Κατα ...θλίβομαι

Διάβασα πρόσφατα μια έρευνα σχετικά με την κατάθλιψη. Σύμφωνα με αυτήν λοιπόν, οι Ελληνίδες πάσχουν από κατάθλιψη σε ποσοστό μεγαλύτερο του 40%. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι κάτι λιγότερο από τις μισές γυναίκες στην Ελλάδα νοσούν. Δεν είναι μεγάλο ποσοστό;

Άρχισα να σκέφτομαι το γιατί. Και ξεκίνησα να παρατηρώ τον εαυτό μου. Είμαι από τη φύση μου απαισιόδοξο άτομο. Πάντα θα σκεφτώ το χειρότερο σενάριο σε σχέση με τα πάντα. Μάλιστα το κομμάτι που με πονάει περισσότερο είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Νιώθω ότι υστερώ συνέχεια. Ούτε πολλές παρέες διαθέτω, ούτε αποτελώ την προτεραιότητα τους. Και με πονάει αυτό. Πιο πολύ γιατί όταν το σκέφτομαι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι φταίω εγώ. Ότι δεν είμαι αρκετά καλός, αρκετά κοινωνικός, για να με συμπαθούν. Ότι φαίνομαι περίεργος και μάλλον ξινός. Ή απλά φαίνομαι πολύ καλόβολος και γι' αυτό δε μου δίνουν την σημασία που θέλω.

Η αλήθεια είναι ότι το τραβάω ακόμη περισσότερο. Κάνω σενάρια με το μυαλό μου για το ότι δε με συμπαθούν. Πιάνομαι από το παραμικρό, από ένα μήνυμα που δεν απαντήθηκε, από μια πληροφορία που δεν έμαθα νωρίς και καταλήγω εκεί.

Και κάποιες φορές τρομάζω κι εγώ με τις σκέψεις μου. Μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Προσπαθώ να τις σταματήσω αλλά δε μπορώ πάντα.

Και καταλήγω να νιώθω πραγματικά ανίκανος να κάνω το οτιδήποτε. Να ξαπλώνω και να προσπαθώ με τις ώρες να ηρεμήσω τον εαυτό μου.

Σκέψεις ψυχοφθόρες. Σκέψεις σπαρακτικές. Σκέψεις για το μεγάλο φόβο μου. Να μη μείνω μόνος μου. Αυτός είναι ο φόβος μου. Η μοναξιά, η οποία σε καταπίνει αργά και βασανιστικά. Νεκρώνει κάθε κύτταρο του μυαλού σου και σε καταστρέφει.

Ή πάλι μπορεί και όχι. Ίσως δεν είναι η ίδια η μοναξιά που να σε τρώει, μα οι σκέψεις. Η σύγκριση με τους άλλους για αυτά που εσύ θεωρείς ότι σου λείπουν.

Και πάντοτε σε αυτές τις σκέψεις δεν υπολογίζεις αυτά που έχεις. Έχεις μια οικογένεια που σε στηρίζει. Έχεις μια μαμά που πονάει να σε βλέπει να χάνεις την ζωή σου. Έχεις έναν αδελφό/ή για τον οποίο αποτελείς πρότυπο, άρα μάλλον κάτι κάνεις σωστά.

Έχεις σηκωθεί πολλές φορές από αυτές που έχεις πέσει και το ξέρεις ότι μέσα σου υπάρχει μια δύναμη που δεν έχεις καν φανταστεί. Απλώς πρέπει να την εξωτερικεύσεις.

Ξέρεις ότι έχεις πετύχει πράγματα που άλλοι δεν έχουν φανταστεί.
Και για τις ανθρώπινες σχέσεις; Δε ξέρω, απλώς σκέφτομαι ότι ίσως το να είσαι τόσο σωστός, σου δημιουργεί προσδοκίες που οι άλλοι στην πλειονότητά τους είναι ανίκανοι να εκπληρώσουν.