Το όμοιο και το διαφορετικό

Το όμοιο και το διαφορετικό πάνε πάντα μαζί. Εκεί που είναι το ένα κρύβεται και το άλλο. Όταν μιλάμε για το ένα είναι σαν να μιλάμε για το άλλο, άρα ποτέ δεν μπορούμε να αναφερθούμε στο ένα χωρίς να μιλήσουμε για το άλλο.

Πάντα για να καθορίσουμε το όμοιο επικαλούμαστε το διαφορετικό και το διαφορετικό για να καθορίσουμε το όμοιο.

Τόσο για το όμοιο όσο και για το διαφορετικό, το μέτρο σύγκρισης είναι το αντίθετό του και χωρίς το αντίθετο του δεν έχει την δυνατότητα να τακτοποιηθεί σαν τέτοιο.

Αυτό μας οδηγεί να καταλάβουμε ότι, το όμοιο μπορεί να εκφραστεί μόνο όταν υπάρχει το διαφορετικό και το διαφορετικό μόνο όταν υπάρχει το όμοιο.

Πολλές φορές η προσπάθεια να διαφέρουμε, μας οδηγεί στην διαπίστωση του πόσο μοιάζουμε και η προσπάθεια να μοιάζουμε στο πόσο διαφέρουμε. Έτσι ενώ νομίζουμε ότι διαφέρουμε, διαπιστώνουμε ότι μοιάζουμε και ενώ θεωρούμε ότι μοιάζουμε στην ουσία διαπιστώνουμε... πόσο διαφέρουμε.

Τόσο η προσπάθεια να διαφέρουμε, όσο και η προσπάθεια να μοιάσουμε, μας οδηγεί στην διαφορά μας, μέσα από την ομοιότητα μας και... στην ομοιότητα μας, μέσα από την διαφορά μας.

Έτσι το να μοιάσουμε, ή να διαφέρουμε είναι προσπάθειες ύπαρξης, άλλες φορές μέσα από την ομοιότητα μας και άλλες μέσα από την διαφορά μας.

Αυτοί που θέλουν να καταστρέψουν την διαφορά και να εγκαθιδρύσουν την ομοιότητα, στην ουσία καταστρέφουν την ομοιότητα και εγκαθιδρύουν την διαφορά και το αντίθετο.

Το διαφορετικό θα πάψει να υπάρχει όταν θα πάψει να υπάρχει το όμοιο και το όμοιο όταν θα πάψει να υπάρχει το διαφορετικό. Το ένα ζει και πεθαίνει μέσα από το άλλο και κανένα από τα δύο, δεν μπορεί να υπάρξει μόνο του.

Άρα... αυτό που χρειάζεται να καταλάβουμε είναι ότι η ομοιότητα και η διαφορά υπάρχουν μόνο... μέσα από την σχέση τους. Χωρίς αυτή την σχέση, δεν υφίσταται ούτε το ένα ούτε το άλλο.