Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σε ένα ακατοίκητο τροπικό νησί. Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.Πράγματι, μόλις τελείωσε την καλύβα, άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όμως τη δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός την έκανε στάχτη. Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε τον Θεό για τη σωτηρία του, ξέσπασε σε κλάματα.
«Γιατί;», άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή. Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του, άκουσε να έρχεται από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου.
Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία.
«Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;», τους ρώτησε.
«Είδαμε», του είπαν, «το σινιάλο του καπνού από τη φωτιά που άναψες».
Συμπέρασμα: Αυτό που καμιά φορά μοιάζει με καταστροφή μπορεί τελικά να είναι η σωτηρία μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου