ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ - Ἱκέτιδες (1018-1051)

ΕΞΟΔΟΣ

ΧΟ. ἴτε μὰν ἀστυάνακτας [στρ. α]
μάκαρας θεοὺς γανάοντες
1020 πολιούχους τε καὶ οἳ χεῦμ᾽ Ἐρασίνου
περιναίουσιν παλαιόν.
ὑποδέξασθε ‹δ᾽› ὀπαδοὶ
μέλος· αἶνος δὲ πόλιν τάνδε Πελασγῶν
ἐχέτω, μηδ᾽ ἔτι Νείλου
προχοὰς σέβωμεν ὕμνοις,
1025
ποταμοὺς δ᾽ οἳ διὰ χώρας [ἀντ. α.]
θελεμὸν πῶμα χέουσιν
πολύτεκνοι, λιπαροῖς χεύμασι γαίας
τόδε μειλίσσοντες οὖδας.
1030 ἐπίδοι δ᾽ Ἄρτεμις ἁγνὰ
στόλον οἰκτιζομένα, μηδ᾽ ὑπ᾽ ἀνάγκας
γάμος ἔλθοι Κυθερείας·
Στύγιον πέλοι τόδ᾽ ἆθλον.

ΘΕΡΑΠΑΙΝΑΙ
— Κύπριδος ‹δ᾽› οὐκ ἀμελεῖ θεσμὸς ὅδ᾽ εὔφρων. [στρ. β]
1035 δύναται γὰρ Διὸς ἄγχιστα σὺν Ἥρᾳ·
τίεται δ᾽ αἰολόμητις
θεὸς ἔργοις ἐπὶ σεμνοῖς.
— μετάκοινοι δὲ φίλᾳ ματρὶ πάρεισιν
Πόθος ‹ᾇ› τ᾽ οὐδὲν ἄπαρνον
1040 τελέθει θέλκτορι Πειθοῖ.
— δέδοται δ᾽ Ἁρμονίᾳ μοῖρ᾽ Ἀφροδίτας
ψεδυρὰ τρίβοι τ᾽ ἐρώτων.

— φυγάδεσσιν δ᾽ ἐπιπλοίας κακά τ᾽ ἄλγη [ἀντ. β]
πολέμους θ᾽ αἱματόεντας προφοβοῦμαι.
1045 τί ποτ᾽ εὔπλοιαν ἔπραξαν
ταχυπόμποισι διωγμοῖς;
— ὅ τί τοι μόρσιμόν ἐστιν, τὸ γένοιτ᾽ ἄν.
Διὸς οὐ παρβατός ἐστιν
μεγάλα φρὴν ἀπέρατος.
1050 — μετὰ πολλῶν δὲ γάμων ἅδε τελευτὰ
προτερᾶν πέλοι γυναικῶν.

***
ΕΞΟΔΟΣ

ΧΟΡΟΣ
Με ύμνους τώρα τους θεούς τους μακαρίους
ας λαμπρύνομε της χώρας
τους πολιούχους κι όσοι γύρω
1020 στου Ερασίνου κατοικούν το αρχαίο το ρέμα.
— Και σεις παίρνετε κατόπι το τραγούδι,
ακόλουθές μας.
Μόνο του Άργους ας δοξάζει αυτή την πόλη
ο αίνος μου· κι ας μη ανυμνούνε
τ᾽ άσματά μας πια τα στόματα του Νείλου.

Μα τους πόταμους, πολύτεκνοι που χύνουν
τα γλυκόπιοτα νερά των
μες από τη χώρα τούτη
και με προφαντά παχαίνουν
ρέματα της γης το χώμα.
1030 Μα είθε η Αρτέμιδα η αγνή να ρίξει βλέμμα
σ᾽ αυτό επάνω το κοπάδι,
μηδ᾽ ερθεί ποτέ του ο γάμος να μας βάλει
από κάτ᾽ απ᾽ το ζυγό της Κυθερείας·
ας την έχουνε οι εχθροί μου τέτοια τύχη!

ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ
Δε ξεχνά όμως ο ευσεβής δικός μας ύμνος
και την Κύπριδα· γιατ᾽ έχει πλάι στο Δία
δύναμη την πιο μεγάλη, σαν την Ήρα,
και κάθε τιμή τής πρέπει
της πολύγνωμης για τα έργα
τ᾽ άγια και τα σεβαστά της·
και της παραστέκουν δίπλα συνεργάτες
της μητέρας των, ο Πόθος,
και που τίποτε κανείς δεν της αρνιέται
1040 η Πειθώ η παντογητεύτρα·
μα έχει μέρος κι η Αρμονία από τον κλήρο
της μεγάλης Αφροδίτης,
και το σμάρι των Ερώτων με τα κρύφο
γλυκοψιθυρίσματά των.

Για τους πρόσφυγες με τρόμο
προμαντεύω ενάντιες μπόρες,
σκληρούς πόνους κι αιματόβρεχτους πολέμους·
γιατί πώς τότ᾽ έτσι πρίμα
καλοτάξιδοι να εφτάνανε οι εχθροί μας
στο γοργό κυνήγημά τους;
Ό,τι ᾽ναι γραφτό απ᾽ τη Μοίρα, θενα γίνει
και κανείς πέρ᾽ απ᾽ το θέλημα δε βγαίνει
το μεγάλο ανεξιχνίαστο του Δία.
Μα όπως με το γάμο τόσων
1050 γυναικών πριν από σένα,
ίσως τέλος κι ο δικός σου αυτός να πάρει.