Κάποιοι έμαθαν τί σημαίνει αγάπη βιωματικά.Κάποιοι άλλοι τη φαντάστηκαν όπως την διάβασαν στα βιβλία.
Δεν την έζησαν ποτέ.
Είναι αυτοί που τους λένε «ρομαντικούς».Που ζούν στο ροζ συννεφάκι. Που οι πρώτοι γελάνε μαζί τους.
Είμαι και εγώ μια από αυτές.
Μεγάλωσα διαβάζοντας τι είναι αγάπη.
Κοίταζα τα παιδιά της ηλικίας μου να δω πως συμπεριφέρονται οι μαμάδες τους για να οριοθετήσω αρχικά την «μητρική αγάπη».
Αυτή την θεμελιώδη αγάπη που σε μαθαίνει τι σημαίνουν όλες οι υπόλοιπες μορφές της.
Η ερωτική, η συζυγική, η γονεϊκή, ακόμα και η φιλική.
Έψαχνα στις σελίδες των βιβλίων να μάθω τι είναι. Να ξεκινήσω από κάπου. Μετά οι απορίες μεγάλωναν.
Προσπαθούσα να μάθω τι είναι φιλία. Αγάπη για τους φίλους και τους ανθρώπους που συναντούσα στο δρόμο της ζωής μου. Διάβαζα τι είναι η αγάπη για το άλλο φύλο.
Για αυτόν που επέλεξα να γίνει αργότερα σύζυγος μου.
Μετά ήθελα να μάθω να αγαπάω σωστά τα παιδιά μου. Να είμαι σε όλους αυτούς τους ρόλους σωστή.
Νομίζω ότι δεν είμαι η μόνη….
Την πραγματική έννοια της αγάπης, όμως, δε νομίζω ότι την έμαθα. Mόνο την διάβασα.
Η μητέρα μου δεν την κατανόησε ποτέ η ίδια για να μου την εξηγήσει.
Ούτε και ο άντρας μου μετά.
Αγάπη με δίδαξε η μητρότητα και η φιλία. Τα παιδιά μου και οι φίλοι μου.
΄Αγγελοι που βρέθηκαν στην ζωή μου για να με μάθουν. Στα 18 η λατρεμένη μου συμφοιτήτρια και μετέπειτα κουμπάρα έγινε η δασκάλα μου στην φιλία. Συνοδοιπόρος στην ζωή μου. Και στα 23 ένα υπέροχο μικρό πλασματάκι 2500gr ξεκίνησε να παραδίδει τα δικά του μαθήματα .
Αυτές τις μορφές διάβασα αλλά τις έζησα. Και νιώθω ότι τις γνωρίζω καλά.
Είναι επικίνδυνο να γνωρίζεις την αγάπη μόνο από τα βιβλία. Κινδυνεύεις να γίνεις ονειροπόλος και γραφικός. Να μην μπορείς καν να επικοινωνήσεις με τους γύρω. Σαν να μιλάς άλλη γλώσσα. Και όσο μεγαλώνεις σε ηλικία ο κίνδυνος αυξάνει. Γιατί γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι με εμπειρία. Που πατάνε στην γη όταν εσύ συνεχίζεις να περιπλανιέσαι στα σύννεφα.
Η αγάπη δεν διαβάζεται. Μαθαίνεται.
Στο Πανεπιστήμιο της ζωής.
Όσο και να διάβασα. Όσο καλούς βαθμούς και να είχα σε όλα τα υπόλοιπα μαθήματα, εκεί δεν μορφώθηκα.
Και έκανα και συνεχίζω να κάνω λάθη. Συμπεριφέρομαι σαν παιδί ανάμεσα σε ενήλικες. Φορτώνω τους ενήλικες αυτούς με τις παιδιάστικες απόψεις μου. Δεν έχει νόημα να απολογηθώ. Δε θα βοηθήσει κανέναν. Ξέρω ότι πολλοί γύρω μου είναι σαν και εμένα. Πολλοί για διαφορετικούς λόγους δεν προλάβαμε να μεγαλώσουμε. Να ωριμάσουμε στο θέμα αγάπη. Και έρχονται άνθρωποι μετά στην ζωή μας που πρέπει να δεχθούν τα λάθη της δικής μας ανωριμότητας. Να δείξουν κατανόηση σε ένα ενήλικο σώμα που όμως δεν ξέρει καν να περπατάει. Και τους πληγώνουμε χωρίς να θέλουμε. Και τους φορτώνουμε τα δικά μας βαρίδια στα ενήλικα πόδια τους.
Αλλά η γνώση αυτή δεν έρχεται. Αν δεν βοηθήσουν. Αν δεν δώσουν το χέρι. Αν δεν πιάσουν το αλφάβητο από την αρχή. Και όσο μεγαλώνουμε η αποστήθιση και η κατανόηση γίνεται πιο δύσκολη. Γιατί το σώμα και το μυαλό ακολουθούν την φυσική φθορά του χρόνου. Οι λάθος άνθρωποι στις λάθος στιγμές δεν ανατρέπουν αυτή την φυσική πορεία.
Αν είστε από τους έμπειρους, τους γνώστες της αγάπης και συναντήσετε έναν τέτοιο άνθρωπο, μη βιαστείτε να τον χαρακτηρίσετε τρελό. Όσο τρελές και αν σας φαίνονται οι αντιδράσεις του.
Ξέρω ότι είναι κουραστικό. Έχω κι εγώ κουράσει ανθρώπους με αυτή την άγνοια μου. Χωρίς να το θέλω. Δεν είναι τρέλα, όμως, ούτε κακία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπαίνουν ποτέ στην διαδικασία να «χειριστούν» τους άλλους με σχέδιο ή με σκοπό. Κάνουν άτακτες κινήσεις μέσα στο πέλαγος της δικής τους άγνοιας.
Μπορεί να μην καταφέρετε να αγαπήσετε έναν τέτοιο άνθρωπο. Να σας κουράσει όλη αυτή η προσπάθεια της διδασκαλίας.
Μην τον αδικήσετε όμως.
Εκείνο που εχει να προσφέρει δεν είναι εμπειρία. Είναι όμως αγάπη. Στην ουσιαστική της μορφή. Όπως την περιγράφουν ακριβώς τα βιβλία. Στον ορισμό της. Μπορεί να μην σας αρέσει. Να μην ταιριάζει η θεωρία με την πράξη σας.
Μην τον πείτε τρελό όμως.
Είναι αυθεντικό και αληθινό αυτό που δίνει. Είναι έτοιμος να ζητήσει συγνώμη όταν καταλάβει. Δεν έχει σκοπό να πληγώσει. Το αντίθετο. Τις περισσότερες φορές θέλει να προστατεύσει. Το πρόσωπο της δικής του αγάπης είναι πολύτιμο. Κάνει τα πάντα για να το προστατεύσει.
Όποιος συνάντησε ένα τέτοιο πρόσωπο μπορεί να καταλάβει. Εγώ είμαι ένα από αυτά. Σε όποιον με συνάντησε και στενοχωρέθηκε από την απειρία μου χρωστάω ένα μεγάλο συγνώμη.
Όχι τυπικό. Ουσιαστικό.
Μια συγνώμη ακριβώς όπως την ορίζουν τα βιβλία.
Ακριβώς σαν αυτό που αντιλαμβάνομαι ως αγάπη.
Την αυθεντική της σημασία.
Εκεί που οι δύο έννοιες γίνονται μια.
Γιατί αληθινή αγάπη = συγνώμη.
Για όποιον με συνάντησε …
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου