Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ, ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΟΛΥΒΙΟΣ - Ἱστορίαι 1, 14

Η αμεροληψία του ιστορικού

Ο Πολύβιος, όπως και ο Θουκυδίδης (1. 22), ασπάζεται τη διδακτική αντίληψη για την ιστοριογραφία. Για να μπορεί όμως η ιστορική συγγραφή να είναι ωφέλιμη, πρέπει να είναι αντικειμενική και να υπηρετεί μόνο την παρουσίαση της αλήθειας, γιατί, αν λείπει το στοιχείο της αλήθειας, η ιστορία καταντά «ανωφελές διήγημα». Ο Πολύβιος αναφέρει δύο αρνητικά παραδείγματα ιστορικών, τους οποίους χρησιμοποίησε ο ίδιος κατά την εξιστόρηση του Α᾽ Καρχηδονιακού πολέμου: του Φιλίνου, ο οποίος μεροληπτούσε στο έργο του υπέρ των Καρχηδονίων, και του Κόιντου Φάβιου Πίκτωρος, του πρώτου Ρωμαίου ιστορικού (το έργο του ήταν γραμμένο στα ελληνικά), ο οποίος παρουσίαζε τον Καρχηδονιακό πόλεμο κρίνοντας ευνοϊκά τους συμπατριώτες του Ρωμαίους. Ο Πολύβιος δεν αρνείται ότι ο ιστορικός πρέπει να ψέγει και να επαινεί, αλλά θεωρεί ότι αυτό πρέπει να γίνεται κατά τρόπο αμερόληπτο.

Ἱστορίαι 1, 14

[1.14.1] οὐχ ἧττον δὲ τῶν προειρημένων παρωξύνθην ἐπιστῆσαι τούτῳ τῷ πολέμῳ καὶ διὰ τὸ τοὺς ἐμπειρότατα δοκοῦντας γράφειν ὑπὲρ αὐτοῦ, Φιλῖνον καὶ Φάβιον, μὴ δεόντως ἡμῖν ἀπηγγελκέναι τὴν ἀλήθειαν. [1.14.2] ἑκόντας μὲν οὖν ἐψεῦσθαι τοὺς ἄνδρας οὐχ ὑπολαμβάνω, στοχαζόμενος ἐκ τοῦ βίου καὶ τῆς αἱρέσεως αὐτῶν· δοκοῦσι δέ μοι πεπονθέναι τι παραπλήσιον τοῖς ἐρῶσι. [1.14.3] διὰ γὰρ τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ὅλην εὔνοιαν Φιλίνῳ μὲν πάντα δοκοῦσιν οἱ Καρχηδόνιοι πεπρᾶχθαι φρονίμως, καλῶς, ἀνδρωδῶς, οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τἀναντία, Φαβίῳ δὲ τοὔμπαλιν τούτων. [1.14.4] ἐν μὲν οὖν τῷ λοιπῷ βίῳ τὴν τοιαύτην ἐπιείκειαν ἴσως οὐκ ἄν τις ἐκβάλλοι. καὶ γὰρ φιλόφιλον εἶναι δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ φιλόπατριν καὶ συμμισεῖν τοῖς φίλοις τοὺς ἐχθροὺς καὶ συναγαπᾶν τοὺς φίλους· [1.14.5] ὅταν δὲ τὸ τῆς ἱστορίας ἦθος ἀναλαμβάνῃ τις, ἐπιλαθέσθαι χρὴ πάντων τῶν τοιούτων, καὶ πολλάκις μὲν εὐλογεῖν καὶ κοσμεῖν τοῖς μεγίστοις ἐπαίνοις τοὺς ἐχθρούς, ὅταν αἱ πράξεις ἀπαιτῶσι τοῦτο, πολλάκις δ᾽ ἐλέγχειν καὶ ψέγειν ἐπονειδίστως τοὺς ἀναγκαιοτάτους, ὅταν αἱ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἁμαρτίαι τοῦθ᾽ ὑποδεικνύωσιν. [1.14.6] ὥσπερ γὰρ ζῴου τῶν ὄψεων ἀφαιρεθεισῶν ἀχρειοῦται τὸ ὅλον, οὕτως ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς ἀληθείας τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς ἀνωφελὲς γίνεται διήγημα. [1.14.7] διόπερ οὔτε τῶν φίλων κατηγορεῖν οὔτε τοὺς ἐχθροὺς ἐπαινεῖν ὀκνητέον, οὔτε δὲ τοὺς αὐτοὺς ‹ποτὲ μὲν› ψέγειν, ποτὲ δ᾽ ἐγκωμιάζειν εὐλαβητέον, ἐπειδὴ τοὺς ἐν πράγμασιν ἀναστρεφομένους οὔτ᾽ εὐστοχεῖν αἰεὶ δυνατὸν οὔθ᾽ ἁμαρτάνειν συνεχῶς εἰκός. [1.14.8] ἀποστάντας οὖν τῶν πραττόντων αὐτοῖς τοῖς πραττομένοις ἐφαρμοστέον τὰς πρεπούσας ἀποφάσεις καὶ διαλήψεις ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν.

***
[1,14,1] Ένας ακόμη λόγος, που ισοδύναμα με παρακίνησε να επιμείνω στον πόλεμο τούτο, είναι το γεγονός πως ο Φιλίνος και ο Φάβιος, που θεωρούνται αυθεντίες στην εξιστόρησή του, δεν μας έχουν πει την καθαρή αλήθεια. [2] Δεν πιστεύω βέβαια πως θεληματικά είπαν ψέματα -το υποθέτω εξετάζοντας το βίο και τις αρχές τους. Θαρρώ όμως πως έπαθαν κάτι παρόμοιο με τους ερωτευμένους: [3] ο Φιλίνος από κλίση και μεροληπτική διάθεση θεωρεί πως οι Καρχηδόνιοι σε κάθε περίπτωση είχαν ενεργήσει συνετά, ωραία, ανδρεία, ενώ οι Ρωμαίοι αντίθετα. Ο Φάβιος τ᾽ αντιστρέφει. [4] Στις άλλες εκδηλώσεις της ζωής δεν μπορεί ίσως ν᾽ απορρίψει κανένας την εύνοια αυτού του είδους: ο καλός πρέπει ν᾽ αγαπά τους φίλους και την πατρίδα του, να μισεί και ν᾽ αγαπά όποιους και οι φίλοι του. [5] Όταν όμως επωμίζεται κανένας την ευθύνη του ιστορικού, πρέπει να τα λησμονήσει όλα τούτα και συχνά να εξυμνεί και με τους πιο μεγάλους επαίνους να στολίζει τους εχθρούς, όταν το επιβάλλουν οι πράξεις τους, και πολλές φορές να κατηγορεί και να κατακρίνει, έτσι που να τους φέρνει ντροπή, τους πιο αγαπητούς του, όταν αυτό απαιτούν οι λαθεμένες τους ενέργειες. [6] Γιατί, όπως ένα ζώο καταντάει άχρηστο αν χάσει τα μάτια του, παρόμοια και η ιστορία, αν της αφαιρέσουμε την αλήθεια, απομένει ανώφελη διήγηση. [7] Για τούτο δεν πρέπει να διστάζει ο ιστορικός να κατηγορεί τους φίλους και να επαινεί τους εχθρούς, ούτε πρέπει ν᾽ αποφεύγει άλλοτε να ψέγει και άλλοτε να εγκωμιάζει τους ίδιους ανθρώπους, αφού οι άνθρωποι της δράσης δεν είναι δυνατό πάντοτε να πετυχαίνουν ούτε, φυσικά, ν᾽ αποτυχαίνουν διαρκώς. [8] Στην ιστορία λοιπόν πρέπει ν᾽ απομακρυνόμαστε συναισθηματικά από τα πρόσωπα που ενεργούν και να κάνουμε τις σωστές κρίσεις και διακρίσεις στηριγμένοι στις πράξεις τους.

Ασφάλεια: ανάγκη ή ιδιοτέλεια;

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα - ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.

Τι σημαίνει η ασφάλεια, τι αφορά, ποιους τομείς της ζωής;

Αρχικά, η ασφάλεια σχετίζεται με τη ζωική επιβίωση όλων των όντων. Είναι η πραγματικά θεμελιώδης ανάγκη που τείνει να συντηρεί αυτή την επιβίωση για χάρη του συνόλου της ζωής. Επομένως, σε αυτήν εμπίπτουν οι φυσικές ανάγκες για τροφή, νερό, ξεκούραση, φως. Αν το δούμε από την πλευρά όλης της ανθρωπότητας (και φυσικά και του ζωικού, φυτικού) η επιβίωση απαιτεί επιπρόσθετα ικανότητα και ευνοϊκές συνθήκες για αναπαραγωγή. Αυτά είναι γενικώς τα κατώτερα στοιχεία της ασφάλειας, που δεν έχουν ακόμη από τη φύση τους σχέση με τον ανταγωνισμό του περιβάλλοντος.

Τα στοιχεία του περιβάλλοντος όμως προσθέτουν περισσότερους παράγοντες στην ανάγκη για ασφάλεια. Αυτό οφείλεται είτε σε καιρικές συνθήκες είτε στην σπανιότητα ορισμένων αγαθών, τα οποία δεν επαρκούν για χρήση από όλους είτε πρόκειται για το ζωικό, είτε για το ανθρώπινο, είτε για το ίδιο το φυτικό. Επομένως, για να προστατευθούν τα αναγκαία αγαθά λαμβάνονται μέτρα (και όχι μόνον από τον άνθρωπο) για την περιφρούρησή τους. Εδώ εμφανίζεται ο ανταγωνισμός που από πολλούς θεωρείται ανεξάλειπτος, δηλαδή τόσο ένα με τη φύση των όντων που είναι αδύνατον να εξαλειφθεί – κατά την άποψή μας λανθασμένα.

Στον άνθρωπο όμως τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκα. Οι ανάγκες δεν αφορούν μόνον τη φυσική του επιβίωση, αλλά και τη συνείδησή του. Η εξελικτική του πορεία (χωρίς να αναφερόμαστε στις υπάρχουσες αντίθετες θεωρίες με τις οποίες διαφωνούμε λόγω της απλοϊκότητάς τους) τον έχει οδηγήσει σε μία πολυσύνθετη συνειδησιακή κατάσταση με επιπλέον ανάγκες διαφορετικού είδους από τις παραπάνω, που επιβάλλονται από την, εγγενή επίσης, τάση του να επιβιώσει ως άνθρωπος, ως σκεπτόμενος και αυτοσυνείδητος άνθρωπος. Σε αυτό το σημείο μάλλον έχει παρεμβληθεί μία στρέβλωση η οποία μετέτρεψε την ανάγκη σε εποικοδόμηση. Αυτή η εποικοδόμηση μετέτρεψε την ανάγκη σε κυριαρχία.Ακόμη και ο ανταγωνισμός έπαψε να εξυπηρετεί την πραγματική ανάγκη, μετατρεπόμενος σε αυθαιρεσία της συνείδησης λόγω επιπλοκών και ανεπαρκούς διαχείρισης του εσωτερικού του κόσμου εκ μέρους του ανθρώπου. Εδώ πλέον άρχισε να αισθάνεται ως ανάγκη την κυριαρχία επάνω στους άλλους, να υπερασπίζεται τα κεκτημένα προνόμιά του ενάντια στους άλλους δήθεν για λόγους ασφάλειας αλλά και το δήθεν δικαίωμά του να τους εξουσιάζει. Έτσι, η ελευθερία που αποκόμιζε ως αποτέλεσμα της ασφάλειας έπαψε να έχει τον χαρακτήρα μιας εσωτερικής αναζήτησης ή, μάλλον δεν πρόλαβε να τον αποκτήσει ποτέ, και έγινε η αναζήτηση της κυριαρχίας επάνω στο περιβάλλον. Βέβαια, οι δικαιολογίες πάντοτε υπάρχουν, αλλά σε μια έντιμη διερεύνηση συχνά διαβλέπει κανείς την τάση για κυριαρχία με το ένδυμα της ανάγκης για ασφάλεια.

Αλλά το νόημα της ασφάλειας δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με την κυριαρχία και τις απαιτήσεις της. Η ασφάλεια δεν μπορεί να προστατεύει τις στρεβλώσεις, αλλά το φυσιολογικό και την αρμονία μεταξύ ανθρώπων και ειδών. Σχετίζεται με την αρμονία σε επίπεδο καθολικότητας (ατομική, κοινωνική και πλανητική) και μόνον υπό αυτόν τον όρο ο ανταγωνισμός για τον άνθρωπο μπορεί να είναι, παροδικά και μόνον, θεμιτός ως ηθική άμυνα και όχι στρέβλωση. Ο ίδιος ο ανταγωνισμός θα χρειαζόταν σε βάθος ανάλυση, για να ξεφύγουμε από την αρπάγη του αυτονόητου που μας έχει φυλακίσει. Όμως αυτό θα το πραγματευθούμε κάπως σε ένα άλλο άρθρο, επειδή πλήρης ανάλυση δεν μπορεί να γίνει όχι μόνον λόγω του περιορισμένου χαρακτήρα ενός άρθρου, αλλά κυρίως λόγω του αχανούς χαρακτήρα του θέματος που απαιτεί υπομονή και συνεργασία στο να διακρίνουμε τι αντίθετες δυνατότητες θα προκύψουν ως υπάρχουσες κατά την πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης.

Αυτή η κυριαρχία μπορεί να εκφράζεται με δύο τρόπους:

α) Με επιθετική δράση ενάντια στους άλλους, όπως είναι κάθε αντικοινωνική δράση που μπορεί να εκφράζεται σε οποιοδήποτε επίπεδο κοινωνικής ισχύος και αποτελεί μορφή εξουσιαστικότητας, είτε πρόκειται για κυριαρχικότητα στα πλαίσια μιας οικογένειας είτε για κυριαρχικότητα στα πλαίσια της πολιτικής ή της παγκόσμιας κοινωνίας.

β) Με παράλειψη δράσης που απορρέει από την αδιαφορία για τους άλλους (παθητική κυριαρχία) και δείχνει τάση για καλοπέραση μαζί με σκληρότητα, πράγμα που χαρακτηρίζει π.χ. τους δυτικούς λαούς (αν και όχι μόνον), γιατί αυτοί, μέσω της παιδείας τους, της ιστορίας τους και των θεσμών τους, είχαν τη δυνατότητα (που άλλοι δεν είχαν) να αντιδράσουν σε αυτό τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής, αλλά δεν το έκαναν. Οι φιλανθρωπίες δεν αποτελούν σοβαρή βοήθεια και αυξάνουν την εξάρτηση. Η εξάρτηση όμως στρεβλώνει την ασφάλεια και δεν αποτελεί ελευθερία.

Ένα καίριο ιστορικό γεγονός είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπόρεσε ποτέ να συνδυάσει την ασφάλεια με την ελευθερία, γι’ αυτό και είχαμε το φαινόμενο ο μεν δυτικός καπιταλισμός να προβάλει υπερβολικά την ελευθερία αλλά στρεβλωμένη και ασύδοτη, χωρίς ευθύνη, ο δε ανατολικός σοσιαλισμός την ασφάλεια χωρίς καμμία ελευθερία. Στην πραγματικότητα, και τα δύο προσβάλλουν τελικά και την ελευθερία και την ασφάλεια, αλλά για να αποκαλυφθεί αυτό χρειάστηκε να περάσει αρκετός χρόνος ώστε να επιφέρει τα αποτελέσματά του.

Καμμία ασφάλεια δεν είναι αληθινή, αν δεν αυξάνει την με ευθύνη ελευθερία του ατόμου και της κοινωνίας, τοπικά, περιφερειακά και παγκόσμια. Η λέξη “ευθύνη” κατέχει το κλειδί της αληθινής ελευθερίας.

Αυτές οι δύο στρεβλώσεις της κυριαρχίας έχουν δημιουργήσει έναν κόσμο όπου πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους, μερικοί έχουν υπερβολικά πολλά και αρκετοί έχουν τόσα ώστε να επιζητούν μία ατομιστική “ησυχία” και τη συνεχή ικανοποίηση των φανταστικών αναγκών τους. Επιπρόσθετα, σε μεγάλο μέρος του πλανήτη (που τείνει να εξαπλωθεί παντού) τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν αναγνωρίζονται και υπάρχουν μόνον όταν τα επιβάλλουν οι συσχετισμοί δυνάμεως. Οι εξουσιαστές και οι εξουσιαζόμενοι συχνά είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αδιαφορία ή η φιλανθρωπία που δεν στοχεύει σε ειλικρινή εμπέδωση μιας διαφορετικής κατάστασης τοπικά και παγκόσμια αποτελεί μόνον επιφανειακή ικανοποίηση της ενοχλητικής προσωπικής ανάγκης για ανιδιοτέλεια και σβήσιμο των ενοχών.

Πέραν όμως αυτών των αναγκών που άπτονται κυρίως της σωματικής και ψυχολογικής επιβίωσης του ανθρώπου, ενδεχομένως θα πρέπει να σκεφθούμε ότι υπάρχουν και άλλες ανάγκες που σχετίζονται με την πνευματική ασφάλεια. Οι θρησκείες προσπάθησαν να θεραπεύσουν αυτό το τραύμα του φόβου ανυπαρξίας αλλά ανεπιτυχώς, επειδή χρησιμοποίησαν και αυτές τον φόβο και την επιβολή δογματικών απόψεων (μαζί με επιβολή και εγκόσμιας εξουσίας που ήταν πάντοτε παρούσα) και κατέλυσαν την δυνατότητα ελευθερίας και ακεραιότητας του ανθρώπου. Επιπλέον, απαξίωσαν τόσο το σώμα και την πράξη εν όψει ενός μελλοντικού παραδείσου, που δημιούργησαν ένα σχίσμα μέσα στον άνθρωπο και ευτέλισαν το σύνολο της ζωής που τα περιλαμβάνει όλα. Από το άλλο μέρος, και οι ίδιες οι κοινωνίες θεώρησαν ότι ελευθερία είναι οποιαδήποτε εκκεντρικότητα ή ακόμη και τάση για κατάργηση της ελευθερίας της δικής τους ή των άλλων, την οποία υποτίθεται ότι προστάτευαν δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο αυτοαναίρεσης του ανθρώπου. Αυτό το τελευταίο εκφράστηκε συχνά με ηθελημένη υποταγή σε υποδουλωτικές τακτικές και θεωρίες ή με υποδούλωση άλλων για λόγους συμφέροντος, αυθαιρεσίας, ιδεολογίας ή θρησκείας.

Βλέπουμε, εν κατακλείδι, ότι υπάρχει στο θεμέλιο της κοινωνίας μία ψυχολογική στρέβλωση της έννοιας της ανάγκης και της ασφάλειας που δεν μπορεί να θεραπευτεί από την πολιτική, επειδή αυτή η στρέβλωση τροφοδοτεί συνεχώς στο πολιτικό πεδίο πρόσωπα που αντιστρατεύονται αυτή την ασφάλεια. Εδώ ακριβώς προκύπτει η ανάγκη για τον άνθρωπο, ατομικά και κοινωνικά, να αναλάβει ο ίδιος την αλλαγή του εαυτού του με ό,τι συνεπάγεται αυτή (αλλαγή αντίληψης, στόχων και προσδοκιών), επειδή αυτή είναι η μόνη συνθήκη που θα τον οδηγήσει στην επιθυμητή ασφάλεια. Αν δεν θέλει να κάνει αυτή την αλλαγή ή δεν την θεωρεί αναγκαία, τότε είναι μάταιη κάθε μεμψιμοιρία και απόδοση ευθυνών. Η σχέση αιτίου και αποτελέσματος, δηλαδή στρέβλωσης και έλλειψης ασφάλειας, θα υπάρχει πάντοτε παρά την αυτοτύφλωση με τις φαντασιώσεις της περί του αντιθέτου και θα λειτουργεί μέχρι τη θεραπεία της.

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν από οιονδήποτε ενδιαφέρεται για το θέμα, αλλά εν συντομία αυτά είναι βασικές επισημάνσεις στον κύκλο των ιδεών που θεωρούνται αφελώς αυτονόητες από τους ανθρώπους.

O ορισμός του έρωτα

Δέκα μυριάδες ορισμούς μπορείς να δώσεις στον έρωτα. Και οι ποιητές όλοι, από τον Όμηρο ως τον Καβάφη, δουλεύοντας ετούτο το μεταλλείο της άνοιξης, μας δείχνουν κάθε φορά κι από μια του όψη. Ο καθένας με τον τρόπο του.

Όμως ο έρωτας επιμένει να είναι αόριστος. Και αλίμονό μας, εάν γεννιόταν ο υπερποιητής που θα πετύχαινε να τον ορίσει. Τι θα γινότανε!

Την άλλη μέρα όλοι οι άνθρωποι, ουρές και κοπάδια και φάλαγγες κατά μιλιούνια, θα σπούδαζαν να επισκεφθούν τον τόπο, όπου χτίστηκε το πιο σπουδαίο μνημείο επί γης: ο Έρωτος Τάφος. Να προσκυνήσουν το περίτεχνο επιτύμβιο και να αποθέσουν μπροστά του ένα λευκό τριαντάφυλλο.

Όχι. Να μας λείπει ένας τέτοιος ποιητής. Ένας δεύτερος Αττίλας Φειδίας.

Γιατί ο Φειδίας που έχτισε τον Παρθενώνα, την ίδια στιγμή, και χωρίς να το υποψιάζεται, είχε χτίσει και τον τάφο της σοφίας του ανθρώπου˙ της Αθηνάς σοφίας. Ο Παρθενώνας είναι το ταφικό μνημείο της κλασσικής Ελλάδας. Την άλλη μέρα άρχισε ο πελοποννησιακός πόλεμος. Άρχισε το τέλος της κλασσικής Ελλάδας. Και την παράλλη έρχουνταν οι ελληνιστικοί χρόνοι της κάμψης. Και η κλασσική Ελλάδα είναι όλων των εποχών του ανθρώπου η πιο αληθινή εποχή.

Ωστόσο, εδόθηκε από τους ποιητές ο ορισμός του έρωτα. Ο πλήρης και ο ακριβής. Εκείνη την έννοια του ορισμού, δηλαδή, που τόσο βασανίστηκε ο Σωκράτης να την ανακαλύψει. Και που σαν την ανακάλυψε, είχε ταυτόχρονα ανακαλύψει και την επιστήμη. Την επιστήμη. Που σαν άλλος Φαέθοντας ανέβασε τον άνθρωπο στον ουρανό. Κι από κει κρατώντας στα δυο χέρια του τα γκέμια του φωτός και της φωτιάς μέλλει να τον καταγκρεμίσει στα Τάρταρα.

Ο ορισμός, λοιπόν, που εδόθηκε στον έρωτα, και που όλοι οι ποιητές τον διατύπωσαν με τα δικά του λόγια ο καθένας, είναι ο ακόλουθος: έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις.

Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή. Γιατί ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί. Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι... Ο Γιωργής τ' Αποδέλοιπο, που λέει κι ο Μυριβήλης.

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις. Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά. Εδώ σε θέλω κάβουρα, που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα. Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς να είσαι αναστενάρης;

Δημήτρη Λιαντίνη "Γκέμμα"

Η Άνοδος του Ναρκισσισμού στη Σημερινή Εποχή

Το θέμα του ναρκισσισμού έχει κέντρισει το ενδιαφέρον των ανθρώπων εδώ και αιώνες, αλλά οι κοινωνικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι σήμερα βιώνουμε μια σύγχρονη «επιδημία». Οπότε διερωτούνται για ακόμη μια φορά, τι είναι ο ναρκισσισμός, τι έχει οδηγήσει στην αύξησή του και αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για αυτό.

Η αφετηρία

Ο όρος ναρκισσισμός έχει την αφετηρία του περισσότερα από 2.000 χρόνια πριν, όταν ο Οβίδιος έγραψε το μύθο του Νάρκισσου. Ο ίδιος αφηγείται την ιστορία ενός όμορφου Έλληνα κυνηγού που, μια μέρα, τυχαίνει να δει το είδωλό του σε μια λίμνη και το ερωτεύεται. Παθαίνει εμμονή με την ομορφιά του και αδυνατεί να αφήσει τον αντικατοπτρισμό της εικόνας του μέχρι να πεθάνει. Μετά το θάνατό του, το λουλούδι νάρκισσος φύτρωσε εκεί όπου ήταν ξαπλωμένος.

Η έννοια του ναρκισσισμού διαδόθηκε από τον Σίγκμουντ Φρόυντ μέσα από τη θεωρία του σχετικά με το Εγώ και τη σχέση του με τον έξω κόσμο. Η θεωρία του Φρόυντ έγινε το σημείο εκκίνησης για πολλές άλλες αναπτυσσόμενες θεωρίες για το ναρκισσισμό.

Πότε καθίσταται ο ναρκισσισμός πρόβλημα;

Ο ναρκισσισμός βρίσκεται σε ένα συνεχές από υγιής σε παθολογικός. Ο υγιής ναρκισσισμός είναι μέρος της φυσιολογικής ανθρώπινης λειτουργίας. Μπορεί να αντιπροσωπεύει την υγιή αυτοαγάπη και την εμπιστοσύνη που βασίζεται σε πραγματικό επίτευγμα, την ικανότητα να ξεπερνά κανείς τις δυσκολίες και να αντλεί τη στήριξη που χρειάζεται από κοινωνικούς δεσμούς.

Αλλά ο ναρκισσισμός γίνεται παθολογικός όταν το άτομο απορροφάται από τον εαυτό του και χρειάζεται τον υπερβολικό θαυμασμό και την έγκριση των άλλων, ενώ δείχνει περιφρόνηση προς τις ευαισθησίες τους. Αν ο ναρκισσιστής δεν λάβει την επιθυμητή προσοχή, μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα κατάχρησης ουσιών και μείζονα καταθλιπτική διαταραχή.

Οι ναρκισσιστές συχνά προβάλουν μια εικόνα μεγαλείου ή υπέρμετρης αυτοπεποίθησης στον κόσμο, αλλά αυτό γίνεται μόνο για να καλύψουν τα βαθιά αισθήματα ανασφάλειας τους και μια εύθραυστη αυτοεκτίμηση που εύκολα πληγώνεται από την παραμικρή κριτική. Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών, οι νάρκισσοι βρίσκονται σε ρηχές σχέσεις που χρησιμεύουν μόνο για να ικανοποιήσουν τη συνεχή ανάγκη τους για προσοχή. Όταν τα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά γίνονται τόσο έντονα ώστε να οδηγούν σε δυσλειτουργία, τότε αυτή η κατάληξη μπορεί να υποδεικνύει την παρουσία ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας.

Το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών περιγράφει τη ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας ως «ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό μεγαλείου, την ανάγκη για θαυμασμό και την έλλειψη ενσυναίσθησης που ξεκινά από την πρώιμη ενήλικη ζωή και είναι παρόν σε ποικίλα περιβάλλοντα». Τα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας δείχνουν μια μεγαλοπρεπή αίσθηση της αυτο-σημασίας, καταναλώνονται από φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, λαμπρότητας, ομορφιάς ή ιδανικής αγάπης και είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στην κριτική, μεταξύ άλλων.

Οι νεότεροι άνθρωποι και οι άνδρες φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο. Τα ακριβή αίτια της ναρκισσιστικής διαταραχής προσωπικότητας είναι άγνωστα, αλλά η παιδική κακοποίηση και η παραμέληση μπορεί να αποτελούν πιθανούς παράγοντες που εμπλέκονται στο σχηματισμό της.

Τι έχει οδηγήσει στην αύξηση του ναρκισσισμού;

Στο κλινικό περιβάλλον, περίπου το 2% έως το 16% των ανθρώπων, πάσχουν από τη διαταραχή αυτή, ενώ στο γενικό πληθυσμό, λιγότερο από το 1% των ανθρώπων είναι επηρεασμένο. Μερικοί προτείνουν ότι η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι αρκετά σπάνια, αλλά οι εκτιμήσεις της μελέτης ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με τα μεγέθη των δειγμάτων και τους τρόπους που αξιολογούνται τα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά.

Άλλοι χαρακτηρίζουν τον ναρκισσισμό ως μια «σύγχρονη επιδημία», επισημαίνοντας ως αιτία την ταχεία αλλαγή στην κοινωνία που συνέβη στη βιομηχανική και μετα-βιομηχανική εποχή. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε γίνει μάρτυρες μιας κοινωνικής μετάβασης από μια δέσμευση για το συλλογικό σε μια εστίαση στο άτομο ή τον εαυτό. Το κίνημα της αυτοεκτίμησης ήταν ένα σημαντικό σημείο καμπής προς αυτό, καθορίζοντας ότι η αυτοεκτίμηση ήταν το κλειδί για την επιτυχία στη ζωή. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς άρχισαν να λένε στα παιδιά τους πόσο ιδιαίτερα και μοναδικά είναι, για να τα κάνουν να αισθάνονται πιο σίγουρα. Οι γονείς προσπάθησαν να «παρέχουν» αυτοεκτίμηση στα παιδιά τους, αντί να τα αφήσουν να την επιτύχουν μέσα από σκληρή δουλειά.

Η άνοδος του ατομικισμού (με την εστίασή στο εγώ και στα εσωτερικά συναισθήματα) και η μείωση των κοινωνικών νορμών που συνόδευσε τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, σήμαινε επίσης ότι η κοινότητα και η οικογένεια δεν ήταν πλέον σε θέση να προσφέρουν την ίδια στήριξη για τα άτομα όπως κάποτε έκαναν. Και η έρευνα έχει δείξει ότι όντας ενσωματωμένοι σε κοινωνικά δίκτυα - για παράδειγμα, η ενεργή συμμετοχή στην κοινότητά και η σύνδεση με τους φίλους και την οικογένεια - έχει σημαντικά οφέλη για την υγεία.

