ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ - Σαμία (399-420)

ΝΙ. τουτὶ τὸ πρόβατον τοῖς θεοῖς μὲν τὰ νόμιμα

400 ἅπαντα ποιήσει θυθὲν καὶ ταῖς θεαῖς.
αἷμα γὰρ ἔχει, χολὴν ἱκανήν, ὀστᾶ καλά,
σπλῆνα μέγαν, ὧν χρεία ᾽στι τοῖς Ὀλυμπίοις.
πέμψω δὲ γεύσασθαι κατακόψας τοῖς φίλοις
τὸ κῴδιον· λοιπὸν γάρ ἐστι τοῦτό μοι.
405 ἀλλ᾽, Ἡράκλεις, τί τοῦτο; πρόσθε τῶν θυρῶν
ἕστηκε Χρυσὶς ἥδε κλάουσ᾽; οὐ μὲν οὖν
ἄλλη. τί ποτε τὸ γεγονός; (ΧΡ.) ἐκβέβληκέ με
ὁ φίλος ὁ χρηστός σου. τί γὰρ ἄλλ᾽; (ΝΙ.) ὦ Ἡράκλεις.
τίς; Δημέας; (ΧΡ.) ναί. (ΝΙ.) διὰ τί; (ΧΡ.) διὰ τὸ παιδίον.
410 (ΝΙ.) ἤκουσα καὐτὸς τῶν γυναικῶν ὅτι τρέφεις
ἀνελομένη παιδάριον. ἐμβροντησία.
ἀλλ᾽ ἔστ᾽ ἐκεῖνος ἡδύς. οὐκ ὠργίζετο
εὐθύς; διαλιπὼν δ᾽; ἀρτίως; (ΧΡ.) ὃς καὶ φράσας
εἰς τοὺς γάμους μοι τἆνδον εὐτρεπῆ ποεῖν
415 μεταξύ μ᾽ ὥσπερ ἐμμανὴς ἐπεισπεσὼν
ἔξωθεν ἐκκέκλεικε. (ΝΙ.) Δημέας χολᾷ.
ὁ Πόντος οὐχ ὑγιεινόν ἐστι χωρίον.
πρὸς τὴν γυναῖκα δεῦρ᾽ ἀκολούθει τὴν ἐμήν.
θάρρει· τί βούλει; παύσεθ᾽ οὗτος ἀπομανεὶς
420 ὅταν λογισμὸν ὧν ποεῖ νυνὶ λάβῃ.

***

ΝΙΚ. Αυτό εδώ το πρόβατο, όταν θυσιαστεί, θα κάνει
400 όλα όσα πρέπει στους θεούς και στις θεές.
Γιατί έχει αίμα, αρκετή χολή, κόκαλα ωραία,
μεγάλη σπλήνα, όσα οι Ολύμπιοι χρειάζονται.
Στους φίλους μου θα κόψω κομματάκια
την προβιά του και θα τη στείλω να τη φάνε.
Γιατί αυτή μόνο μου μένει. Αλλά, Ηρακλή μου,
405 τί βλέπω; Η Χρυσίς είναι αυτή που κλαίει
μπροστά στην πόρτα μου; Και βέβαια, δεν είναι
άλλη. Τί σου συνέβη; ΧΡΥ. Με έδιωξε ο καλός σου φίλος.
Τί άλλο; ΝΙΚ. Ηρακλή μου, ποιός, ο Δημέας; ΧΡΥ. Ναι.
ΝΙΚ. Γιατί; ΧΡΥ. Για το παιδί. 

410 ΝΙΚ. Άκουσα κι εγώ απ᾽ τις γυναίκες
ότι κράτησες να θρέψεις ένα παιδί. Αυτό ᾽ναι τρέλα.
Αλλά εκείνος είναι ήπιος. Δεν θύμωσε αμέσως;
Ύστερα, πριν από λίγο; ΧΡΥ. Αφού μου είπε να ετοιμάσω
415 το σπίτι για τον γάμο, ύστερα όρμησε απ᾽ έξω
σαν τρελός και μ᾽ έκλεισε έξω απ᾽ το σπίτι.
ΝΙΚ. Ο Δημέας τρελάθηκε. Ο Εύξεινος Πόντος δεν είναι
τόπος υγιεινός. Έλα μαζί μου, πάμε στη γυναίκα μου.
Μη φοβάσαι. Τί θέλεις; Θα του περάσει η τρέλα,
420 όταν σκεφθεί καλά αυτά που τώρα κάνει.