ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἑλένη (1250-1277)

1250 ΘΕ. ὦ ξένε, λόγων μὲν κληδόν᾽ ἤνεγκας φίλην.
ΜΕ. οὔκουν ἐμαυτῶι γ᾽ οὐδὲ τῶι τεθνηκότι.
ΘΕ. πῶς τοὺς θανόντας θάπτετ᾽ ἐν πόντωι νεκρούς;
ΜΕ. ὡς ἂν παρούσης οὐσίας ἕκαστος ἦι.
ΘΕ. πλούτου λέγ᾽ οὕνεχ᾽ ὅτι θέλεις ταύτης χάριν.
1255 ΜΕ. προσφάζεται μὲν αἷμα πρῶτα νερτέροις.
ΘΕ. τίνος; σύ μοι σήμαινε, πείσομαι δ᾽ ἐγώ.
ΜΕ. αὐτὸς σὺ γίγνωσκ᾽· ἀρκέσει γὰρ ἃν διδῶις.
ΘΕ. ἐν βαρβάροις μὲν ἵππον ἢ ταῦρον νόμος.
ΜΕ. διδούς γε μὲν δὴ δυσγενὲς μηδὲν δίδου.
1260 ΘΕ. οὐ τῶνδ᾽ ἐν ἀγέλαις ὀλβίαις σπανίζομεν.
ΜΕ. καὶ στρωτὰ φέρεται λέκτρα σώματος κενά.
ΘΕ. ἔσται· τί δ᾽ ἄλλο προσφέρειν νομίζεται;
ΜΕ. χαλκήλαθ᾽ ὅπλα· καὶ γὰρ ἦν φίλος δορί.
ΘΕ. ἄξια τάδ᾽ ἔσται Πελοπιδῶν ἃ δώσομεν.
1265 ΜΕ. καὶ τἄλλ᾽ ὅσα χθὼν καλὰ φέρει βλαστήματα.
ΘΕ. πῶς οὖν; ἐς οἶδμα τίνι τρόπωι καθίετε;
ΜΕ. ναῦν δεῖ παρεῖναι κἀρετμῶν ἐπιστάτας.
ΘΕ. πόσον δ᾽ ἀπείργειν μῆκος ἐκ γαίας δόρυ;
ΜΕ. ὥστ᾽ ἐξορᾶσθαι ῥόθια χερσόθεν μόλις.
1270 ΘΕ. τί δή; τόδ᾽ Ἑλλὰς νόμιμον ἐκ τίνος σέβει;
ΜΕ. ὡς μὴ πάλιν γῆι λύματ᾽ ἐκβάληι κλύδων.
ΘΕ. Φοίνισσα κώπη ταχύπορος γενήσεται.
ΜΕ. καλῶς ἂν εἴη Μενέλεώι τε πρὸς χάριν.
ΘΕ. οὔκουν σὺ χωρὶς τῆσδε δρῶν ἀρκεῖς τάδε;
1275 ΜΕ. μητρὸς τόδ᾽ ἔργον ἢ γυναικὸς ἢ τέκνων.
ΘΕ. ταύτης ὁ μόχθος, ὡς λέγεις, θάπτειν πόσιν.
ΜΕ. ἐν εὐσεβεῖ γοῦν νόμιμα μὴ κλέπτειν νεκρῶν.

***
1250 ΘΕΟ. Μας έφερες καλό μαντάτο, ξένε.
ΜΕΝ. Μήτε για τον νεκρό μήτε για μένα.
ΘΕΟ. Πώς θάβετε τους θαλασσοπνιγμένους;
ΜΕΝ. Σύμφωνα με το βιος που ᾽χε καθένας.
ΘΕΟ. Για χάρη της, ό,τι κι αν πεις, σ᾽ το δίνω.
ΜΕΝ. Πρώτα για τους νεκρούς ένα σφαχτάρι.
ΘΕΟ. Όποιο διαλέξεις ζώο, θα σου το δώσω.
ΜΕΝ. Εσύ να ορίσεις· δώσε μου ό,τι θέλεις.
ΘΕΟ. Εδώ σφάζουμε εμείς άλογο ή ταύρο.
ΜΕΝ. Από καλή μονάχα να ᾽ναι ράτσα.
1260 ΘΕΟ. Πολλά μες στα κοπάδια μας υπάρχουν.
ΜΕΝ. Κι ένα αδειανό κρεβάτι με στρωσίδια.
ΘΕΟ. Κι αυτό θα γίνει. Τί άλλο του προσφέρουν;
ΜΕΝ. Τον πόλεμο αγαπούσε, χάλκινα όπλα.
ΘΕΟ. Αντάξια για του Πέλοπα το γένος.
ΜΕΝ. Κι όσους καλούς καρπούς η γη δωρίζει.
ΘΕΟ. Λοιπόν; Πώς τα σκορπάτε μες στο κύμα;
ΜΕΝ. Καράβι θα χρειαστεί με λαμνοκόπους.
ΘΕΟ. Και πόσο αλάργα απ᾽ τη στεριά θα πάει;
ΜΕΝ. Όσο που τα αφρονέρια του να βλέπεις.
1270 ΘΕΟ. Γιατί; Έτσι συνηθίζουν στην Ελλάδα;
ΜΕΝ. Για να μη βγει το μίασμα στ᾽ ακρογιάλι.
ΘΕΟ. Γρήγορο πλοίο φοινικικό θα δώσω.
ΜΕΝ. Σωστά θα τιμηθεί ο Μενέλαος έτσι.
ΘΕΟ. Δίχως αυτήν εσύ δεν φτάνεις τάχα;
ΜΕΝ. Μάνας το έργο αυτό, γυναίκας, τέκνου.
ΘΕΟ. Πρέπει, όπως λες, αυτή να τονε θάψει.
ΜΕΝ. Ασέβεια τον νεκρό να μην τιμήσει.