Η αγάπη είναι όλα τα λεφτά! Πόσοι/ες από εμάς, δεν το έχουμε πει ή ακούσει, αλλά δεν ξέρω όμως πόσοι το υποστηρίζουμε.
Θα μου πείτε, όλοι/ες... Η αλήθεια είναι ότι σαν ιδέα συμφωνούμε άπαντες, σαν πράξη, μάλλον τα μπερδεύουμε λίγο.
Ψάχνουμε εναγωνίως την αγάπη και την συνεπακόλουθη ευτυχία, μέσα απ' τους άλλους... Είναι ο σωστός τρόπος; Νομίζω όχι.
Πρωταρχικά πρέπει ν' αγαπήσουμε τον εαυτό μας, την ψυχή μας, το σώμα μας, τα ελαττώματά μας, τα ''σκοτεινά σημεία'' μας.
Αν το κάνουμε αυτό, είμαστε έτοιμοι/ες, να δεχτούμε και την αγάπη του άλλου.
Όταν βιώνουμε αγάπη για τον εαυτό μας, επειδή είναι ένα συναίσθημα που κατέχουμε, είναι δικό μας, τότε μπορούμε να το δώσουμε και στους άλλους.
Η πρακτική μας λέει ότι ''δίνουμε ότι έχουμε''. Αν νοιώθω θετικά συναισθήματα για μένα, αυτά έχω να δώσω κι αυτά δίνω, και σαφώς τα ίδια αξιώνω και για μένα απ' τους άλλους.
Στην αντίθετη περίπτωση αν τα συναισθήματά μου για μένα, είναι αρνητικά, αυτά θα δίνω αλλά και δεν θα μπορώ να δέχομαι θετικά από κανέναν, γιατί πως να πιστέψω, ότι κάποιος ''ξένος'' μου προσφέρει αγάπη ενώ εγώ ο ίδιος, δεν το κάνω;
Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του, τότε μόνο πραγματικά ψάχνει κάποιον/α για να μοιραστεί τη χαρά της συνύπαρξης και τα προβλήματα της ζωής.
Τι σημαίνει λοιπόν αυτοαγάπη; Σημαίνει ότι αποδέχομαι άνευ όρων, τον εσωτερικό μου κόσμο, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου και γενικά τα χαρακτηριστικά μου.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ανάλογα με το πως βλέπουμε τον εαυτό μας.
Και η αντίληψη μας διαμορφώνεται από τις εμπειρίες και τα βιώματα, που μας έκαναν σήμερα, αυτό που είμαστε.
Αν επομένως αποτινάξουμε από πάνω μας, τα αισθήματα κατωτερότητας και ελαττωματικότητας που μας ταλανίζουν, τότε είναι σίγουρο ότι θα ''αγκαλιάσουμε'' τρυφερά τον εαυτό μας, αλλά και θα νοιώσουμε ότι είμαστε άξιοι, τόσο ν' αγαπήσουμε όσο και ν' αγαπηθούμε....
Να είστε πάντα υγιείς, χαρούμενοι και αισιόδοξοι!
Θα μου πείτε, όλοι/ες... Η αλήθεια είναι ότι σαν ιδέα συμφωνούμε άπαντες, σαν πράξη, μάλλον τα μπερδεύουμε λίγο.
Ψάχνουμε εναγωνίως την αγάπη και την συνεπακόλουθη ευτυχία, μέσα απ' τους άλλους... Είναι ο σωστός τρόπος; Νομίζω όχι.
Πρωταρχικά πρέπει ν' αγαπήσουμε τον εαυτό μας, την ψυχή μας, το σώμα μας, τα ελαττώματά μας, τα ''σκοτεινά σημεία'' μας.
Αν το κάνουμε αυτό, είμαστε έτοιμοι/ες, να δεχτούμε και την αγάπη του άλλου.
Όταν βιώνουμε αγάπη για τον εαυτό μας, επειδή είναι ένα συναίσθημα που κατέχουμε, είναι δικό μας, τότε μπορούμε να το δώσουμε και στους άλλους.
Η πρακτική μας λέει ότι ''δίνουμε ότι έχουμε''. Αν νοιώθω θετικά συναισθήματα για μένα, αυτά έχω να δώσω κι αυτά δίνω, και σαφώς τα ίδια αξιώνω και για μένα απ' τους άλλους.
Στην αντίθετη περίπτωση αν τα συναισθήματά μου για μένα, είναι αρνητικά, αυτά θα δίνω αλλά και δεν θα μπορώ να δέχομαι θετικά από κανέναν, γιατί πως να πιστέψω, ότι κάποιος ''ξένος'' μου προσφέρει αγάπη ενώ εγώ ο ίδιος, δεν το κάνω;
Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του, τότε μόνο πραγματικά ψάχνει κάποιον/α για να μοιραστεί τη χαρά της συνύπαρξης και τα προβλήματα της ζωής.
Τι σημαίνει λοιπόν αυτοαγάπη; Σημαίνει ότι αποδέχομαι άνευ όρων, τον εσωτερικό μου κόσμο, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου και γενικά τα χαρακτηριστικά μου.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ανάλογα με το πως βλέπουμε τον εαυτό μας.
Και η αντίληψη μας διαμορφώνεται από τις εμπειρίες και τα βιώματα, που μας έκαναν σήμερα, αυτό που είμαστε.
Αν επομένως αποτινάξουμε από πάνω μας, τα αισθήματα κατωτερότητας και ελαττωματικότητας που μας ταλανίζουν, τότε είναι σίγουρο ότι θα ''αγκαλιάσουμε'' τρυφερά τον εαυτό μας, αλλά και θα νοιώσουμε ότι είμαστε άξιοι, τόσο ν' αγαπήσουμε όσο και ν' αγαπηθούμε....
Να είστε πάντα υγιείς, χαρούμενοι και αισιόδοξοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου