Σκότωσε το γιο σου για παραδειγματισμό…

Λέει λοιπόν το θεόπνευστο βιβλίο της ιουδαϊκής, άμα τε και χριστιανικής θρησκείας, αν έχει κάποιος γιο απειθή, φιλόνικο και υβριστή, ανυπάκουο στα λόγια των γονέων του και ο οποίος, παρά τις παιδαγωγικές τιμωρίες, δεν τους σέβεται και τους υπακούει, θα τον πάρουν οι γονείς του και θα τον οδηγήσουν στη γερουσία της πόλης που εδρεύει στην πύλη της πόλης. Εκεί οι γονείς θα ανακοινώσουν στους πρεσβύτερους και δικαστές της πόλη ότι ο γιος μας είναι απειθής, φιλόνικος και υβριστής, δεν υπακούει εις τα λόγια μας και μεθοκοπάει στα συμπόσια. Οι άνδρες της πόλης θα καταδικάσουν τον απειθή γιο να εκτελεστεί με λιθοβολισμό. Έτσι θα βγάλετε τον απειθή γιο από ανάμεσά σας, οι δε άλλοι γιοι, όταν ακούσουν τι έγινε, θα φοβηθούν και θα προσέχουν τη συμπεριφορά τους. Δευτερονόμιο, κεφ 21, στίχοι 18-21


Δεν θα σχολιάσω εδώ τη σκληρότητα της αντιμετώπισης του απείθαρχου γιου· κάποιες υποβαθμισμένες κοινωνίες χρειάστηκε να επιβάλλουν σκληρούς κανόνες για να μην διαλυθούν και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις. Ας δεχτούμε ότι αυτό έχει παρουσιαστεί σε διάφορους πολιτισμούς και σε διάφορες εποχές.
Να δεχτούμε επίσης ότι, λόγω του χαμηλού πολιτιστικού επιπέδου της συγκεκριμένης ιουδαϊκής κοινωνίας, μόνο με κεντρικές εντολές και οδηγίες ήταν δυνατόν να επιβληθεί η αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά μικρών και μεγάλων. Στο Κοράνι, το οποίο είναι ανάλογο δημιούργημα για ένα λαό σε όμοιες συνθήκες διαβίωσης, αναφέρεται μέχρι και πώς διατηρείς την καθαριότητα μετά την υπαίθρια αφόδευση στην έρημο…
Αυτό που ενδιαφέρει εδώ είναι ότι, προφανέστατα, το συγκεκριμένο κείμενο απευθύνεται στην ιουδαϊκή κοινωνία εκείνης της παλιάς εποχής, η οποία βρισκόταν σε νομαδική μετανάστευση και σε αναζήτηση ζωτικού χώρου διαβίωσης· σε μια περιοχή της υδρογείου, μάλιστα, η οποία μέχρι σήμερα ακόμα δέχεται επεμβάσεις πανταχόθεν.
Το ερώτημα είναι: εμείς, ως Έλληνες της (αρχαίας) ελληνιστικής, της μεσαιωνικής και της σημερινής εποχής, ποια σχέση μπορεί να έχουμε με αυτές τις ιστορίες και τις επιταγές δήθεν του θεού που προορίζονται για ένα νομαδικό λαό της ερήμου; Ότι πιθανόν να υπάρχουν και κάποιες χρήσιμες συμβουλές για εμάς, δεν αμφισβητείται, όπως σίγουρα υπάρχουν σε όλα τα ιστορικά «θεόπνευστα βιβλία», στο έπος του Γκιλγκαμές, στα βιβλία των βαβυλωνιακών και αιγυπτιακών θρησκειών, στη θρησκεία των Αζτέκων, στο Κοράνι κ.ο.κ.
Όσο όμως όλα αυτά που αποτελούν αναμφίβολα δημιουργήματα του πολιτισμού διαφόρων λαών, αποσιωπούνται και προβάλλεται μόνο το βιβλίο των Ιουδαίων ως θεόπνευστο, τόσο ευκολότερα καταρρέει αυτή η μυθοπλασία και μαζί της και ό,τι άλλο έχει προσκολληθεί επάνω της, π.χ. η χριστιανική θρησκεία, η οποία σέρνει έτσι κι αλλιώς τεράστιο δικό της έρμα.

