Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδίκηση από το να μη μοιάσεις στον άνθρωπο που σε πλήγωσε

Η συγχώρεση είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί χρόνο και ψυχική προσπάθεια – αναλόγως το πόσο έχει πληγωθεί ο άνθρωπος που συγχωρεί – αλλά όταν επιτευχθεί, χαρίζει στον άνθρωπο λύτρωση και εσωτερική γαλήνη.

Συγχωρώ δε σημαίνει λησμονώ το κακό που μου έχουν κάνει, το αντίθετο μάλιστα. Σημαίνει ότι πρέπει να επαναφέρω στο μυαλό μου όλα τα γεγονότα που με πλήγωσαν, να τα επεξεργαστώ, να επαναφέρω στη μνήμη μου το κακό που μου έκαναν και μετά να έρθει η διαδικασία της άφεσης.

Η συγχώρεση δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ξεχνάμε τον πόνο που μας έχουν προκαλέσει, αλλά δεν του επιτρέπουμε να αποβεί ανασταλτικός παράγοντας στην πρόοδο μας μέσα στη ζωή και την προσωπική μας εξέλιξη. Η συγχώρεση σε απεγκλωβίζει από την παγίδα του μίσους η οποία καταστρέφει τον ίδιο τον άνθρωπο που το νιώθει, καθώς τον εγκλωβίζει σε έναν φαύλο κύκλο αντεκδίκησης και ανταπόδοσης.

Η εκδίκηση και αυτή η ίδια όσο οξύμωρο και αν ακουστεί, στο βάθος της απορρέει από τον ψυχικό πόνο, δείχνει ευαισθησία και θλίψη απέναντι σε μία αδικία που έχουμε υποστεί. Όμως, όταν κυριεύσει την ίδια την ψυχή η επιθυμία για ανταπόδοση, τότε χανόμαστε σε μία δίνη και, τελικά, καταλήγουμε να γίνουμε αδίστακτοι και απάνθρωποι, προσπαθώντας απλά και μόνο να εκδικηθούμε εκείνον που μας πλήγωσε. Φυσικά, το μίσος και η αντεκδίκηση δε σταματάνε ποτέ, αφού και ο άλλος άνθρωπος θα θελήσει να μας βλάψει ξανά και να μας προξενήσει ακόμα μεγαλύτερο πόνο, βυθίζοντάς μας σε μία ατέρμονη αγωνία και έναν ατελείωτο φόβο.

Αυτά λοιπόν έρχεται να γιατρέψει η συγχώρεση, προσφέροντας μας ανακούφιση. Συγχωρώ δε σημαίνει επίσης επαναφέρω στη ζωή μου τον άνθρωπο που με πληγώνει, αλλά δεν επιθυμώ να του κάνω κακό, δεν επιθυμώ να του συμβεί κάτι κακό. Η συγχώρεση μπορεί να υπάρξει χωρίς το άτομο που μας πλήγωσε να γνωρίζει ότι τον έχουμε συγχωρέσει.

Όμως, μπορεί κάποιος να φτάσει στο σημείο να συγχωρέσει σοβαρά παραπτώματα, κακοποίηση, έγκλημα, εξαπάτηση; Καταρχάς, το κακό έχει συμβεί είτε δοθεί συγχώρεση είτε όχι, δεν πρόκειται να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Ο πόνος που μας έχει προκληθεί από μία επώδυνη κατάσταση και ο ηθική ή συναισθηματική μας μείωση θα μείνουν μέσα μας, αλλά με το πέρασμα του χρόνου θα αμβλύνουν. Η συγχώρεση και πάλι θα λειτουργήσει θεραπευτικά, διότι το μίσος ως ένα συναίσθημα καταστροφικό που είναι, θα προστίθεται στη δυσμενή ψυχική μας κατάσταση και θα οδηγήσει, σίγουρα, στον εσωτερικό μας μαρασμό.

Δε συγχωρούμε για τους άλλους, συγχωρούμε για να αλαφρύνουμε τον πόνο και την πικρία μας.
Στη ζωή υπάρχει ισορροπία, το κακό επιστρέφει στην πηγή του. Ένας άνθρωπος που μας πλήγωσε δε χρειάζεται να τιμωρηθεί από εμάς, διότι η ζωή αργά ή γρήγορα θα φέρει στο δρόμο του την ίδια συμπεριφορά που κάποτε και ο ίδιος έδωσε σε εμάς. Η συγχώρεση είναι, πραγματικά, μία αρετή η οποία συντελεί στην ψυχική και σωματική μας υγείας. Κλείνοντας, θα ήθελα να γράψω μία φράση την οποία ίσως και να θεωρώ τη σημαντικότερη στο θέμα της συγχώρεσης:

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδίκηση από το να μη μοιάσεις στον άνθρωπο εκείνο που σε πλήγωσε».