ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἰφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις (1123-1152)

καὶ σὲ μέν, πότνι᾽, Ἀργεία [στρ. β]

πεντηκόντορος οἶκον ἄξει·
1125 συρίζων θ᾽ ὁ κηροδέτας
κάλαμος οὐρείου Πανὸς
κώπαις ἐπιθωΰξει,
ὁ Φοῖβός θ᾽ ὁ μάντις ἔχων
κέλαδον ἑπτατόνου λύρας
1130 ἀείδων ἄξει λιπαρὰν
εὖ σ᾽ Ἀθηναίων ἐπὶ γᾶν.
ἐμὲ δ᾽ αὐτοῦ λιποῦσα
βήσῃ ῥοθίοισι πλάταις·
ἀέρι δὲ [ἱστία] πρότονοι κατὰ πρῷραν ὑ-
1135 πὲρ στόλον ἐκπετάσουσι πόδα
ναὸς ὠκυπόμπου.

λαμπροὺς ἱπποδρόμους βαίην, [ἀντ. β]
ἔνθ᾽ εὐάλιον ἔρχεται πῦρ·
1140 οἰκείων δ᾽ ὑπὲρ θαλάμων
πτέρυγας ἐν νώτοις ἀμοῖς
λήξαιμι θοάζουσα·
χοροῖς δ᾽ ἑσταίην, ὅθι καὶ
παρθένος, εὐδοκίμων γάμων,
1145 παρὰ πόδ᾽ εἱλίσσουσα φίλας
ματρὸς ἡλίκων θιάσους,
χαρίτων εἰς ἁμίλλας,
χαίτας ἁβρόπλουτον ἔριν,
ὀρνυμένα, πολυποίκιλα φάρεα
1150 καὶ πλοκάμους περιβαλλομένα
γένυσιν ἐσκίαζον.

***

Με τα πενήντα κουπιά του, κυρά μας, εσένα
τώρα στο σπίτι σου αργίτικο πλοίο θα σε πάει·
ω, του βουνόθρεφτου Πάνα καλάμι κερόδετο
με την ψιλή του λαλιά το ρυθμό
στους λαμνοκόπους θα δίνει,
και τους αχούς της εφτάχορδης λύρας
ο μαντολόγος ο Φοίβος ρυθμίζοντας
1130 με το τραγούδι, στη γη θα σε πάει μια χαρά
των Αθηναίων την περίλαμπρη.
Απαρατώντας εμένα εδώ χάμω
με των κουπιώνε θα φύγεις το χτύπο·
του καραβιού του γοργόδρομου οι σκότες
από τα στράλια, στης πλώρης την άκρη ψηλά, τα πανιά
θα τ᾽ αμολήσουν στον άνεμο.

Στη λαμπερήν απλωσιά να πετούσα, όπου τ᾽ άρμα
του ήλιου κυλά τη μεγάλη φωτιά του σκορπώντας·
1140 και στου σπιτιού μας ανάερα τους θάλαμους φτάνοντας
να σταματούσα στις πλάτες μου πια
τις γρήγορές μου φτερούγες·
στα χοροστάσια μας, αχ, να βρισκόμουν,
όπου, κοπέλα ακριβή, πολυγύρευτη,
πλάι στη μανούλα μου εγώ σε χορούς κυκλικούς
τις συνομήλικες έσερνα·
κι ως σηκωνόμουνα, μέρος να λάβω
στης ομορφιάς τον αγώνα, σε πλούτο
1150 κι απαλοσύνη μαλλιών, τις πλεξίδες
και το μαγνάδι τ᾽ ολόπλουμο γύρω κατέβαζα εγώ,
για να μου ισκιώνουν τα μάγουλα.