ΠΡΥ. ἀδικοῦσιν οὗτοι νὴ Δί᾽, ὦ Λυσιστράτη.ΛΑ. ἀδικίομες· ἀλλ᾽ ὁ πρωκτὸς ἄφατον ὡς καλός.
ΛΥ. ὑμᾶς δ᾽ ἀφήσειν τοὺς Ἀθηναίους ‹μ᾽› οἴει;
1150 οὐκ ἴσθ᾽ ὅθ᾽ ὑμᾶς οἱ Λάκωνες αὖθις αὖ
κατωνάκας φοροῦντας ἐλθόντες δορὶ
πολλοὺς μὲν ἄνδρας Θετταλῶν ἀπώλεσαν,
πολλοὺς δ᾽ ἑταίρους Ἱππίου καὶ ξυμμάχους,
καὶ ξυμμαχοῦντες τῇ τόθ᾽ ἡμέρᾳ μόνοι
1155 ἠλευθέρωσαν κἀντὶ τῆς κατωνάκης
τὸν δῆμον ὑμῶν χλαῖναν ἠμπέσχον πάλιν;
ΛΑ. οὔπα γυναῖκ᾽ ὄπωπα χαἱωτέραν.
ΠΡΥ. ἐγὼ δὲ κύσθον γ᾽ οὐδέπω καλλίονα.
ΛΥ. τί δῆθ᾽ ὑπηργμένων γε πολλῶν κἀγαθῶν
1160 μάχεσθε κοὐ παύεσθε τῆς μοχθηρίας;
τί δ᾽ οὐ διηλλάγητε; φέρε, τί τοὐμποδών,
ΛΑ. ἁμές γα λῶμες, αἴ τις ἁμὶν τὤγκυκλον
λῇ τοῦτ᾽ ἀποδόμεν. ΛΥ. ποῖον, ὦ τᾶν; ΛΑ. τὰν Πύλον,
τᾶσπερ πάλαι δεόμεθα καὶ βλιμάδδομες.
1165 ΠΡΥ. μὰ τὸν Ποσειδῶ τοῦτο μέν γ᾽ οὐ δράσετε.
ΛΥ. ἄφετ᾽, ὦγάθ᾽, αὐτοῖς. ΠΡΥ. κᾆτα τίνα κινήσομεν;
ΛΥ. ἕτερόν γ᾽ ἀπαιτεῖτ᾽ ἀντὶ τούτου χωρίον.
ΠΡΥ. τὸ δεῖνα τοίνυν, παράδοθ᾽ ἡμῖν τουτονὶ
πρώτιστα τὸν Ἐχινοῦντα καὶ τὸν Μηλιᾶ
1170 κόλπον τὸν ὄπισθεν καὶ τὰ Μεγαρικὰ σκέλη.
ΛΑ. οὐ τὼ σιώ, οὐκὶ πάντα γ᾽, ὦ λισσάνιε.
ΛΥ. ἐᾶτε, μηδὲν διαφέρου περὶ σκελοῖν.
ΠΡΥ. ἤδη γεωργεῖν γυμνὸς ἀποδὺς βούλομαι.
ΛΑ. ἐγὼν δὲ κοπραγωγῆν γα πρῲ ναὶ τὼ σιώ.
1175 ΛΥ. ἐπὴν διαλλαγῆτε, ταῦτα δράσετε.
ἀλλ᾽ εἰ δοκεῖ δρᾶν ταῦτα, βουλεύσασθε καὶ
τοῖς ξυμμάχοις ἐλθόντες ἀνακοινώσατε.
ΠΡΥ. ποίοισιν, ὦ τᾶν, ξυμμάχοις; ἐστύκαμεν.
οὐ ταὐτὰ δόξει τοῖσι συμμάχοισι νῷν,
1180 βινεῖν, ἅπασιν; ΛΑ. τοῖσι γῶν ναὶ τὼ σιὼ
ἁμοῖσι. ΠΡΥ. καὶ γὰρ ναὶ μὰ Δία Καρυστίοις.
ΛΥ. καλῶς λέγετε. νῦν οὖν ὅπως ἁγνεύσετε,
ὅπως ἂν αἱ γυναῖκες ὑμᾶς ἐν πόλει
ξενίσωμεν ὧν ἐν ταῖσι κίσταις εἴχομεν.
1185 ὅρκους δ᾽ ἐκεῖ καὶ πίστιν ἀλλήλοις δότε.
