Κανένα πραγματικό συναίσθημα δεν κατάφερε να αποτυπωθεί σωστά σε μια κόλα χαρτί. Όποιο και να ήταν, όπως και το ονοματίζουμε. Πόση αγάπη μπορεί να αντέξει μια άψυχη κόλα χαρτί, πάντα θα αναρωτιέμαι.
Πόσα αισθήματα στ΄ αλήθεια θα χαθούν σε ένα πρόχειρο πέρασμα από τη γραφή. Λανθάνουσα εδώ και καιρό η πορεία των συναισθημάτων. Εκτός αν δεν υπάρχουν συναισθήματα και εκεί όλα αλλάζουν.
Επιφανειακοί, τυπικοί άνθρωποι, γεμάτοι κανόνες, απροσδιορίστου συναισθήματος, ζουν εντός των προστατευομένων τους τειχών. Τους κατάπιε η τυπικότητα και βολεύτηκαν με την εσωτερική τους καταστροφή.
Άραγε να απομακρύνθηκαν ποτέ από τις αφάνταστα ίδιες και βαρετές τους ιστορίες.
Άραγε να παλεύουν ποτέ με τον εαυτό τους όλοι αυτοί που δεν νιώθουν ποτέ αδύναμοι.
Άραγε πως είναι να πατάς πάντα πάνω στη γη και να μην νιώθεις ποτέ χαμένος και αβοήθητος.
Πώς να νιώθουν όλοι αυτοί που ξεστομίζουν την κουβέντα «εγώ δεν έχω ανάγκη κανέναν».
Άραγε πώς να είναι ένας κόσμος μόνιμα τακτοποιημένος χωρίς ορατά προβλήματα, διότι ουσιαστικά και βαθύτερα υπάρχουν πολλά.
Άραγε πώς να αισθάνεται ένας άνθρωπος που ποτέ δεν γκρεμίστηκε ο κόσμος του και δεν μπήκε στον κόπο να τον ξαναφτιάξει από την αρχή.
Άραγε πώς να είναι ένας άνθρωπος που ποτέ στην ζωή δεν φοβήθηκε και δεν τρόμαξε. Πως είναι αλήθεια να μην νιώθεις ότι θα χάσεις αυτούς που αγαπάς.
Πως νιώθει ένας άνθρωπος που ποτέ του δεν έχει νιώσει την τρυφερότητα ενός χεριού, το απαλό χάδι του ανθρώπου που αγαπάει.
Πώς να νιώθουν όλοι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους σημαντικούς, που ποτέ τους δεν έφαγαν τα μούτρα τους.
Αυτά τα ηχηρά χαστούκια της ζωής όταν δεν σε προτιμούν, μην χαίρεσαι σημαίνει ότι είσαι μια μικρή ασήμαντη κουκίδα στον χάρτη της ασημαντότητας μας.
Αυτές οι αποστάσεις ασφαλείας που κρατάς από την ζωή, χωρίς το παραμικρό σημάδι, χωρίς καμιά ουλή, καμιά ανάμνηση μου θυμίζει ανθρώπους που αγγίζουν την δυστυχία.
Αυτή η φαινομενική τελειοποίηση της ζωής χωρίς ίχνος προβλήματος, σε βοηθά να κατανοήσεις τι κρύβεται από αυτό που θέλουν να δείχνουν.
Και ξέρεις οι άνθρωποι πετυχαίνουν όταν αγωνίζονται για ότι αγαπούν, αλλά όταν δεν έχουν νιώσει αγάπη, πως θα αγωνισθούν και πως θα παλέψουν.
Κανένας δεν αγωνίστηκε και δεν κέρδισε για κάτι που δεν γνώρισε και δεν ένιωσε ποτέ του.
Άρα, λοιπόν μην μου πλασάρεστε αγέρωχοι και γενναίοι.
Δεν σας διάλεξε η ζωή, σας προσπέρασε επιδεικτικά
Πόσα αισθήματα στ΄ αλήθεια θα χαθούν σε ένα πρόχειρο πέρασμα από τη γραφή. Λανθάνουσα εδώ και καιρό η πορεία των συναισθημάτων. Εκτός αν δεν υπάρχουν συναισθήματα και εκεί όλα αλλάζουν.
Επιφανειακοί, τυπικοί άνθρωποι, γεμάτοι κανόνες, απροσδιορίστου συναισθήματος, ζουν εντός των προστατευομένων τους τειχών. Τους κατάπιε η τυπικότητα και βολεύτηκαν με την εσωτερική τους καταστροφή.
Άραγε να απομακρύνθηκαν ποτέ από τις αφάνταστα ίδιες και βαρετές τους ιστορίες.
Άραγε να παλεύουν ποτέ με τον εαυτό τους όλοι αυτοί που δεν νιώθουν ποτέ αδύναμοι.
Άραγε πως είναι να πατάς πάντα πάνω στη γη και να μην νιώθεις ποτέ χαμένος και αβοήθητος.
Πώς να νιώθουν όλοι αυτοί που ξεστομίζουν την κουβέντα «εγώ δεν έχω ανάγκη κανέναν».
Άραγε πώς να είναι ένας κόσμος μόνιμα τακτοποιημένος χωρίς ορατά προβλήματα, διότι ουσιαστικά και βαθύτερα υπάρχουν πολλά.
Άραγε πώς να αισθάνεται ένας άνθρωπος που ποτέ δεν γκρεμίστηκε ο κόσμος του και δεν μπήκε στον κόπο να τον ξαναφτιάξει από την αρχή.
Άραγε πώς να είναι ένας άνθρωπος που ποτέ στην ζωή δεν φοβήθηκε και δεν τρόμαξε. Πως είναι αλήθεια να μην νιώθεις ότι θα χάσεις αυτούς που αγαπάς.
Πως νιώθει ένας άνθρωπος που ποτέ του δεν έχει νιώσει την τρυφερότητα ενός χεριού, το απαλό χάδι του ανθρώπου που αγαπάει.
Πώς να νιώθουν όλοι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους σημαντικούς, που ποτέ τους δεν έφαγαν τα μούτρα τους.
Αυτά τα ηχηρά χαστούκια της ζωής όταν δεν σε προτιμούν, μην χαίρεσαι σημαίνει ότι είσαι μια μικρή ασήμαντη κουκίδα στον χάρτη της ασημαντότητας μας.
Αυτές οι αποστάσεις ασφαλείας που κρατάς από την ζωή, χωρίς το παραμικρό σημάδι, χωρίς καμιά ουλή, καμιά ανάμνηση μου θυμίζει ανθρώπους που αγγίζουν την δυστυχία.
Αυτή η φαινομενική τελειοποίηση της ζωής χωρίς ίχνος προβλήματος, σε βοηθά να κατανοήσεις τι κρύβεται από αυτό που θέλουν να δείχνουν.
Και ξέρεις οι άνθρωποι πετυχαίνουν όταν αγωνίζονται για ότι αγαπούν, αλλά όταν δεν έχουν νιώσει αγάπη, πως θα αγωνισθούν και πως θα παλέψουν.
Κανένας δεν αγωνίστηκε και δεν κέρδισε για κάτι που δεν γνώρισε και δεν ένιωσε ποτέ του.
Άρα, λοιπόν μην μου πλασάρεστε αγέρωχοι και γενναίοι.
Δεν σας διάλεξε η ζωή, σας προσπέρασε επιδεικτικά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου