Τον εαυτό μας τον ανακαλύπτουμε μόνο αν τον αφήσουμε ελεύθερο να κάνει λάθη

Η πηγή των προβλημάτων μας είναι η σκέψη που κάνουμε ότι η ζωή είναι δύσκολη. Όλα τα προβλήματά μας ξεκινούν από αυτή τη σκέψη και εξαπλώνονται στη ζωή μας σαν ιός.

Σκεφτόμαστε υπερβολικά τα πάντα, είμαστε ανασφαλείς, φοβόμαστε πολύ και δεν αφήνουμε τα πράγματα να πάρουν το χρόνο και το χώρο τους, να έρθουν από μόνα τους στη σωστή ώρα και στιγμή. Θέλουμε να γνωρίζουμε την έκβαση του καθετί που κάνουμε, προτού ακόμη ξεκινήσουμε, κι αυτό μας αγχώνει. Στην πραγματικότητα η ζωή είναι πολύ απλή, αν καταφέρουμε να την αντιμετωπίσουμε σωστά.

Για να αγκαλιάσουμε τη ζωή μας όπως μας έρχεται, χρειάζεται να έχουμε τρεις βασικές αρχές: ν’ ακούμε τον εαυτό μας, να σταματήσουμε ν’ αντιστεκόμαστε στα θέλω μας και να εμπιστευτούμε το ταξίδι. Ο κάθε άνθρωπος έχει τις δυνατότητες να σχεδιάζει τη ζωή που του αξίζει και ν’ ανοίξει τα φτερά του για να πετάξει. Γιατί λοιπόν, επιμένουμε στα μέτρια και τα περίπλοκα;

Το πρώτο πράγμα από το οποίο θα πρέπει ν’ απαλλαγούμε είναι το βάρος του παρελθόντος μας. Όχι, τις όμορφες αναμνήσεις, αλλά τις άσχημες κι όλα όσα μας πλήγωσαν. Το κακό παρελθόν μας πρέπει να είναι εκεί μόνο για να μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο στο παρόν, για ν’ αποφύγουμε τα ίδια λάθη και όχι για να μας εκφοβίζει. Κάθε στιγμή πρέπει να την απολαμβάνουμε και να τη ζούμε χωρίς να σκεφτόμαστε το παρελθόν και χωρίς ν’ ανησυχούμε συνεχώς για το τι θα φέρει το μέλλον.

Ο φόβος είναι το δεύτερο πράγμα που μας κρατάει μακριά από την ευτυχία και επιτυχία μας. Οι φόβοι και οι φοβίες μας περιπλέκουν τα πράγματα στη ζωή μας και μας κρατούν αλυσοδεμένους σε καταστάσεις και ανθρώπους που μας κάνουν δυστυχισμένους. Οι μεγαλύτεροι φόβοι που νιώθουν οι άνθρωποι είναι, ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος του ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί για τους άλλους, ο φόβος για το άγνωστο, για την κριτική που μπορεί να δεχτούμε και ο φόβος ότι αργότερα μπορεί να μετανιώσουμε για κάτι που κάναμε.

Αν καταλάβουμε ότι η αδράνεια, η απάθεια και η απραξία είναι χειρότερες από τη δράση, τότε θα καταφέρουμε και να ζήσουμε. Το να παίρνουμε κάποια ρίσκα για να φτάσουμε πιο κοντά σε αυτά που θέλουμε είναι ένα μεγάλο βήμα προς την απελευθέρωσή μας. Να μάθουμε τον εαυτό μας, να τον αποδεχτούμε και να τον αγαπήσουμε.

Το να προσπαθούμε να φτάσουμε συνεχώς την τελειότητα είναι ένα μόνιμο άγχος που θα πρέπει ν’ αποβάλουμε, αν θέλουμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή. Και τον εαυτό μας τον ανακαλύπτουμε μόνο αν τον αφήσουμε ελεύθερο να ρισκάρει, να κάνει λάθη, να εξερευνήσει νέα αισθήματα και να ζήσει νέες εμπειρίες.

Συμπερασματικά, η σωστή κι ελεύθερη επικοινωνία με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, μπορεί να κάνει τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη. Αν αγαπάμε κάποιον το λέμε. Αν θέλουμε να μας καταλάβουν πρέπει να εξηγήσουμε, αν έχουμε απορία ρωτάμε, αν δε συμφωνούμε αρνούμαστε ευγενικά, αν θέλουμε κάτι το ζητάμε, αν κάνουμε λάθος το διορθώνουμε. Και συνεχώς προχωράμε, εμπιστευόμενοι το ταξίδι της ζωής.