιλικό πολτό και γύρη και πρόπολη και συμπληρώματα διατροφής αφού τα τρόφιμα της πόλης δεν περιέχουν όλα τα μέταλλα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός.

Ευτυχισμένοι είναι δύο ανθρώπινοι τύποι

Μισό κιλό ψωμί, μια νταμιτζάνα λάδι από το χωριό και μια ευτυχία παρακαλώ! Έχουμε όλοι πιστέψει ότι υπάρχουν τακτικές και εγχειρίδια ευτυχίας. Όλοι θέλουμε να την κατακτήσουμε σαν επιβήτορες που κυνηγούν την μινιφορούσα γκόμενα της γειτονιάς. Και το κακό είναι ότι αυτή η γκόμενα, δείχνει να είναι αχάριστη. Και προτιμάει αντί για εμάς τον μάτσο τύπο με την αυτοκινητάρα και το βλέμμα του βοδιού. Μα τελικά είναι αλήθεια ότι η ευτυχία είναι ένα άπιαστο όνειρο; Ότι είναι μια φρούδα ελπίδα;

Δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά σας έχω ένα δυσάρεστο νέο. Κάτι που υποψιάζεστε καιρό τώρα και δεν θέλετε να το παραδεχτείτε. Ο τύπος της γειτονιάς με την αυτοκινητάρα και την θεά γκόμενα με το μίνι, είναι πιο ευτυχισμένος απο εσάς. Αφού είναι βόδι! Είναι μακάριος ο άνθρωπος. Όχι γιατί έχει φράγκα, αλλά γιατί είναι ο μοιραίους τύπος της καθημερινότητας μας. Και φτωχός να ήταν, πάλι ευτυχισμένος θα ήταν! Γιατί κάνει αυτό που στην καθομιλουμένη λέμε: δεν την ψάχνει. Είναι όσα πάνε και όσα έρθουν. Άσε που δεν τον απασχολούν τα βαθιά νοήματα. Μόνο τα ρηχά.

Πάνω στο κυνήγι της ευτυχίας έχουν στηθεί πολλές πολυεθνικές μηχανές. Πρώτα απ΄όλα οι φωστήρες των βιβλίων, που αφού πρώτα μας έχουν πείσει ότι είναι ευτυχισμένοι, στο κατόπι, μας οδηγούν σε τρόπους να σκεφτόμαστε, για να γίνουμε επιτέλους οι χαζοχαρούμενοι, ναρκωμένοι, ευτυχισμένοι που μας υπόσχονται. Στο μεταξύ όσοι δεν το καταφέρνουν, πέφτουν σε κατάθλιψη. Έτσι η ζήτηση σε υποστηρικτή ψυχολόγο ανεβαίνει, η ψυχοθεραπεία γίνεται άμεση ανάγκη, ο άνθρωπος παθαίνει κρίσεις πανικού γιατί παρόλες τις προσπάθειες και τον αγώνα δεν καταφέρνει να γίνει-αισθανθεί ευτυχισμένος, άρα αισθάνεται αποτυχημένος, άρα το ρίχνει στα φάρμακα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ευτυχισμένοι, είναι δύο ανθρώπινοι τύποι: ο βλάκας και ο ερωτευμένος. Και υπο αυτή την έννοια, αφού ο ερωτευμένος είναι ευτυχισμένος, μόνο στα αρχικά στάδια μιας γνωριμίας -άντε το πολύ πολύ 2 χρόνια- (λένε οι στατιστικές), πάλι ως βλάκα θα τον εκλάβουμε με παροδικές εκλάμψεις ιδιοφυούς και εμπνευσμένης νανουριστικής βλακείας. Δηλαδή του βοδιού και του άχυρου μαζί. Οι άλλοι όλοι που ψάχνουμε γκουρού ευτυχίας ή τα θεόσταλτα βιβλία που θα μας βγάλουν από την μαύρη τρύπα της ματαιότητας μας, άντε να το καταφέρουμε κανά δυό φορές να γίνουμε ευτυχισμένοι.

Όμως και πάλι δεν αισθανόμαστε καλά. Γιατί; Γιατί η έξαρση της ευτυχίας κρύβει μια υστερία. Και η δυστυχία και η ευτυχία είναι ενέργειες που πηγάζουν από μέσα μας. Αν βρεθούν σε έξαρση, μπορούν κάλλιστα το ίδιο αποτελεσματικά, να μας στείλουν στον τάφο. Δεν έχετε ακούσει την ρήση να πεθάνω ευτυχισμένος; Λίγοι παππούδες έχουν πεθάνει στη μέση του σεξ, πάνω στο κρεβάτι με την σέξι πληθωρική μικρούλα; Αν αντέχετε τέτοιες συγκινήσεις εμπρός! Αλλά και πάλι πως θα συντηρήσετε συγκινήσεις διαρκείας; Θα φτάσετε σε παράκρουση. Θα τρελαθείτε από την πολύ ενέργεια της ευτυχίας; Είναι λογικό;

Το εμπορικό παραμύθι της ευτυχίας, που αυξάνει τις πωλήσεις σε βιβλία, ταινίες, σαπούνια, χαρτιά υγείας απαλά και αρωματισμένα, πρέπει να τελειώνει. Στην καταναλωτική εποχή που ζούμε πρέπει να καταλάβουμε ότι η πραγματική ευδαιμονία δεν είναι η ευτυχία που στο κάτω κάτω μπορεί κι αυτή να σε στείλει χειρότερα από την δυστυχία (η οποία και σε συντηρεί σαν χορτάτο ζόμπι).

Όχι η πραγματική ψυχική ευδαιμονία για τον άνθρωπο είναι η ισορροπία. Αυτή η πνευματική γαλήνη και η ψυχραιμία του ανθρώπου που ξέρει, ότι όλα λύνονται και έχει επίγνωση ότι ακόμη και αν δεν είναι εκείνος στη ζωή για να κουμαντάρει τα προβλήματα του, θα τα κουμαντάρει η ίδια η ζωή. Καθόλου δεν θα της λείψει της ζωής ο “τύπος”.

Η ζωή είναι ένα νερό που κυλάει. Ένα ρυάκι που για τους ευδαιμονικούς τύπους, τους ισορροπημένους, ίσως κάποτε σε βγάλει σε κανένα μεγάλο ποτάμι ή σε ωκεανό. Αλλά ο ισορροπημένος άνθρωπος, είναι ο μόνος άνθρωπος που θα σεβαστεί το μεγαλείο ετούτης της στιγμής. Θα αισθανθεί ένα με το σύμπαν και θα φυλακίσει μέσα του τον ήχο αυτού του νερού για πάντα.

Οι Αξίες της Νέας Πνευματικότητας

«Έχουν ΠΕΘΆΝΕΙ -ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙ εκατομμύρια άνθρωποι, για την θρησκευτική πρόοδο της ανθρωπότητας, τόσοι που αναρωτιέμαι αν η ανθρωπότητα αποτελείται από ανθρώπους!»

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι τα περισσότερα ανθρώπινα ζώα θα ήθελαν, μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς τους, να σταματήσει ο οποιοσδήποτε θεός να ανακατεύεται στην καθημερινή τους ζωή και μαζί με αυτόν και οι εκπρόσωποι του. Γιατί αυτή η υπόθεση έχει απλωθεί τόσο πέρα και μακριά από την επίσημη ή ανεπίσημη θρησκεία; Γιατί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και άλλοι αναγεννημένοι και όψιμοι χριστιανοί αναφέρονται στο «χέρι του θεού» που τους βοηθάει να πολεμούν, να καταστρέφουν και να δολοφονούν στην Μέση Ανατολή και όπου στον πλανήτη τους κάνει κέφι!

Η Δυτική κοινωνία με όλες τις χριστιανικές θρησκευτικές αιρέσεις, δοξασίες και δόγματα, σίγουρα είναι πολύ διαφορετική από την παραδοσιακή μουσουλμανική ή ινδουιστική αλλά υπάρχει κάτι το κοινό, τα ανθρώπινα ζώα όλων των θρησκευτικών κοινωνιών, πιστεύουν (χωρίς να γνωρίζουν) ότι κάποιος καλοκάγαθος τυπάκος που αποκαλούν θεό (με εκατοντάδες – χιλιάδες ονόματα) είναι με το πλευρό τους σε κάθε νοσηρότητα που λαμβάνει μέρος! Αυτό σημαίνει ότι πιστεύουν πως ξέρουν τι σκέφτεται ή ποιος είναι ο θεός –αξιοσημείωτη αλαζονική εγωπάθεια– που σημαίνει επίσης ότι ο καλοκάγαθος τυπάκος, είναι απεριόριστα παρόν και απεριόριστα υπερβατικός, κοσμικός και προσωπικός ταυτόχρονα, αόρατος και αδύνατον να τοποθετηθεί στο χρόνο και χώρο. Ταυτόχρονα τα ανθρώπινα ζώα συνεχίζουν και γκρινιάζουν σχετικά με τα λεγόμενα αρχαία ιερά κείμενα, τα οποία αξιώνουν να μεταδώσουν τι είναι αυτό που ο θεός τους πραγματικά θέλει να κάνουν. Η πιθανότητα να χρησιμοποιήσουν την ταλαίπωρη Λογική του ΝΟΥ τους, είναι στην σφαίρα του λυκόφωτος άλλωστε η χρήση του Νου και του Λογικού δεν είναι ίδιον γνώρισμα του ζώου.

Ο μεγάλος Ινδός ποιητής Kabir έγραψε πως είχε διαβάσει όλα τα ιερά κείμενα, πλύθηκε σε όλες τις ιερές πισίνες και λίμνες, επισκέφτηκε όλους τους ιερούς τόπους και δεν βρήκε κανέναν θεό πουθενά. Οι περισσότεροι θρησκευόμενοι άνθρωποι θα θεωρούσαν το γεγονός αυτό απελπισία και οι πιο φανατικοί βλασφημία, ενώ ουσιαστικά εκεί βρίσκεται το κλειδί της Ανεξαρτησίας. Στη Vedanta, το πιο λογικό πνευματικό δόγμα του Ινδουισμού, ο θεός δεν θέλει τίποτα από τον άνθρωπο ζώο, πέρα από το να πάψει να είναι ζώο. Δεν θέλει να τον βρούνε, δεν έχει νόμους που το ζώο θα ‘πρεπε να εκτελεί υπάκουα, ποτέ δεν κρίνει, τιμωρεί ή έχει προσδοκίες.

Η αλήθεια είναι ότι όποιος θεός (είτε υπάρχει, είτε όχι) έχει αφήσει το ανθρώπινο ζώο μόνο του πριν από πολύ καιρό και αυτή δεν ήταν πράξη τιμωρίας ή εγκατάλειψης. Αυτή είναι μια ευκαιρία για το ζώο, να βρει την Α Ν Ε Ξ Α Ρ Τ Η Σ Ι Α [1] του και την Πνευματικότητα του και μέσα από αυτήν να ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ κάτι απλό, αλλά ακόμη βαθιά παγιωμένο και δυσκολονόητο, ο κάθε «θεός» είναι μέσα του είναι το ίδιο το ΠΝΕΥΜΑ καθεαυτό και γίνεται ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ στις σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό του, στις λέξεις που χρησιμοποιεί και στις πράξεις του.

Όμως το Πνεύμα δεν είναι ένα άδειο σκάφος, περιέχει κάθε δυαδικότητα, το καλό και το κακό, τη ζωή και το θάνατο, ελλιμενίζεται τον Εαυτό, τη μορφή της συνείδησης που μπορεί να αγκαλιάσει την ίδια την ύπαρξή του και να δημιουργήσει το δικό της όχημα που οδηγεί από την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ στην Ελευθερία.

Εάν βυθιστούμε αρκετά βαθιά στο Πνεύμα, (μακριά κι έξω από κάθε δόγμα θρησκευτικό, επίσημο ή ανεπίσημο) αφήνοντας στην άκρη όλα τα αντικείμενα και τις δοξασίες που μας περικυκλώνουν και αν βγάλουμε τη μάσκα του εαυτού (του εγώ) από τα μάτια μας, αν βάλουμε στο παρασκήνιο το εγώ μας και σταματήσουμε να κοιτάμε με το βλέμμα στην αγελάδας, τότε αρχίζουμε να Βλέπουμε ότι το Πνεύμα είναι αιώνιο και περιέχει το σπόρο του κάθε άλλου δημιουργημένου πράγματος.

Ο,τι υπάρχει και αποτελεί την αποκαλούμενη πραγματικότητα, είναι μόνο μια αντανάκλαση του Πνεύματος και του Πνευματικού Ανθρώπου σαν φορέα του, όλα τα σύμπαντα συμπεριλαμβάνοντας κι αυτό το πολύτιμο που επιβιώνουμε, πέφτουν στις τρεις κατηγορίες:

1. Συνείδηση που αντανακλάται στα υλικά αντικείμενα και γεγονότα.

2. Συνείδηση που αντανακλάται σε περισσότερο αφηρημένα αντικείμενα και γεγονότα.

3. Συνείδηση που αντανακλάται πάνω στο ΕΙΝΑΙ.

Τα δέντρα, βουνά, σύννεφα και ο άνθρωπος ζώο, στην σημερινή του κατάπτωση του ΕΓΩ, ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Το θαυμαστό, η φαντασία τα όνειρα, τα ιδανικά και οι φιλοδοξίες ανήκουν στη δεύτερη. Ο Εαυτός ( στην κατάσταση του ΕΙΝΑΙ) ανήκει στη τρίτη.

Η κάθε αιτία, το κάθε ιδανικό και πνευματικό κίνημα ή πνευματικές διδασκαλίες έχουν να κάνουν με το ερώτημα: Ποιος είμαι; Οι φονταμενταλιστές και οι θρησκείες όλων των ειδών θέλουν να δώσουν απάντηση σε αυτή την ερώτηση, μια για πάντα και η κάθε μια ξεχωριστά έχουν την δήθεν «μοναδική απάντηση» την «μοναδική αλήθεια» και τσακώνονται αναμεταξύ τους ποιανού η αλήθεια είναι η καλύτερη, η ωραιότερη, η πιο τσαχπίνα !!!! Η παράνοια του ανθρώπου ζώου σε όλο της το μεγαλείο !

Μπορεί να πετύχουν στο να δαμάσουν την αμφιβολία και την δειλία τους για λίγο, στην απίθανη περίπτωση που κάτσουν να σκεφτούν με το ΛΟΓΙΚΟ, ότι ο κάθε θεός δεν έχει να πει τίποτα. Πόσο σωστά είναι τα λόγια του Thomas Merton: «Η αναζήτηση του ιδανικού θεού είναι να φτάνεις σε ένα μέρος και να ανακαλύπτεις ότι αυτός, μόλις έχει φύγει από ‘κει».

Έτσι πρέπει να είναι. Η ουσία της Ανθρώπινης Πνευματικής φύσης είναι να φτάνει πέρα από ό,τι ήδη ξέρει για τον εαυτό της και η ουσία είναι μακριά από κάθε θεό και κοντά στην Πνευματικότητα.

Αυτή τη στιγμή είμαστε αντιμέτωποι με την αναβράζουσα και λανθάνουσα σύγχυση από τις απαρχαιωμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις και δοξασίες, που δίνουν αγώνα, για να αποδείξουν ότι δεν έχασαν την δύναμή τους στο ανθρώπινο ζωώδες κοπάδι που καθοδηγούν-ελέγχουν. Υπάρχει όμως ένας φυσικός νόμος που λέει ότι «η φύση δεν αποδέχεται το κενό» άρα αυτό σημαίνει, πολύ λογικά, ότι κανένας δεν μπορεί να απελευθερωθεί από οποιαδήποτε δοξασία αν δεν γεμίσει το κενό που θα άφηνε η δοξασία πίσω του.

Ο κάθε θεός μπορεί να εξελιχθεί, έτσι ελπίζει κανείς, σε κάτι διαφορετικό από την αυθεντική μορφή του με άσπρα γένια, μοχθηρία και τάση για εκδίκηση. Στις μετριοπαθείς αιρέσεις αυτός ο μετασχηματισμός έγινε πριν από παρά πολύ καιρό. Αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε έναν πιο ευγενικό, πιο λεπτεπίλεπτο και λογικό θεό. Τα εκατομμύρια ανθρώπινα ζώα αισθάνονται υπερβολικά άδεια και φοβισμένα, θυμωμένα και απειλούμενα, απομονωμένα και αποσυνδεμένα, για να ξαναπιστέψουν σε μια καλή και ευγενική θεϊκή παρουσία. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται αποξένωση.

Τη διάγνωση αυτή έκανε ο Γιούγκ αλλά και όλοι οι άξιοι λόγου φιλόσοφοι, που υποδείκνυαν ότι η ανθρώπινη ψυχή (human psyche) υποφέρει τρομακτικά όταν είναι αποτραβηγμένη απότομα από την επαφή με τη Φύση, όταν οι παραδόσεις σταματάνε να είναι μία φλογερή φωλιά, όταν η εξάρθρωση και ο φόβος γίνονται καθημερινότητα. Σύμφωνα με τα γκάλοπ η αιτία που το 97% των Αμερικάνων που ποτέ δεν είχαν αμφιβολία για την ύπαρξη του δικού τους θεού, ούτε η σιγουριά τους για την ύπαρξη του, δεν είναι η ακλόνητη πίστη τους. Είναι ο φόβος από το εναλλακτικό, ο φόβος από τον φόβο, από το άγνωστο, ο φόβος από έναν κόσμο με τον οποίον θα κυβερνούσε το άγνωστο που θα έμενε πίσω από την εξαφάνιση του θεού.

Δηλ. ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ είναι που κάνει τον κάθε θεό και τους επίσημους και μη αντιπρόσωπους του, να υπάρχουν, να διοικούν, να ελέγχουν και να καταδυναστεύουν το φοβισμένο, ανθρώπινο ζώο.

Ό,τι και να πιστεύουν, όλοι πρέπει να γεμίσουν αυτό το κενό και το γεμίζουν με ανοησίες του ίδιου επιπέδου με τον κάθε θεό.

Η Φύση δεν αποδέχεται το κενό και ή θα το γεμίσεις εσύ, ως Αιτία ή θα το γεμίσει κάποιος άλλος και θα σε κάνει Αποτέλεσμα του.

Η Νέα Ανθρώπινη Πνευματικότητα: Θα ήταν πράξη καλής θέλησης αν τα Θρησκευτικά Δικαιώματα μπορούσαν να αποδεχτούν ότι σε θέματα Πνευματικότητας είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Θα ‘ταν μία ισότιμη πράξη καλοσύνης και θέλησης αν οι εχθροί των Θρησκευτικών Δικαιωμάτων έκαναν την ίδια παραχώρηση. Τότε η παρανοϊκά παράλογη θρησκευτικότητα θα υποχωρούσε και η θεϊκά ανώτερη Πνευματικότητα θα προχωρούσε μπροστά και σε οικουμενικό επίπεδο θα συνεχίζαμε την αναζήτηση του πώς να ενώσουμε κάθε πλάσμα ανθρώπινο με το Πνεύμα.

Είναι δυστυχώς αλήθεια ότι οι Ευαγγελιστές αυξάνονται, ακόμη και στα πιο παραδοσιακά και αγνά από την λαίλαπα της θρησκείας μέρη. Η Χώρα του Ισημερινού, που κάποτε ήταν φρούριο του ορθόδοξου καθολικισμού, υπολογίζεται ότι έχει πλέον πάνω από 25% Προτεστάντες, εξαιτίας των εισβολών και την χριστιανικής προπαγάνδας που έγιναν από τους προπαγανδιστές ιεραπόστολους των ΗΠΑ.

Όμως το μέλλον της Πνευματικότητας είναι στην Πνευματική Ανθρώπινη εξέλιξη και στην σύνδεση με το Πνεύμα που διαποτίζει και κυβερνά το Όλον. Το επόμενο βήμα εξέλιξης και ανάπτυξης είναι για τους πνευματικούς ανθρώπους που θα αρχίσουν να αφυπνίζονται, ο ένας μετά τον άλλον, αν και όταν τους το επιτρέψουν.

Οι παρακάτω τάσεις θ’ αρχίσουν να διαμορφώνουν την πνευματική ζωή των ανθρώπων, που θ’ αποκοπούν από την παγ(ι)ωμένη πρακτική των οργανωμένων και δογματικών εκκλησιών, αν αποφασίσουν επιτέλους να πάρουν το εαυτό τους από την κατάσταση του ανθρώπινου ζώου και να τοποθετήσουν τον εαυτό τους στην Πνευματική Ανθρώπινη κατάσταση:

* Θα εξαφανιστεί η πίστη που είναι συνώνυμο της άγνοιας και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να γνωρίζουν.

* Η Διαλογιστική – Στοχασμός θα γίνει το κυρίαρχο ρεύμα πνευματικότητας με νέα ανώτερη ολιστική μορφή, έξω και μακριά από τις οργανωμένες θρησκείες.

*Τα στοιχεία του «θαυμαστού» και του «παραφυσικού» θα αναγνωρίζονται όλο και πιο εκτεταμένα.

*Οι εναλλακτικές θεραπείας, σωματικές και ψυχολογικές, θα γίνουν κάτι συνηθισμένο.

* Η προσευχή θα εξαφανιστεί θα θεωρηθεί μη πραγματική και αναποτελεσματική.

* Η υλοποίηση της επιθυμίας και της θέλησης θα αναγνωριστεί ως ένα αληθινό φαινόμενο.

* Οι Άνθρωποι θα ξαναποκτήσουν την επαφή με την ψυχή τους.

* Οι άνθρωποι θα βρουν τις απαντήσεις στα πιο βαθιά τους πνευματικά ερωτήματα, εσωτερικά. Θα ανακαλύψουν ΜΟΝΟΙ τους, στις προσωπικές τους απαντήσεις και θα ζήσουν ανάλογα.

* Θα αναπτυχθούν καινούργιες πνευματικές και ταυτόχρονα ενεργητικές κοινότητες.

* Οι γκουρού, οι ιερείς και άλλες «πνευματικές αυθεντίες» θα χάσουν την  δύναμη και την επιρροή τους.

* Η Φιλοσοφία θ’ αγκαλιάσει την Πνευματικότητα, έξω από το νεκρό δόγμα κάθε οργανωμένης θρησκείας.

* Η πίστη πλέον θα θεωρείται ως μια παράλογη αναχώρηση από τη λογική, την γνώση, την πνευματικότητα.

* Οι πόλεμοι θα ελαττώνονται σε τοπικές διενέξεις, ενώ η ειρήνη θα γίνεται όλο και περισσότερο μια κοινωνική πραγματικότητα.

* Η Φύση θα ξανακερδίσει τις ιερές της αξίες.

Πολλοί άνθρωποι ήδη ενσωματώνουν αυτές τις τάσεις και ιδέες μέσα στις ζωές τους. Συμμορφώνονται και ζουν σύμφωνα με τις Ανθρώπινες Αξίες της Νέας Πνευματικότητας γιατί αντιλαμβάνονται ότι αυτή η Νέα Πνευματικότητα τους προσφέρει –ψήγματα ακόμη- ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ και Δύναμης. Τα γεγονότα μπορεί να κρύβουν την εκτεταμένη επανάσταση των Νέων Πνευματικών αξιών, αλλά τα εξωτερικά γεγονότα πάντα ήταν ο φτωχός οδηγός για το τι συμβαίνει στο επίπεδο της ανθρώπινης ψυχής και τις επιταγές του Πνεύματος.

«Δεν πιστεύω τίποτα. Δεν είναι δυνατον να δεχτώ ότι τα προιόντα του ΝΟΥ μπορούν να είναι αντικείμενα πίστης.»

Παράξενο πράγμα η Κβαντική Φυσική

Η φυσική είναι αναμφισβήτητα μυστήρια, άγνωστη για τον άνθρωπο και κατά συνέπεια παράξενη. Σίγουρα πάντως δεν είναι βαρετή. Για να υποστηρίξει αυτήν την άποψη, το βρετανικό πρακτορείο Telegraph, παρουσιάζει τα δέκα πιο παράξενα πράγματα που η Φυσική γνωρίζει, αλλά οι περισσότεροι αγνοούν. Τη σχετική ανάλυση έκανε ο φυσικός – κοσμολόγος και συγγραφέας εκπαιδευτικών επιστημονικών βιβλίων, Μάρκους Τσόουν.

1. Αν ο ήλιος αποτελείτο από μπανάνες θα ήταν εξίσου καυτός: Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί τεράστια πίεση στον πυρήνα του, που με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Αν αντί για υδρογόνο ο ήλιος αποτελείτο ακόμα και από… μπανάνες ίδιου βάρους, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία.

2. Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% κενός χώρος. Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή, δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης (με μέγεθος όσο ένας κύβος ζάχαρης), που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Η εν λόγω  συμπίεση της ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα.

3. Τα γεγονότα στο μέλλον επηρεάζουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν: Καλωσορίσατε στον κόσμο του ανθρώπινου παραλόγου, δηλαδή στην κβαντομηχανική. Πειράματα, που προτάθηκαν από τον διάσημο φυσικό Τζον Γουίλερ το 1978 και τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2007, έδειξαν ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου τώρα, μπορεί να αλλάξει τι συνέβη σε ένα άλλο σωματίδιο στο παρελθόν και να επηρεάσει το μέλλον του. Με άλλα λόγια, η αιτιότητα μπορεί να «δουλέψει» και ανάστροφα και άρα το παρόν να επηρεάσει το παρελθόν. Σκέψου τώρα πόσο επηρεάζει το μέλλον το παρόν σου. Λένε ότι έχει παρατηρηθεί «μόνο στο εργαστήριο» και η επίδραση προς τα πίσω στον χρόνο δεν έχει ξεπεράσει κάποιο ασύλληπτα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου. Άλλωστε το που φτάνουν οι έρευνες ποτέ δεν το ανακοινώνουν και περιμένουμε από κάποιον επιστήμονα που κινείται στις παρυφές του κατεστημένου για να μάθουμε την αλήθεια, σχετικά με τα ανοίγματα του χρόνου και την αλληλεπίδραση τους.

4. Σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν λείπει: Υπάρχουν πιθανότατα πάνω από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς έχει από δέκα εκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο άστρα (χώρια τους πλανήτες). Αν και υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε «εκεί έξω»,  υπάρχουν πολύ περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε. Είμαστε φυλακισμένοι μέσα στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν, επειδή έχουν βαρύτητα και επιδρούν στην ορατή ύλη γύρω τους. Αυτά τα «άλλα» μυστηριώδη αόρατα πράγματα έχουν ονομαστεί «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια» (μέχρι να ρίξουμε φως στο τι ακριβώς είναι) αποτελώντας το 98% του σύμπαντος. Η ορατή ύλη δεν είναι παρά το 2% περίπου (άντε 4%). Η ακτινοβολία Τσερένκοφ εμφανίζεται όταν ένα φορτισμένο σωματίδιο κινείται μέσα στην ύλη πιο γρήγορα από το φως

5. Κάποια πράγματα μπορούν να ταξιδέψουν πιο γρήγορα απ’ το φως. Το φως δεν ταξιδεύει πάντα πολύ γρήγορα. (εεε αυτό το γνωρίζουμε πιά) Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι σταθερή στα 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Όμως το φως δεν ταξιδεύει πάντα στο κενό. Έτσι, στο νερό, για παράδειγμα, τα φωτόνια ταξιδεύουν με περίπου τα τρία τέταρτα της παραπάνω ταχύτητας, ενώ στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μερικά σωματίδια (όταν διέρχονται μέσα από κάποιο μονωτικό υλικό που επιβραδύνει το φως) μπορεί να εξαναγκαστούν να κινηθούν σε ταχύτητες υψηλότερες και από αυτή του φωτός γύρω τους.

Όταν αυτό συμβαίνει, τότε δημιουργείται η γαλάζια «ακτινοβολία Τσερένκοφ», κάτι αντίστοιχο με την υπερηχητική έκρηξη, αλλά στο πεδίο του φωτός, και γι’ αυτό, άλλωστε, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Παρεμπιπτόντως, η πιο αργή ταχύτητα φωτός που έχει ποτέ μετρηθεί, είναι μόλις 17 μέτρα το δευτερόλεπτο ή περίπου 61 χλμ. την ώρα (σαν… σακαράκα στη λεωφόρο) κάτι που συμβαίνει όταν το φως διέρχεται μέσα από ρουβίδιο που έχει θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν.

6. Υπάρχουν άπειρα «εγώ» και «εσύ» που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο: Σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε, με όλα τα άστρα και τους γαλαξίες του,  δεν είναι παρά ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα σύμπαντα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα, όπως οι φυσαλίδες σε ένα αφρό, τα γνωστά φράκταλ. Επειδή είναι άπειρα, οτιδήποτε δεν είστε σε αυτό το σύμπαν, μπορεί να είστε σε ένα άλλο, αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας… Αν και τα πιθανά «σενάρια» που εκτυλίσσονται στα διάφορα σύμπαντα είναι πάρα πολλά, ο αριθμός τους τελικά είναι πεπερασμένος και όχι άπειρος. Συνεπώς, ένα γεγονός π.χ. το γράψιμο ή η ανάγνωση αυτού του άρθρου, έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν και συμβαίνει ταυτόχρονα και στο μέλλον. Κάτι παρόμοιο έχει πει ο Λάφγκραφτ, ο Μάχεν,  ο Τέσλα,  ο Νίτσε,  κ.α. και περιθωριοποιήθηκαν, τρελάθηκαν ή δολοφονήθηκαν.

7. Οι μαύρες τρύπες δεν είναι μαύρες: Πολύ σκούρες μπορεί να είναι, αλλά όχι μαύρες. Στην πραγματικότητα, λάμπουν ελαφρά εκπέμποντας σε όλο το φάσμα της ακτινοβολίας -και στο μήκος κύματος του ορατού φωτός. Η εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποκαλείται «ακτινοβολία Χόκινγκ», προς τιμήν του  φυσικού Στέφεν Χόκινγκ που πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της. Επειδή συνεχώς εκπέμπουν ακτινοβολία, οι μαύρες τρύπες σταδιακά χάνουν μάζα και τελικά θα εξαφανιστούν, αν δεν αναπληρώνουν με κάποιο τρόπο (π.χ. από διαστρικά αέρια) την μάζα που συνεχώς χάνουν.

8. Δεν έχει νόημα η αναφορά σε παρελθόν, παρόν και μέλλον στο σύμπαν: Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα. Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό.

9. Ένα σωματίδιο εδώ μπορεί να επηρεάσει αυτομάτως ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη πλευρά της Γης: Και πάλι η κβαντομηχανική με τα θαύματά της (το συγκεκριμένο αποκαλείται «κβαντική εμπλοκή»). Πειράματα έχουν δείξει ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου στο εργαστήριο μπορεί να επηρεάσει μυστηριωδώς ένα άλλο σωματίδιο σε μεγάλη απόσταση. Είναι το ίδιο που αναφέρετε και στην θεωρία του Χαους, η ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες.

10. Όσο πιο γρήγορα κινείστε, τόσο πιο βαρύς γίνεστε: Αν τρέχετε πραγματικά γρήγορα, κερδίζετε βάρος, ευτυχώς όχι μόνιμα, αλλά στιγμιαία. Αν κάτι κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποκτά μεγάλη ενέργεια που γίνεται μάζα (ενέργεια και μάζα είναι ισοδύναμες). Το φαινόμενο αυτό όμως είναι αμελητέο στις χαμηλές ανθρώπινες ταχύτητες πάνω στον πλανήτη μας, έτσι οι σπρίντερ δεν έχουν ανιχνεύσιμο μεγαλύτερο βάρος όταν τρέχουν από ό,τι όταν μένουν ακίνητοι.

Αυτός είναι ο κλασσικός τρόπος αντίληψης της παράξενης φυσικής πραγματικότητας αλλά για να είναι κλασική εκ των πραγμάτων, είναι ήδη ξεπερασμένη. Από την άλλη σκέψου πως αυτή η έστω κλασσική άποψη της φυσικής πραγματικότητας, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνεται ένα πεπερασμένο ανθρώπινο μυαλό, μπορεί να επηρεάσει ή πως επηρεάζει την καθημερινότητα σου;

Δεν είναι τα πάντα Αιτία και Αποτέλεσμα αλλά κάποιες φορές το Αποτέλεσμα προηγείται της Αιτίας !

Ο χρόνος είναι σχετικός άρα οι κάθε λογής περιορισμοί του χρόνου είναι ψευδείς και μη αληθινοί. Άλλωστε και η σχετικότητα είναι σχετική.

Μετά από όλα αυτά, μπορείς να συνεχίσεις να ζείς την καθημερινή σου ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε; Ω ναι, φυσικά αυτό θα κάνεις, άλλωστε τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν είναι νέα, είναι τόσο παλαιά που χάνονται στις απαρχές του χρόνου  !

Η παρακμή της παιδείας και της φιλοσοφίας εξ αιτίας των νεοπλατωνικών, κατά τον Εδουάρδο Γίββωνα (1737-1794)

     Ή παρακμή τής παιδείας και τής ανθρωπότητας, κατά την ίδια περίοδο (ύστερη αρχαιότητα), χαρακτηρίζεται και από την ταχεία άνοδο των νεοπλατωνικών.

Ή σχολή τής Αλεξάνδρειας επέβαλε σιγή έπ” αυτής των Αθηνών, οι δε παλαιές ιδέες ετέθησαν υπό τις σημαίες περισσότερο δημοφιλών διδασκάλων, οι όποιοι προωθούσαν τις ιδέες τους χρησιμοποιώντας νέες μεθόδους, καθώς και με την αυστηρότητα τού τρόπου ζωής τους.
Μερικοί από αυτούς, οι Αμμώνιος, Πλωτίνος, Αμέλιος, και Πορφύριος, ήσαν άνδρες μέ έντονη πνευματικότητα, και ισχυρή πειθαρχία. Όμως, έχοντας άπωλέσει τήν επαφή τους με το αληθινό αντικείμενο τής φιλοσοφίας, με τις προσπάθειές τους συνέβαλαν στην παρακμή τής ανθρώπινης διανοίας.
Ή απόκτηση γνώσεως, πού ανταποκρίνεται στις δυνατότητες και στην κατάσταση μας, ή όλη πυξίδα τής ηθικής, φυσικής, και μαθηματικής επιστήμης, παρημελήθη από τούς νεοπλατωνικούς. Αντίθετα, εδαπάνησαν τις δυνάμεις τους σε έντονες διαφωνίες περί την μεταφυσική, άπεπειράθησαν να ερευνήσουν τα μυστικά τού αόρατου κόσμου, και προσεπάθησαν να συμφιλιώσουν τον Αριστοτέλη με τον Πλάτωνα, επί θεμάτων τα όποια αγνοούσαν τόσον εκείνοι οι φιλόσοφοι (σ.α. Πλάτων και Αριστοτέλης), όσον και το υπόλοιπον ανθρώπινο είδος.
Δαπανώντας τον χρόνο τους σε βαθείς, αλλά άνευ νοήματος, στοχασμούς, ή διάνοιά τους εξετέθη σε ψευδαισθήσεις και σε φαντασιώσεις. Ίσχυρίζοντο ότι διέθεταν το μυστικό τής απελευθερώσεως τής ψυχής από την φυλακή τού ανθρωπίνου σώματος, ότι μπορούσαν να έλθουν σε επαφή με δαίμονες και με πνεύματα, και, ατυχώς, με μία έντονη προσπάθεια, μετέτρεψαν την μελέτη τής φιλοσοφίας, σε μελέτη τής μαγείας.

Οι αρχαίοι σοφοί είχαν καταγγείλει τις λαϊκές δεισιδαιμονίες. Μετά την μεταμφίεση τους σε αλληγορίες, οι οπαδοί τού Πλωτίνου, και τού Πορφυρίου, μετετράπησαν σε ισχυρούς υποστηρικτές των δεισιδαιμονιών.
Δεδομένου ότι συμφωνούσαν με τούς Χριστιανούς, σε ορισμένα σημεία τής πίστεως, έστράφησαν κατά των υπολειμμάτων τού θεολογικού τους συστήματος, με την μανία πού διακρίνει τούς ένεργούντες υπό καθεστώς εμφυλίου πολέμου.
Οι νεοπλατωνικοί δικαιούνται, μετά βίας, μίας θέσεως στην “Ιστορία των επιστημών, αλλά σε αυτήν τής “Εκκλησίας αναφέρονται πολύ συχνά.

Μολύβι και χαρτί ο καλύτερος σύμμαχος της μνήμης!

Έχετε μια σημαντική συνάντηση, κάποιο ραντεβού που δεν πρέπει με τίποτα να ξεχάσετε ή θέλετε γρήγορα και αποτελεσματικά να απομνημονεύσετε κάτι; Ξεχάστε τα πληκτρολόγια, αφήστε τα λάπτοπ στην άκρη και πιάστε ξανά τα μολύβια. Οι χειρόγραφες σημειώσεις θα σας βοηθήσουν να θυμάστε τις πληροφορίες καλύτερα από όταν τις πληκτρολογείτε, σύμφωνα με νέα έρευνα από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου του Πρίνστον και του UCLA . Η μελέτη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Psychological Science, συνέκρινε το πόσο καλά οι 300 μαθητές μαθητές που παρακολούθησαν 15λεπτες ομιλίες του TED Talks διατήρησαν τις πληροφορίες μετά τη λήψη σημειώσεων. Οι μισοί χρησιμοποίησαν τον παραδοσιακό τρόπο χειρόγραφων σημειώσεων και οι υπόλοιποι τα λάπτοπ τους. Σε τρία διαφορετικά πειράματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η λήψη σημειώσεων με ένα λάπτοπ μπορεί να είναι επιζήμια για την εκμάθηση.

Και οι δύο ομάδες απέδωσαν το ίδιο όταν μισή ώρα αργότερα κλήθηκαν να θυμηθούν πληροφορίες από τις διαλέξεις, αλλά η ομάδα που κρατούσε σημειώσεις σε χαρτί, παρουσίασε πολύ καλύτερα αποτελέσματα στο να μεταφέρει τις έννοιες και το νόημα. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι το αποτέλεσμα ενδέχεται να προκύπτει από το γεγονός ότι κατά την πληκτρολόγηση, είναι εύκολο να γράψεις αυτολεξεί μια ομιλία, χωρίς όμως πραγματικά να σκέφτεσαι και με τη διαδικασία να γίνεται μηχανικά. Λαμβάνοντας σημειώσεις με το χέρι, απαιτεί να ακούς τις πληροφορίες, να τις επεξεργάζεσαι και στη συνέχεια να τις συνοψίζεις με δικά σου λόγια. Οι μαθητές που πήραν τις σημειώσεις σε φορητούς υπολογιστές έγραφαν μεν περισσότερα λόγια από εκείνους που χρησιμοποιούσαν τα μπλοκάκια τους, αλλά όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσουν τις σημειώσεις τους όλο αυτό το πρόσθετο περιεχόμενο δεν βοήθησε πολύ.

Οι μαθητές που έγραψαν σε χαρτί τις σημειώσεις τους, απέδωσαν καλύτερα τόσο σε θέματα εννοιολογικής κατανόησης όσο και πραγματικού περιεχομένου. «Σχεδόν κανείς δεν μπορεί στις μέρες μας να γράψει όσο γρήγορα πληκτρολογεί τόσο γρήγορα όσο γράφουμε αυτές τις μέρες, αλλά οι άνθρωποι που το προσπαθούν, μακροπρόθεσμα επωφελούνται όσον αφορά τη διαδικασία της κατανόησης και συνεπώς της εκμάθησης .» ανέφερε σχετικά με την έρευνα ο δρ. Μueller, ένας εκ των ψυχολόγων που διεξήγαγαν τα πειράματα. Πρόσθεσε όμως, πως είναι μάλλον αδύνατο να καταφέρεις στην εποχή μας να κάνεις τους μαθητές , αλλά και τους μεγαλύτερους ανθρώπους να στραφούν στο χαρτί και το μολύβι και να εγκαταλείψουν τα πληκτρολόγια.

Πώς θα νικήσετε στο πέτρα-ψαλίδι-χαρτί!

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, το ερώτημα του πώς μπορεί κανείς να νικήσει στο «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» έχει απασχολήσει σπουδαίους μαθηματικούς της θεωρίας των παιγνίων, οι οποίοι είχαν μάλιστα καταλήξει σε μια θεωρητική απάντηση. Τώρα, ένα πείραμα με εκατοντάδες φοιτητές στην Κίνα αποκαλύπτει ένα κενό στη θεωρία και δείχνει να προσφέρει μια νέα στρατηγική νίκης. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ζεζιάνγκ παρατήρησαν ότι ο παίκτης που κερδίζει έναν γύρο του παιχνιδιού τείνει να παραμένει σταθερός στην επιλογή του, ενώ ο παίκτης που χάνει περνά στην επόμενη κίνηση της αλληλουχίας πέτρα-ψαλίδι-χαρτί. Και, εφόσον κάποιος γνωρίζει αυτόν τον άτυπο κανόνα, είναι εύκολο να μαντέψει την επόμενη κίνηση του αντιπάλου του για να κερδίσει στους επόμενους γύρους.

Θεωρητικά, η βέλτιστη τακτική για να κερδίσει κανείς σε αυτό το παιχνίδι είναι να επιλέγει τις κινήσεις του τυχαία, έτσι ώστε ο αντίπαλος να μην μπορεί να κάνει προβλέψεις. Αυτό αντιστοιχεί στη λεγόμενη «ισορροπία Νας», η οποία παίρνει το όνομά της από τον Τζον Φορμπς Νας, τον αμφιλεγόμενο πρωτοπόρο της θεωρίας των παιγνίων που καθόρισε τις στρατηγικές του Ψυχρού Πολέμου (η ζωή του μεταφέρθηκε μάλιστα στο σινεμά το 2001 στην ταινία Ένα Υπέροχο Μυαλό). Η τυχαιότητα της ισορροπίας Νας είναι θεωρητικά η βέλτιστη στρατηγική, ωστόσο ο Ζιζιάν Ουάνγκ και οι συνεργάτες του παρατήρησαν ένα διαφορετικό μοτίβο στο πείραμά τους. Οι ερευνητές στρατολόγησαν 300 φοιτητές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε ομάδες των έξι και έπαιξαν 300 γύρους του παιχνιδιού ο καθένας.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων, η οποία αναρτήθηκε στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv, έδειξε ότι κάθε επιλογή του παιχνιδιού (πέτρα, ψαλίδι ή χαρτί) εμφανιζόταν χονδρικά στο ένα τρίτο των περιπτώσεων, ένδειξη ότι οι παίκτες συμμορφώνονταν με την ισορροπία Νας. Όμως μια προσεκτικότερη ματιά αποκάλυψε ένα διαφορετικό μοτίβο: οι νικητές έτειναν να επαναλαμβάνουν την κίνηση που τους χάρισε τον πρώτο γύρο, ενώ οι χαμένοι επέλεγαν άλλη κίνηση, και μάλιστα την επόμενη κίνηση στην αλληλουχία πέτρα-ψαλίδι-χαρτί του ονόματος του παιχνιδιού.
Στη θεωρία των παιγνίων η στρατηγική αυτή ονομάζεται «εξαρτημένη απόκριση», επισημαίνουν οι ερευνητές. Εικάζουν μάλιστα ότι αυτό το μοτίβο λήψης αποφάσεων, στο οποίο ο παίκτης αλλάζει τακτική μόνο όταν χάνει, είναι ριζωμένο στον ανθρώπινο εγκέφαλο -μια υπόθεση που σκοπεύουν να διερευνήσουν σε επόμενες μελέτες τους. Προς το παρόν, το μόνο που μπορεί κανείς να πει είναι ότι κάποιος που γνωρίζει τον κανόνα της μελέτης είναι πιθανότερο να κερδίσει έναν αντίπαλο που δεν γνωρίζει τον κανόνα. Παραμένει ωστόσο ασαφές ποιος θα νικήσει, αν και οι δύο έχουν υπόψη τελευταία μελέτη.

10 είδη ζώων με απίστευτη εξυπνάδα

Κοράκια με εξυπνάδα ενός παιδιού επτά ετών, σκύλοι που γνωρίζουν από μαθηματικά και ψάρια που μπορούν να μετρήσουν.

Ο άνθρωπος δεν είναι το μοναδικό έξυπνο ζώο του ζωικού βασιλείου. Άλλωστε το έχει αποδείξει ο ίδιος με διάφορες μελέτες που έχει διεξάγει σε άλλα είδη του πλανήτη Γη.

Διαβάστε παρακάτω για δέκα είδη ζώων με εντυπωσιακούς δείκτες ευφυΐας και θα καταλάβετε:

1. Τα κοράκια έχουν την εξυπνάδα ενός παιδιού 7 ετών

Τα κοράκια μπορούν να «ανταγωνιστούν» σε εξυπνάδα αυτή ενός παιδιού 7 ετών. Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο PLoS ONE, τα κοράκια ολοκλήρωσαν επιτυχώς μια εργασία, κατά την οποία έπρεπε να ρίχνουν πέτρες μέσα σε ένα δοχείο με νερό, προκειμένου να ανεβάσουν τη στάθμη και να μπορέσουν να πάρουν τη «νόστιμη» ανταμοιβή τους.

«Η κατανόηση των αιτιωδών κανονικοτήτων στον κόσμο είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης νόησης» ανέφερε η επικεφαλής της έρευνας από το πανεπιστήμιο του Όκλαντ, Sarah Jelbert.

Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα κοράκια μοιράζονται μια εξελιγμένη συνείδηση ​​της αιτίας και των πιθανών αποτελεσμάτων, που είναι στο ίδιο επίπεδο με τις ικανότητες των ανθρώπων.

2. Οι μέλισσες αποδεικνύουν ότι η εξυπνάδα δεν απαιτεί μεγάλο εγκέφαλο

Οι μέλισσες μπορούν να μετρήσουν, να ταξινομήσουν παρόμοια αντικείμενα, όπως οι σκύλοι και τα ανθρώπινα πρόσωπα, να κατανοήσουν το «ίδιο» και το «διαφορετικό» και να διαχωρίσουν ανάμεσα σε σχήματα που είναι συμμετρικά και ασύμμετρα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή αισθητηριακής και οικολογίας της συμπεριφοράς στο Ερευνητικό Κέντρο Queen Mary, Lars Chittka, «οι μέλισσες αποδεικνύουν ότι τα ζώα με μεγαλύτερο εγκέφαλο δεν είναι απαραίτητα και πιο έξυπνα».

3. Οι σκύλοι κάνουν μαθηματικές πράξεις και μαθαίνουν εκατοντάδες λέξεις

Οι σκύλοι καταλαβαίνουν από αριθμητική, σύμφωνα με τον Stanley Coren από το τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου British Colombia. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι σκύλοι εντοπίζουν λάθη σε απλούς υπολογισμούς, όπως ο εξής: 1+1=3. Επιπλέον, ένας μέσος σκύλος μπορεί να μάθει 165 λέξεις.

«Οι "Super dogs δηλαδή όσοι ανήκουν στο top 20% της σκυλίσιας εξυπνάδας μπορούν να μάθουν τουλάχιστον 250 λέξεις και σήματα» ανέφερε ο ίδιος. Η εξυπνάδα στους σκύλους διαφέρει ανάλογα με τη ράτσα, με τα border collies να τείνουν να… ξεχωρίζουν.

4. Τα ψάρια μπορούν να μετρήσουν

Τα ψάρια μπορούν να διακρίνουν μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων ποσοτήτων, ενώ επιπλέον έχουν την ικανότητα να «μετρούν» μέχρι το τρία, σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει στα τροπικά αγγελόψαρα.

Οι ερευνητές -όπως αναφέρει το Discovery News- υποψιάζονται ότι τα ψάρια, αλλά και οι σκύλοι, έχουν ακόμη πιο εξελιγμένες μαθηματικές ικανότητες, όμως χρειαζόμαστε περισσότερες μεθόδους για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά τα ζωικά είδη.

5. Τα cockatoos είναι πολύ επιδέξια με τις κλειδαριές

Τα cockatoos (είδος παπαγάλου) θεωρούνται master στις διαρρήξεις κλειδαριών. Σύμφωνα με ένα πείραμα που διεξήχθη από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, ένας ενήλικας αρσενικός cockatoo, που άκουγε στο όνομα «Pipin» ανταμείφθηκε με ένα καρύδι, ανοίγοντας μια κλειδαριά, αφού πρώτα… αφαίρεσε μια καρφίτσα, στη συνέχεια μια βίδα, μετά ένα μπουλόνι, αφού γύρισε ένα τροχό 90 μοίρες και τέλος ένα μάνταλο στο πλάι.

Ο «Pipin» χρειάστηκε λιγότερο από 2,5 ώρες για να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει για να φτάσει στο στόχο του.

6. Ο ελέφαντας που μιλάει κορεάτικα

Ο Koshik ένας ασιατικός, αρσενικός ελέφαντας μπορεί να μιμηθεί την ανθρώπινη ομιλία, λέγοντας λέξεις στα κορεατικά, όπως ανέφερε μια έρευνα στο Current Biology.

Το λεξιλόγιο του ελέφαντα προς το παρόν περιλαμβάνει τουλάχιστον πέντε λέξεις: annyong (γεια), anja (κάτσε κάτω), aniya (όχι), nuo (ξάπλωσε) και choah (καλά). Δεδομένου ότι οι ελέφαντες έχουν προβοσκίδα, δεν είναι μικρό κατόρθωμα αυτό που έχει πετύχει ο Koshik.

7. Τα χρυσόψαρα ακούνε μουσική και ξεχωρίζουν τον Μπαχ από το Στραβίνσκι

Τα χρυσόψαρα δεν ακούνε μόνο μουσική, αλλά μπορούν να ξεχωρίσουν και τους συνθέτες.

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Behavioral Processes, οι ερευνητές έβαλαν δίπλα σε μια γυάλα με χρυσόψαρα να παίζει το κομμάτι "Toccata and Fugue in D minor" του Μπαχ και το "The Rite of Spring" του Στραβίνσκι.

Παρότι τα ψάρια και άλλα ζώα προτιμούν την ησυχία από τη μουσική, η συγκεκριμένη έρευνα απέδειξε ότι τα χρυσόψαρα μπορούν να ανιχνεύσουν πολλές ιδιότητες του ήχου, όπως το ύψος και τη χροιά.

8. Τα φίδια σκοτώνουν μεθοδικά τα θύματά τους

Τα φίδια δε σκοτώνουν απλά λόγω ενστίκτου, αλλά παρακολουθούν τα θύματά τους μέχρι την τελευταία τους στιγμή, ανέφερε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Biology Letters.

Η ένταση με την οποία πνίγουν τα θύματά τους και η διάρκεια που κρατά το «σφίξιμο», συγχρονίζεται με τους παλμούς της καρδιάς των θυμάτων τους και της γενικότερης κατάστασης αδυναμίας αυτών.

9. Τα άλογα δεν ξεχνούν ποτέ τους ανθρώπους-φίλους τους

Οι φίλοι μπορεί να έρχονται και να φεύγουν, όχι όμως αν πρόκειται για κάποιο άλογο. Ένα άλογο μπορεί να γίνει ο πιο πιστός και μακροχρόνιος φίλος σας, αρκεί να του συμπεριφέρεστε καλά.

«Τα άλογα έχουν εξαιρετική μνήμη και μπορούν να απομνημονεύσουν ανθρώπινες λέξεις» είπε στο Discovery News η Carol Sankey από το πανεπιστήμιο της Ρεν. Ακόμη, ακούν καλύτερα την ανθρώπινη φωνή απ’ ό,τι τα σκυλιά, χάρη στο εύρος της ακοής τους.

10. Τα δελφίνια πλησιάζουν την ανθρώπινη ευφυΐα

Αν μετρήσει κανείς την εξυπνάδα των ζώων με βάση ανθρώπινα κριτήρια, τότε τα δελφίνια καταλαμβάνουν την αμέσως επόμενη θέση μετά το Homo sapiens, υποστηρίζει ο Lori Marino, λέκτορας νευροεπιστημών και συμπεριφορικής βιολογίας στο πανεπιστήμιο Emory.