Τα Αρχέτυπα των θεανών

Η Μεγάλη Μητέρα λατρεύτηκε για χιλιάδες χρόνια από τους προϊστορικούς λαούς με διαφορετικά ονόματα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Το αρχέτυπο της θα «ζει» πάντα, μέσα από κάθε γυναίκα.

Ας εξετάσουμε επιγραμματικά τι συμβολίζει κάθε ένα από τα αρχέτυπα των αρχαίων θεοτήτων

Αθηνά: Παρθένος, μητέρα του λόγου και των τεχνών. Παντοδύναμη, θηλυκή και αρσενική μαζί, είναι η θεά της δημιουργίας, της μεταμόρφωσης της ύλης αλλά και της σοφής διάκρισης, αλήθειας και δικαίου στις καταστάσεις της ζωής. Θα μας εμπνεύσει στην ύφανση μιας ζωής, με μαχητικό πνεύμα, δημιουργικότητα και μεταμόρφωση.

 

Άρτεμις: Η Θεά Άρτεμις και η αιώνια παρθενία της αντιπροσωπεύουν συμβολικά την επιθυμία της να μείνει για πάντα αληθινή στη φύση της και αγνή στην έκφραση του εαυτού της. Μπαίνουμε στο κουκούλι σαν χρυσαλλίδες και ετοιμαζόμαστε να τρυπήσουμε από το περίβλημα και να πετάξουμε σαν μεταμορφωμένες πεταλούδες.

Αφροδίτη: Μητέρα των ερώτων, αιώνια γυναίκα, αναδυόμενη μέσα από την θάλασσα, την αρχέγονη ουσία, από όπου προέρχονται τα πάντα και στην οποία τα πάντα επιστρέφουν. Σύμβολο της ένωσης αρσενικού και θηλυκού απ’ όπου προκύπτουν η ζωή και η εξέλιξη. Δουλεύουμε την αποδοχή αγάπης εαυτού μέσα απ’ τις αντιθέσεις μας.

Δήμητρα: (Δημήτηρ στην αρχ. ελλ.), στην ελληνική μυθολογία, ήταν η ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της καλλιέργειας δηλαδή της γεωργίας, αλλά και της ελεύθερης βλάστησης, του εδάφους και της γονιμότητας αυτού συνέπεια των οποίων ήταν να θεωρείται και προστάτιδα του γάμου και της μητρότητας των ανθρώπων. Ήταν Ολύμπια (κύρια) θεότητα

 

Εστία: είναι η θεά της εστίας, της οικιακής ζωής και της οικογένειας, η οποία λάμβανε την πρώτη προσφορά σε κάθε θυσία στο σπιτικό, αλλά δεν είχε δημόσια λατρεία. Στην Ρωμαϊκή μυθολογία η σχεδόν αντίστοιχή της ήταν η Βέστα, που προσωποποιούσε τη δημόσια εστία, και της οποίας η λατρεία έδενε τους Ρωμαίους με μια μορφή εκτεταμένης οικογένειας.

 

Ήρα: ήταν σύζυγος του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του γάμου . Ζήλευε τον άνδρα της Δία για τις απιστίες του προς αυτήν και πολλές φορές εκδικήθηκε τις γυναίκες με τις οποίες την απατούσε ο Δίας. Ταυτιζόταν κατά την Ρωμαϊκή Μυθολογία με τη θεότητα Γιούνο ενώ στην Ετρουσκική με την θεότητα Ούνι.

Περσεφόνη: Κόρη της Δήμητρας, Θεάς της γονιμότητας της μάνας γης, σύμβολο της θηλυκής συνείδησης που μαθαίνει την ισορροπία ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία. Περσεφόνη, ισορροπία των αντιθέτων και Κύκλος της Ζωής, διδάσκει στο Μέτρο και αναζητά την αρμονία της Σύνθεσης των Αντιθέτων. Αναγνωρίζουμε τα πέπλα των πεποιθήσεων και των ψευδαισθήσεων και στο τέλος απελευθερωνόμαστε από αυτά.