Καθώς ο κοινωνικός ιστός επιδεινώνεται, έγινε πολύ πιο δύσκολο να καλυφθεί η βασική ανάγκη για ουσιαστική σύνδεση. Το ερώτημα μετακινήθηκε από το τι είναι καλύτερο για τους άλλους ανθρώπους και την οικογένεια, στο τι είναι καλύτερο για μένα. Ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας φάνηκε να βάζει ψηλά τη φήμη, τον πλούτο και τη διασημότητα πάνω από όλα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την κατανομή των κοινωνικών δεσμών δημιούργησαν έναν «άδειο εαυτό, απογυμνωμένο από κοινωνικό νόημα».

Η άνοδος της τεχνολογίας και η ανάπτυξη των εξαιρετικά δημοφιλών διαδικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, άλλαξε περαιτέρω τον τρόπο που περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας και επικοινωνούμε. Σήμερα, υπάρχουν περίπου 936 εκατομμύρια ενεργοί χρήστες του Facebook κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο. Ο εθισμός στο Διαδίκτυο είναι μια νέα περιοχή μελέτης στην ψυχική υγεία και πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι ο εθισμός στο Facebook είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ναρκισσιστική συμπεριφορά και την χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για αυτό;

Η θεραπεία για την ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας υφίσταται και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία. Περαιτέρω έρευνα, ωστόσο, είναι απαραίτητη για την αποτελεσματικότητα των διαφόρων θεραπειών.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για όλα αυτά και πώς μπορούμε να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή γεμάτη νόημα; Μία από τις μεγαλύτερες μελέτες για την ευτυχία διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών του Χάρβαρντ, που παρακολούθησε μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων για μία περίοδο 75 ετών. Αυτό που ανακάλυψαν - όπως ήταν αναμενόμενο - ήταν ότι η φήμη και τα χρήματα δεν ήταν τα μυστικά για την ευτυχία. Αντίθετα, το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή και η μεγαλύτερη ικανότητα πρόβλεψης της απόλαυσης στη ζωή ήταν να έχεις ισχυρές και υποστηρικτικές σχέσεις - ουσιαστικά, ότι «το ταξίδι από την ανωριμότητα στην ωριμότητα είναι ένα είδος μετάβασης από το ναρκισσισμό στη σχέση».

Έτσι, ίσως ήρθε η ώρα να κάνετε ένα διάλειμμα. Ίσως, απλά ίσως, μπορεί να νιώσετε λίγο καλύτερα και να ενισχύσετε την αυτοπεποίθησή σας.

Εάν σπαταλάς χρόνο να ασχολείσαι με αυτούς που ασχολούνται με εσένα, δεν θα έχεις χρόνο να ασχοληθείς εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου.

Αν αυτός που είσαι δεν αρέσει σε κάποιον του οποίου η γνώμη είναι σημαντική για εσένα, πριν αλλάξεις εσύ, βεβαιώσου πως αυτός ο κάποιος έχει καλό γούστο.

Εάν σπαταλάς χρόνο να ασχολείσαι με αυτούς που ασχολούνται με εσένα, δεν θα έχεις χρόνο να ασχοληθείς εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου.

Το να διαφέρεις από τους πολλούς είναι από μόνο του αφορμή για φθονερά σχόλια από ανθρώπους που είναι όλοι ίδιοι.

Μην σε ενοχλεί η άσχημη γνώμη που μπορεί να έχουν κάποιοι για εσένα… οι άνθρωποι πάντα εκφέρουν γνώμες, ιδιαίτερα για αυτούς που θαυμάζουν ή φθονούν.

Να σε ενοχλεί αν αυτή τους η γνώμη είναι σωστή…

Αυτοί που μιλάνε σε εσένα σχολιάζοντας αρνητικά τους άλλους, είναι μαθηματικά βέβαιο πως μιλούν στους άλλους σχολιάζοντας αρνητικά εσένα.

Οι επιτυχημένοι άνθρωποι βελτιώνουν συνεχώς την Ζωή τους.

Οι αποτυχημένοι προσπαθούν να χαλάσουν τις ζωές των άλλων…

Ο αγώνας που κάνεις για να γίνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι να γίνεις, σου στερεί την ενέργεια που χρειάζεσαι για να γίνεις αυτό που στα Αλήθεια είσαι.

Το χαμόγελο είναι ευγένεια, Το γέλιο ευτυχία, Η ευτυχία και η ευγένεια είναι δύναμη

Το γέλιο είναι η διαφορά ανάμεσα στο απλά ζω και στο ξέρω ότι ζω. Ακόμη και στον κόσμο των ζώων το γέλιο είναι συνυφασμένο με συναισθήματα χαράς, ξεγνοιασιάς και ευθυμίας. Οι κατώτερες μορφές ζωής δεν γελούν. Ελάχιστα ζώα γελούν όπως ο έμψυχος άνθρωπος. Το δελφίνι, η φάλαινα, η γάτα, ο γορίλας όμως γελούν και μάλιστα έντονα.

Το γέλιο είναι η χαμένη, η ξεχασμένη επαφή με την πνευματικότητα

Το Γέλιο για να υπάρξει χρειάζεται μια ιδιαίτερη ευφυΐα μια πνευματική ανωτερότητα. Σημαίνει πως μπορείς να καταλάβεις την γελοιότητα μια συγκεκριμένης κατάστασης της ζωής. Ακόμη είναι μακράν η πιο έξυπνη η πλέον ιδιοφυής διευθέτηση εμποδίων η παρεξηγήσεων. Τι πετυχαίνεις λοιπόν με το γέλιο και τι με το χαμόγελο;

Μπορεί όσα συμβαίνουν γύρω μας, να μην μας αφήνουν πολλά περιθώρια χαράς, συνήθως έτσι γίνεται, όμως πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι γυναίκες και άνδρες που χαμογελούν είναι ελκυστικότεροι.

Οι επιστήμονες και ειδικοί σε θέματα πνευματικής και σωματικής υγείας επιμένουν ότι το χαμόγελο ενισχύει τη μακροζωία, την θεραπεία, την αναζωογόνηση και την δύναμη. Πρέπει να χαμογελάμε όσο συχνότερα μπορούμε. Μην μπερδεύουμε το απλό χαμόγελο με το γέλιο, είναι διαφορετική κατάσταση, εδώ μιλάμε για το χαμόγελο. Μην μπερδεύουμε το απλό χαμόγελο με το γέλιο, είναι διαφορετική κατάσταση, εδώ μιλάμε για το χαμόγελο.

Το χαμόγελο μας κάνει πιο ελκυστικούς: Ποιος δεν αρέσκεται να συναναστρέφεται χαμογελαστούς ανθρώπους; Οι χαμογελαστοί άνθρωποι είναι πάντα πιο «τραβηχτικοί» γιατί δείχνουν να έχουν λόγους να μας κάνουν να χαμογελάσουμε και εμείς. Επιπλέον μας δίνουν την εντύπωση ότι «τα πράγματα πάνε καλά» σε κάποιον άνθρωπο, αφού χαμογελάει, άρα σε λίγο θα πάνε καλά και σε εμάς. Είναι ένα δυνατό εργαλείο διαχείρισης της καθημερινότητας και είναι κρίμα να μην το χρησιμοποιούμε προς όφελος μας.

Το χαμόγελο αλλάζει την διάθεσή μας: Την επόμενη φορά που θα νιώθετε πεσμένοι, δοκιμάστε να χαμογελάσετε. Το πιθανότερο είναι ότι η διάθεσή σας θα αλλάξει προς το καλύτερο, καθώς το χαμόγελο μπορεί να «ξεγελάσει» το σώμα στο να αρχίσει να εκλύει ενδορφίνες, να παράγει σεροτονίνη την ορμόνη της χαράς. Είναι γνωστό από μελέτες, ότιτο χαμόγελο εκλύει ενδορφίνες, φυσικά παυσίπονα και σεροτονίνη. Οι συγκεκριμένες ορμόνες μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα. Το χαμόγελο, λοιπόν, είναι και φυσικό “ναρκωτικό”. Οι μύες που χρησιμοποιούνται για να χαμογελάσει ένα πρόσωπο υπόκεινται ένα είδος lifting, με αποτέλεσμα το άτομα να δείχνει νεώτερο. Αν λοιπόν, το lifting είναι στα άμεσα πλάνα σας, δοκιμάστε πρώτα μερικά, sessions χαμόγελου και πιθανώς να μην το χρειαστείτε ποτέ.

Το χαμόγελο είναι κολλητικό: Όταν κάποιος χαμογελά μπορεί να φωτίσει τον χώρο, να φτιάξει την διάθεση των γύρω του και να τα κάνει όλα με περισσότερο κέφι. Ένα χαμογελαστό πρόσωπο φέρνει χαρά, την οποία μπορεί να μεταδώσει και σε άλλους. Σκέψου έναν γκρινιάρη και θα καταλάβεις ! Όταν είμαστε στρεσαρισμένοι φαίνεται στο πρόσωπό μας. Το χαμόγελο όμως μπορεί να το εμποδίσει –μας κάνει να μη φαινόμαστε κουρασμένοι, πεσμένοι και με κακή διάθεση. Όταν έχετε στρες, αμέσως βρείτε ή δημιουργείστε αφορμές για να χαμογελάσετε. Σύντομα θα νιώσετε πολύ καλύτερα. Χαμογελάστε ακόμη και χωρίς αφορμή. Απλώς χαμογελάστε.

Το χαμόγελο ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα: Όταν χαμογελάμε είμαστε πιο χαλαροί, τα επίπεδα των ορμονών που ελέγχουν το στρες μειώνονται και αυτό βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Το σώμα μας εσωτερικά δεν γνωρίζει τις εξωτερικές περιστάσεις τις αντιλαμβάνεται μόνο μέσα από τα συναισθήματα. Αν χαμογελάμε το σώμα θεωρεί ότι περνάμε καλά και δεν υπάρχει κίνδυνος, άρα κρατάει τις στρεσογόνες ορμόνες σε καταστολή και δεν καταβάλλεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Επομένως σε μια έντονη ή και άσχημη ημέρα στο γραφείο ήστην εργασία, η επιλογή του χαμόγελου είναι ιδανικό όσο και πανίσχυρο αντίδοτο. Σκέψου να βλέπεις το αφεντικό ήτον προϊστάμενο στην εργασία σου μόνιμα χαμογελαστό, πόσο φτιάχνει -μάλιστα χωρίς κανέναν λόγο- και η δική σου διάθεση, σκέψου τώρα το αντίθετο.

Το χαμόγελο μειώνει την αρτηριακή πίεση: Έχει υπολογιστεί από εργαστηριακές έρευνες πως όταν κανείς χαμογελά υπάρχει υπολογίσιμη μείωση στην αρτηριακή του πίεση. Δοκιμάστε το και μόνοι σας αν έχετε πιεσόμετρο στο σπίτι. Καθίστε και χαλαρώστε για μερικά λεπτά, π.χ. δείτε μια κωμωδία ή διαβάστε ανέκδοτα. Μετά αφιερώστε μερικά δευτερόλεπτα σε ένα χαμόγελο και έπειτα μετρήστε την πίεσή σας. Παρατηρήστε τον εαυτό σας σε καταστάσεις στρές που τις έχετε ανατρέψει με ένα χαμόγελο ή με το δυνατό γέλιο.

Το χαμόγελο μας κάνει να δείχνουμε επιτυχημένοι: Οι άνθρωποι που χαμογελούν φαίνεται να έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, να είναι περισσότεροι επιτυχημένοι στην ζωή τους και έτσι να έχουν και μεγαλύτερη ζήτηση. Φορέστε λοιπόν, το καλύτερο χαμόγελό σας στα επαγγελματικά σας meetings και ραντεβού και θα δείτε πόσο πιο εύκολα μπορείτε να πετύχετε τον σκοπό σας. Το χαμόγελο μας βοηθά να διατηρούμε έναν θετικό τρόπο ζωής και η θετικότητα θεραπεύει και αναζωογονεί.

Αν θέλεις να επενδύσεις σε κάτι, επένδυσε σε έναν γελαστό και χαρούμενο εαυτό.
Κάνε την άσκηση αναζωογόνησης και Δύναμης
*Χαμογελάστε και κρατήστε το, σκεφτείτε κάτι ευχάριστο και συνεχίστε να χαμογελάτε.
*Τώρα σκεφτείτε κάτι δυσάρεστο, χωρίς να σταματήσετε να χαμογελάτε.
*Η σκέψη και οι εναλλαγές τις διάθεσης, δείχνουν ότι όλα γίνονται στον νου, άρα μπορείτε να έχετε έλεγχο.
*Είναι λίγο περίεργο, είναι όμως η βασική άσκηση, επαναλάβετε και συνεχίστε.
*Κάντε το 10-15 φορές ανάλογα με την διαθέσιμη δύναμη που έχετε.

Όταν χαμογελάμε ο εγκέφαλος στέλνει στο σώμα μας στο μήνυμα ότι «περνάω καλά και όμορφα».

Κρατήστε μακριά την κατάθλιψη, το στρες και τις ανησυχίες, χαμογελώντας, ειδικά σε δύσκολες συνθήκες.

Υπάρχει μια κατάσταση που λέγεται ‘ομαδοποίηση’ και μια άλλη που λέγεται ‘διαφοροποίηση’. Ο υγιής πνευματικά άνθρωπος μπορεί να τις ξεχωρίζει και να δρα αναλόγως. Αυτό σημαίνει πως δεν ταιριάζουν όλα με όλα, υπάρχουν διαφορές και ομοιότητες σε κάθε περίσταση ή κατάσταση. Η διαφοροποίηση είναι μια ανώτερη πνευματική ικανότητα. Δεν μπορείς να γελάς σε μια κατάσταση που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό, αλλά δεν υπάρχει λόγος και να κλαίς, μπορείς να γελάς εσωτερικά και εξωτερικά να είσαι σοβαρός όπως αρμόζει στην περίπτωση. Αν και όταν το πετύχεις αυτό, γίνεσαι ο κυρίαρχος, ο κατεργάρης του σύμπαντος, ο ζαβολιάρης.

Το γέλιο είναι ευφυΐα, όπως και η διαφοροποίηση των καταστάσεων, δείχνει εξυπνάδα και πάνω απ’ όλα δείχνει μια ανέμελη ψυχή. Όποιος ξέρει να γελά, γελά με την ψυχή του και ξέρεις γιατί δεν γελούν όλοι με την ψυχή τους; Γιατί δεν έχουν όλοι ψυχή. Η έλλειψη του γέλιου, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των άψυχων. Δεν μπορούν να γελάσουν από την καρδιά τους, γιατί στα άψυχα όντα της καρδιάς, δεν υπάρχει και το γέλιο είναι υπόθεση καρδιάς. Επίσης είναι γνωστό πως μονάχα ο βλάκας είναι ανίκανος να γελάσει με την καρδιά του.

Η δύναμη της συγχώρεσης: Για ποιο λόγο η εκδίκηση «δε δουλεύει»

Εστιάζω στη σημασία της συγχώρεσης και στο λόγο που η εκδίκηση «δε δουλεύει».

Τα πλεονεκτήματα της συμπόνιας και πώς να βιώσετε τη συγχώρεση

 

Η συγχώρεση είναι η πράξη της απελευθέρωσης από την επιθυμία να τιμωρήσουμε κάποιον ή τον ίδιο μας τον εαυτό για κάποιο παράπτωμα. Είναι μια κατάσταση απόδοσης χάριτος, δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να υποκριθεί ή να εκβιάσει. Δεν υπάρχουν παράδρομοι σε αυτό. Κάποιοι από τους φίλους μου λανθασμένα, σε μια προσπάθεια να γίνουν «πνευματικοί» έχουν προσπαθήσει να συγχωρήσουν κάποιον που τους «μαχαίρωσε πισώπλατα» πρόωρα. Πρώτα πρέπει να βιώσεις το θυμό σου πριν αρχίσεις να συγχωρείς. Οδηγώ τους ασθενείς μου σταδιακά στην κατάσταση της μεγαλοψυχίας που απαιτείται για τη συγχώρεση της ζημιάς που του έχουν προξενήσει άλλοι ή οι ίδιοι στους εαυτούς τους.

Η εκδίκηση είναι η επιθυμία για ανταπόδοση όταν κάποιος σε αδικεί. Είναι φυσικό να νιώθεις θυμωμένος, να λες «δε θα αφήσω αυτόν τον *** να τη γλιτώσει». Παρ’ όλ’ αυτά, η επιθυμία για εκδίκηση σε συρρικνώνει, σου βγάζει το χειρότερό σου εαυτό, σε εξισώνει με αυτούς του πικρόχολους ανθρώπους που όλοι αποστρεφόμαστε. Επιπλέον, οι μελέτες δείχνουν ότι η επιθυμία για εκδίκηση αυξάνει το άγχος, βλάπτει την υγεία και πλήττει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σίγουρα αν κάποιος σας χτυπήσει με ένα ξύλο θα έχετε την παρόρμηση να ανταποδώσετε άμεσα – αυτή άλλωστε είναι η ρίζα όλων των πολέμων. Όμως αν θέλουμε να εξελιχθούμε ως άτομα αλλά και ως είδος, χρειάζεται να αντισταθούμε στη συνήθη λαχτάρα για εκδίκηση και να αναζητήσουμε ένα πιο θετικό τρόπο να επανορθώσουμε τις αδικίες.

Μια τέτοια αντιμετώπιση δε θα σας κάνει μαλθακό, απλά θα αρνείστε να αντιδράσετε με καταστροφικούς τρόπους που θα σας εμποδίζουν εσαεί να βρείτε τη γαλήνη σας. Όπως έλεγε ο Κομφούκιος : «Πριν μπείτε σε μια διαδικασία εκδίκησης, σκάψτε δυο τάφους».

Αντ’ αυτού προτείνω μια εκδοχή του «όταν σε χτυπήσουν στρέψε και το άλλο μάγουλο» με τρόπο που να διαφυλάσσει αυτά που είναι σημαντικά για σας. Το πραγματικά δύσκολο κομμάτι όμως, συνεχίζει να είναι το να βλέπεις κάποιον να μην αντιμετωπίζει καμία συνέπεια για κάτι που έκανε και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Μπορεί η σύζυγός σας να σας άφησε για το δάσκαλο της yoga ή να «σας την έφερε» ο συνάδελφός σας. Αυτό που με παρηγορεί όταν αντιμετωπίζω παρόμοιες καταστάσεις στη ζωή μου είναι η πίστη στο νόμο του κάρμα, ότι δηλαδή αργά ή γρήγορα αποδίδεται δικαιοσύνη. Να ξέρετε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η δική σας επιτυχία, ευτυχία και ο θρίαμβος που νιώθετε γνωρίζοντας ότι δεν έχετε επιτρέψει σε εκδικητικούς ανθρώπους να ταράξουν τη γαλήνη σας.

Η συγχώρεση απευθύνεται στο δράστη και όχι στην πράξη. Δεν αφορά στο παράπτωμα αλλά στον πόνο που σας προξένησε ο δράστης. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι θα επιστρέψετε στο σύζυγο που σας κακοποιεί επειδή τον συμπονάτε. Είναι φυσικό να θέλετε να αποφύγετε την κακομεταχείριση. Όταν πάρετε κάποια απόσταση από τα γεγονότα μπορείτε να προσπαθήσετε να συγχωρήσετε τους άλλους κατανοώντας τα συνειδητά ή ασυνείδητα αίτια που τους ωθούν να συμπεριφέρονται άσχημα.

 

Η επιθυμία μας να μεταμορφώσουμε το θυμό σε γαλήνη, αξίζει την αναγκαστικά επώδυνη, ψυχική αναστάτωση.

Για να βιώσετε τη συγχώρεση, δοκιμάστε αυτή την άσκηση:
Ταυτοποιήστε το άτομο με το οποίο είσαι θυμωμένος.
Ξεκινήστε από κάποιον που είναι χαμηλά στη λίστα σας και μπορείτε να τον συγχωρήσετε άμεσα. Παίρνοντας μια γεύση συγχώρεσης, προχωρήστε, βάζοντας πιο απαιτητικούς στόχους.
Αντιμετωπίστε τα συναισθήματά σας με ειλικρίνεια.

Μιλήστε με τους φίλους σας, το υποστηρικτικό σας δίκτυο, ώστε να απελευθερώσετε το θυμό σας. Σας συστήνω επίσης να καταγράφετε τα συναισθήματά σας σε ένα ημερολόγιο για να ξορκίσετε τα αρνητικά συναισθήματα. Ύστερα αποφασίστε αν θέλετε να θέσετε το ζήτημα υπό συζήτηση.

Αρχίστε να συγχωρείτε
Φέρτε στο μυαλό σας το άτομο που σας έχει θυμώσει. Αναρωτηθείτε : «ποιες συναισθηματικές ελλείψεις τον ώθησαν να μου συμπεριφερθεί άσχημα;» Αυτός είναι ο χώρος που μπορεί να δράσει η συγχώρεση. Μην αποδεχτείτε την κακομεταχείριση ασφαλώς, αλλά προσπαθήστε να συμπονέσετε την ψυχρότητα κάποιου ή την αδιαφορία του.

Ας δούμε πώς λειτουργεί η συγχώρεση σε ένα εύρος καταστάσεων που έχετε κάθε λόγο να νιώθετε θυμωμένοι. Σας βοηθάει να έχετε έναν πιο καλοπροαίρετο τρόπο σκέψης, ανεξάρτητα από το αν θα αποφασίσετε να έρθετε σε αντιπαράθεση με κάποιον.

Ένας φίλος σας συμπεριφέρεται άσχημα όταν περνάει μια δύσκολη μέρα
Θυμηθείτε πως κανείς δεν είναι τέλειος. Ίσως έτσι καταφέρετε να ξεπεράσετε αυτό το συμβάν. Αν του /της το αναφέρετε μην το «κάνετε μεγάλο θέμα». Παραβλέψτε το.

Ένας συνάδελφος καρπώνεται τα οφέλη μιας δικής σας ιδέας
Ελαχιστοποιήστε τη ζημιά, αναφέροντας το παράπτωμα στο συνάδελφο, στον προϊστάμενό σας, στο τμήμα Προσωπικού και μην εμπιστευτείτε σε αυτό το άτομο καμία νέα ιδέα σας. Προσπαθήστε ωστόσο να συγχωρήσετε το συνάδελφό σας που ένιωσε τόσο ανασφαλής και άπληστος, που έπεσε τόσο χαμηλά ώστε να δράσει κακοπροαίρετα και να κλέψει την ιδέα σας.

Η πεθερά σας είναι απαιτητική
Διατηρήστε τα όριά σας με σταθερό και ευγενικό τρόπο, ώστε σταδιακά να βρείτε συμβιβαστικές λύσεις. Σκεφτείτε ότι πίσω από αυτή τη συμπεριφορά μπορεί να κρύβεται ένας φόβος ότι θα απομείνει μόνη της, ότι γερνάει ότι αποκόβεται από την οικογένειά της, ότι δεν είναι σημαντική πια.

 

Αυτές οι σκέψεις μπορεί να απαλύνουν τις αντιδράσεις σας.

Είχατε δεχτεί κακοποίηση ως παιδί
Η θεραπευτική διαδικασία της παιδικής κακοποίησης απαιτεί τεράστια αποθέματα συμπόνιας πρωτίστως για σας και μπορεί να επιστρατευτεί με τη βοήθεια και άλλων κακοποιημένων ανθρώπων, της οικογένειάς σας, των φίλων σας ή ενός ψυχοθεραπευτή. Αν αισθάνεστε έτοιμος να εργαστείτε με στόχο να συγχωρήσετε ένα κακοποιητικό άνθρωπο, είναι απαραίτητο να αναζητήσετε τα αίτια στο δικό του ψυχικό πόνο που τον ώθησαν να συμπεριφερθεί σε έναν άλλο άνθρωπο με τόσο βλαβερό τρόπο. Σε καμία περίπτωση δε συγχωρείτε τη συμπεριφορά, ούτε επιστρέφετε σε εκείνη τη θέση, αλλά καθώς αντιλαμβάνεστε τη συναισθηματική «αναπηρία» ενός τέτοιου ανθρώπου, ενεργοποιείτε το αίσθημα της συμπόνιας και μαζί με αυτό ανοίγετε το δρόμο για την απελευθέρωσή σας.

Η συγχώρεση είναι μια λύση μεταμόρφωσης του θυμού πάνω σε εντελώς διαφορετική βάση από τη συνηθισμένη. Σας απελευθερώνει από την παγίδα εκδικητικότητας χωρίς τέλος έτσι ώστε να κατορθώσετε να βιώσετε περισσότερη χαρά και ενότητα. Η συγχώρεση είναι πιο ευεργετική για σας από οτιδήποτε άλλο γιατί απελευθερώνει την αρνητικότητα και σας επιτρέπει να προχωρήσετε μπροστά. Μπορεί να μη διαλύει το θυμό εντελώς, αλλά σας δίνει την ελευθερία της γνώσης ότι μπορείτε να καταφέρετε τόσα πολλά.

Τον κόσμο στον περιέγραψαν

"Για ν' αλλάξεις, θα πρέπει να πολεμήσεις τον προγραμματισμό σου, να ανατρέψεις την οπτική σου, να συνειδητοποιήσεις πως όλα αυτά που βλέπεις και σε περιβάλλουν, δεν είναι ο κόσμος, αλλά μόνο μια περιγραφή.

Οι εικόνες που συλλέγονται από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα δεν είναι ο κόσμος αλλά η αφήγησή του, τον κόσμο στον περιέγραψαν.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΕΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ! ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ.

Εσύ είσαι η αιτία για όλα και για κάθε τι. Κάποια μέρα, όταν θα έχεις θεραπευτεί, ότι εσύ είσαι οι ρίζες του κόσμου. Ο κόσμος σε χρειάζεται για να υπάρχει. Ξέχασες ότι είσαι ο δημιουργός, ο επινοητής κι έγινες η σκιά της ίδιας σου της δημιουργίας.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ! Είναι η απατηλή αντανάκλαση του εαυτού μας. Οπτασία και πραγματικότητα είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα. Αυτό που τα χωρίζει είναι απλά ο παράγοντας χρόνος".

«Θα υπάρχει πάντως μια αντικειμενική πραγματικότητα, προσπάθησα να υποστηρίξω τις πεποιθήσεις που ανέκαθεν είχα....»

"Εμείς μπορούμε να δούμε μόνο αυτό που είμαστε! του. Εάν ένας κλέφτης συναντούσε έναν άγιο θα έβλεπε μόνο τις τσέπες...

Πρέπει καταρχάς να βρεις τον εχθρό μέσα στο σώμα σου. Κι όταν θα τον έχεις ξετρυπώσει θα τον βρίσκεις μπροστά σου ολοένα και πιο ύπουλο, πιο ισχυρό, πιο ανελέητο. Ο ανταγωνιστής μεγαλώνει μαζί με σένα! Δεν υπάρχουν χιλιάδες εχθροί, μα μόνο ένας, και η νίκη είναι μόνο μία...ενάντια στον εαυτό σου...
αυτό που βλέπεις και αγγίζεις είναι μονάχα η υλοποίηση των νοητικών σου καταστάσεων...Τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή σου, αν δεν είχε πρώτα λάβει τη συγκατάθεση μέσα στις σκέψεις σου....Ο κόσμος είναι η αντανάκλασή σου. Αναποδογύρισε τις πεποιθήσεις σου και ο κόσμος, σαν μια σκιά θα ακολουθήσει. Η πραγματικότητα θα πάρει τη μορφή μιας νέας αντίληψης...

Μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει τίποτα να πάρεις απ' έξω, ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να προσθέσεις σε αυτό που ήδη γνωρίζεις...ότι διδασκαλίες κι εμπειρίες δεν προσθέτουν τίποτα στην κατανόηση. Η πραγματική γνώση μπορεί μόνο να ¨έρθει στη μνήμη".

Η γνώση ενός ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ούτε πιο μικρή ούτε πιο μεγάλη από τον ίδιο. Ένας άνθρωπος "γνωρίζει", μόνο αυτό που είναι.

Το να γνωρίζεις σημαίνει πρώτα απ' όλα να υπάρχεις. Όσο πιο πολύ υπάρχεις, τόσο πιο πολύ γνωρίζεις!

Η γνώση είναι αναφαίρετη κληρονομιά όλων των ανθρώπων, είναι αρχαία όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος.

Μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσεις, αλλά πολλά, πολλά να διαγράψεις, για να μπορέσεις να γνωρίσεις."

Εμείς μόνο τους εαυτούς μας μπορούμε να αλλάξουμε

Αποτελεί εδραιωμένη πεποίθηση ότι τα εξωτερικά γεγονότα είναι αυτά που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά μας και προσδιορίζουν τις ψυχικές μας διαθέσεις. Συμβαίνει κάτι, συναντάμε κάποιον ή μαθαίνουμε μια είδηση και πιστεύουμε πως η ψυχολογική κατάσταση που αισθανόμαστε, εκνευρισμός, άγχος ή έκπληξη, είναι αποτέλεσμα, συνέπεια εκείνου του συμβάντος, εκείνης της συνάντησης, εκείνης της είδησης. Με τον ίδιο τρόπο που, μέχρι να εφευρεθεί η φωτογραφία, ήταν αδύνατο να καθοριστεί η ακριβής διαδοχή των οπλών του αλόγου όταν καλπάζει, γιατί οι κινήσεις του ήταν πιο γρήγορες από αυτές που μπορεί να δει το μάτι μας.

Έτσι και οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι αισθήσεις, τα αισθήματα, σαν ηλεκτρονικές λάμψεις, διασχίζουν τα μυστηριώδη δάση των νευρώνων μας, με μια ταχύτητα που πλησιάζει εκείνη του φωτός και μοιάζει αδύνατο να προσδιορίσουμε τη σωστή χρονική διαδοχή σε σχέση με τα εξωτερικά συμβάντα.

Ένα γεγονός συμβαίνει και εμείς πιστεύουμε πως η ψυχολογική μας διάθεση είναι το αποτέλεσμα εκείνου του γεγονότος. Δικαιολογούμε δηλαδή την κατάσταση του Είναι μας με βάση το εξωτερικό γεγονός, ενώ έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα οι ψυχικές καταστάσεις του Είναι αναγγέλλουν και καθορίζουν τα γεγονότα της ζωής μας.

Τα αρνητικά μας συναισθήματα, με τον καιρό, μετατρέπονται σε αναποδιές για τις οποίες μετά διαμαρτυρόμαστε.

Για να μου συμβεί ένα συγκεκριμένο γεγονός, ευχάριστο ή δυσάρεστο, πρέπει νωρίτερα να έχω δημιουργήσει εσωτερικά τις συνθήκες για να συμβεί.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Εμείς μόνο τους εαυτούς μας μπορούμε να αλλάξουμε, να επέμβουμε στις διαθέσεις μας, να τροποποιήσουμε τις αντιδράσεις μας, να μην εκφράσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουμε.

"ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ!"

Οι καλές σχέσεις δε θέλουν κόπο, θέλουν τρόπο!

10 Στρατηγικές Για να Διατηρήσετε την Σχέση Σας Υγιή

Είναι εύκολο να κάνετε τις σχέσεις πιο περίπλοκες από ό,τι είναι. Να μερικοί βασικοί κανόνες της διαδρομής της σχέσης που θα σας βοηθήσουν να πορευτείτε προς τη σωστή κατεύθυνση.

1. Οι επιτυχείς σχέσεις θέλουν δουλειά και επένδυση. Διατηρούνται όταν τα ζευγάρια παίρνουν το ρίσκο να μοιραστούν τι συμβαίνει μέσα στην καρδιά και το μυαλό τους.

2. Μπορείτε να αλλάξετε μόνο τον εαυτό σας, όχι τον συντρόφου σας. Αν αγαπάτε κάποιον και σκέφτεστε ότι πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά για να είστε καλά μαζί... Ξανασκεφτείτε το! Κάντε τις προσωπικές σας αλλαγές και ο/η σύντροφός σας θα αλλάξει τον τρόπο που αντιδρά απέναντι σας. Πέστε του/της τι είναι αυτό που χρειάζεστε.

3. Οι διαφωνίες πηγάζουν από τον δικό μας φόβο ή πόνο. Όταν συμβαίνει να είσαστε λυπημένοι, ελέγξτε τι συμβαίνει μέσα σας αντί να θυμώσετε με τον σύντροφό σας. Συχνά δεν είμαστε λυπημένοι για τους εξωτερικούς λόγους που νομίζουμε, αλλά για δικές μας ανασφάλειες και φόβους που αντανακλώνται στη σχέση μας.

4. Συνειδητοποιήστε ότι οι άντρες και οι γυναίκες έχουν σημαντικές διαφορές στο πώς αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν τη ζωή. Μάθετε να επικοινωνείτε, να ακούτε πραγματικά τι σας λέει ο άλλος και να εκφράζετε τις δικές σας επιθυμίες και απόψεις.

5. Επενδύστε σε μικρές χειρονομίες αγάπης και νοιαξίματος καθημερινά. Κάθε πρωί έχετε την ευκαιρία να κάνετε τη σχέση σας πιο τρυφερή και βαθύτερη αναθερμαίνοντας την αφοσίωσή σας στον σύντροφό σας. Το να νιώθετε σεβασμό και τρυφερότητα από αυτόν που αγαπάτε κάνει τη ζωή πολύ καλύτερη.

6. Ο θυμός είναι σπατάλη χρόνου. Ο θυμός σας ωθεί να είστε απορροφημένος στον εαυτό σας και δεν σας αφήνει να δείτε τα θετικά και καλά. Αν είστε ενοχλημένος με τον σύντροφό σας, δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει και μετά συζητήστε τι συμβαίνει.

7. Μείνετε συντονισμένοι. Παρακολουθήστε σεμινάρια για ζευγάρια, μιλήστε με κάποιον σύμβουλο ή διαβάστε μαζί ένα βιβλίο για τις σχέσεις, τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Ακόμα και αν δεν θεωρείτε ότι χρειάζεστε ιδέες, μόνο και μόνο η διαδικασία θα ενδυναμώσει τη σχέση σας.

8. Βρείτε έναν τρόπο να γίνετε και να παραμείνετε οι καλύτεροι φίλοι. Για μερικούς αυτό ακούγεται μη ρομαντικό, αλλά για αυτούς που το ζουν, οι περισσότεροι λένε ότι είναι το καλύτερο κομμάτι του χρόνου που περνούν μαζί.

9. Να είστε υπεύθυνοι για την ίδια σας την ευτυχία. Κανείς άλλος δεν μπορεί να σας κάνει ευτυχισμένο. Είναι κάτι που πρέπει να το κάνετε μόνοι σας. Αν αισθάνεστε ότι είναι λάθος του συντρόφου σας, σκεφτείτε ξανά και αναζητήστε ποιο κομμάτι μπορεί να σας λείπει.

10. Δώστε στον άλλον αυτό που θέλετε να πάρετε. Οι ανάγκες μας αλλάζουν με τον καιρό. Αν θέλετε να αισθανθείτε ότι σας καταλαβαίνουν, προσπαθήστε να κατανοείτε εσείς περισσότερο. Αν θέλετε να νιώσετε πιο πολλή αγάπη, προσπαθήστε να δώσετε περισσότερη.

Οι παραπάνω στρατηγικές είναι δοκιμασμένες! Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, αλλά τα ζευγάρια που εξασκούν αυτές τις πρακτικές έχουν δυνατότερες και πιο μακρόχρονες σχέσεις από αυτά που δεν είναι ενεργητικά στην αγάπη.

ΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Ένα από τα ωραιότερα παιγνίδια άσκησης του μυαλού στον κόσμοι, η ιστορία του οποίου χάνεται στα βάθη των αιώνων, είναι το σκάκι.

Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι διάφορα παιγνίδια, που έχουν σχέση με το σκάκι,παίζονταν από τη μακρινή αρχαιότητα σ’ όλες τις περιοχές ανάμεσα στην Κίνα, την Αίγυπτο και την Ελλάδα, και είναι πολλές αυτές που διεκδικούν την καταγωγή του. Είναι γνωστό ότι ένα τέτοιο παιγνίδι είχε φτάσει και στους Κέλτες, πριν την Ρωμαϊκή τους κατάκτηση.

Μέχρι τις μέρες μας δεν έχει κατορθωθεί να βρεθεί ούτε ο εφευρέτης του ούτε ο χρόνος εμφάνισής του, ενώ είναι πολλές οι θεωρίες που θέλουν την αρχική του μορφή να παίζεται στις Ινδίες γύρω στην ελληνιστική περίοδο.

Το όνομα του παιγνιδιού στην Ινδία εκείνων των χρόνων ήταν τσατουράγκα, δηλαδή τετραπλή σύνθεση, παιγνίδι που παιζόταν με τα τέσσερα όπλα που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Ινδοί (ελέφαντες, ιππικό, άρματα και πεζικό). Το παιγνίδι παιζόταν με τέσσερις παίκτες και ο κάθε παίκτης κατείχε από μία γωνία της σκακιέρας.

Αν δεχτούμε ότι το σκάκι προέρχεται από την Ινδία, τότε εφευρέτης του θα θεωρηθεί ο βραχμάνος Σίσσα, που όμως έζησε σε μια απροσδιόριστη εποχή.


Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, όταν ο ηγεμόνας της περιοχής στην οποία ζούσε ο Σίσσα τον κάλεσε για να του δείξει το παιγνίδι που είχε εφεύρει, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ ώστε ρώτησε τον Σίσσα τι επιθυμούσε ως ανταμοιβή.

Ο Σίσσα τότε ζήτησε τόσους κόκκους σιτάρι, όσους θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στα 64 τετράγωνα της σκακιέρας, βάζοντα στο πρώτο έναν κόκκο, στον δεύτερο δύο, στο τρίτο τέσσερις, στο τέταρτο οκτώ, και πάει λέγοντας, διπλασιάζοντας, δηλαδή, κάθε φορά τους κόκκους στο επόμενο τετράγωνο.

Ο ηγεμόνας γέλασε, θεωρώντας εντελώς ασήμαντο το αίτημα του σοφού και τον ξαναρώτησε, αν επιθυμεί κάτι περισσότερο σημαντικό. Ο Σίσσα επέμεινε στο αρχικό του αίτημα και ο ηγεμόνας διέταξε να αδειάσουν το φορτίο σιταριού μιας καμήλας δίπλα του. Η έκπληξη ήταν τεράστια, όταν ο θησαυροφύλακάς του, και επομένως υπεύθυνος των αποθηκών, τον ενημέρωσε ότι δεν έφτανε, όχι μόνο το σιτάρι της ηγεμονίας του, αλλά ούτε και των γύρω ηγεμονιών, για να ικανοποιήσει το αίτημα του Σίσσα..., διότι το απαιτούμενο σιτάρι ανέρχονταν σε
18.446.744.073.709.551.615 κόκκους σιταριού!

Υπολογίζοντας, με τα σημερινά μας μέτρα και σταθμά, ότι το βάρος ενός κόκκου είναι ίσο με 0,053 γραμμάρια, οι απαιτούμενοι κόκκοι ισοδυναμούσαν με την ποσότητα των 977.677.436.907 τόνων ( απλά, λέει μαθηματικά...).



Στα Βυζαντινά χρόνια παιζόταν μια παραλλαγή του παιγνιδιού, γνωστή ως ζατρίκιον και πιθανολογείται ότι προήρθε από την Περσία. Στα αρχαία περσικά λεγόταν shatranj, δηλαδή βασιλικό παιγνίδι. Αυτό ερμηνεύεται και από τον ιδιαίτερο ρόλο του πιονιού «βασιλιάς» στο παιγνίδι, και όχι επειδή παιζόταν από βασιλιάδες και ευγενείς.

Ωστόσο, το σκάκι δεν πέρασε στην Ευρώπη από τους Πέρσες, αλλά από τους Άραβες, οι οποίοι το είχαν μάθει από τους Πέρσες.



Την γνωστή μας μορφή το σκάκι την απέκτησε στην Ευρώπη τον 15ο αιώνα. Οι κινήσεις του ίππου, του πύργου, του βασιλιά και των απλών πιονιών έχουν μείνει αναλλοίωτες στους αιώνες που πέρασαν. Διαφορές εντοπίζονται μόνον στην κίνηση της βασίλισσας, του αξιωματικού και στην κίνηση του ροκέ.

Ο πύργος, που αρχικά συμβόλιζε τα άρματα, στην πορεία συνδέθηκε με τους πολιορκητικούς πύργους.

 

Το Παλίμψηστο του Γαληνού: Πώς οι αρχαίοι Έλληνες θεράπευαν τις ασθένειες

Μια μετάφραση του 6ου αιώνα από το έργο ενός από τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες γιατρούς ανακαλύφθηκε σε ένα δερματόδετο χειρόγραφο. Το  έργο του Γαληνού ήταν κρυμμένο κάτω από το κείμενο χριστιανικών ύμνων 1000 ετών (sic). Ένας ερευνητής δήλωσε στους New York Times ότι οι ιδέες του Γαληνού για τα φάρμακα ήταν «εντελώς τρελές», αλλά το παλίμψηστο κείμενο περιέχει σημαντικές ενδείξεις για το πώς οι αρχαίοι Έλληνες θεράπευαν τις ασθένειες.

 

Ο Γαληνός, γεννήθηκε το 131 μ.Χ., θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της ιατρικής στον αρχαίο κόσμο, τόσο στην Ανατολή όσο και τη Δύση, μέχρι τον 16ο αιώνα.

 

Ο θρύλος λέει ότι ο Γαληνός έβγαλε τα σπλάχνα από ένα πίθηκο μπροστά στον αρχιερέα της Ασίας στην Πέργαμο και προκάλεσε άλλους γιατρούς που ήταν παρόντες για να τον θεραπεύσουν.

 

Δεν μπόρεσαν, αλλά το έκανε ο Γαληνός, κερδίζοντας έτσι τη θέση του ως ιατρός για τους μονομάχους του αρχιερέα. Το 170 μ.Χ. έγινε γιατρό του Κόμμοδου, ο οποίος έγινε αυτοκράτορας το 180 μ.Χ..

 

«Το σύστημα του Γαληνού είναι εντελώς τρελό«, λέει στους New York Times ο Δρ Siam Bhayro, ένας λόγιος Εβραϊκών σπουδών στην Αγγλία.

 

«Ο Άνθρωπος Πληγή», ένα μεσαιωνικό έργο που αποδίδεται στον Γαληνό

 

Λέγοντας αυτά, η ιστοσελίδα Medscape αναφέρει ότι ο Γαληνός κατανοούσε περισσότερα για τη φυσιολογία από τον Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι η καρδιά ήταν πιο σημαντική από τον εγκέφαλο, ενώ ο Γαληνός είπε ο εγκέφαλος ήταν το κύριο όργανο, ελέγχοντας όλα τα άλλα όργανα του σώματος.

 

Και οι δύο άνδρες ήταν σωστοί κατά κάποιο τρόπο, διότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το αίμα και το οξυγόνο που τον τροφοδοτεί η καρδιά. Αλλά η ιδέα του Αριστοτέλη ήταν ότι ο κύριος στόχος του εγκεφάλου ήταν η παραγωγή φλέγματος για την ψύξη της καρδιάς.

 

Ο Γαληνός έδειξε περισσότερη κατανόηση όταν είπε ο εγκέφαλος συνδέεται και ελέγχει ολόκληρο το σώμα. Έγραψε, «Εάν πιέσετε πολύ μια εγκεφαλική κοιλότητα τόσο που να τραυματιστεί, αμέσως το έμβιο ον θα είναι χωρίς κίνηση και αίσθηση, χωρίς πνεύμα και φωνή».

 

Ο Peter Pormann, ένα λόγιος των ελληνο-αραβικών στο Μάντσεστερ, της Αγγλίας, ονομάζει το εύρημα πολυεπίπεδα σημαντικό. «Είναι πιθανόν να ήταν ένα κεντρικό κείμενο όταν αποκρυπτογραφηθεί πλήρως. Μπορούμε μάλιστα να ανακαλύψουμε πράγματα που πραγματικά δεν έχουμε ονειρευτεί ακόμα», είπε στους New York Times.

 

 Μια σάρωση ενός μέρους από το κείμενο

 

Το παλίμψηστο περγαμηνής 230-folio περιλαμβάνει ένα από ιατρικά κείμενα του Γαληνού, που δεν είχε χαθεί εντελώς κατά την αρχαιότητα, αν και τα 125 βιβλία του χάθηκαν στη φωτιά.

 

Τα Βιβλία 6-8 του κειμένου, στα Μείγματα και Δυνάμεις Απλών Φαρμάκων, βρίσκονται στην Βρετανική Βιβλιοθήκη. Αλλά η νέα ανακάλυψη, η οποία θα προσθέσει πολύ περισσότερο υλικό, είναι μια προηγούμενη μετάφραση, από τα αρχαία Ελληνικά στα Συριακά.

