Αφού σε λύτρωσε η αλήθειά σου, αφού παραδέχτηκες στον εαυτό σου όλα σου τα συναισθήματα, αφού επέτρεψες να θρηνήσεις για ό,τι χάθηκε, αφού αποδέχτηκες την πραγματικότητα, ήρθε η στιγμή να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου και να του δώσεις αυτό που πραγματικά θέλει.Ήρθε η στιγμή να αναζητήσεις τη ζωή σου στο σήμερα, να τη ζήσεις στο τώρα και να αφήσεις πίσω σου το παλιό. Ο χρόνος σε ωρίμασε και σε ετοίμασε κατάλληλα. Τώρα ξέρεις πως για να προχωρήσεις, χρειάζεται να αποχαιρετήσεις.
Προετοίμαζες τον εαυτό σου καιρό για να πεις το αντίο. Έψαξες να βρεις το τελευταίο γράμμα… να το διαβάσεις, να θυμηθείς. Η τελευταία πρόταση καθοριστική: «Σου απλώνω το χέρι μου στο εμείς… μην το αφήσεις ξεκρέμαστο».
Τόσο καιρό έμεινε αυτό το χέρι ξεκρέμαστο και μαζί μ’ αυτό και η καρδιά σου. Ήρθε η στιγμή αυτό το απλωμένο χέρι να το μαζέψεις, να το φέρεις προς εσένα και να το περιθάλψεις. Ξεπάγιασε τόσο καιρό εκεί έξω, ξέχασε πως είναι να το φροντίζει κάποιος, πως είναι να βρίσκεται κάπου ζεστά, όπως ξέχασε και η καρδιά σου πώς είναι να βρίσκεται σε μια ζεστή αγκαλιά.
Αυτό το χέρι δεν είναι πια απλωμένο. Αποφάσισες οριστικά να το μαζέψεις και ταυτόχρονα αποφάσισες να μαζέψεις και τις δυνάμεις σου. Έμαθες πως η ελευθερία είναι αυτό που πραγματικά θέλεις και πως για να την αποκτήσεις, χρειάζεται πρώτα να τη δώσεις εσύ στον εαυτό σου.
Έμαθες πως χρειάζεται πρώτα να κλείσεις τους ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν που σου παίρνουν την ενέργειά σου, να τακτοποιήσεις τις εκκρεμότητες για να μπορέσεις ολόκληρος και καθαρός να πας παρακάτω. Κανείς δεν είναι κανενός. Και όσα μεγάλα λόγια και να άκουσες, έμαθες πως αν δεν συνοδεύονται από μεγάλες πράξεις να τα υποστηρίζουν, μένουν λόγια και δεν τα θες.
Έμαθες πως η υπερβολή στο συναίσθημα δεν σου ταιριάζει, γιατί όσο δυνατά μπορεί κάποιος να ζήσει τις όμορφες στιγμές, άλλο τόσο έντονα μπορεί να ζήσει και τις άσχημες. Τα άκρα δηλώνουν έλλειψη ισορροπίας και είναι μακριά από τη δική σου συνειδητότητα. Έμαθες πως η ζωή είναι αληθινή όταν τη ζεις στον πραγματικό της χρόνο, στο τώρα και πως όποιος προσκολλάται στο παρελθόν, ή αγωνιά και φοβάται για το μέλλον, βρίσκει έναν «ωραίο» τρόπο να καταδικάσει τον εαυτό του να μη ζει στο σήμερα.
Έμαθες ότι το δέσιμο με το παρελθόν σημαίνει θάνατο και ότι δε γίνεται να μένεις αγκιστρωμένος σε κάτι που δεν υπάρχει πια, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτείς. Και πως οι άνθρωποι φτιάχνουν μια φανταστική εικόνα μέσα στο μυαλό τους για τον άλλον άνθρωπο, ακόμα και για τον εαυτό τους και έτσι επιλέγουν να ζήσουν το μύθο τους, μην έχοντας επαφή με την πραγματικότητα.
Μα αυτό που έμαθες, πάνω από όλα, είναι ότι δεν μπορεί μια αγάπη που δεν υπάρχει πια στη ζωή σου να σε κρατάει στο σήμερα, μέσα από τον πόνο της για το χαμό της. Και πως η ανάμνηση αυτής της αγάπης που χάθηκε, δε μπορεί να σε κάνει δυστυχισμένο για την υπόλοιπη ζωή σου. Η αγάπη έτσι κι αλλιώς, δε χάνεται ποτέ όταν είναι αληθινή. Την έχουμε μέσα μας, νιώθουμε ευλογημένοι που την συναντήσαμε και παίρνουμε δύναμη από αυτή για να προχωρήσουμε παρακάτω.
Έμαθες πως για να απελευθερωθείς από τον πόνο, χρειάζεται να αφήσεις τον άλλο να φύγει από μέσα σου και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να προχωρήσεις κι εσύ. Έμαθες πως για να καλωσορίσεις το καινούργιο στη ζωή σου, χρειάζεται να του κάνεις χώρο στην καρδιά σου για να έρθει. Και πως χρειάζεται να καθαρίσεις όλη την σκουριά του παλιού για να έρθει το καινούργιο και να καθίσει μέσα σου.
Μα πάνω από όλα έμαθες να βρίσκεσαι στο εδώ και τώρα, ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον πια. Χρειάζεσαι συναισθηματική ισορροπία και έτσι έμαθες πως για να την έχεις στη ζωή σου, οφείλεις στο σήμερα, να χρησιμοποιείς ως οδηγό, τα ωφέλιμα μαθήματα του παρελθόντος για να μπορείς να παίρνεις σωστές αποφάσεις στο τώρα και να βάζεις στόχους για το μέλλον.
Έτσι, αποφάσισες να αποχαιρετήσεις το παλιό και να καλωσορίσεις το καινούργιο! Αποφάσισες να απελευθερώσεις τον εαυτό σου από τον πόνο, την έλλειψη και τη μοναξιά. Αποφάσισες να συνδέεσαι μόνο μέσα από την αγάπη, την αφθονία και την πληρότητα!
Έτσι κι αλλιώς, η ζωή από μόνη της, μας ωθεί στο να συνεχίζουμε να προχωράμε. Όποιος αρνείται αυτή την πραγματικότητα, αρνείται και να ζήσει. Όποιος φοβάται να ζήσει, ζει στο παρελθόν, μένει στο πριν, κοιμάται με το τότε, αναπολεί το εκεί. Όποιος αποφασίζει να ζήσει, επιλέγει να ζει στο σήμερα, βρίσκεται στο εδώ, κοιμάται με το τώρα, νοσταλγεί το μέλλον!
Η επιλογή είναι καθαρά και μόνο δική σου! Γι’ αυτό, όταν η καρδιά σου, έτοιμη, σου είπε «Είναι η ώρα να επιλέξεις!», εσύ χωρίς δεύτερη σκέψη έκανες αυτό που εκείνη σου ζήτησε. Και πίστεψέ με, δεν έχεις ιδέα πόση ομορφιά και πόση ελευθερία κρύβεται μπροστά σου, μέχρι τη στιγμή που αποδεσμεύεσαι από το φόβο του αγνώστου για το μετά και με πίστη και με εμπιστοσύνη, δηλώνεις ότι θέλεις να φύγεις από το παρελθόν και απλά αποχαιρετάς το παλιό!
Αυτό που ανοίγεται μπροστά σου, ούτε στην πιο τρελή σου φαντασία… το μόνο που έφτασε στα αυτιά σου όταν το αντίκρισες… ήταν ένας ερωτικός ψίθυρος από την καρδιά σου, συγκινημένη να λέει: «Ουάου! Καλωσόρισες! Είμαι εδώ και είμαι ολόκληρος!».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου