Το ότι ο Γαλαξίας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας έχει προταθεί από το 1852 και από τότε ήταν αποδεκτό από όλους. Αλλά οι ερευνητές μέχρι στιγμής είχαν αποτύχει να καταλήξουν σε συμφωνία ως προς τον συνολικό αριθμό των σπειροειδών βραχιόνων που έχει, όπως επίσης και σχετικά με το γενικό σχήμα του.
Ειδικοί προτείνουν τώρα ότι ο Γαλαξίας μας διαθέτει 3 γαλαξιακούς βραχίονες, αντί 2 που θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Η ανακάλυψη συνεπάγεται, επίσης, ότι το ολικό σχήμα του Γαλαξία μας μπορεί να είναι λίγο διαφορετικό από ό,τι υπολογιζόταν με βάση τα παλαιά δεδομένα.
Για παράδειγμα, πριν περίπου 20 χρόνια ερευνητές πρότειναν ότι ο Γαλαξίας είχε μια κεντρική ράβδο, και τουλάχιστον έξι σπείρες. Όμως, όπως καταλαβαίνει, ο καθένας μας η εξακρίβωση αυτών των πληροφοριών είναι πολύ δύσκολη, λόγω του γεγονότος ότι τα αστέρια αλληλεπικαλύπτονται σε εικόνες του γαλαξιακού πυρήνα από τα τηλεσκόπια.
Ως εκ τούτου, καθίσταται πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί ποια αστέρια είναι κοντά και ποια είναι μακριά μας, ενώ αυτό θα ήταν απαραίτητο για να καταλάβουμε το σχήμα του γαλαξία μας. Αλλά πιο πρόσφατες έρευνες αρχίζουν να φέρνουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα του Γαλαξία μας.
Για παράδειγμα, η αστρονομική κοινότητα συμφωνεί ότι υπάρχουν μόνο δύο σπειροειδείς βραχίονες – Ο Περσέας και η Ασπίδα του Κενταύρου – ενώ οι άλλες δομές είναι απλώς μεγάλες ουρές από αέριο. Η τελευταία έρευνα στο πεδίο αυτό υποστηρίζει τούτη την άποψη, αλλά και φέρνει κάτι παραπάνω στο τραπέζι.
Οι αστρονόμοι Thomas Dame και Patrick Thaddeus στο Κέντρου Αστροφυσικής Smithsonian (CFA) προσθέτουν ότι μέχρι τώρα υπήρχε ομοφωνία ότι ο Γαλαξίας έχει μόνο δύο σπείρες, αλλά αυτοί τώρα προτείνουν την παρουσία κι άλλου ένα βραχίονα από την άλλη όμως πλευρά του γαλαξία.
Η δομή αυτή μπορεί να βρίσκεται απέναντι από την θέση του ηλιακού μας συστήματος, αλλά περιστρέφεται γύρω από το γαλαξιακό πυρήνα πολύ μακρύτερα από ότι ο Ήλιος μας. Ο νέος βραχίονας υποτίθεται ότι είναι μήκους 62.000 έτη φωτός, ενώ καλύπτει περίπου 50 μοίρες στον ουρανό.
Η κεντρική ράβδος με τις σπείρες του Γαλαξία μας. Προς τα εξωτερικά μέρη του Γαλαξία, ανάμεσα στην σπείρα του Περσέα και του Τοξότη βρίσκεται η τοπική σπείρα του Ωρίωνα, όπου βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα. Στο παραπάνω σχήμα, ο Ήλιος είναι το αστέρι με το ζωηρό κίτρινο χρώμα.
Τα εσωτερικά άκρα των σπειρών ενώνονται με μια εγκάρσια ράβδο μήκους 25. 000 ετών φωτός, πλάτους 4.000 ετών φωτός και πάχους 650 ετών φωτός περίπου. Η ράβδος αυτή, στην οποία οφείλεται το συνθετικό " ραβδωτός " στο όνομα του Γαλαξία μας, φιλοξενεί περίπου το 1/3 από τα 600.000 γηραιά αστέρια που κατοικούν συνολικά στο κεντρικό γαλαξιακό εξόγκωμα.
Αλλά αυτός ο σχηματισμός είναι πιο πιθανό να είναι μια επέκταση του βραχίονα της Ασπίδας του Κενταύρου, και όχι ένας εντελώς νέος γαλαξιακός βραχίονας. Αν η τελευταία αυτή πρόταση ισχύει, τότε από ο βραχίονας του Κενταύρου μπορεί να είναι στην πραγματικότητα εξίσου μεγάλος όσο και ο βραχίονας του Περσέα.
Το τελευταίο θα κάνει τον Γαλαξία μας έναν ραβδωτό, με δύο σπείρες, που μοιάζει με τον Great Barred Spiral. Ο τελευταίος γαλαξίας βρίσκεται περίπου 56 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας.
Ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί δεν μπορούσαν να δούνε αυτή την επέκταση είναι επειδή είναι στρεβλή, λυγισμένη ελαφρά, και λίγο μακριά από το γαλαξιακό επίπεδο. Το γεγονός αυτό μπορεί να δώσει σε ολόκληρο τον Γαλαξία μια παραμορφωμένη εμφάνιση, αν θα τον βλέπαμε απ ‘έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου