ΠΥΘΙΟΝΙΚΑΙΣ XII ΜΙΔΑΙ ΑΥΛΗΤΗΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝΩΙ
Αἰτέω σε, φιλάγλαε, καλλίστα βροτεᾶν πολίων, [στρ. α]
Φερσεφόνας ἕδος, ἅ τ᾽ ὄχθαις ἔπι μηλοβότου
ναίεις Ἀκράγαντος ἐΰδματον κολώναν, ὦ ἄνα,
ἵλαος ἀθανάτων ἀνδρῶν τε σὺν εὐμενίᾳ
5 δέξαι στεφάνωμα τόδ᾽ ἐκ Πυθῶνος εὐδόξῳ Μίδᾳ
αὐτόν τε νιν Ἑλλάδα νικάσαντα τέχνᾳ, τάν ποτε
Παλλὰς ἐφεῦρε θρασειᾶν ‹Γοργόνων›
οὔλιον θρῆνον διαπλέξαισ᾽ Ἀθάνα·
τὸν παρθενίοις ὑπό τ᾽ ἀπλάτοις ὀφίων κεφαλαῖς [στρ. β]
10 ἄϊε λειβόμενον δυσπενθέϊ σὺν καμάτῳ,
Περσεὺς ὁπότε τρίτον ἄυσεν κασιγνητᾶν μέρος
ἐνναλίᾳ Σερίφῳ λαοῖσί τε μοῖραν ἄγων.
ἤτοι τό τε θεσπέσιον Φόρκοι᾽ ἀμαύρωσεν γένος,
λυγρόν τ᾽ ἔρανον Πολυδέκτᾳ θῆκε ματρός τ᾽ ἔμπεδον
15 δουλοσύναν τό τ᾽ ἀναγκαῖον λέχος,
εὐπαράου κρᾶτα συλάσαις Μεδοίσας
***
ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΠΥΘΙΟΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΔΑ ΤΟΝ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝΟ, ΝΙΚΗΤΗ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΑΥΛΟΥ
Εσένα παρακαλώ, φιλέορτη, πανέμορφη [στρ. α]ανάμεσα στις πόλεις των θνητών,ενδιαίτημα της Περσεφόνης,στις πλαγιές του λόφου πόλη καλοχτισμένη,στου Ακράγαντα την πολυβόσκητη ακροποταμιά,ω άνασσα ίλεως γενούκαι, την ευμένεια σμίγοντας των αθανάτων και των θνητών,5δέξου της νίκης τούτο το στεφάνιπου ο ένδοξος Μίδας το φέρνει απ᾽ την Πυθώνα,κι αυτόν τον ίδιο δέξου, της Ελλάδος τον νικητή στην τέχνηπου κάποτε επινόησε η Παλλάδα Αθηνάτον φοβερό τον θρήνο πλέκοντας που βγάζαν οι άγριες Γοργόνες.
10Απ᾽ τις παρθένες άκουσε κι απ᾽ των φιδιών τ᾽ αζύγωτα κεφάλια [στρ. β]το κλάμα να ξεχύνεται, όταν ο Περσέας με κόπο ασήκωτοτη μια απ᾽ τις τρεις εκείνες αδερφές αποκεφάλισε,στη Σέριφο τη θαλασσόδαρτη και στον λαό της τον όλεθρο σκορπώντας.Στ᾽ αλήθεια, λοιπόν, το τερατικό του Φόρκου γένος ταπείνωσεκι έκανε να του βγουν πικρά του Πολυδέκτη15το γλέντι, η δίχως τελειωμό της μάνας του δουλείακαι το στανικό ερωτικό κρεβάτι,σαν έδειξε το κεφάλι της ομορφομάγουλης Μέδουσας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου