ΔΗΜ 48.1–3
Προοίμιον: οι λόγοι που επέβαλαν τη μήνυση – Έκκληση για δίκαιη απόφαση
Ο Καλλίστρατος μηνύει τον κουνιάδο του, τον Ολυμπιόδωρο, για αθέτηση της συμφωνίας τους να μοιραστούν την περιουσία του Κόμωνα μετά τον θάνατό του.
[1] Ἀναγκαῖον ἴσως ἐστίν, ὦ ἄνδρες δικασταί, καὶ τοὺς μὴ
εἰωθότας μηδὲ δυναμένους <εἰπεῖν> εἰσιέναι εἰς δικαστήριον,
ἐπειδὰν ὑπό τινος ἀδικῶνται, ἄλλως τε καὶ ὑφ’ ὧν ἥκιστα
προσῆκεν [ἀδικεῖσθαι], οἷον καὶ ἐμοὶ νυνὶ συμβαίνει. οὐ
βουλόμενος γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀγωνίζεσθαι πρὸς
Ὀλυμπιόδωρον οἰκεῖον ὄντα καὶ ἀδελφὴν τούτου ἔχων,
ἠνάγκασμαι διὰ τὸ μεγάλ’ ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τούτου. [2] εἰ μὲν
οὖν μὴ ἀδικούμενος, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀλλὰ ψεῦδός τι
ἐγκαλῶν Ὀλυμπιοδώρῳ τούτων τι ἐποίουν, ἢ τοῖς ἐπιτη-
δείοις τοῖς ἐμοῖς καὶ Ὀλυμπιοδώρου μὴ ἐθέλων ἐπιτρέπειν,
ἢ ἄλλου τινὸς τῶν δικαίων ἀφιστάμενος, εὖ ἴστε ὅτι πάνυ
ἂν ᾐσχυνόμην καὶ ἐνόμιζον ἂν ἐμαυτὸν φαῦλον εἶναι ἄνθρω-
πον· νῦν δ’ οὔτε μικρὰ ἐλαττούμενος ὑπὸ Ὀλυμπιοδώρου,
οὔτε διαλλακτὴν οὐδένα φεύγων, οὔτ’ αὖ μὰ τὸν Δία τὸν
μέγιστον ἑκών, ἀλλ’ ὡς οἷόν τε μάλιστα ἄκων, ἠνάγκασμαι
ὑπὸ τούτου ἀγωνίζεσθαι ταύτην τὴν δίκην. [3] δέομαι οὖν
ὑμῶν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀκούσαντας ἀμφοτέρων ἡμῶν καὶ
αὐτοὺς δοκιμαστὰς τοῦ πράγματος γενομένους μάλιστα μὲν
διαλλάξαντας ἀποπέμψαι καὶ εὐεργέτας ἡμῶν ἀμφοτέρων
ὑμᾶς γενέσθαι, ἐὰν δ’ ἄρα μὴ ἐπιτυγχάνητε τούτου, ἐκ τῶν
ὑπολοίπων τῷ τὰ δίκαια λέγοντι, τούτῳ τὴν ψῆφον ὑμᾶς
προσθέσθαι. πρῶτον μὲν οὖν μαρτυρίας ἀναγνώσεται ὅτι
οὐκ ἐγὼ αἴτιός εἰμι τοῦ εἰς τὸ δικαστήριον εἰσιέναι, ἀλλ’
οὗτος αὐτός. λέγε τὰς μαρτυρίας.
***
Eίναι, ίσως, αναγκαίο, κύριοι δικαστές, να προσέρχονται στο δικαστήριο και όσοι δεν είναι συνηθισμένοι και όσοι δεν είναι ικανοί να αγορεύουν, όταν αδικούνται από κάποιον, ιδίως από αυτούς που δεν θα το περίμενε σε καμία περίπτωση, όπως συμβαίνει τώρα σε μένα. Γιατί δεν ήταν στις προθέσεις μου, κύριοι δικαστές, να ξεκινήσω αυτόν τον δικαστικό αγώνα εναντίον του Oλυμπιόδωρου που είναι συγγενής και έχω την αδελφή του γυναίκα μου, αναγκάζομαι, όμως, από το μέγεθος της αδικίας που έχω υποστεί. Aν, λοιπόν, κύριοι δικαστές, χωρίς να έχω αδικηθεί και απευθύνοντας μια ψευδή κατηγορία εναντίον του Oλυμπιόδωρου έκανα κάτι από τα εξής δύο: είτε δεν ήθελα να θέσω την υπόθεση υπό τη διαιτησία των δικών μου και των δικών του φίλων, είτε απείχα από κάποιο άλλο ένδικο μέσο, να είστε βέβαια ότι θα ντρεπόμουν απεριόριστα και θα θεωρούσα τον εαυτό μου τιποτένιο· τώρα, όμως, που ούτε μικρή ζημιά υφίσταμαι από τον Oλυμπιόδωρο, ούτε αποφεύγω τη διαιτησία κάποιου, ούτε πάλι ―ορκίζομαι στον Δία, τον ύπατο θεό― με τη θέλησή μου αλλά, σας διαβεβαιώ, χωρίς αυτήν καθόλου, αναγκάζομαι να υποστώ αυτόν τον δικαστικό αγώνα. Σας παρακαλώ, λοιπόν, κύριοι δικαστές, αφού μας ακούσετε και τους δύο και εξετάσετε προσεκτικά το ζήτημα, ιδίως αφού εκπληρώσετε τον μεσολαβητικό σας ρόλο, να μας απαλλάξετε και να γίνετε ευεργέτες και των δύο, αν όμως δεν το πετύχετε, να ψηφίσετε με βάση τις εκδοχές που υπολείπονται αυτόν που λέει υποστηρίζει το δίκαιο. Kατ' αρχάς, θα αναγνωσθούν οι καταθέσεις ότι δεν είμαι εγώ υπεύθυνος για την προσέλευση στο δικαστήριο, αλλά αυτός ο ίδιος. Διάβασε τις καταθέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου