ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἱππόλυτος (706-731)

ΦΑ. παῦσαι λέγουσα· καὶ τὰ πρὶν γὰρ οὐ καλῶς
παρήινεσάς μοι κἀπεχείρησας κακά.
ἀλλ᾽ ἐκποδὼν ἄπελθε καὶ σαυτῆς πέρι
φρόντιζ᾽· ἐγὼ δὲ τἀμὰ θήσομαι καλῶς.
710 ὑμεῖς δέ, παῖδες εὐγενεῖς Τροζήνιαι,
τοσόνδε μοι παράσχετ᾽ ἐξαιτουμένηι·
σιγῆι καλύψαθ᾽ ἁνθάδ᾽ εἰσηκούσατε.
ΧΟ. ὄμνυμι σεμνὴν Ἄρτεμιν, Διὸς κόρην,
μηδὲν κακῶν σῶν ἐς φάος δείξειν ποτέ.
715 ΦΑ. καλῶς ἐλέξαθ᾽· ἓν δὲ †προτρέπουσ᾽ ἐγὼ†
εὕρημα δή τι τῆσδε συμφορᾶς ἔχω
ὥστ᾽ εὐκλεᾶ μὲν παισὶ προσθεῖναι βίον
αὐτή τ᾽ ὄνασθαι πρὸς τὰ νῦν πεπτωκότα.
οὐ γάρ ποτ᾽ αἰσχυνῶ γε Κρησίους δόμους
720 οὐδ᾽ ἐς πρόσωπον Θησέως ἀφίξομαι
αἰσχροῖς ἐπ᾽ ἔργοις οὕνεκα ψυχῆς μιᾶς.
ΧΟ. μέλλεις δὲ δὴ τί δρᾶν ἀνήκεστον κακόν;
ΦΑ. θανεῖν· ὅπως δέ, τοῦτ᾽ ἐγὼ βουλεύσομαι.
ΧΟ. εὔφημος ἴσθι. ΦΑ. καὶ σύ γ᾽ εὖ με νουθέτει.
725 ἐγὼ δὲ Κύπριν, ἥπερ ἐξόλλυσί με,
ψυχῆς ἀπαλλαχθεῖσα τῆιδ᾽ ἐν ἡμέραι
τέρψω· πικροῦ δ᾽ ἔρωτος ἡσσηθήσομαι.
ἀτὰρ κακόν γε χἀτέρωι γενήσομαι
θανοῦσ᾽, ἵν᾽ εἰδῆι μὴ ᾽πὶ τοῖς ἐμοῖς κακοῖς
730 ὑψηλὸς εἶναι· τῆς νόσου δὲ τῆσδέ μοι
κοινῆι μετασχὼν σωφρονεῖν μαθήσεται.

***
ΦΑΙ. Πάψε τα λόγια. Και πρωτύτερα ήταν
οι ορμήνιες σου κακές κι οι πράξες άστοχες.
Φεύγα τώρα και κοίτα τη δουλειά σου.
Κι εγώ θα τα βολέψω μοναχή μου.
(στο Χορό)
710 Και σεις, ευγενικές καλοκυράδες
της Τροιζήνας, μια χάρη σάς ζητώ:
μη βγάλετε μιλιά γι᾽ αυτά που ακούσατε.
ΚΟΡ. Ορκίζομαι στην πανσεβάσμιαν Άρτεμη,
του Δία τη θυγατέρα, να μη βγάλω
ποτέ στο φως και το παραμικρό.
ΦΑΙ. Όρκος άξιος! Κι εγώ με το μυαλό μου
αναμετρώντας, μια μονάχα λύση
βρήκα της συμφοράς μου, ώστε ν᾽ αφήσω
στα παιδιά μου μιαν τιμασμένη ζήση
κι εγώ να σηκωθώ απ᾽ το πέσιμό μου.
Δε θα ντροπιάσω εγώ το σπιτικό μου
720 το κρητικό. Και στου Θησέα τα μάτια
μπροστά δε θά ᾽βγω μ᾽ αίσχη φορτωμένη,
για μια παλιοζωή! ΚΟΡ. Μα τί κακό
έχεις στο νου σου, αγιάτρευτο, κυρά μου;
ΦΑΙ. Να σκοτωθώ! Το πώς, εγώ το ξέρω!
ΚΟΡ. Μίλα καλά! ΦΑΙ. Και συ παράστεκέ με
όμοια καλά. Κι εγώ της Αφροδίτης,
που το χαμό μου θέλει, θα της δώσω,
σήμερα κιόλας, την τρανή χαρά
να χαλάσω για πάντα τη ζωή μου,
θύμα εγώ του κατάπικρου έρωτά μου.
Μα ο θάνατός μου θα σταθεί και γι᾽ άλλον
χαλασμός. Για να μην περηφανεύεται
730 με τα δικά μου τα παθήματα. Όταν
πάθει κι αυτός τα ίδια, θα γνωστέψει!