Αρχαία Ελληνική Γραμματεία: ΗΣΙΟΔΟΣ - Ἀσπὶς Ἡρακλέους (349-367)

τὸν πρότερος προσέειπε βίη Ἡρακληείη·
350 «Κύκνε πέπον, τί νυ νῶιν ἐπίσχετον ὠκέας ἵππους,
ἀνδράσιν οἵ τε πόνου καὶ ὀιζύος ἴδριές εἰμεν;
ἀλλὰ παρὲξ ἔχε δίφρον ἐύξοον ἠδὲ κελεύθου
εἶκε † παρὲξ ἰέναι † · Τρηχῖνάδε τοι παρελαύνω
ἐς Κήυκα ἄνακτα· ὃ γὰρ δυνάμει τε καὶ αἰδοῖ
355 Τρηχῖνος προβέβηκε. σὺ δ᾽ εὖ μάλα οἶσθα καὶ αὐτός·
τοῦ γὰρ ὀπυίεις παῖδα Θεμιστονόην κυανῶπιν.
ὦ πέπον, οὐ μὲν γάρ τοι Ἄρης θανάτοιο τελευτὴν
ἀρκέσει, εἰ δὴ νῶι συνοισόμεθα πτολεμίζειν.
ἤδη μέν τέ ἕ φημι καὶ ἄλλοτε πειρηθῆναι
360 ἔγχεος ἡμετέρου, ὅθ᾽ ὑπὲρ Πύλου ἠμαθόεντος
ἀντίος ἔστη ἐμεῖο, μάχης ἄμοτον μενεαίνων.
τρὶς μὲν ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶς ἠρείσατο γαίῃ
οὐταμένου σάκεος, τὸ δὲ τέτρατον ἤλασα μηρὸν
παντὶ μένει σπεύδων, διὰ δὲ μέγα σαρκὸς ἄραξα·
365 πρηνὴς δ᾽ ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν ἔγχεος ὁρμῇ.
ἔνθα κε δὴ λωβητὸς ἐν ἀθανάτοισιν ἐτύχθη
χερσὶν ὕφ᾽ ἡμετέρῃσι λιπὼν ἔναρα βροτόεντα»

***
Κι εκείνοι μαζί εμφανίστηκαν, ίδιοι φωτιά ή θύελλα,ο Κύκνος ο ιπποδαμαστής κι ο Άρης για αλαλαγμούς αχόρταγος.Τότε τ᾽ άλογα και των δυο αντίκρυ μεταξύ τουςδυνατά χρεμέτισαν και γύρω τους η ηχώ σκορπούσε.Στον Κύκνο πρώτος μίλησε ο δυνατός ο Ηρακλής:350 «Καλέ μου Κύκνε, τι στρέφετε εναντίον μας τ᾽ άλογα τα γοργά,που ᾽μαστε άντρες έμπειροι στη μάχη και τα βάσανα;Μα τ᾽ άρμα το καλόξυστο παρέκει κράτα και τραβήξουνα βγεις έξω απ᾽ το δρόμο. Πάω για την Τραχίνα,στον Κήυκα, το βασιλιά. Μες στην Τραχίνα ξεχωρίζει αυτός απ᾽ όλουςγια τη δύναμη και την υπόληψή του. Κι εσύ ο ίδιος πολύ καλά το ξέρεις.Γιατί ᾽σαι παντρεμένος με την κόρη του Θεμιστονόη, τη μαυρομάτα.Καλέ μου, για σε ο Άρης το τέλος του θανάτουδε θ᾽ αποσοβήσει, αν συγκρουστούμε οι δυο μας για να πολεμήσουμε.Γιατί, το βεβαιώνω, ήδη μια φορά δοκίμασε360 το δόρυ μου, τότε που για την Πύλο την αμμουδερήαντίπαλός μου στάθηκε, αχόρταγα τη μάχη λαχταρώντας.Τρεις χτυπημένος απ᾽ το δόρυ μου φορές στο χώμα ακούμπησεμ᾽ ασπίδα λαβωμένη, την τέταρτη το μερί του τρύπησαμ᾽ όλη μου την μανία ορμώντας και του ᾽σκισα ως βαθιά τη σάρκα.Μπρούμυτα μες στις σκόνες χάμω έπεσε απ᾽ την ορμή του κονταριού.Και τότε παραλίγο μέσα στους αθανάτους θα ατιμαζότανεαπ᾽ τα δικά μου χέρια, αφήνοντας τα ματωμένα όπλα.»