ἅπερ ξυνίημ᾽. ἴσθι γὰρ δοκῶν ἐμοὶ
καὶ ξυμφυτεῦσαι τοὔργον, εἰργάσθαι θ᾽, ὅσον
μὴ χερσὶ καίνων· εἰ δ᾽ ἐτύγχανες βλέπων,
καὶ τοὔργον ἂν σοῦ τοῦτ᾽ ἔφην εἶναι μόνου.
350 ΤΕ. ἄληθες; ἐννέπω σὲ τῷ κηρύγματι
ᾧπερ προεῖπας ἐμμένειν, κἀφ᾽ ἡμέρας
τῆς νῦν προσαυδᾶν μήτε τούσδε μήτ᾽ ἐμέ,
ὡς ὄντι γῆς τῆσδ᾽ ἀνοσίῳ μιάστορι.
ΟΙ. οὕτως ἀναιδῶς ἐξεκίνησας τόδε
355 τὸ ῥῆμα; καὶ ποῦ τοῦτο φεύξεσθαι δοκεῖς;
ΤΕ. πέφευγα· τἀληθὲς γὰρ ἰσχῦον τρέφω.
ΟΙ. πρὸς τοῦ διδαχθείς; οὐ γὰρ ἔκ γε τῆς τέχνης.
ΤΕ. πρὸς σοῦ· σὺ γάρ μ᾽ ἄκοντα προυτρέψω λέγειν.
ΟΙ. ποῖον λόγον; λέγ᾽ αὖθις, ὡς μᾶλλον μάθω.
360 ΤΕ. οὐχὶ ξυνῆκας πρόσθεν; ἢ ᾽κπειρᾷ λόγων;
ΟΙ. οὐχ ὥστε γ᾽ εἰπεῖν γνωστόν· ἀλλ᾽ αὖθις φράσον.
ΤΕ. φονέα σε φημὶ τἀνδρὸς οὗ ζητεῖς κυρεῖν.
ΟΙ. ἀλλ᾽ οὔ τι χαίρων δίς γε πημονὰς ἐρεῖς.
ΤΕ. εἴπω τι δῆτα κἄλλ᾽, ἵν᾽ ὀργίζῃ πλέον;
365 ΟΙ. ὅσον γε χρῄζεις· ὡς μάτην εἰρήσεται.
ΤΕ. λεληθέναι σε φημὶ σὺν τοῖς φιλτάτοις
αἴσχισθ᾽ ὁμιλοῦντ᾽, οὐδ᾽ ὁρᾶν ἵν᾽ εἶ κακοῦ.
ΟΙ. ἦ καὶ γεγηθὼς ταῦτ᾽ ἀεὶ λέξειν δοκεῖς;
ΤΕ. εἴπερ τί γ᾽ ἔστὶ τῆς ἀληθείας σθένος.
370 ΟΙ. ἀλλ᾽ ἔστι, πλὴν σοί· σοὶ δὲ τοῦτ᾽ οὐκ ἔστ᾽, ἐπεὶ
τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ.
ΤΕ. σὺ δ᾽ ἄθλιός γε ταῦτ᾽ ὀνειδίζων, ἃ σοὶ
οὐδεὶς ὃς οὐχὶ τῶνδ᾽ ὀνειδιεῖ τάχα.
ΟΙ. μιᾶς τρέφει πρὸς νυκτός, ὥστε μήτ᾽ ἐμὲ
375 μήτ᾽ ἄλλον, ὅστις φῶς ὁρᾷ, βλάψαι ποτ᾽ ἄν.
ΤΕ. οὐ γάρ σε μοῖρα πρός γ᾽ ἐμοῦ πεσεῖν, ἐπεὶ
ἱκανὸς Ἀπόλλων, ᾧ τάδ᾽ ἐκπρᾶξαι μέλει.
ΟΙ. Κρέοντος, ἢ τοῦ ταῦτα τἀξευρήματα;
ΤΕ. Κρέων δέ σοι πῆμ᾽ οὐδέν, ἀλλ᾽ αὐτὸς σὺ σοί.
***
ΟΙΔ. Λοιπόν αφρίζοντας από θυμό
τίποτα δε θα κρύψω
και θα σου πω ξεκάθαρα τί σκέφτομαι.
Βάλ᾽ το καλά στο νου σου
πως έχω σχηματίσει την πεποίθηση
πως είσαι συνεργός, συνένοχος στο φόνο.
Δεν ισχυρίζομαι πως είσαι αυτουργός,
αν όμως τύχαινε να βλέπεις
θα ᾽λεγα πως τον ξέκανες
με τα δικά σου χέρια.
350 ΤΕΙ. Αλήθεια το λες; Μείνε λοιπόν
με τις δημόσιες δεσμεύσεις σου
κι απ᾽ την ημέρα τούτη εδώ
μήτε σε μένα να μιλάς μηδέ σ᾽ αυτούς·
γιατί σκορπάς εσύ το μίασμα
τ᾽ απαίσιο στην πόλη.
ΟΙΔ. Έχεις το θράσος να ξερνάς
αυτές τις λέξεις;
Και να πιστεύεις ύστερα πως θα γλιτώσεις;
ΤΕΙ. Έχω γλιτώσει,
γιατί με θρέφει της αλήθειας η ισχύς.
ΟΙΔ. Ποιός σου την έμαθε;
Μην πεις η μαντική σου τέχνη;
ΤΕΙ. Εσύ μου τη δασκάλεψες.
Με το στανιό μ᾽ ανάγκασες
να σου μιλήσω.
ΟΙΔ. Και μου είπες τί; Πες το ξανά
για να το μάθω πιο καλά.
360 ΤΕΙ. Δεν το κατάλαβες πρωτύτερα;
Ή δοκιμάζεις την αντοχή μου;
ΟΙΔ. Δεν ξεκαθάρισα καλά το νόημα.
Πες το ξανά.
ΤΕΙ. Λέω πως είσαι ο φονιάς
που ψάχνεις να βρεις.
ΟΙΔ. Δεν θα χαρείς και δεύτερη φορά
το θράσος σου.
ΤΕΙ. Θα πω κι άλλα πολλά κι απ᾽ το θυμό θ᾽ αφρίσεις.
ΟΙΔ. Ό, τι κι αν σου κατέβει, πες το.
Μιλάς ματαίως.
ΤΕΙ. Μέσα στης λησμονιάς το πέπλο τυλιγμένος
αισχρά μ᾽ αγαπημένους συγγενείς κοιμάσαι
και δε θωρείς μες στη θολούρα το κακό.
ΟΙΔ. Θαρείς πως για πολύ θα ᾽φχαριστιέσαι τέτοια λόγια;
ΤΕΙ. Αν η αλήθεια κύρος έχει πάντα.
370 ΟΙΔ. Έχει· χωρίς εσένα.
Εσύ δεν έχεις κύρος κανένα·
είσαι τυφλός στ᾽ αυτιά, στα μάτια και στο νου.
ΤΕΙ. Και συ πανάθλιος που με το φως
των οφθαλμών μου παίζεις.
Με τη δική σου τύφλα γρήγορα
ο κόσμος θα γελάει.
ΟΙΔ. Έχεις βουλιάξει σε νύχτα βαθιά.
Δε σε φοβάται πια κανείς ανοιχτομάτης.
ΤΕΙ. Η μοίρα δεν το γράφει
πως από με θα συντριβείς.
Ο Φοίβος Απόλλων να σε ξεγράψει μπορεί.
ΟΙΔ. Ποιός τα σοφίστηκε όλα αυτά;
Ο Κρέων;
ΤΕΙ. Δε σ᾽ έβλαψε ποτέ ο Κρέων.
Μονάχος σου τον εαυτό σου βλάπτεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου