«Το πρόσφατο γεγονός της αποκάλυψης του ακέραιου λειψάνου του μακαριστού πατρός Βησσαρίωνος έχει δημιουργήσει εύλογο ενδιαφέρον ….Για τη θεολογία, το ζήτημα καταρχήν της τιμής των λειψάνων των αγίων εδράζεται σε ένα σαφές δογματικό υπόβαθρο.
H αφθαρσία ή ακεραιότητά τους, μαρτυρούμενη συχνά στα θεολογικά κείμενα, όπως και άλλα έκτακτα σημεία μυροβλησία ευωδία κτλ., συνιστά διαχρονικά στην ορθόδοξη παράδοση τεκμήριο αγιότητας.
Και σήμερα, άλλωστε, τα ολόσωμα λείψανα αγίων στον ελλαδικό χώρο, όπως των αγίων Σπυρίδωνος, Διονυσίου, Γερασίμου και Ιωάννη του Ρώσου, αλλά και πολλά τεμάχια ιερών λειψάνων …διακρίνονται για την αφθαρσία τους. Σε καμία όμως περίπτωση το θαυμαστό γεγονός της ακεραιότητας ενός λειψάνου δεν πρέπει να οδηγεί σε θρησκειοποίηση της πίστης, αλλά ούτε να θεωρείται πως παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου να πιστέψει».
Ομολογώντας πως δεν καταλαβαίνω τι πάει να πει «θρησκειοποίηση της πίστης».
Ο Άγιος Δημήτριος προστάτης της Θεσσαλονίκης ήταν στρατιωτικός του ρωμαϊκού στρατού που ο αυτοκράτορας σκότωσε γιατί ήταν Χριστιανός. Από το τάφο του ανάβλυσε μύρο που το μάζευε ο κόσμος και γιατρευόταν. Χιλιάδες τα θαύματα, μπροστά τους τα θαύματα του Χριστού ωχριούν. Το 1207 εκατοντάδες χρόνια μετά, το θάνατό του, σκότωσε με χριστιανική αγάπη έξω από τα τείχη της πόλης τον τσάρο των Βουλγάρων Iωανίτζη που την πολιορκούσε και που οι Βυζαντινοί τον αποκαλούσαν Σκυλογιάννη (Βλ. εικόνα). Το μοτίβο της εικόνας που υπάρχει σε αρχαίο επιτύμβιο του Κεραμεικού, θα το δούμε και με τον δρακοφονιά Γεώργιο (εκείνη την εποχή υπήρχαν δράκοι).
ΔΕΣ:
O Cyril Mango είναι καθηγητής βυζαντινής και νεοελληνικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Στο βιβλίο του «Βυζάντιο, η αυτοκρατορία της Ν.Ρώμης»-(Μορφ.Ίδρ.Εθν.Τραπέζης-1999), αμφισβητεί το θαύμα (σ.188 ) και ισχυρίζεται πως υπάρχει τριπλή απάτη της δήθεν μυροβλησίας, του δήθεν πτώματος, του δήθεν Αγ.Δημητρίου. Το όνομα Κύριλλος το οποίο φέρει με υποψιάζει πως είναι Βούλγαρος Ορθόδοξος, και δεν μπορεί να χωνέψει πως οι Βούλγαροι χάσανε την Σαλονίκη μας μέσα από τα χέρια τους όταν στις 27 του Οκτώβρη ο Στρατός μας μπήκε στην πόλη. Κι εμείς για να τους πικάρουμε γιορτάζουμε την κατάληψή της στις 26 ανήμερα του Αγίου, όπως κάνουμε και με τις 25 Μαρτίου, για να σκάνε οι οχτροί μας οι άπιστοι Τούρκοι και οι άθεοι Εβραίοι.
«Κλείνουν 108 χρόνια από την είσοδο του Eλληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη, στις 27/10/1912. Η μετάθεση της επετείου, ώστε να συμπίπτει με τη γιορτή του Αγ. Δημητρίου, έχει ξεχαστεί».
Νίκος Ζαχαρόπουλος ομότιμος καθηγητής θεολογικής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης παραδέχεται: Με αγωγό στέλνουν το μύρο στον δήθεν μυροβλύτη Αγ. Δημήτριο της Θεσσαλονίκης!
Οι μουμιοποιήσεις είναι φυσικό φαινόμενο το μύρο είναι στημένο θαύμα;
Να λοιπόν γιατί επιμένουμε πως ότι η κοροϊδία είναι επάγγελμα στους κόλπους της θρησκείας.
