Παλιά ο κόσμος ήταν καλύτερος

Παλιά, θυμάμαι,  όλα ήταν καλύτερα. Πιο απλά, πιο λυτά, πιο χαρούμενα, πιο φωτεινά, πιο ήρεμα και κυρίως πιο ανθρώπινα.

Ο κόσμος ήταν και φαινόταν ομορφότερος, τώρα όμως όλα άλλαξαν και αγρίεψαν. Οι νέοι άνθρωποι ούτε γερνούσαν, ούτε τους προσπέρναγε ο κόσμος έτσι, τώρα ανούσια περάσματα κάνει ο χρόνος από πάνω μας.

Παλιά, θυμάμαι, οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι, πιο ποιοτικοί, πρόδιδαν λιγότερο ως καθόλου, τώρα ακονίζουν και βγάζουν μαχαίρια για αφορμές ασήμαντες.

Παλιά, θυμάμαι, ο κόσμος ήταν φτιαγμένος από ζωντανούς ανθρώπους και άψυχα πράγματα, τώρα δώσαμε ζωή στα αντικείμενα και νεκρώσαμε τους ανθρώπους.

Η εγωιστική φύση μας, μας οδηγείσαι σε τρομακτικές αλλαγές και μεταμορφώσεις, τώρα μέσα στους ανθρώπους κατοικούν φαντάσματα.

Παλιά, θυμάμαι, τα κτίρια ήταν λιγότερα και ομορφότερα, λιτά και απέριττα, τώρα είναι φορτωμένα σα λατέρνες. Η τεχνολογία αντί να μας εξελίξει μας νέκρωσε, δίνοντας μας κατευθύνσεις. Παλιά, θυμάμαι, η φύση ήταν περισσότερη, τώρα στέρεψε και μίκρυνε. Τα αστέρια, τα ζώα, τα δέντρα, τα λουλούδια δεν καταστρεφόντουσαν έτσι εύκολα. Το νερό, ο αέρας, η φωτιά δεν στένευαν τη φύση.

Τώρα με τη βοήθεια του ανθρώπου τη καταστρέφουν και τους εκδικείται.

Παλιά, θυμάμαι, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, όλοι είχαν πλούσιες ψυχές με φίνους τρόπους. Λίγοι εξαιρούνταν, τώρα πνιγόμαστε στους νάρκισσους. Κρίμα που η νεότητα του σήμερα σου στερεί το γεγονός να συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι και καμουφλάρεσαι από μια ανόητη νοημοσύνη.

Κρίμα που δεν μένει χώρος και χρόνος για αυτογνωσία. Δεν υπάρχει καλύτερο από το να γνωρίσεις τον εαυτό σου και τον γύρω κόσμο.

Κρίμα που η ανθρωπότητα κάθε μέρα κάνει και ένα γοργό βήμα προς την καταστροφή της. Κρίμα που ενώ υπάρχει αφθονία στις πληροφορίες τα μυαλά στενεύουν, γίνονται κατευθυνόμενα και τα αυτιά μας ακούν και υπακούν σε αυτά που κάποιοι επιθυμούν να μας φυτέψουν.

Παλιά, θυμάμαι, υπήρχε περισσότερη θέληση για γνώση, τα μυαλά ήταν ανοιχτά και οι ορίζοντες μας καλύτεροι, τώρα ο κόσμος άλλαξε, μίκρυνε και εκδικείται τον άνθρωπο περισσότερο από ποτέ. Δεν απελευθερώθηκαν  τα μυαλά, αντίθετα φυλακίσθηκαν σε παρωπίδες και κατευθύνσεις λάθος.

Παλιά, θυμάμαι, ήμασταν άνθρωποι τώρα απλά δεν είμαστε...