Την ερώτηση αυτή έθεσε το γερμανικό περιοδικό Spiegel σε μια σειρά ειδικών, παίρνοντας πολλές διαφορετικές απαντήσεις. Οι απαντήσεις συνέκλιναν σε ένα σημείο: Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι γονείς να γράφουν εκείνοι εξ ολοκλήρου τις εργασίες που έχουν ανατεθεί στα παιδιά τους.Γνώριμη καθημερινή σκηνή. Η βοήθεια με τα σχολικά μαθήματα οφείλει να προάγει την αυτονομία των μαθητών, όχι να επιδεικνύει τις γνώσεις των γονέων.
Κάποιοι ειδικοί υποστήριξαν ότι η αρμοδιότητα των γονέων εξαντλείται στο να δημιουργήσουν το κλίμα σταθερότητας και ηρεμίας που βοηθάει τα παιδιά να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους.
Για τις περιπτώσεις που δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτό, ή που οι γονείς δεν γνωρίζουν τη γλώσσα και δεν είναι σε θέση να βοηθήσουν τα παιδιά, οφείλουν τα σχολεία να προσφέρουν τη δυνατότητα υποστηρικτικής μελέτης.
«Οι γονείς πρέπει να αφήνουν τα παιδιά να κάνουν μόνα τους τα μαθήματά τους. Ο δικός τους ρόλος, αν υπάρχει, πρέπει να είναι υποστηρικτικός. Σε καμία περίπτωση παραδείγματος χάρη δεν πρέπει να γράφουν ολόκληρες εργασίες για τα παιδιά» είπε ηΚέρστιν Γκλάινε, που πήρε το βραβείο «δασκάλα της χρονιάς 2013». «Μαθητές των οποίων το οικογενειακό περιβάλλον υστερεί σε μόρφωση είναι καλό να μελετούν σε ολοήμερα σχολεία».
Η Ούρσουλα Βάλτερ, πρώην επικεφαλής της Ενωσης Συλλόγων Γονέων Βαυαρίας εκτίμησε ότι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορεί να προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά είναι να τους διαβάζουν βιβλία. Αυτό αφορά ακόμη και μεγαλύτερα παιδιά, ενώ μετά το διάβασμα είναι καλό να συζητούν γι’ αυτά που έχουν διαβάσει και ακούσει, και στο σχολείο και εκτός σχολείου.
Ο πρόεδρος της γερμανικής διδασκαλικής ομοσπονδίας Γιόζεφ Κράους επεσήμανε ότι οι γονείς πρέπει να φροντίζουν ώστε τα παιδιά να κάνουν τα μαθήματά τους, όχι όμως και το πώς θα τα κάνουν. «Οι δάσκαλοι δεν θέλουν να δουν πώς λύνει η μαμά τις εξισώσεις με έναν άγνωστο. Αν όλοι οι μαθητές έρχονταν στο σχολείο με τέλειες εργασίες, τότε οι δάσκαλοι θα προχωρούσαν την ύλη υπερβολικά γρήγορα».
Η μαθήτρια Μόνα Στάινιγκερ, που κέρδισε το βραβείο σχολικής εφημερίδας χαρακτήρισε «πολύ σημαντική» τη βοήθεια από τους γονείς. «Φυσικά δεν τα ξέρουν όλα, κάποια μαθήματα δεν υπήρχαν καν στην εποχή τους, αλλά τουλάχιστον μπορούν να βοηθήσουν με το λεξιλόγιο. Ετσι ελέγχουν καλύτερα αν τα παιδιά έχουν εμπεδώσει την ύλη και αν κάνουν ή όχι τα μαθήματά τους».
Ο καθηγητής παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο του Μπάμπεργκ, Χανς-Γκίντερ Ρόσμπαχ είπε ότι η βοήθεια πρέπει να δίδεται μόνο με τρόπο ώστε να ενισχύεται η αυτονομία των μαθητών.
Υπογράμμισε επίσης ότι κάποιοι επιστήμονες αμφισβητούν την παιδαγωγική αξία των εργασιών στο σπίτι. «Σε κάθε περίπτωση, η βοήθεια από τους γονείς στα μαθήματα είναι λιγότερο σημαντική από τη συναισθηματική υποστήριξη που καθιστά εφικτή την αυτόνομη ολοκλήρωση των σχολικών εργασιών».