 

Αυτή η μετάφραση μπορεί να διαφέρει από αυτά που γράφτηκαν αργότερα και να είναι πιο αληθινή σε ότι πραγματικά έγραψε ο Γαληνός. Οι διαφορές μεταξύ γνωστών μεταφράσεων και σε αυτό το τελευταίο εύρημα, ένα αντίγραφο του 9ου αιώνα μιας μετάφρασης του 6ου αιώνα, μπορεί να βοηθήσει δείχνοντας μας πώς οι γιατροί αντιμετώπιζαν τους ασθενείς κατά την αρχαιότητα.

 

Αν και το κείμενο είναι γνωστό από τη δεκαετία του 2000, οι επιστήμονες μόλις άρχισαν να το μελετούν. Η New York Times αναφέρει ότι το κείμενο μπορεί να παρέχει προηγουμένως άγνωστες πληροφορίες για το πώς η άσκηση της ιατρικής αναπτύχθηκε και διαδόθηκε.

 

Το βιβλίο ανήκει σε έναν άνδρα στη Βαλτιμόρη, έναν συλλέκτη σπάνιου επιστημονικού υλικού. Ο Grigory Kissel, λόγιος της γερμανικής γλώσσας, εξέταζε το χειρόγραφο στο σπίτι του συλλέκτη όταν είδε πόσο παρόμοιο ήταν με μια σελίδα που είχε μελετήσει στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ λίγο πριν. Ο Kissel συνειδητοποίησε πόσο σημαντικό το εύρημα ήταν.

 

Αυτό συνέβη τον Φεβρουάριο του 2013. Από τότε έως και τον Μάιο του 2015, η αναζήτηση σε όλο τον κόσμο αναζήτηση για τις επτά σελίδες που έλειπαν τελείωσε όταν η τελευταία σελίδα ψηφιοποιήθηκε στο Παρίσι, Οι New York Times ανέφεραν ότι μια σελίδα του χειρογράφου παραμένει στην Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Τρεις άλλες ήταν σε μια βιβλιοθήκη του Βατικανού.

 

 Η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης Σινά στην Αίγυπτο, το μοναστήρι έχει την παλαιότερη διαρκώς λειτουργούσα βιβλιοθήκη στον κόσμο

 

Το ψηφιακό συριακό Παλίμψηστο του Γαληνού έχει όλες τις σελίδες του πλέον on Line. Σαρώθηκαν με τη χρήση ειδικών τεχνικών στο Μουσείο Τέχνης Walters της Βαλτιμόρης.

 

Μια εισαγωγή στην ιστοσελίδα του λέει:

 

«Αυτό το χειρόγραφο περιέχει ένα κείμενο χριστιανικής λειτουργίας από τον ενδέκατο αιώνα, που είναι πολύ σημαντικό για τη μελέτη των ύμνων του βυζαντινού και Μελχιτικού χριστιανισμού. Η αξία του χειρογράφου αυξάνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι είναι ένα παλίμψηστο, με μεγάλο και πολύ σημαντικό κείμενο από κάτω. Η κρυμμένο κείμενο χρονολογείται περίπου τον ένατο αιώνα, και περιέχει την συριακή μετάφραση ελληνικών ιατρικών κειμένων. Προκαταρκτικές έρευνες έχουν εντοπίσει διάφορα φύλλα από μεγάλες φαρμακολογικές πραγματείες του Γαληνού».

Γαληνός και Ιπποκράτης, ιταλική τοιχογραφία

Ο Κλαύδιος Γαληνός (Πέργαμος 129 μ.Χ. – Ρώμη 199 μ.Χ) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλληνας ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη και ο τελευταίος χρονικά από όλους τους σημαντικούς ιατρούς του ελληνορωμαϊκού κόσμου.

Η μάχη της Αλαμάνας - Μια από τις πρώτες μάχες του Εθνικού Ξεσηκωμού

Μία από τις πρώτες μάχες του Εθνικού Ξεσηκωμού, που δόθηκε στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών, στις 23 Απριλίου 1821 και συνδέθηκε με την ηρωική προσπάθεια του Αθανασίου Διάκου να αναχαιτίσει τις Οθωμανικές ορδές του Κιοσέ Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη.        

Στις αρχές Απριλίου του 1821 η Ανατολική Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα) βρισκόταν σε επαναστατικό αναβρασμό, όπως και η Δυτική Ρούμελη και ο Μοριάς (Πελοπόννησος). Ο Αθανάσιος Διάκος, που πρωτοστάστησε στην κήρυξη της επανάστασης στην περιοχή αυτή της Ελλάδας, είχε καταλάβει τη Λιβαδειά, τη Θήβα και την Αταλάντη, όχι όμως και το διοικητικό κέντρο της περιοχής, το Ζητούνι (σημερινή Λαμία), καθώς ο τοπικός οπλαρχηγός Μήτσος Κοντογιάννης θεωρούσε πρόωρη την έκρηξη της Επανάστασης και δεν συμμετείχε στον Αγώνα.

Τα κακά μαντάτα δεν άργησαν να φθάσουν στον διοικητή της Πελοποννήσου (Μόρα-Βαλεσί) Χουρσίτ Πασά, ο οποίος βρισκόταν στην Ήπειρο, επικεφαλής στρατευμάτων για να τιμωρήσει τον Αλή Πασά, που έδειχνε τάσεις αυτονομίας από τον Σουλτάνο. Ο Χουρσίτ διέταξε τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την Επανάσταση στη Ρούμελη και στη συνέχεια να προχωρήσουν από δύο κατευθύνσεις προς την Πελοπόννησο, για την άρση της πολιορκίας της Τριπολιτσάς.

Στις 17 Απριλίου οι δυο πασάδες με 8.000 άνδρες στρατοπεδεύουν στο Λιανοκλάδι, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για τους επαναστατημένους Έλληνες. Οι τοπικοί οπλαρχηγοί συσκέπτονται στο χωριό Καμποτάδες (20 Απριλίου 1821) και αποφασίζουν και υπερασπιστούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού ποταμού (Αλαμάνας), διαμοιράζοντας τους 1500 άνδρες που διαθέτουν, ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα (Άμφισσα) και τη Λιβαδειά.

Το εναλλακτικό σχέδιο του Γιάννη Δυοβουνιώτη για την από κοινού αντιμετώπιση των Τούρκων στον Γοργοπόταμο απορρίπτεται. Έτσι, ο Πανουργιάς Πανουργιάς με 600 άνδρες οχυρώνεται στα υψώματα της Χαλκωμάτας, ο Δυοβουνιώτης καταλαμβάνει τη χαράδρα του Γοργοποτάμου με 400 άνδρες και ο Διάκος με 500 άνδρες θα αντιμετώπιζε τον εχθρό στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών.

Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα και στα τρία σώματα των επαναστατών. Ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης υποχρεώνονται να υποχωρήσουν, προ των υπέρτερων δυνάμεων του Ομέρ Βρυώνη, με συνέπεια ο κύριος όγκος των Οθωμανών υπό τον Κιοσέ Μεχμέτ να επιπέσει επί του Διάκου στην Αλαμάνα. Ο Διάκος αρνείται να φύγει και να σωθεί, όπως τον προέτρεψαν οι συμπολεμιστές του και ως άλλος Λεωνίδας με μόνο 48 άνδρες μένει και πολεμά μέχρις εσχάτων. Κατά τη διάρκεια της μάχης το σπαθί του σπάει κι ένα εχθρικό βόλι τον τραυματίζει στον δεξιό ώμο, στο οποίο κρατούσε το πιστόλι. Πέντε Τουρκαλβανοί ορμούν στο χαράκωμά του και τον συλλαμβάνουν αιχμάλωτο.

Ο επίλογος της μάχης, που στοίχισε τη ζωή σε 200 Έλληνες και 500 Οθωμανούς, γράφτηκε την επομένη ημέρα. Ο Διάκος μεταφέρθηκε στη Λαμία σιδηροδέσμιος, με ανοιχτές και αιμάσσουσες τις πληγές του και τιμωρήθηκε παραδειγματικά δια ανασκολοπισμού. Ο μαρτυρικός θάνατος του Διάκου ατσάλωσε τους επαναστάτες, παρά την ήττα και την καταστροφή στην Αλαμάνα. Οι δύο πασάδες, παρά τη νίκη τους επί του πεδίου της μάχης, δεν πέτυχαν τους αντικειμενικούς τους στόχους. Η καθυστέρηση στην Αλαμάνα έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στον Οδυσσέα Ανδρούτσο να οργανώσει την αντίσταση στο χάνι της Γραβιάς και να εκδικηθεί τη θυσία του Διάκου και των συμπολεμιστών του.

Δείτε τον θρυλικό λαβύρινθο της Αιγύπτου- Μία ανακάλυψη που προκαλεί δέος

Υπάρχει τελικά η μυθική «Αίθουσα των Αρχείων»;

Η ανακάλυψη μιας τεράστιας υπόγειας βιβλιοθήκης που πραγματοποιήθηκε το 2008, από μια ομάδα του Βελγίου και ερευνητές της Αιγύπτου, θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα την ιστορία και την προέλευση του αρχαίου Αιγυπτιακού πολιτισμού.

Κι αυτό διότι συνδέεται μυθολογικά με την αρχαία παράδοση.

Στην πορεία των αιώνων έχει παραμείνει ο «θρύλος» μιας χαμένης υπόγειας αίθουσας, γνωστής ως «Αίθουσα των Αρχείων», η οποία είναι το κλειδί για τον πολιτισμό και την αληθινή ιστορία της ανθρωπότητας. Εικάζεται ότι βρίσκεται θαμμένη κάτω από την αινιγματική Σφίγγα της Γκίζας. Όμως η ύπαρξη του «θρύλου» γύρω από την «Αίθουσα των Αρχείων», τεκμηριώνεται από αρχαίους παπύρους, οι οποίοι αναφέρουν με βεβαιότητα, ότι τα Αρχεία εξηγούν πράγματα για την ιστορία της χαμένης ηπείρου της Ατλαντίδος καθώς και που ήταν ακριβώς η θέση της. Η σπουδαιότητα της Αίθουσας αυτής συγκρίνεται δε με εκείνη της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, η οποία στέγαζε την Ελληνική Γνώση.

Το σημαντικό επίσης είναι, ότι την ύπαρξη μιας «υπόγειας βιβλιοθήκης» αναφέρουν ο Ηρόδοτος και ο Στράβων, οι οποίοι την επισκέφθηκαν και πρόλαβαν να καταγράψουν το θρυλικό υπόγειο συγκρότημα, που μοιάζει με «λαβύρινθο», πριν εξαφανιστεί από την ιστορία. Ο πρώτος που το κατέγραψε ήταν ο Ηρόδοτος, περιγράφοντας το εξής: «… ο λαβύρινθος βρίσκεται λίγο πάνω από την λίμνη της Μοίρης και σχεδόν απέναντι σ΄ αυτό που ονομάζεται Πόλη του Κροκόδειλου» («Ιστορίες», βιβλίο ΙΙ, 148)…, και συνεχίζει: «έχει δώδεκα σκεπαστά δικαστήρια, με πύλες (που είναι) απέναντι η μία στην άλλη, έξι από τη βόρεια πλευρά και έξι από τη Νότια, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους, ενώ από την έξω πλευρά τις περιβάλλει το ίδιο τοίχος. Και υπάρχουν σε αυτό δύο είδη θαλάμων, το ένα είδος κάτω από το έδαφος και το άλλο πάνω από αυτά, τρεις χιλιάδες τον αριθμό..»

.Πράγματι, οι ερευνητές βρήκαν ένα υπόγειο ναό να αποτελείται από 3.000 δωμάτια, τα οποία είναι γεμάτα με απίστευτες τοιχογραφίες και ιερογλυφικά.

Το αινιγματικό αυτό υπόγειο συγκρότημα βρίσκεται περίπου 100 χιλιόμετρα πιο έξω από το Κάιρο, στη Χαουάρα κοντά στην Πυραμίδα του Αμενεμχάτ ΙΙΙ. Είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της Αρχαίας Αιγύπτου, παρόλα αυτά μόνο λίγοι γνωρίζουν ακόμα για την ύπαρξή της. Όμως, με βάση τις περιγραφές των αρχαίων κειμένων σαν αυτές που προέρχονταν από τον Ηρόδοτο, επισκέφθηκαν κι άλλοι κατά το μακρινό παρελθόν τον «μαγικό» χώρο. Τον 17ο αιώνα ένας λόγιος ονόματι Αθανάσιος Κίρχερ δημιούργησε την πρώτη εικαστική αναπαραγωγή του αινιγματικού τεράστιου χώρου ακριβώς όπως τον περιέγραψε ο Ηρόδοτος.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό NRIAG, και αντηλλάγησαν απόψεις σε μια δημόσια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης, παρουσία των ΜΜΕ του Βελγίου. Ωστόσο, το θέμα των ευρημάτων «πνίγηκε» γρήγορα επειδή ο Γενικός Γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου έθεσε βέτο για όλες τις περαιτέρω ανακοινώσεις της ανακάλυψης, επικαλούμενος λόγους Εθνικής Ασφάλειας για την Αίγυπτο.

Οι επίσημοι μελετητές εν γένει δηλώνουν σταθερά ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη που να λέει ότι «Η Αίθουσα των Αρχείων» υφίσταται, αλλά, επιστήμονες όπως ο Robert Schoch και ο Thomas Dobeck μεταξύ άλλων πιστεύουν ότι πράγματι θα μπορούσε να βρίσκεται κάτω από τη Σφίγγα. Ενώ, κάποιοι άλλοι είναι βέβαιοι για την ύπαρξη της κι ότι δεν χτίστηκε από τους αρχαίους Αιγυπτίους, αλλά μάλλον από έναν παλαιότερο αρχαίο πολιτισμό που προηγείται του Αρχαίου Αιγυπτιακού.

 Όπως και νάχει η όλη υπόθεση, ακόμα κι αν οι ερευνητές επιβεβαιώσουν την ύπαρξη της «Αίθουσας των Αρχείων» στο υπόγειο συγκρότημα, θα πρέπει να γίνουν μεγάλες εκσκαφές στο μέλλον προκειμένου να διερευνηθεί το απίστευτο εύρημα. Είναι άραγε πράγματι η χαμένη «Αίθουσα των Αρχείων»; Πολύ πιθανόν, λόγω της εξαιρετικής σημασίας της, η κυβέρνηση της Αιγύπτου να πήρε την απόφαση να αρνηθεί περαιτέρω μελέτες και ανασκαφές;

Κοσμοϊστορικές εφευρέσεις που δεν έζησαν να δουν οι δημιουργοί τους

Καθ’ όλο το διάβα του ιστορικού χρόνου, ήταν εφευρέτες, μηχανικοί και γενικώς πολυμαθείς άνθρωποι αυτοί που πήγαν τη γνώση παρακάτω, αλλάζοντας άρδην την καθημερινότητα της ανθρωπότητας.

Κάθε μάλιστα μικρό βηματάκι που έκανε ένας εφευρέτης ισοδυναμούσε με τεράστια άλματα για την οικουμένη, όταν ο άνθρωπος ανοίχτηκε στην τεχνολογική περιπέτεια δηλαδή και πίσω δεν ξανακοίταξε ποτέ.

Δεν ήρθαν ωστόσο όλες οι μεγάλες και σπουδαίες ανακαλύψεις στη ζωή όταν χτυπούσε ακόμα η καρδιά των δημιουργών τους. Άλλοτε έφταιγε το σύντομο του βίου και το αιφνίδιο του θανάτου, άλλοτε πάλι ήταν η έλλειψη χρηματοδότησης και το μικρό ενδιαφέρον που πάγωναν την πρόοδο της εφεύρεσης.

Όπως κι αν έχει, τα ορνιθοσκαλίσματα και οι υποσημειώσεις στα σημειωματάρια γνωστών εφευρετών ήρθαν κάποια στιγμή στη ζωή, έστω και πάμπολλα χρόνια μετά, δικαιώνοντας το ιδιοφυές μυαλό που τα είχε σκαρώσει…

Τσαρλς Μπάμπατζ: Αναλυτική Μηχανή

Κατά τη Βικτοριανή Εποχή, όλοι οι μαθηματικοί πίνακες ήταν δύσχρηστοι, καθώς στην επίπονη διαδικασία που έπρεπε να γίνει με το μυαλό πολλά λάθη τρύπωναν και θρονιάζονταν στους υπολογισμούς. Αυτό ήθελε να λύσει ο διαπρεπής βρετανός μαθηματικός και στοχαστής Τσαρλς Μπάμπατζ, ο οποίος οραματίστηκε μια υπολογιστική μηχανή που θα εκτελούσε τις μαθηματικές πράξεις αυτοματοποιημένα, απαλλάσσοντάς τες από τα λάθη!
Η ψηφιακή συσκευή που βάσιζε τη λειτουργία της σε οδοντωτούς τροχούς, διάτρητες καρτέλες και ψηφία από το 0-9 θα μπορούσε όχι μόνο να λύνει περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα, αλλά να αποθηκεύει προσωρινά τα δεδομένα και να τυπώνει τα εξαγόμενα σε πλάκες μαλακού μετάλλου. Η βρετανική κυβέρνηση τη χρηματοδότησε αρχικά με 1.500 λίρες, ο Μπάμπατζ προσέλαβε τον γνωστό μηχανικό Τζόζεφ Κλέμεντ να την κατασκευάσει με βάση τον σχεδιασμό του μαθηματικού και όλα πήγαιναν αρχικά καλά.
Τα χρήματα σώθηκαν όμως μέχρι το 1833, ο Κλέμεντ αρνήθηκε να δουλέψει χωρίς να του καταβάλλουν τα δεδουλευμένα του και η κυβέρνηση απέσυρε τελικά τα κονδύλια από το έργο, το οποίο είχε στοιχίσει περισσότερες από 17.000 λίρες χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα.
Ο Μπάμπατζ, ο «πατέρας των υπολογιστών», πέθανε πικραμένος το 1871, έχοντας περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτιάχνοντας συνεχώς νέα σχέδια της μηχανής που όλοι χαρακτήριζαν αδύνατο να κατασκευαστεί. Κι όμως, ο ίδιος ο Μπάμπατζ και κατόπιν ο γιος του έδειξαν ότι η δημιουργία της Αναλυτικής Μηχανής ήταν μπορετή και 120 χρόνια αργότερα, το 1991, το Βρετανικό Μουσείο Επιστημών την έφτιαξε τελικά χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τεχνολογία που ήταν γνωστή στα βικτοριανά χρόνια του σπουδαίου μαθηματικού. Η τελική κατασκευή αποτελούνται από 4.000 μηχανικά μέρη και ζύγιζε τελικά 3 τόνους…

Γαλιλαίος Γαλιλέι: Το Εκκρεμές

Όταν δεν τον παρενοχλούσε η Ιερά Εξέταση, ο κινητήριος μοχλός της Επιστημονικής Επανάστασης παρατηρούσε και ανέλυε φυσικά φαινόμενα. Ανάμεσα στις τόσες κολοσσιαίες ανακαλύψεις του ιδιαίτερη θέση κατέχουν οι νόμοι του εκκρεμούς που αποκάλυψε, οι οποίοι θα χρησιμοποιούνταν έκτοτε στην κατασκευή ρολογιών.
Η φυσική που χρησιμοποίησε ο πρωτεργάτης της Επιστημονικής Επανάστασης για να εξηγήσει τη λειτουργία του εκκρεμούς μόνο μικρό πράγμα δεν ήταν, καθώς οι αρμονικές κινήσεις του άνοιξαν διάπλατα νέους δρόμους για την επιστήμη λειτουργώντας ως υπόδειγμα για την εξήγηση προβλημάτων που κυμαίνονται από τις πλανητικές κινήσεις μέχρι και την κβαντική μηχανική!
Η απλή αρμονική κίνηση του Γαλιλαίου περιέγραφε τις τακτικές περιοδικές κινήσεις, όπως η αιώρηση ενός εκκρεμούς (ή οι ταλαντώσεις ενός αντικειμένου που συνδέεται σε ένα ελατήριο), και όταν την ανακάλυψε το 1641 ήταν πια στα 77 χρόνια της ζωής του και εντελώς τυφλός. Ο σπουδαίος επιστήμονας περιέγραψε μάλιστα επακριβώς στον γιο του Βιτσέντζο τα εσωτερικά μηχανικά μέρη ενός εκκρεμούς, αλλά εκείνος και πάλι δεν μπορούσε να το κατασκευάσει.
Ο Γαλιλαίος πέθανε στις αρχές του 1642 και θα έπρεπε η ανθρωπότητα να περιμένει μέχρι το 1656, 14 χρόνια αργότερα δηλαδή, και άλλο ένα σπουδαίο μυαλό, τον ολλανδό αστρονόμο Κρίστιαν Χόιχενς, ώστε να δει το πρώτο λειτουργικό εκκρεμές ρολόι γαλιλαιικής έμπνευσης…

Άλαν Τιούρινγκ: Λογική Υπολογιστική Μηχανή

Μέχρι να τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η κατασκευή υπολογιστικών μηχανών ήταν ολότελα δυνατή πλέον: οποιοσδήποτε με μισό εκατομμύριο δολάρια στα χέρια και ένα πραγματικά μεγάλο δωμάτιο μπορούσε να έχει έναν. Αυτό που έλειπε τώρα δεν ήταν οι αυτοματοποιημένες υπολογιστικές μηχανές αλλά ένα κομπιούτερ γενικής χρήσης, που θα μπορούσε να προγραμματίζεται κάθε φορά στην εκτέλεση άλλου έργου.
Και βέβαια δεν αποτελεί έκπληξη ότι επιστρατεύτηκε η μαθηματική διάνοια που άκουγε στο όνομα Άλαν Τιούρινγκ για να φτιάξει τον πρώτο ηλεκτρονικό υπολογιστή γενικού σκοπού! Ο οποίος μέχρι το 1946 ήταν έτοιμος να παρουσιάσει τον θεωρητικό σχεδιασμό του στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η κατασκευή της Μηχανή Τιούρινγκ, όπως ονομάστηκε, άρχισε το 1947 και ο μαθηματικός παρέμεινε για λίγους μήνες στο πρόγραμμα παραγωγής της, εγκαταλείποντας ωστόσο πικραμένος το Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής και αφήνοντας τους συνεργάτες του να πονοκεφαλιάζουν για το πώς θα συνέχιζαν. Ένα πειραματικό πρωτότυπο κατασκευάστηκε μετά κόπων και βασάνων το 1950, αν και δεν ήταν καν κοντά στο όραμα του Τιούρινγκ. Ο μαθηματικός αυτοκτόνησε το 1954 και τρία χρόνια αργότερα θα παρουσιαζόταν τελικά η πρώτη Μηχανή Τιούρινγκ…

Ρόμπερτ Φούλτον: Ατμοκίνητη φρεγάτα

Το πρώτο πολεμικό πλοίο που κινούνταν αποκλειστικά με τη βοήθεια του ατμού άρχισε να κατασκευάζεται από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ το 1814. Ο γεννήτορας του «USS Demologos», ο περιβόητος μηχανικός και πολυεφευρέτης Ρόμπερτ Φούλτον, το είχε οραματιστεί ως το πρώτο πραγματικά μοντέρνα πλοίο που θα έκοβε αγέρωχα τους δεσμούς με τα παλιά.
Βαριά οπλισμένο και θωρακισμένο, το πλωτό φρούριο του Φούλτον ανάγκασε τον δημιουργό του σε ολότελα διαφορετικό σχεδιασμό, ώστε να χωρέσουν οι θεόρατες μηχανές και οι καυστήρες του μέσα στο μήκους 48 μέτρων σκαρί του. Την ώρα που οι ναυπηγοί πάλευαν με τους ίδιους τους εαυτούς τους για να το ολοκληρώσουν, ο Φούλτον πήδηξε στα παγωμένα νερά του νεοϋορκέζικου ποταμού Χάντσον για να σώσει έναν φίλο, παθαίνοντας πνευμονία και πεθαίνοντας το 1815 από τη νόσο.
Αμέσως μετά, το «USS Demologos» ήταν πανέτοιμο να οργώσει τις θάλασσες! Το Ναυτικό το μετονόμασε σε «Φούλτον» προς τιμή του αδικοχαμένου εφευρέτη του, αν και το καινοτόμο θωρηκτό έμελλε να μη δει τελικά δράση, καθώς ο Αγγλο-Αμερικανικός Πόλεμος του 1812 είχε ήδη τελειώσει. Έπειτα και από έκρηξη πυρίτιδας στα αμπάρια του, το «Φούλτον» αποσυναρμολογήθηκε τελικά το 1829…

Χένρι Μιλ: Γραφομηχανή

Στα κατάστιχα της Ιστορίας είναι γραμμένο πως το 1714 κάποιος Χένρι Μιλ λαμβάνει το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στην Αγγλία για γραφομηχανή, μια «τεχνητή μηχανή ή μέθοδο για την αποτύπωση ή μεταγραφή γραμμάτων μεμονωμένων ή προοδευτικά το ένα μετά το άλλο». Ο Χένρι Μιλ ήταν μηχανικός στη φίρμα English New River Company και αυτή είναι πράγματι η πρώτη ρητή απόπειρα εφευρέτη να κατασκευάσει μια γραφική διάταξη που θα γινόταν τελικά γνωστή ως γραφομηχανή.
Ο Μιλ πέθανε το 1770 έχοντας ήδη μπολιάσει τα μυαλά τεχνολογίας και επιστήμης με το όνειρο της αυτοματοποιημένης διαδικασίας γραφής. Οι σπόροι του βρήκαν μάλιστα εύφορο έδαφος στον νου όσων προσπαθούσαν να διευκολύνουν την επικοινωνία των τυφλών. Κι έτσι το 1843 ο Charles Thurber κατασκεύασε πράγματι μια τέτοια μηχανή και το 1873, 103 χρόνια μετά τον θάνατο του Μιλ, οι Αμερικανοί Christopher Sholes και Carlos Glidden έφτιαξαν την πρώτη γραφομηχανή που μοιάζει σε λειτουργία και μορφή με τη σημερινή. Πατώντας στο σχέδιο του Χένρι Μιλ φυσικά…

Το θέαμα του στρεφόμενου φως μπορεί να μας αποκαλύψει μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα

Επιστήμονες πρότειναν ένα νέο τρόπο για να εντοπίσουν μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα.. Η ιδέα τους μπορεί έτσι να μας δώσει την υπογραφή μιας στρεφόμενης μαύρης τρύπας, που όπως λέει και το όνομα της είναι αόρατη.

Όχι, δεν μπορείτε να δείτε μια μαύρη τρύπα. Όμως, αυτό που ίσως μπορούμε να δούμε είναι το πώς μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα κάμπτει τον χωρόχρονο γύρω της, καθώς και το φως γύρω από αυτόν, όπως προβλέπει η γενική σχετικότητα . Οι επιστήμονες λοιπόν ισχυρίζονται, σε μια νέα μελέτη στο περιοδικό Nature Physics, ότι είναι πιο κοντά από ποτέ για να μπορέσουν να δουν αυτό το αποτέλεσμα στις μακρινές μαύρες τρύπες από τη Γη.

Τα φωτόνια που εκπέμπονται κοντά σε μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα συστρέφονται, που στην εικόνα αναπαριστάνονται από την σπειροειδή μορφή δεξιά σαν περιστρεφόμενη σκάλα. Η ανίχνευση αυτού του σχεδίου, λένε οι ερευνητές, θα επιτρέψει στους αστρονόμους να μετρήσουν άμεσα το σπιν μιας μαύρης τρύπας.

Οι γαλαξίες έχουν πιθανώς έχουν περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες στο κέντρο τους, ενώ αυτές οι μαύρες τρύπες έχουν δύο τύπους στροφορμής, εξηγεί ο Bo Thide, μέλος της επιστημονικής ομάδας. Υπάρχει η στροφορμή του σπιν, που είναι κάτι ανάλογο με αυτό που η Γη δημιουργεί, καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, και υπάρχει η τροχιακή στροφορμή, που είναι ανάλογη με την στροφορμή που οφείλεται στην περιστροφή της Γης γύρω από τον ήλιο. Ο Thidé λέει ότι το δεύτερο φαινόμενο – της τροχιακής στροφορμής – στρεβλώνει το φως με έναν τρόπο, και που οι επιστήμονες τον γνωρίζουν οπότε ξέρουν τι να ψάξουν για να το δουν από εδώ.

"Γύρω από μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα, ο χώρος και ο χρόνος συμπεριφέρεται με τέτοιο περίεργο τρόπο, που ο χώρος γίνεται χρόνος και ο χρόνος γίνεται χώρος, και ολόκληρος ο χωροχρόνος που στην πραγματικότητα σύρεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, παραμορφώνεται γύρω από αυτήν”, εξήγησε ο Thidé .

"Αν έχετε εκεί μια πηγή ακτινοβολίας … αυτή θα δίνει την αίσθηση ότι γίνεται συστροφή του χωροχρόνου. Η ακτίνα του φωτός, που ενώ η ίδια μπορεί να νομίζει ότι διαδίδεται σε μια ευθεία γραμμή, αλλά αν την δει κανείς απ ‘έξω, θα δει ότι διαδίδεται κατά μήκος μιας σπείρας. Αυτό μας λέει η σχετικότητα..

Οι φυσικοί ονομάζουν αυτό το φαινόμενο "σύρσιμο του χωροχρονικού πλαίσιου ή στροβιλισμός του χωρόχρονου λόγω περιστροφής ενός μεγάλου αντικειμένου” (το πόσο παρασύρεται δηλαδή ο χωρόχρονος από την περιστροφή του Ήλιου ή μιας μαύρης τρύπας γύρω τους) και το βλέπουν ακόμη και κοντά στον πλανήτη μας.

Οι παρατηρήσεις δύο δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν ότι οι δορυφόροι σύρονται αρκετά μέτρα ετησίως, καθώς το σπιν της Γης ρυμουλκεί (τραβάει) την δομή του χωροχρόνου σε κύκλους..

"Αν μπορείτε να δείτε, ένα τέτοιο μικροσκοπικό φαινόμενο λόγω της μικροσκοπικής μάζας που έχει η Γη σε σχέση με τη μάζα μιας μαύρης τρύπας, τότε πόσο πιο εύκολο θα ήταν να το δούμε γύρω από μια μαύρη τρύπα”, αναφέρει ο Thidé..

Η επίδραση αυτή είναι μικρή, κι έτσι δεν είναι σαφές κατά πόσον τα υφιστάμενα τηλεσκόπια θα είναι σε θέση να το καταλάβουν. Αλλά ο Thidé είναι έτοιμος να το προσπαθήσει.

«Αυτό που είναι νέο και συναρπαστικό είναι η πρόταση ότι το φαινόμενο είναι πραγματικά μετρήσιμο για τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας," λέει ο Saul Teukolsky του Πανεπιστημίου του Κορνέλ. Ο Thidé λέει ότι η ομάδα του θα επανεξετάσει τις παρατηρήσεις με ραδιοτηλεσκόπια της υπερβαρέας μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας για να δούμε αν το φαινόμενο της συστροφής του φωτός έχει ήδη εμφανιστεί.

Φυσικοί ανακαλύπτουν μια νέα κβαντική κατάσταση του νερού σε νανοσωλήνες

Οι παράξενες και ζωοποιές ιδιότητες του νερού θα μπορούσαν να εξηγηθούν, τουλάχιστον εν μέρει, από την κβαντομηχανική. Αυτό λέει μια ομάδα φυσικών από την Αγγλία και τις ΗΠΑ, που έχουν κάνει εξαιρετικά ευαίσθητες μετρήσεις των πρωτονίων σε μικροσκοπικά δείγματα του νερού. Έτσι, έχουν διαπιστώσει ότι αυτά τα πρωτόνια συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά με αυτά που βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερο δείγμα.

Μικροσκοπικές ποσότητες νερού είναι διαφορετικές χάρη στην κβαντομηχανική

Το νερό έχει μια σειρά από χαρακτηριστικά που το θέτουν μακράν από άλλες ουσίες και οι οποίες την καθιστούν ιδιαίτερα κατάλληλη για την διατήρηση της ζωής. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι είναι λιγότερο πυκνό ως στερεό παρά ως υγρό και ότι η μέγιστη πυκνότητα εμφανίζεται στους 4° C, που σημαίνει ότι οι λίμνες παγώνουν από την κορυφή προς τα κάτω και όχι από κάτω προς τα πάνω – κάτι που ήταν ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της ζωής κατά τη διάρκεια των εποχών των παγετώνων.

Στην τελευταία του έρευνα, ο George Reiter από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον και οι συνεργάτες του μελέτησαν λεπτομερώς το κλειδί για τις ασυνήθιστες ιδιότητες του νερού – τον δεσμό του υδρογόνου. Αυτός ο δεσμός ασκείται μεταξύ των μορίων του νερού, συνδέοντας το άτομο του οξυγόνου ενός μορίου με το άτομο του υδρογόνου σε ένα άλλο δεύτερο μόριο. Οι δεσμοί του υδρογόνου συνήθως θεωρούνται κυρίως ως ηλεκτροστατικό φαινόμενο, με άλλα λόγια ότι το νερό αποτελείται από διακριτά μόρια που συνδέονται μεταξύ τους μέσω των θετικών και των αρνητικών φορτίων (που βρίσκονται στα άτομα του υδρογόνου και οξυγόνου, αντίστοιχα). Αυτή η απλή εικόνα είναι σε θέση να εξηγήσει ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του νερού, όπως την δομή του – οι δε προβλέψεις του μοντέλου συμφωνεί αρκετά καλά με τα αποτελέσματα των πειραμάτων σκέδασης με νετρόνια, που αποκαλύπτουν πόσο απόσταση κατά μέσον όρο έχει ένα άτομο οξυγόνου από το επόμενο.

Κακές προβλέψεις πρωτονίων

Αυτό που βρήκε ο Reiter και η ομάδα του, ωστόσο, είναι ότι αυτό το ηλεκτροστατική πρότυπο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλέψει τις ενέργειες των μεμονωμένων πρωτονίων μέσα στα μόρια του νερού. Σε αυτό το συμπέρασμα ήρθαν αφού περιόρισαν νερό στο εσωτερικό νανοσωλήνων άνθρακα διαμέτρου μόνο 1,6 nm, και, στη συνέχεια, εξέθεσαν τους εν λόγω νανοσωλήνες σε νετρόνια υψηλής ενέργειας από μια πηγή νετρονίων στο Εθνικό Εργαστήριο Rutherford Appleton ISIS στη Μεγάλη Βρετανία. Τα νετρόνια υψηλής ενέργειας σημαίνει ότι αυτά αναπηδούν από τα πρωτόνια μέσα στο νερό πριν τα πρωτόνια που ‘συγκρούστηκαν’ είχαν την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον τους. Έτσι οι ερευνητές κατάφεραν να αποκτήσουν μια άμεση μέτρηση της κατανομής της ορμής και της κινητικής ενέργειας των πρωτονίων.

Βρήκαν λοιπόν ότι η κατανομή της ορμής των πρωτονίων εξαρτάται πάρα πολύ από τη θερμοκρασία, πολύ περισσότερο από ότι προβλέπει το ηλεκτροστατικό μοντέλο στις χαμηλές θερμοκρασίες και κατά 20% περισσότερο σε θερμοκρασία δωματίου. Το ηλεκτροστατικό μοντέλο δίνει σε γενικές γραμμές τις σωστές τιμές για μεγάλες μάζες νερού σε θερμοκρασία δωματίου.

Η ομάδα υποστηρίζει ότι αυτό αποτελεί απόδειξη ότι τα πρωτόνια υπάρχουν σε μια κβαντική κατάσταση που δεν είχε παρατηρηθεί πριν, όταν όμως το νερό περιορίζεται σε ένα πολύ μικρό όγκο – μία κατάσταση που δεν περιγράφεται από το συνηθισμένο ηλεκτροστατικό μοντέλο.

Σύμφωνα με τον Reiter, η θεμελιώδης κβαντική κατάσταση που έχουν εντοπίσει θα μπορούσε να είναι άκρως σημαντική για τη ζωή, επειδή το περιοριστικό μήκος που χρησιμοποίησαν στα πειράματά τους – περίπου 2 nm – είναι περίπου ίσο με τις αποστάσεις μεταξύ των δομών εντός των βιολογικών κυττάρων.

"Πιστεύω ότι η κβαντομηχανική των πρωτονίων στο νερό έχει διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη της κυτταρικής ζωής, αλλά εμείς ποτέ δεν το είχαμε πρόσεξα πριν», συμπληρώνει.

Φυσικοί βρήκαν νέες ενδείξεις για την σύνθεση των στοιχείων στα σουπερνόβα

Τα στοιχεία που είναι βαρύτερα από τον σίδηρο προέρχονται μόνο από τις ισχυρές αστρικές εκρήξεις, τις σουπερνόβα ή υπερκαινοφανείς εκρήξεις. Κατά την διάρκεια των πυρηνικών αντιδράσεων διαμορφώνονται είναι όλα τα είδη των βραχύβιων πυρήνων, συμπεριλαμβανομένων και των πιο σταθερών συνδυασμών – τον λεγόμενο μαγικό αριθμό – όπως προβλέπεται από τη θεωρία. Όμως ακόμα και εδώ, υπάρχουν και εξαιρέσεις: τα νησιά της αντιστροφής. Με επικεφαλής κάποιους φυσικούς από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM), μια διεθνής ομάδα επιστημόνων έχει καταλάβει τώρα καλύτερα τις εξαιρέσεις αυτές που ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά.

Όλα τα γνωστά χημικά στοιχεία πάνω στη γη προέρχονται από το διάστημα. Τα πιο κοινά στοιχεία στο σύμπαν, το υδρογόνο και το ήλιο, δημιουργήθηκαν λίγο μετά το Big Bang. Άλλα όμως στοιχεία, όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο, δημιουργήθηκαν αργότερα από την σύντηξη άλλων ελαφρύτερων πυρήνων μέσα στα άστρα. Τα στοιχεία τα βαρύτερα από τον σίδηρο δεν δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων, αλλά μέσα σε γιγαντιαίες αστρικές εκρήξεις, τις γνωστές ως σουπερνόβα. Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τα πολύτιμα μέταλλα όπως ο χρυσός και το ασήμι ή το ραδιενεργό ουράνιο.

Μέσα στο χημικό ‘καζάνι’ μιας σουπερνόβα γεννιέται μια ολόκληρη σειρά υψηλής μάζας πυρήνων, οι οποίοι διασπώνται εν συνεχεία σε σταθερούς πυρήνες μέσω διαφορετικών βραχύβιων ενδιάμεσων σταδίων. Ανάλογη με το πυρηνικό μοντέλο, οι πυρηνικοί φυσικοί έχουν αναπτύξει ένα μοντέλο που προβλέπει ιδιαίτερα μεγάλη σταθερότητα για ειδικούς συνδυασμούς του αριθμού των νετρονίων και πρωτονίων. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι “μαγικοί αριθμοί": τα κελύφη είναι πλήρη και οι πυρήνες σχεδόν σφαιρικοί.

Ωστόσο, υπάρχουν «μαγικοί» πυρήνες που αποκλίνουν από την αναμενόμενη δομή του κέλυφους. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών, υπό την καθοδήγηση φυσικών από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, παρατήρησε πιο προσεκτικά τους πυρήνες με τον μαγικό αριθμό νετρονίων ίσον με 20, επίσης γνωστούς ως το «νησί της αντιστροφής", σε έναν επιταχυντή στο CERN. Έφτασαν δε σε εκπληκτικά αποτελέσματα.

Στο πείραμά τους, οι επιστήμονες μελέτησαν το ισότοπο μαγνήσιο-32, που είναι πλούσιο σε νετρόνια. Ο πυρήνας αυτός, που υπάρχουν 20 νετρόνια και μόνο 12 πρωτόνια, υποτίθεται ότι είναι μαγικός και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να έχει σφαιρικό σχήμα. Ωστόσο, η κατάσταση της χαμηλότερης ενέργειας στο μαγνήσιο-32 δεν είναι σφαιρική, αλλά παραμορφωμένη. Ο πυρήνας θυμίζει τότε μία μπάλα αμερικανικού ποδοσφαίρου.

Έτσι, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες κατάφεραν να βεβαιώσουν την ύπαρξη του σφαιρικού πυρήνα του μαγνησίου-32. Επιπλέον, ο πυρήνας αυτός δημιουργήθηκε σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο ενέργειας από ό,τι θεωρητικά είχε προβλεφθεί. Το αποτέλεσμα αυτό δεν συμφωνεί με τα θεωρητικά μοντέλα που περιγράφουν τις αλλαγές στη δομή του κελύφους, σε αυτόν όπως και σε άλλες περιοχές του πίνακα των νουκλεοτιδίων.

"Η χαρά μας ήταν μεγάλη όταν καταφέραμε τελικά να βεβαιώσουμε την ύπαρξη του πυρήνα του μαγνησίου-32 σαν σφαίρα”, λέει ο καθηγητής Kruecken από το TUM. "Όμως αυτά τα δεδομένα δημιουργούν νέες προκλήσεις για εμάς τους φυσικούς. Προκειμένου να είμαστε σε θέση να προβλέψουμε την ακριβή πορεία της σύνθεσης των στοιχείων στις αστρικές εκρήξεις, πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα το μηχανισμό που προκαλεί τις αλλαγές στη δομή του κελύφους”.

Γι αυτό οι φυσικοί υποθέτουν ότι θα χρειαστούν κι άλλα πειράματα για να μπορέσουν να δώσουν μια σαφή περιγραφή των διαδικασιών που σχετίζονται με τις μυστηριώδεις Νήσους της Αντιστροφής και των νέων μαγικών αριθμών.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Physical Review Letters.

Τα τρομακτικά “ψάρια της αβύσσου”!

Ο βυθός της θάλασσας κρύβει σίγουρα πολλές ομορφιές για τους λάτρεις της περιπέτειας (και όχι μόνο!) αλλά και πολλά τρομακτικά πλάσματα, τα περισσότεα από τα οποία λίγοι από εμάς γνωρίζουμε.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα “ψάρια της αβύσσου” (σ.σ. abyss fishes), τρομακτικά και αποκρουστικά στην όψη, που μοιάζουν πιο πολύ με θαλάσσια τέρατα. Ζουν σε μεγάλα βάθη των ωκεανών, εκεί όπου επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι, και πιο συγκεκριμένα στην Τάφρο των Μαριαννών, όπου η ζωή εκεί είναι λίγο έως πολύ άγνωστη.



Και πράγματι, έχουμε διερευνήσει μόνο λιγότερο από το 5% των ωκεανών μας (έχουμε καλύτερους χάρτες του Άρη από ό,τι για το βυθό του ωκεανού!), ενώ είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι υπάρχει περισσότερο φως στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης από ό,τι εκεί κάτω!



Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται απλά δεν έχετε παρά να πάρετε μια γεύση από τα απίθανα “ψάρια της αβύσσου”, τα οποία φωτογραφήθηκαν από ανθρώπους που αψήφησαν τους νόμους της φύσης και βρέθηκαν για λίγο στον… εφιαλτικό βυθό!

Εντυπωσιακό βίντεο: H Αθήνα όπως δεν την έχετε ξαναδεί!

Αθήνα, πρωτεύουσα της Ελλάδας, πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας.

Την ονομασία Αθήνα οι αρχαίοι Έλληνες τη συνέδεαν με το όνομα της θεάς Παλλάδας Αθηνάς, της προστάτιδα της πόλης. Σύμφωνα με άλλες πηγές η λέξη Αθήνα σχηματίσθηκε σχηματίστηκε από τη λέξη άθος = άνθος ή το ρήμα θάω = θηλάζω, ώστε η λέξη Αθήνα σημαίνει ανθούσα ή εύφορη.

Η Γλαυξ ή Κουκουβάγια ήταν επίσης ένα από τα σύμβολα της θεάς Αθηνάς. Όμως η προέλευση της λέξης από το ρήμα γλαύσσω που σημαίνει λάμπω, αστράφτω, μας κάνει να πιστεύουμε ότι η θεά Αθηνά και το πτηνό Γλαυξ ταυτίστηκαν, επειδή είχαν αστραφτερά μεγάλα μάτια.

Έτσι έγινε η Γλαυξ το σύμβολο της πόλης της Αθήνας. Αθήνα, η αστραφτερή πόλη. Πώς όμως φαίνεται από ψηλά;

Το εντυπωσιακό βίντεο είναι από το Visit Greece.