Δολοφονία για ψύλλου πήδημα…
Παλαιά Διαθήκη, Βιβλίο Αριθμοί, Κεφ. 15, εδ. 32 κ.ε.:

(Δική μου μετάφραση: Βρέθηκαν οι Ισραηλίτες στην έρημο και συνάντησαν άνδρα, ο οποίος μάζευε ξύλα την ημέρα του Σαββάτου. Προσήγαγαν τον συλληφθέντα στους Μωυσή και Ααρών και τη συναγωγή των Ισραηλιτών. Και τον έβαλαν στη φυλακή, γιατί δεν ήξεραν τι να κάνουν μαζί του. Και μίλησε ο Κύριος στο Μωυσή λέγοντάς του να τιμωρηθεί ο άνδρας με θάνατο, να λιθοβοληθεί από όλη τη συναγωγή. Και τον οδήγησαν έξω όλοι που βρέθηκαν στη συναγωγή έξω και τον λιθοβόλησαν όλα τα μέλη της συναγωγής μέχρι θανάτου, όπως διέταξε ο Κύριος στο Μωυσή!)

Ξαναδιαβάζω 2-3 φορές το χωρίο από την Π.Δ., μήπως και κάνω λάθος, μήπως διαβάζω κανένα απόσπασμα από το Κοράνι, μήπως πρόκειται για ασεβές κείμενο των ειδωλολατρών, μήπως… Μωρέ ο άνθρωπος μια μικροπαράβαση έκανε, δούλεψε το Σάββατο, μάζεψε ξύλα για να ανάψει καμιά θράκα να μαγειρέψει ή να ζεσταθεί. Αμέσως να λιθοβοληθεί; Δηλαδή τι χειρότερο έκαναν οι ταλιμπανοί που σκότωσαν 2 συμπατριώτες τους επειδή έβλεπαν μουντιάλ;
Ο θεός της αγάπης, ο θεός που κατά τον Γιανναρά « δονείται » από αγάπη προς τον άνθρωπο, θεωρεί έσχατη « αμαρτία » να κάνεις κάποια σωματική δουλειά το Σάββατο, ώστε να διατάζει ο ίδιος ο θεός την επιβολή της έσχατης των ποινών; Και τι κώδικα ηθικής και κοινωνικής συμπεριφοράς μπορείς να δημιουργήσεις στην κοινωνία, όταν με μια τέτοια παράβαση σκοτώνεις αμέσως τον « αμαρτωλό »; Τι θα κάνεις τότε με κάποιον που κτύπησε άλλον, τον έκλεψε ή τον σκότωσε; 

Η εντολή για την αργία του Σαββάτου έχει το νόημα να ενδυναμώσει τη θέση του ιερατείου, να πηγαίνει ο πιστός υποχρεωτικά στη συναγωγή και να ελέγχεται από τους ιερωμένους – να αφήνει και τον οβολό του, βεβαίως! Οπότε, η επιβολή της θανατικής ποινής για την παράβαση της αργίας του Σαββάτου δηλώνει ότι υπήρχε χαλαρότητα και αδιαφορία του ποιμνίου στην προσέλευση και το ιερατείο έπαιρνε δραστικά μέτρα. Και φυσικά, δεν το αποφάσισε ο ίδιος ο Μωυσής, τόσο δειλός ήταν ο ηγέτης των Ισραηλιτών· ο θεός του το είπε! Τα ρίχνει όλα στο θεό της αγάπης που επιβάλλει θανατική ποινή, επειδή ο άλλος δεν πήγε στη συναγωγή…

Αυτά τα κείμενα και τα διδάγματα είναι υποχρεωτικά για τους χριστιανούς! Κανονικά θα έπρεπε και παρ” ημίν, όποιος δεν πηγαίνει το Σάββατο, έστω την Κυριακή στην εκκλησία, να θανατώνεται… Και δεν υπάρχει περιθώριο υποχώρησης: ο ιερός Αυγουστίνος και ο μέγας Βασίλειος επιτάσσουν να δέχονται οι χριστιανοί τα « ιερά κείμενα » κατά γράμμα, όχι με ελαστικότητα. Το απαιτεί εξ άλλου και ο περιφερόμενος προσηλυτιστής (αυτοανακηρυγμένος) απόστολος Παύλος: « Πάσα γραφή…« . Αλλιώς πρεσβεύει καθένας δική του διαφορετική θρησκεία, είναι αιρετικός!

Ας τα λούζονται οι χριστιανοί κι ας σκεφτούν καμιά φορά, μωρέ τι μας βάζουν να πιστεύουμε και δεν το έχουμε αντιληφθεί…