κἄπειτα τὴν αὑτοῦ γυναῖχ᾽ ὑμῶν λαβὼν
ἄπεισ᾽ ἕκαστος. ΠΡΥ. ἀλλ᾽ ἴωμεν ὡς τάχος.
ΛΑ. ἄγ᾽ ὅπα τυ λῇς. ΠΡΥ. νὴ τὸν Δί᾽ ὡς τάχιστ᾽ ἄγε.
***
ΠΡΥ. Μεγάλο τ᾽ άδικό τους, Λυσιστράτη.
ΛΑΚ. Άδικο ναι! (Δείχνοντας τη Διαλλαγή) Μα πισινά γενναία!
ΛΥΣ. Μα θαρρείτε και σας τους Αθηναίους
θα σας χαρίσω κάστανα; Ξεχνάτε
που την προβιά φορούσατε του σκλάβου
1150 κι ήρθαν αρματωμέν᾽ οι Μοραΐτες,
κι αφανίσανε πλήθος Θεσσαλούς
και τραμπούκους του Ιππία; Τη μέρα εκείνη
σύμμαχοί σας μονάχα οι Μοραΐτες,
σας λευτέρωσαν, την προβιά σάς βγάλανε
και ξανά σας φορέσαν τη χλαμύδα.
ΛΑΚ. (Δείχνει τη Λυσιστράτη)
Τέτοια σπουδαία γυναίκα δε ματάειδα!
ΠΡΥ. (Δείχνοντας τη Διαλλαγή)
Ούτ᾽ εγώ τέτοια αφράτα μπροστινά!
ΛΥΣ. Πώς ύστερ᾽ από τέτοια περασμένα
φιλικά, πολεμιόσαστε με λύσσα
1160 και δεν ξαναφιλιώνετε; Γιατί;
ΛΑΚ. Εμείς θέλουμε, φτάνει να μας δώσετε
εκειό το στρογγυλό. ΛΥΣ. Ποιό στρογγυλό;
ΛΑΚ. (Δείχνοντας τον πισινό της Διαλλαγής)
Την Πύλο! Τόσα χρόνια την ποθούμε.
ΠΡΥ. Α μά τον Ποσειδώνα, αυτό δε γίνεται.
ΛΥΣ. Δώσ᾽ την να ξεμπερδεύουμε. ΠΡΥ. Κι εμείς
έτσι τ᾽ αδίκου να ξεροσταλιάζουμε;
ΛΥΣ. Μ᾽ άλλα μέρη να κάνουμε αλλαγή.
ΠΡΥ. Πρώτα-πρώτα ζητάω τον Αχινό,
(Δείχνει της Διαλλαγής την κοιλιά)
τον Μαλιακό τον κόρφο, που ᾽ναι πίσω του,
1170 και κατόπι τα σκέλια των Μεγάρων.
ΛΑΚ. Όχι όλα τούτα, μά τους Διόσκουρους!
ΛΥΣ. Θα τσακωθείτε τώρα για τα σκέλια!
ΠΡΥ. Τώρα μου ᾽ρχεται τσίτσιδος να οργώσω.
ΛΑΚ. Κι εγώ να κουβαλήσω την κοπριά.
ΛΥΣ. Πρώτα να φιλιωθείτε και κατόπι
θα γίνουν όλα. Μια και συμφωνείτε,
καλέστε σε συμβούλιο τους συμμάχους.
ΠΡΥ. Ρε ποιούς συμμάχους, έτσι κάργα που ᾽μαστε;
Μήπως και αυτοί δε θέλουν το ίδιο πράμα,
αγάπες και κολλήματα; ΛΑΚ. Μα σ᾽ ένα
1180 καζάνι βράζουμε όλοι! ΠΡΥ. Μα περσότερο
οι φίλοι μας Καρυστινοί. ΛΥΣ. Σωστά.
Τώρα λοιπόν τρεχάτε ν᾽ αγνιστείτε
να σας φιλοξενήσουμε στο κάστρο
μ᾽ όσα καλά βρεθούνε στο πανέρι μας
κι εκεί να δώσουμε όρκο και να πάρουμε.
Κι έπειτα τη γυναίκα του καθένας
να πάρει και να πηαίνει στο καλό.
ΠΡΥ. Τρέχουμε! Μπρος! ΛΑΚ. Απόκοντα κι εμείς.
ΠΡΥ. Οδήγα μας μονάχα, όσο πιο γρήγορα.
(Μπαίνουν στην Ακρόπολη)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου